✿صِدایِ باران✿

مولای من، ای سبزترین بهار هستی...!

بیا که دل آسمانیم سخت تنگ آمدن توست. بیا که آسمانیان غریب مانده اند.

بیا که بی تو زمین تنگ است و آسمان دلتنگ...!

ای کشتی نجات اگر تو نیایی آسمان دلمان گرفته خواهد بود و داغ عصرهای آدینه هر هفته 

بر دلهایمان سنگینی خواهد گرد.

ای مهربان من اگر تو نیایی حیات بوی ماندن نخواهد داشت و زنده بودن بوی زندگی نخواهد داد.

ای مهربان ترین منجی موعود...! چاره مان فقط به دست توانای توست.

مولای من...! عاشقانه تو را دوست می دارم...! بیا که در انتظارت در هر لحظه شعر انتظار را

می سرایم :

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی

 ...

گفت: بدون امام زمـان(عج)♡

چه می کنید؟!

گفتم : مُردِگی ! 

بیا و زنده کن مارا ...)): 

بی تو مرگ است...

گریه بهانه‌ایست که عاشق‌ترم کنی

شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی

آقای من! کلاغ به دردت نمی‌خورد؟

فکری به حال رنگ سیاه پرم کنی

زشتم قبول؛ بچه آهو که نیستم!

باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی

باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم

تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی

مادر سپرده است به دست شما مرا

گفته فقط شما ببری کربلا مرا...

سلام خدا جانم...

السلام علیک یا صاحب الزمان ارواحنافداه...

سلام حضرت باران سلام ای دل نورانی خورشید، ای نگاه آبی آسمان، ای شکوه آفرینش!

سلام ای وسیع جاری، ای پهنه نور باران، ای طراوت بی کران...

السلام علیک یا امام رضایا امام رضا دلم هوای تو کرده شه خراسانی ..چه می شود که بیایم حرم به مهمانی…؟

دلم زکثرت زشتی بریده آقاجان…عنایتی که بیایم، تویی که درمانی….

بازمسیحا نفسی آمد. آمدی و تمام عطرها به دنبالت. عطر سیب ،یاس،محمدی،وعطری از بهشت.

وقتی به حرمت می روم، از دست صیاد روزگار آهو صفت می دوم و خود را به آغوشی می اندازم

 مهربانتر از آغوش مادر و از آنجا بوی خدا می آید،

بوی علی ،بوی زهرا،حسن و بوی سیب،بوی حبیبم حسین .

که آنجا فرشته صفتی به جسم خالیم روحی تازه بخشد.

که کوله بار دردهایم را لحظه ای بر زمین بگذارم و نفسی تازه کنم.

 می آیم با کوله بارم تابگویمت که تمام دار وندارم همین است.

ای امیدم میلاد توست.شاید بتوانم در این ساعت 

دردهایم را فراموش کنم.وقتی قدمگاهت را بیاد می آورم،

احساس غرور می کنم که بوسه بر جای پای پسر زهرا می زنم.پایی که

 آرزو می کردم ،ای کاش روی چشمانم می گذاشتی تا لایق دیدن روی مهدی شود.

آن خاک را چون مرهمی به چشمانم می کشم که از گریه انتظاربه

 دیدگان یعقوب شبیه شده کبوتران حرمت هر کدام برگیست

 از کتاب کرمت .که پر کشان از بالای سرم می روند و  با زبان بی زبانیشان با من رازها می گویند و

  به من می گویند:ما بهشت خود را یافتیم.

تو فکری به حال خود کن.رضا جان از بچگی با کرمت آشنایم.آن زمانیکه پدر مرا بلند می کرد 

و روی شانه اش می نشاند تا بوسه بر صدفی بزنم که دردانه مروارید جسمت در آن آرمیده.

و من با تمام شور و شوقم بوسه ای معصومانه بر ضریحت می زدم

.رضا جان پاک،ساده،عاشقانه می گویم:با آمدنت روی تمام آبرومندان عشق را 

سفید کردی و با رفتنت دیدگان عشق تاریک و سرد شده...

همیشه از حرمت، بوی سیب می آید

صدای بال ملائک، عجیب می آید! 

سلام! ضامن آهو، دلِ شکستهِ ی من

به پای بوس نگاهت، غریب می آید 

طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست.

کبوتر دل من، بی شکیب می آید 

برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد

چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید ...

رمضان، بهشت خدا شده ز گل جمال تو یا حسن / یم علم و حکمت و معرفت، نمی از کمال تو یا حسن

تو علی، تو فاطمه، تو حسن، تو حسین یا که محمدی؟ / که عیان جلالت پنج‌تن، بُوَد از جمال تو یا حسن . . .

سلام خدا جونم...

السلام علیک یا صاحب الزمان روحی الفداه

آقاجان

با یاد تو نشسته ام، در راهی که عبور کنی، می‌خواهم در آخرین غروب زندگی برجای پای تو نماز بگذارم؛

ای غریبه همیشه آشنای من، مهدی جان! بازگرد دیگر جانی نمانده است.

جوانیمان رفت و نیامدی... الوعده الوفا...

یااامام حسن شنیده ام میگویند تو کریم اهل بیتی خیلی خیلی کریم...

آقا امشب که شب میلادتان هست همانند فقیری که به در خانه ات 

بیاد آمده ام...دست خالی برم نگردون جان مادرت زهرا.

اللهم عجل لولیک الفرج