به
یاد داشته باش:
من
نباید چیزى باشم که تو میخواهى، من را خودم از خودم ساختهام.
منى
که من از خود ساختهام، آمال من است.
تویى
که تو از من میسازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.
لیاقت
انسانها کیفیت زندگى را تعیین میکند، نه آرزوهایشان.
و
من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو میخواهى.
و
تو هم میتوانى انتخاب کنى که من را میخواهى یا نه.
ولى
نمیتوانى انتخاب کنى که از من چه میخواهى.
میتوانى
دوستم داشته باشى، همین گونه که هستم و من هم.
میتوانى
از من متنفر باشى بىهیچ دلیلى و من هم.
چرا
که ما هر دو انسانیم.
این
جهان مملو از انسانهاست، پس این جهان میتواند هر لحظه مالک احساسى جدید
باشد.
تو
نمیتوانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمیصادر کنی و من هم.
قضاوت
و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگار است.
دوستانم
مرا همین گونه پیدا میکنند و میستایند.
حسودان
از من متنفرند، ولى باز میستایند.
دشمنانم
کمر به نابودیم بستهاند و همچنان میستایندم.
چرا
که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی
رقیبى.
من
قابل ستایشم و تو هم.