(اللهم ارزقنا شفاعةالحسین یوم الورود و ثبت لی قدم الصدق)
از لقبهای سیدالشهدا علیهالسلام است که پنجمین نفر از «اصحاب کساء» است.
حدیث کساء نیز در مقام و فضیلت این پنج تن وارد شده است: «اللهم هولاء اهل
بیتی فاذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا».
در حدیثی از امام صادق علیهالسلام آمده است که: «جز خدا هیچ نبود، پس
خداوند پنج نور را از جلال و عظمت خود آفرید و برای هر یک از آن انوار،
اسمی از اسمای الهی بود. خدا «حمید» است و این اسم در محمد صلی الله علیه و
آله و سلم ظهور یافت. خدا «اعلی» است که در امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
ظهور یافت. و برای خدا «اسمای حسنی» وجود دارد که نام حسن و حسین
علیهماالسلام از آن اسماء مشتق است. و از اسم «فاطر» او، نام زهرای اطهر،
فاطمه اشتقاق پیدا کرد پس وقتی که آن انوار را آفرید، اینها را در میثاق
قرار داد، پس در طرف راست عرش جا گرفتند. و خدا فرشتگان را از نور آفرید پس
وقتی که فرشتگان به این انوار نظر کردند، امر و شأن اینها را بزرگ شمردند و
تسبیح را (از آنها) فرا گرفتند و این مطابق با گفتهی فرشتگان است که در
قرآن آمده است: به حقیقت ما (در انتظار اوامر الهی در تدبیر عالم) صف
کشیدهایم. و براستی ما تسبیح کنندهایم، و آن هنگام که آدم علیهالسلام را
آفرید آدم به سوی این انوار از طرف راست عرش دقت نظر نموده عرض کرد: ای
صاحب اختیار من! آنان کیستند؟ خدای متعال فرمود: ای آدم! آنها برگزیدگان من
و خواص من هستند، اینها را از نور عظمت و بزرگیام آفریدهام و از اسمهای
خودم اسمی را برای اینها برگرفتم، پس عرض کرد: ای پروردگار! به حقی که تو
بر اینها داری اسمهای اینها را به من بیاموز، پس خدای متعال فرمود: ای آدم!
این اسمها نزد تو امانت باشد (که) سر و رازی از راز من است. غیر تو نباید
بر آن آگاه شود جز به اذن من. عرض کرد: پروردگارم قبول کردم. خداوند پس از
گرفتن این پیمان، اسمهای آنها را به آدم علیهالسلام تعلیم داد. و به
فرشتگان عرضه کرد، هیچ کدام به آنها عالم نبودند، پس در پاسخ قول خدای
متعال که فرمود: مرا از نامهای اینها خبر دهید اگر راست میگویید، عرض
کردند: منزهی تو! برای ما علمی نیست جز آن چه به ما آموختهای. همانا تو
عالم و دارای حکمتی. (آنگاه خداوند) فرمود: ای آدم! فرشتگان را به اسمهای
آن انوار خبر ده، پس وقتی که اینها را به اسماء خبر داد، فرشتگان دانستند
که این مطلب (در نزد آدم) به امانت گذاشته شده و آدم به سبب آگاهی از آن،
فضیلت و برتری یافته است. سپس امر به سجدهی آدم علیهالسلام شدند؛ زیرا که
سجدهی ملائکه، فضیلتی برای آدم و عبادت برای خدای متعال بود. چون که
سجدهی ملائکه سزاوار آدم بود».