بعضی ها هم هستند متخصص حل کردن معادلات چند مجهولی زندگی . وقت هایی که درگیری های ذهنی حتی تو را از ابتدایی ترین وظایف روزانه ات باز می دارند

یکی از همین بعضی ها پیدایش می شود و با لبخند توی چشمهایت نگاه می کند

و می گوید : فلانی ! انقدر سخت نگیر .

بعد هم یک کاغذ و قلم بر می دارند و معادله را از یک طرفی که تا به حال حتی به مخیله ات خطور نکرده است ، حل می کنند .

من عاشق این بعضی ها هستم . اگر در زندگیتان ندارید حداقل یکی پیدا کنید اگر هم دارید قدرش را بیشتر بدانید .

#بابک_اسحاقی

قاعده ی سوم

قرآن را می توان در چهار سطح خواند . سطح اول معنای ظاهری است . بعدی معنای باطنی است . سومی بطن بطن است . سطح چهارم چنان عمیق است که در وصف نمی گنجد .

#کتاب#ملت_عشق

قاعده ی دوم

پیمودن راه حق کار دل است ، نه کار عقل . راهنمایت همیشه دلت باشد ، نه سری که بالای شانه هایت است . از کسانی باش که به نفس خود آگاهند ، نه از کسانی که نفس خود را نادیده می گیرند .

" هرکه باشیم هر کجای دنیا که زندگی کنیم ، همگی جایی در اعماقمان نوعی حس کمبود داریم ، انگار چیزی اساسی گم کرده ایم و می ترسیم نتوانیم آن را پس بگیریم ، آن هایی هم که می دانند چه چیزی دارند ، واقعا انگشت شمارند . "

قاعده ی اول

کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ، همچون آینه‌ای است که خود را در آن می بینیم ،هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید ، به این معناست که تو نیز بیش تر مواقع در ترس و شرم به سر می بری . اما اگر هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید ، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است.

#کتاب#ملت_عشق

دانی از زندگی چه می خواهم؟

من تو باشم،،تو،،پای تا سر تو!

زندگی گر هزار باره بود

بار دیگر تو، بار دیگر تو...

#فروغ_فرخزاد

دست خودم نیست

صبح که می‌شود، بی اختیار دنبال اتفاقات خوب می‌گردم

دنبال آدم‌های خوبی که حال خوبم را با لبخندهایشان به روزگارم سنجاق کنم

یک روزخوب اتفاق نمی‌افتد،ساخته می‌شود!

هر جا تو زندگیت به سوالی رسیدی که جواب براش نداشتی بدون فرمون دست دلت بوده ......

ترس از دست دادنش وحشتناک ترین ترس دنیا بود .من حتی از پشه هایی که اینجا بودن ، از مورچه ها ، از گرما ، از هر چیزی که ممکن بود کلافه اش کنه می ترسیدم. چقدر زمان گذشت تا من فهمیدم با عشق جا افتاده ی یه زن تنها چیزی که ترس نداره خود ترسه. انگار خدا همه ی قدرتش رو داده به بال های زن عاشق . این قدر وسیع ، این قدر بزرگ ، این قدر قوی که می تونی هم قد صد نسل قبل و بعد ، زیرش زندگی کنین و از هیچی نترسین.

کتاب فصل توت نوشته منیر کاظمی

پنج سال پیش طی یه اقدام ضربتی تصمیم به کاهش وزن گرفتم تقریبا موفق بودم

حالا بعد از این مدت یه مقدار کوچولو تغییر سایز و وزن دارم که تصمیم گرفتم دوباره شروع کنم روز اول تموم شد و وارد روز دوم شدم.

بعضی از آدمها،

زیر سنگینی حجاب هم،

وقیحند...!!!

بعضی از آدم ها،

با پریشانی موهایشان هم نجیب...

وقاحت و نجابت در ذات آدم هاست،

من زنی را می شناسم كه لبخندش شبیه خداست...!!!

و نگاهش شبیه فرشته هاست...

و موهاش شبیه ابریشم،

و لبهاش شبیه كندو،

و وقارش شبیه آب،

و نجابتش شبیه ماه...!!!

این نگاه من است كه گاهی حجاب ندارد،

و معرفتم،

كه گاهی به خواب است،

و تربیتم،

كه همیشه اشكال دارد...!!!

وگرنه او...

همیشه خوب است...

اسفند

خواهش پسر بچه ای ست وسط پیاده رو که:

"ماهی قرمز می خواهم!"

شوق زوجی ست که در شلوغ ترین عصر شهر به دنبال لباس نامزدی، مغازه ها را می گردند.

حال خوشِ دستفروشی ست که می تواند چند روزی بی دغدغه ی مامورین بساط کند.

قول پدری ست به دخترش که:

"بازار شب عید خوب است؛ لباس عیدت جور است!"

امید یک بیمار سرطانی ست به بهار؛ به رویشِ دوباره موهایش.

غرغر دخترکی ست که به اجبار مادر باید دستی به سر و روی اتاقش بکشد!

شک و تردید پیچاندن کلاس ها:

"از بیستم یا بیست و پنجم؟"

اسفندعطر گندم هایی که کم کم باید سبز شوند...

عطر خوشی است!

بوی عیدی بوی کاغذ رنگی...

شب ها قبل از خواب سری به وجدانت بزن اگر آرام بود ببوسش .......

پی نوشت : ما انسان ها مثل مدادرنگی هستیم..

شایدرنگ موردعلاقه یکدیگرنباشیم

اماروزی،

برای کامل کردن نقاشیمان

دنبال هم خواهیم گشت

به شرطی که اینقدر

نتراشیم همدیگر را تا حد نابودی...

نسل هتل نشین!!!

سی سال پیش، دخترهای خانه صبح‌ها زود بیدار می‌شدند تا قبل از مدرسه رفتن همه‌جای خانه را رفت و روب کرده باشند و بعد اجازه داشتند راهی مدرسه شوند و پسرها باید یا صبح زود یا عصر نان و مایحتاج خانه را خرید می‌کردند و کارهای مردانه را کمک پدر خود انجام می‌دادند.

حالا با نسلی مواجهیم که صبح که بیدار می‌شوند انگار از هتل خانه‌شان خارج می‌شوند!

چون‌که والدینش به عنوان مستخدمین "هتل خانه " همه‌جا را رفت و روب خواهند کرد و با یک تلفن همه‌چیز درب خانه مهیاست.

نسلی که در برابر اتاقی که در آن می‌خوابد و خانه‌ای که در آن زندگی می‌کند و ظرفی که در آن غذا می‌خورد احساس مسئولیت ندارد آیا در آینده برای خانواده‌اش و یا در برابر سرزمینی که از آب و خاک آن بهره‌مند است حس مسئولیت خواهد داشت!!!

برای این نسل سرزمین هم چون هتلی است که می‌توان خورد و خوابید و ریخت و پاشید؛ از مواهب طبیعی آن بهره‌مند شد و بعد اگر باب میل نبود آن را ترک کرد.

سرزمین هم مثل خانه برای این نسل، هتل است با این فرق که متأسفانه مستخدم سرجهاز ندارد و همه فقط برای خوردن و خوابیدن و بردن آمده‌اند.

این نسل را چه کسی و چه کسانی چنین تربیت کردند؟؟؟

کی بود؟ کی بود؟!

اتفاقاً این دفعه، من بودم، تو بودی، ما بودیم و...همه بودند. کمی به خود بیاییم و تکانی به خودمان و این نسل هتل نشین بدهیم.

این زن رو نمیشه شكست داد!

زنی که قادر است با صدای کفتر چاهی و قورباغه ها به وجد بیاید،
زنی که با یک استکان چایی تازه دمش می تواند حال همه افراد خانواده را خوب کند،
زنی که می تواند مولانا گوش کند و خیاطی کند،

زنی که می تواند با خدا گپ بزند و قهوه بنوشد،
زنی که میتواند آنقدر ترانه "بوی باران" را بخواند که گندمزار گیسوانش بوی باران بگیرد،
زنی که می تواند وقت ظرف شستن بدون غیبت به دریا و جنگل برود،
زنی که می تواند با صدای بلند فکر کند،
زنی که می رقصد؛
همان زنی است که هیچکس نمی تواند او را شکست دهد...

مهناز آملی.

• زنی كه حالش با یك كتاب، یك شعر، یك ترانه یا فنجانی قهوه بهتر می‌شود را هیچ كس نمی‌تواند شكست دهد... جبران خلیل جبران