magic spirit
سه شنبه 12 شهریور 1398 | 02:23 ب.ظ
در دنیای واقعی
همیشه لبخند نیست. دنیای واقعی، گاهی مثل داستان هملت است. کمی ترسناک، بی
ثبات. کمی خشم آلود. دلت میخواهد چیزی را درست کنی که از دستت برنمی آید.
امیدواری شاید چیزی درست شود ولی فکر میکنی امید به چنین چیزی احمقانه است.
test
سه شنبه 12 شهریور 1398 | 02:22 ب.ظ
بعضی ها شبیه یک انجیر رسیده می مانند...
که یکهو از آسمان می افتند در دامن رنگ و وارنگ زندگی ات...
انقدر بی هوا که اصلا نمیدانی چه شد! چگونه شد...
اصلا خودت را میزنی به کوچه ی علی چپ و از بودنش لذت می بری...
بعضی
ها شبیه عطر بهار نارنج هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت... نفس
می کشی آنقدر عمیق که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت در ریه هایت
ذخیره کنی...!
بعضی ها شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت...
جانت را با جان و دل در هوایشان تازه میکنی... بعضی ها... اصلا چرا باید از در و دیوار مثال بزنیم؟!
بعضی ها آرامش مطلقند... لبخندشان... تلالو برق چشمانشان... صدای آرامشان...
اصل کار تپش قلبشان... انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق میکند
و آنقدر عزیزند... آنقدر بکرند... که دلت نمی آید حتی یک انگشت هم بخورد بهشان! میترسی تمام شوند و تو بمانی و یک دنیا حسرت...
بعضی ها بودنشان... همین ساده بودنشان... همین نفس کشیدنشان... یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه ی لبمان...!
و من چقدر دوست دارم این بعضی ها را...
