خیلی دلتنگ تو بودم ...گل مهربون و نازم...

نمیدونم چرا اینجام یا اصلا چم شده بازم...!!

اونهمه قول و قرار و اومدم یادت بیارم..

اما اینگار دیگه راهی واسه برگشتن ندارم

اینجا گلبارونه امشب چقد این فضا غریبه...

چرا من هیچی نمیگم چرا میخندم عجیبه...!

اخه مجبورم بخندم كسی اشكامو نبینه

حالا كو تا باورم شه...سرنوشت من همینه

به نظر میاد كه امشب از قلم افتاده باشم...

ارزوم بود كه من امشب پیش تو وایساده باشم...

چه لباسای قشنگی بت میاد چقدر عزیزم...

تو میخندی و من از دور دارم اشكامو میریزم...

خوش سلیقه هم كه بودی اره بهتر از من اونه..

سر تره ازم اره میدونم..اونكه میخواستی همونه

تازه فهمیدن حسودا..دست تو  تو دست اونه

ای خدا انگاری اونم نقطه ضعفمو میدونه...

...........................

.......................................

بله رو بگو گل من...تو ازم خیری ندیدی

ارزوم بود كه ببینم تو تو رختای سفیدی...

بله رو بگو گل من...بگو و شرشو بكن

من و زندگی بی تو...اصلا باورم نمیشه...

داره سردم میشه كم كم..خیسه از اشكام لباسم

همه گریه هامو كردم...اشكی نمونده واسم

میزنم بیرون از اینجا...بله رو میگی نباشم

میرم اون بیرون یه گوشه ...دست به دامن خدا شم...

.........................

.......................................

بله رو گفتی تموم شد..این دیگه اخر كاره

هی میخوام بگم "مبارك"ولی بغضم نمیزاره

 

وبه جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی 

وبه جای اینكه لبریز كینه و نفرت شی..حس كنی هنوزم دوسش داری.

چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تكیه بدی كه یه بار زیر اوار

غرورش همه  وجودت شده...

چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی....

اما وقتی دیدیش هی چیزی جز سلام نتونی بگی

چقدر سخته وقتی...

پشتت بهشه دونه های اشك گونه هاتو خیس كنه اما مجبور باشی بخندی...

تا نفهمه هنوزم دوسش داری...

چقدر سخته گل ارزوهاتو تو باغ  دیگری ببینی

و هزاربار تو خودت بشكنی و اونوقت اروم زیر لب

بگی:گل من باغچه نو مبارك..

"رفیق باغچه نو مبارك"

.

.

.