گنجینه شعر فارسی

به چه مانند کنم؟

2016-03-09T12:41:49+01:00

به چه مانند کنم موی پریشان تو را؟
به دل تیره شب؟
به یکی هاله دود؟
یا به یک ابر سیاه
که پریشان شده و ریخته بر چهره ماه؟
به نوازشگر جان؟
یا به لطفی که نهد گرم نوازی در سیم؟
یا بدان شعله شمعی که بلرزد ز نسیم؟

من ز درد تو هلاک و تو دوای دگران

2016-02-10T06:43:18+01:00

من گرفتار و تو در بند رضای دگران
من ز درد تو هلاک و تو دوای دگران

گنج حسن دگران را چه کنم بی رخ تو؟
من برای تو خرابم، تو برای دگران

خلوت وصل تو جای دگران‌ست، دریغ!
کاش بودم من دل خسته به جای دگران

معاهده نوشیدن چای

2015-10-14T09:09:14+01:00

معاهده‌ی ما
ترکمن‌چای نبود
عهد ساده‌ی نوشیدن چای بود
در عصرهایی که حسابش از تاریخ معاصر جداست
هرچند خورشید همیشه به دامان غرب پناهنده می‌شود
اما روشنایی خانه
چشمان تو و گردسوزی ساده بود
که شب را به صبح می‌رساند

به خاطر خودت می‌گویم

2015-10-14T09:07:18+01:00

به خاطر خودت می‌گویم
که سردت نشود
که دلت نلرزد
که ترس برت ندارد
که دستت خالی نماند

هیچ سربازی زنده از جنگ برنگشته است ...

2015-04-26T09:48:12+01:00

با لوله‌ تفنگ چای را هم می‌زند
با لوله‌ تفنگ جدول را حل می‌کند
با لوله‌ تفنگ فکرهایش را می‌خاراند

گاهی هم
روبه‌روی خودش می‌نشیند
و ترکش‌های خاطره را
از مغزش بیرون می‌کشد

تنها تر از شمعی که از کبریت می ترسد

2015-04-26T09:43:54+01:00

تنها تر از شمعی که از کبریت می ترسد
غمگین تر از دزدی که از دیوار افتاده

بی اعتنا پاکت کنند از زندگی ، مثل ِ
خاکستر سردی که از سیگار افتاده ...

بی تو دلم می افتد از من ... باز می خشکد
مثل کلاغی مرده که از سیم می افتد

این روزها هر بار که یاد تو می افتم
یک خطّ دیگر روی پیشانیم می افتد ...

ای به فدایت همه دنیای من

2015-04-10T05:51:51+01:00

ای به فدایت همه دنیای من
ماه دو هفته شده لیلای من

ای خم ابروی تو محراب من
پیش سجودت نبرد خواب من

دست به این زخم ترک‌خورده زن
پای به این آتش دل‌مرده زن

خسته ام مثل جوانی که پس از سربازی

2015-03-08T03:11:50+01:00

خسته‌ام مثل جوانی که پس از سربازی
بِشنود یک نفر از نامزدش دل بُرده
مثل یک افسر تحقیق شرافتمندی
که به پرونده جرم پسرش برخورده

دیگر نخواهد مرد حتی روز رستاخیز

2014-12-09T05:15:56+01:00

دیگر نخواهد مرد حتی روز رستاخیز
شوری که در سر دارم از تو عشق بی پرهیز!

هرجا دیارت می شود دنیای من آنجاست
در چشم مولانا جهان یعنی همان تبریز

امشب که فرهادت در آغوش اجل خواب است
راحت بگیر آری ! تو هم در بستر پرویز

به جهنم

2014-12-09T05:12:06+01:00

گریه هم بر غم این فاصله مرهم نشود
مثل یک قهوه که از تلخی آن کم نشود

روز و شب پیش همه روی لبم لبخند است
تا حواس احدی جمع به بغضم نشود

آرزو میکنم ای کاش دلش چون مویش
پیش چشم کسی آشفته و درهم نشود

حقّ النّاس

2014-12-07T04:50:38+01:00

عشق، دعوای میان خِرَد و احساس است
سرنوشت همه عشّاق جهان حسّاس است

لااقل عاشق معشوقه مردم نشوید
که به فتوای همه ، مظهر حقّ الناس است

شاعر: نفیسه سادات موسوی

بی پایان

2014-10-02T03:43:25+01:00

ما چند نفر بودیم
که با یک گلوله کشته شدیم
گلوله ای که هرگز شلیک نشد