سلام دوستای خوبم،اول از همه دیدگاه خودمونسبت به نابینایان میگم

،ازنظر من  نابینای معلولیت نیست بلکه توی جامعه ما محدویت کسانی که منو میشناسن میدونن من اصلا اهل  شعار دادن نیستم

 درموردهر چیزیم بخوام شعار بدم  درموردنابینایان شعار نمیدم،چون بینشون بودم ومیدونم با چه مشکلاتی به چه جاهای میرسن

من جای دیگه رو مثال نمیزنم توی همین تهران انقدر نابینا های فعال  هستن انقدر استعداد دارن باور کنید بشخصه من خودم که بینا هستم اون استعداد ندارم

ولی افسوس کسی نیست بهشون بها بده،حمایت مردم از نابینا ها خیلی بیشتر از مسولینه

حالا شما عزیزان دیدگاهتونو  نسبت به نابینایان توی نظراتتون بنویسید ممنون میشم،خدانگهدار

علی صابری متولد تیرماه سال 52 در تهران است .وکیل پایه یک دادگستری و شاید بهتر است بگویم گران ترین وکیل ایران که پرونده هموفیلی ها را به سرانجام رساند.

شاید برای ما خیلی جالب باشد یک ادم نابینا در بین این همه ادم های که چشم دارند اما کار ندارند توانسته به این جایگاه برسد اما از نظر صابری او با ادم های دوربرش هیچ فرقی ندارد و اصلا کار خواستی انجام نداده .

مدرسه در موشک باران

صابری که حالا به قول خودمان چله نشین عمرش است زمان کودکی اش را به خوبی در خاطرش دارد.

سال 59 بود و اوج موشک باران عراقیها بر سر مردم ایران .ان موقع ها من به همراه خانواده ام در شهر ری زندگی میکردیم . نیمه دومی تیرماه بودم و به همین خاطر یک سال دیرتر به مدرسه رفتم .پدر ومادرم فکر میکردند که تنها مدرسه ای که برای کودکان استثنایی وجود دارد مدرسه شهید محبی در آریا شهر بود اما جالب اینجا بود که وقتی برای ثبت نام به مدرسه شهید محبی آریا شهر رفتیم تازه متوجه شدیم که در محله خودمان مدرسه ای برای بچه هایی با شرایط من وجود دارد.سه سال را در شهر ری درس خواندم و بعد از ان پدرم خانه ای در اریا شهر خرید تا من برای رفتن به مدرسه شهید محبی مشکلی نداشته باشم

مدرسه نابینایان  باعث شد صابری کمتر احساس مشکل کند و شاید همین موضوع سکوی پرتابی برای او شد تا  روزی گران ترین وکیل تاریخ ایران شود.

برای کنکور استرس نداشتم

سال ها یکی بعد از دیگری میگذشت و صابری در کنا ر هم نوعان خود روزگار را سپری میکرد تاینکه سال 69 زمانی برای رویارویی او با محیطی وسیع تر از مدرسه بود.محیطی که شاید به گفته صابری برایش زیاد پر از هیجان نبود اما دوازه ای بود برای رسیدن به ارزوهای دیروزش

رتبه دو رقمی در کنکور

این وکیل موفق میگوید :در فامیل چند تا بچه درس خون داشتیم که انها باعث شدند تا من هم به درس علاقه پیدا کنم سال  69  بود که کنکور دادم  وبا اینکه در ان سال  کنکور دو مرحله ای بود توانستم رتبه دوم را در کشور به دست بیاورم

ورود صابری به دانشگاه باعث شد تا او با اقای شهبازی که او هم جز دانشجویان نابینای دانشگاه بود اشنا شود و این اشنایی چند سال بعد کار در مجتمع قضایی لواسان را برای او رقم زد

روحیه اجتماعی این جوان باعث شد رشته حقوق اولین گزینه تحصیلیش شود .رشته ای که چند سال بعد او را به عنوان وکیلی زبده به جامعه معرفی کند .

سال 77  همان سالی بود که بعد از گرفتن مدرک فوق لیسانس خود در آزمون وکالت شرکت کرد و این بار هم توانست جز برترین برگزیدگان در این رشته شود

او هنوز اولین وکالت خود را که مربوط به یک پر ونده طلاق بود به یاد دارد و میگوید:احساس میکردم وقتی برای بار اول  به دادگاه میروم استرس نگذارد کارم را به درستی انجام دهم اما بر خلاف این فکرها با تجربه ای که در دو سال کار در مجتمع قضایی لواسان به دست اورده بودم  بدون هیچ مشکلی پرونده به سرانجام رساندم

هموفیلی ها پرونده جنجالی وکیل صابری

او در مورد این پرونده میگوید:سا ل 81 بود که از طرف کانون هموفیلی ایران من را در جریان پرونده هموفیلی ها قرا ردادند .این پرونده مربوط به 2500 بیمار هموفیلی بود که به خاطر استفاده از فراورده های آلوده ای که توسط سازمان انتقال خون و وزارت بهداشت به انها انتقال داده شده بود به بیماری ایدز و هپاتیت مبتلا شده بودند .من هم قبول کردم تا از حق انها دفاع کنم و با توکل به خدا توانستم بعد از 23 ماه پرونده را به جایی برسانم که وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون موظف به پرداخت غرامت به انها شود.

او درمورد 1/5 میلیارد  حق الوکاله خود در این پرونده میگوید:طبق تعرفه سازمان وکالت دستمزد من در این پر ونده همچین مبلغی بود که متاسفانه دادگستری تمام ان را به من پرداخت نکرده اما 600 میلیون از ان پولی را که دریافت کردم به سازمان حمایت از هموفیلی ها هدیه دادم

پرونده دیگری که صابری به عنوان وکیل حضور داشت گل های هلندی بود که او درموردش میگوید:همزمان با پرونده هموفیلی ها پرونده دیگری بود که مربوط به چند گلخانه دار در اطراف تهران بود که به دلیل پایه های گل رزی که از لحاظ ژنی مورد ازمایش قرار نگرفته بود تمامی محصولات دیگر انها را از بین برده بود که متاسفانه به خاطر نبود یک تشکیلات مناسب برای این صنف پرونده به حال مسکوت در دادسرا هنوز باز است

این وکیل 35 ساله دو سالی است که با یکی از همکاران خود ازدواج کرده واین درحالی است که همسر او بینا است  وان دو توانسته اند با بروز مشکلاتی که در سر داشتند زندگی خود را اغاز کنند

صابری به همه نشان داد یک انسان توانایی دارد با هر نقصی در بدنش قله های افتخار را صعود کند

در سالهای اولی که وکالت را شروع کرده دفتری نداشت و از منزل خود برای جلسات استفاده میکرد اما همین سماجت او در وکالت باعث شد تا سرانجام بعد از تحمل بسیاری از سختی ها دفتر خود را در آریا شهر بخرد .

او جمله ای زیبا را سرلوحه کار خود قرار داده و ان را به همه کسانی که میخواهند در رشته وکالت قدم بگذارند پیشنهاد میکند:

یک وکیل زمانی باید از برنده شدن در یک پرونده خوشحال شود که در مقابل ان پیروزی اثری را برای ادبیات حقوقی کشور به ارمقان بیاورد

روز دوم رقابت های لیگ باشگاهی شهر ری صدرنشین مسابقات لیگ باشگاهی شطرنج نابینایان تا پایان دور سوم

به گزارش ایران سپید: در ادامه روز دوم رقابت های لیگ باشگاهی شطرنج نابینایان و کم بینایان که در شهر رشت در حال برگزاری است، در دور دوم که صبح دو شنبه برگزار شد، شهر ری با نتیجه 5/3 بر 5/0 تهران را شکست داد.

در میز 1، عرفان علیزاده از شهر ری محمد دوستی از تهران را برد.

در این دیدار در میز 1، عرفان علیزاده یوسف اکبری را شکست داد.

در میز 2، ایمان تحویلی علی خدایاری را مغلوب کرد.

در میز 4، احسان صادقی بر مصطفی اسکندری پیروز شد.

(سلام بچه ها شنبه تا جمعه بازم مسابقات شطرنج جام شهریور  توی فدراسیون شطرنج واقع در میدان هفت تیر تهران برگزار میشه

وقهرمان کم بینا ونابینای ما جناب آقای ایمان تحویلی ،آقای احسان صادقی وآقای عرفان محمد علیزاده هم توی این مسابقه شرکت میکنن

که من مطمعنم اینا دوباره قهرمانی رو ازآن خودشون میکنن ناگفته نمونه منم برای تماشا حتما به محل مسابقه میرم و حتما حتما عکسای این قهرمانان عزیزمون براتون میارم فقط براشون دعا کنید تا موفق بشن)

          حتی به خودت جفا نباید بکنی

               حالا که شدی چشم به راه مهدی (عج)

                                    جز بر فرجش دعا نباید بکنی

میلاد با سعادت منجی عالم بشریت، برپاکننده قسط و عدل
منتقم خون حسین(ع)، حضرت ولیعصر، امام زمان،
مهدی موعود (عج) بر عموم شیعیان جهان مبارک باد . . .

عصای سفید.............. سخن هفته

  * عصای سفید هم حق ما، هم تکلیف ما. چندی پیش مجلس شورای اسلامی با پیگیریهای حد اقل 2 ساله، متممی را برای قانون راهنمایی و رانندگی تصویب کرد که به موجب آن عصای سفید نابینایان در حکم چراغ قرمز برای رانندگان محسوب میشود. این الزام به این معناست که رانندگان با دیدن عصای سفید نابینایان باید مانند چراغ قرمز توقف کامل کنند و در صورت برخورد با فرد نابینا، مجرم بوده و باید تمام خسارات جسمی و حقوقی فرد نابینای متضرر را جبران کنند. در روزهای پس از تصویب قانون متذکر شدیم که اجرای این قانون مستلزم ترویج آن در میان رانندگان و درج آن در آیین نامه راهنمایی و رانندگی و آموزش آن به رانندگان است. قطعاً تصویب این متمم دستاورد بزرگی برای نابینایان است و گامی بلند برای افزایش ایمنی آنان. اما دوستان! این قانون چیزی کم دارد و آن اجبار نابینایان بدون همراه، به داشتن و استفاده از عصای سفید در معابر است. زیرا اگر قرار است رانندگان با دیدن عصای سفید به منزله چراغ قرمز متوقف شوند، پس لازمه آن وجود عصای سفید در دست نابینایان تردد کننده در معابر است. درست است که عصای سفید به معنای چراغ قرمز رانندگان است، اما همزمان این امر به معنای آن است که عصای سفید چراغ سبز نابینایان نیز هست. یعنی اگر نابینایی عصای سفید داشت میتواند انتظار ایمنی و حفاظت و برخورداری از حق تردد ایمن باشد. نابینای بدون عصای سفید در واقع از نظر حقوقی نابینا نیست، لذا نمیتواند از حقوق آن هم برخوردار باشد. پس بدانیم عصای سفید هم حق ماست و هم تکلیف ما. بسیاری از کشورها داشتن عصای سفید را الزام حقوقی نابینایان و حتی کمبینایان قرار دادند. ای کاش حال که متمم قانون راهنمایی و رانندگی داشتن عصای سفید را اجباری نکرده است، خود آن را به عنوان یک الزام رعایت کنیم!.

  * گلواژه: هرگز به خدا نگو مشکل بزرگی دارم، به مشکل بگو خدای بزرگی دارم.

منبع:روزنامه ی ایران سپید

"تهران" به "معلولان" اهمیت نمی دهد درباره مناسب سازی شهر تهران تا به حال هر کاری که صورت گرفته موردی بوده و هیچ کار مفهومی در این خصوص انجام نشده است.

 هشت ماه پیش خانم نابینا و بارداری به دلیل افتادن در چاه فاضلابی که در آن باز بوده با زایمان زودرس مواجه می شود. به دلیل نارس بودن، کودک در بیمارستان تحت مراقبت قرار می گیرد. بعد از سه هفته که پدر و مادر نابینای این کودک برای تحویل گرفتن او مراجعه می کنند متوجه می شوند که کودکشان در بیمارستان نیست و با بررسی هایی که انجام می دهند متوجه می شوند که به شیرخوارگاه آمنه تحویل داده شده است.

پس از گذشت هشت ماه پیگیری در روزهای گذشته خبر رسید که با شرایطی خاص کودک به خانواده تحویل می شود.

تاوان رنج های این زوج نابینا را چه کسی می پردازد؟ آن هم در تهران؛ شهری که کمترین امکانات را برای معلولان دارد و مشخص نیست هر روز چند معلول با حادثه های تراژیکی شبیه خانواده "سلیمانی" مواجه می شوند.

علی صابری عضو شورای شهر تهران و حقوقدان در این باره به "تدبیر" می گوید: اصولا باز بودن در فاضلاب شهری منطقی نیست و این اتفاق به هیچ عنوان نباید در شهر روی دهد. هر کسی هم در اثر آن آسیب ببیند نهاد زیربط اعم از شهرداری و سازمان آب و فاضلاب و ... در این خصوص مسئول است. اما همان قدر که به مسئولان ایراد داریم و در قبال کارهایشان انتقاد می کنیم اتفاقا از نابینایان هم توقع داریم و توقع ما این است که براساس معلولیت خود از وسایل کمک توان بخشی استفاده کنند.

عضو شورای شهر عنوان می کند: در هر جای دنیا این موضوع را بررسی کنید متوجه می شوید اگر نابینایی در خیابان برای او اتفاقی روی دهد در صورتی که عصا داشته باشد همه کارهای حمایتی از او انجام می شود. اما در صورت نداشتن عصا حمایت ها به کمترین حد می رسد و حتی ممکن است که از حداقل افراد عادی هم پایین تر قرار بگیرد. این موضوع به دلیل بی احترامی به شخص معلول نیست این کار به دلیل احترام گذاشتن به قانون عصای سفید است. در واقع مطرح می شود که عصای سفید یک هویت معلولیتی و اجتماعی دارد که یک سری حمایت های قانونی را با خود به ارمغان می آورد. در دنیا می بینید که بالا بردن عصای سفید حکم چراغ قرمز را دارد و ... این موارد اتفاقا چون درکشور ما نیست مطرح کردنش به نفع  معلولان است.

او تاکید می کند: یک بخشی از این موضوع به فرهنگ سازی باز می گردداما بخش دیگری از آن به مباحث حقوقی مربوط می شود. اگر فرد معلول بداند که با استفاده از آن وسیله از حمایت حقوقی و قانونی برخوردار می شود هیچ گاه بدون آن تردد نمی کند. قانونگذار مطرح می کند همان طور که زمان عصا در دست داشتن از تو حمایت کامل می کنم، به همان اندازه هم تاکید می کنم که بدون عصا از منزل خارج نشوید. هویت معلولیتی فرد معلول زمانی محقق می شود که عصا در دست داشته باشد.

این عضو شورای شهر تهران ضمن انتقاد از شیوه مناسب سازی شهر در این باره عنوان می کند: درباره مناسب سازی شهر تهران تا به حال هر کاری که صورت گرفته موردی بوده و هیچ کار مفهومی در این خصوص انجام نشده است.

صابری اشاره می کند: یکشنبه گذشته اولین جلسه ستاد مناسب سازی که کمیسیون فرهنگی شورا متولی آن بود برگزار شد.اما من معتقد هستم که علاوه بر کمیسیون فرهنگی، کمیسیون معماری و شهرسازی، عمران و حتی کمیسیون سلامت هم باید در این قضیه دخالت کنند. همه موضوعات مربوط به مناسب سازی را استخراج کرده ایم و در یک پروژه تحقیقاتی و پژوهشی قابل ترجمه است .

او تاکید می کند: از شهردار تهران خواسته ام و از این طریق هم از ایشان می خواهم که جایگاه اداری ستاد مناسب سازی را  مشخص کنند. اینکه مطرح کنیم که مناسب سازی صورت نگرفته از حرف هایی است که فعالان اجتماعی می گویند و برای ایجاد انگیزه هم خوب است. اما در عرصه مدیریتی این موضوع باید به وسیله شورا و شهرداری جدی گرفته شود. بعد از انجام شدن کارها با روال قانونی، آنگاه می توان در مورد آثارش صحبت کرد. اما متاسفانه در مجموع در شهر تهران اهمیت چندانی به مشکلات معلولان داده نمی شود.

عضو شورای شهر تهران  توضیح می دهد: به عنوان مثال فروشگاه هایپراستار استاندارد مناسب سازی معلولان را نزدیک به استانداردهای جهانی تعبیه کرده است. بگذریم از اینکه قسمت پارک معلولان وجود دارد و ماشین های دیگر در آن قسمت به بهانه نبودن جای پارک، پارک می کنند. چون بهانه آوردن تنها از طرف دولت اعمال نمی شود مردم هم برای رعایت نکردن حقوق دیگران بهانه می آورند. انجام این کار از طرف پیمانکاران این فروشگاه به این دلیل نیست که خیلی برای این قضیه ارزش قائل هستند، بلکه چون پیمانکاران این کار پروژه های خارجی انجام می دادند و به انجام کار با این روش عادت دارند. این مناسب سازی برای آنها پیوست اجتماعی پرژوه است و زمانی که موضوعی پیوست اجتماعی است هزینه ای که برای آن انجام می شود مهم نیست. ما هم اگر مناسب سازی را پیوست اجتماعی کنیم مشکل حل می شود اما اگر هر پروژه به پروژه ارزش سنجی کنیم ، اوضاع همین است که در حال حاضر می بینیم.

صابری ادامه می دهد: یکی از ngoهای حمایت از معلولان درخصوص زیرگذر ولیعصر تحقیق میدانی انجام داده اند که نتیجه این پژوهش را به آقای قالیباف تحویل خواهیم داد . هم در خصوص این پرژه اصلاحاتی انجام شود و هم از ایشان قول بگیریم که در پروژه های دیگر شهردای این موضوع را لحاظ کنند.

او تاکید می کند: نبود مناسب سازی به عنوان یک پیوست اجتماعی نقص است و امیدواریم که از این به بعد این موضوع مورد توجه قرار گیرد.

چرا چرا چرا؟؟؟وخیلی چراهای که هرگز جوابی واسشون پیدا نکردم

مدتی است از شکسته شدن این دل گذشته ،

هنوز قطره هایی از اشکهای  آن روزها بر چشمانم نشسته ،

حالم بهتر نیست از این دل خسته ... گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی ، کجایی که این غم یخ زده را در دلم آب کنی گرفته دلم ، کجایی که به درد دلهایم گوش
کنی نیستی و من در حسرت این لحظه ها نشسته ام
، نیستی و من بیشتر از همیشه خسته ام در لا به لای برگهای
زندگی ، نیست برگی که از تو ننوشته باشم ،

نیست روزی که از تو نگفته باشم هزار سال هم که بگذرد من در توهم حضورت نفس می کشم
 من آن شانه هایت را می خواهم که پناهم بود همان یک وجب از شانه ات تمام دارایی ام بود من آن دست های گرمت را می خواهم که یک عمرعبادت نوشت

با آن نگاه مهربان و آن همه خوبی من بی تو طاقت ماندن ندارم

این بغض لعنتی.... این بغض لعنتی

وقتی دیروز باران بارید

“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم

“آن مرد با نان آمد”

یادم آمد که دیگر پدرم در باران

با نانی در دست

و لبخند بر لب

نخواهد آمد

دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش

با زمین و تنهائیش

با خورشید و نبودنش

به یاد پدر سخت گریستم

پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک بر میداشت

پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست....

به امید روز وصال

نظرات (21)

بابا خسته ام

خسته ام ازحرف هـای تکراری  

 خـسته ام ازلبخـــــند اجباری

خسته ام ازبغـــض های بیهوده   

 خسته ام ازغم های نیاسوده

خســته ام ازتلخی شـــــبــــها   

خســـــته ام ازدیدن رویـــــــا

خســـــته ام بـــــس کشـیـــدم غـــم هـرنـاکـسی

خــــــسته ام بس کـه نـالــــیدم دربـــــی  کسی

خسته ام ازقلبـــــهای دردست ها بازیـچــه شده

خـــــــسته ام ازقلب های شـکسـتـه درمان نشده

خســــته ام ازگـــــریــــــــه هــــای زار وزار

 
خسته ام ای خدا؟چــرامنــونمیرســونی به دیـدار؟

چرازمــــونه بد شده؟  

مگــــــــه اخرش کجاست؟

که جـــــــوون ها ناپاک شدن؟

مگه همه آخـــــــــرش خاک نشدن؟

اونی کــــــه شعار میداد!!!

پول داره ازهـــــــمه سرتره...

چـــــی شده؟حــــالا کجاست؟

آیاتوقـــــبربه ســـــــرمیبره؟

اونـــی که یه روزهمدمم بود

وصــــله این تنم بود

بااینکه الآن توخاکه...

اما خیلی خیلی پاکه پاکه...

راهش همیشه جاوید...

کسی مثل اون ندید...

دوستش دارم چون پاکه...

هرچندالآن توخاکه...

دفتر عشـــق که بسته شـد

دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
اونیکه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
بد جوری تو کار تو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
غــرور لعنتی میگفـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
از تــــو گــــله نمیکنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
از دســـت قــــلبم شاکیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاریکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
بزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو
ازاون که عاشقـــت بود
بشنواین التماس رو
ــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــــ

ـــــــــ

امروز روزِ توست، ای مهربان‌ترین فرشته‌ی خدا.
بگو چگونه تو را در قاب دفترم توصیف کنم؟
صبر و مهربانیت را چطور در ابعاد کوچک ذهنم جا دهم؟

آن زمان که خط خطی های بی‌قراری ام را با مهر و محبّتت پاک می‌کردی و با صبر و بردباری کلمه‌ به کلمه ی زندگی را به من دیکته می‌گفتی خوب به خاطرم مانده است.
و من باز فراموش می‌کردم محبت تشدید دارد.

در تمام مراحل زندگی، قدم به قدم، هم پای من آمدی، بار ها بر زمین افتادم و هر بار با مهربانی دستم را گرفتی.
آری، از تو آموختم، حتی در سخت ترین شرایط،
امید را هرگز از یاد نبرم.

یادم نمی‌رود چه شب ها که تا صبح بر بالینِ من، بوسه بر پیشانیِ تب دارم می‌زدی
و چه روزها که با مهر مادرانه ات لقمه‌های عشق را در دهانم می‌گذاشتی
و من باز لجبازتر از همیشه دستت را رد می‌کردم!

وقتی بوسه بر دستان چروکیده ات می‌زنم،
یاد کودکی‌ام می‌افتم که همیشه به خاطر لطافت دستانت به همه فخر می‌فروختم
و حال به خاطر خشکی دستانت با افتخار می‌گویم این دستان مادر من است که تمام زندگی‌اش را به پای من گذاشت؛
من با نوازش همین دست ها بزرگ شدم و امروز با تمام وجودم می‌گویم:
مادرم مدیون تمام مهربانی‌هایت هستم و  کمی کمتر از آنچه تو دوستم داری، دوستت دارم.

مادرجونم باتمام وجودت دوستت دارم

سلام دوستای خوبم

میدونم دیر اومدم شرمنده سال نوتون مبارک

براتون آرزوی بهترین ها درتمام مراحل آرزومندم

بلاخره اینترنتم درست شد واز این به بعد هر روز

آپم....

چه حاصل شد از تو برای دلم؟....چه در بودنت.....چه در نبودنت....

آمدی همه ی من را در خودت خلاصه کردی......همه ی من شد "تو"

آرزو های دور و درازم شد یک کلمه...."بودن تو"....فکر و خیالم را از من ربودی...

رویا های رنگینم را سیاه کردی....

هنوز هم نمی دانم چه شد که رفتی...رفتی و خلاصه ترم کردی...

حال دیگر یک آرزو هم ندارم....

رویا های سیاهم.....گریه و راز و نیاز برای داشتنت....همه را به یغما بردی...

تو من را از من دزدیدی....من دیگر خودم را هم ندارم....لحظه لحظه بودنم را

اسیر سوالی کردی که هیچ پاسخی ندارد....."چرا"؟....

تو خنده های یک ساله.....شادی هایم را....ایمان و باورم را....خواب و آرامشم را

به من بدهکاری....

نمی بخشم تو را.....این از بزرگی گناه توست نه خردی قلب من....

یادت باشد تو به من بدهکاری.....یادت باشد هم با بودنت هم با نبودنت

دلم را آزردی....

خدایا من گناهی نکرده بودم که اینک قلبی شکسته در سینه دارم

وقتی زیادی دوسش داری

حسود میشی

حساس میشی

چشم دیدن نگاه های بقیه رو نسبت بهش نداری

چشم نداری ببینی به غیر از تو با بقیه هم حرف می زنه...

اینا همه از دوست داشتن زیاده

اما اون فکر میکنه دیوونه شدی و الکی بهش گیر می دی...

وای به حال کسی که عشقش به خاطر گیر دادناش ترکش کنه...

چیه؟

چرا دلت گرفته؟؟

اوهم آدم است...

اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت

غصه نخور

اگررفت...

گریه نکن...

یک روز چشمای یک نفر عاشقش میکند...

یک روز معنای کم محلی را میفهمد...

آن روز میفهمد آهای که کشیدی از ته قلبت بود...

میفهمد شکستن یک آدم تاوان سنگینی دارد.

خــــــــیلی ســـخــتـــه

نصفه شبــــی بغضگـــــلوتو بگیــــــره و دلتنگــــــش بشـــی

فکــــــــر کنی شایـــــــد مثل قدیمـــا

باز هم یه اس بده گاه و بی گاه و بپرسه خوابی یا بیداری؟.
.
.
ولـــــــی بــاید قبول کنی

اونهیــــــــچوقت برنمیگرده. پ

. ..