بسم الله الرحمن الرحیم

از روشنی طلعت رخشنده باقر

شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر

در اول ماه رجب از مشرق اعجاز

گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

ولادت پنجمین اختر تابناک امامت و ولایت امام محمد باقر (ع)

به محضر آقا امام زمان (عج )و تمامی شیعیان تبریک باد

روابط عمومی فاطمیه (س) و مهدیه (عج) آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

خلاصه ای از زندگی حضرت معصومه

 1-معرفی معصوم

2-معرفی حضرت

3-آغاز مصیبت ها

4-ورود به قم

5-غروب خورشید

6- فضایل حضرت

1-معرفی معصوم

بی شک کلمه ی معصوم که لقب حضرت فاطمه کبری معصومه است، یعنی بی گناه و پاکدامن و پاکیزه است. و حضرات ائمه، به معصوم ملقب شده اند بی شک یعنی کسان بی گناه یا افراد پاکدامن و پاکیزه راد.

2-معرفی حضرت

نام : فاطمه
القاب: معصومه، کریمه اهل بیت، طاهره، حمیده، رشیده، تقیه، نقیه، رضیه، مرضیه، سیده،
اخت الرضا (س)
نام پدر و مادر: حضرت موسی بن جعفر امام هفتم شیعیان و مادر حضرت نجمه خاتون از زنان ارجمند و پر فضیلت و کم نظیر تاریخ است. ایشان مادر حضرات علی بن موسی بن الرضا و فاطمه معصومه است.
سال تولد حضرت معصومه ایشان را به سال 173 ه.ق می دانند ولی روی سال و ماه و روز تولد ایشان بین تاریخ دانان و مورخان خیلی نظرات رد و بدل می شود. ولی سال 173 مورد اعتمادتر است نزد شیعیان.
این نظر را حتی علامه شیخ علی نمازی در دو اثر مستدرک سفینة البحار و مستدرکات رجال الحدیث آورده است. ایشان در مدینة النبی به دنیا آمدند و در ایران وفات یا رحلت نمودند.

حضرت فاطمه سلام خدا بر او باد دوران کودکی خود را در دامن پاک پدر و مادر خویش گذراند

حضرت فاطمه ده سال از عمر پر برکت خویش را با خانواده گذران کرد و البته چهار سال از آن پدر بزرگوارشان در زندان بودند.
در شش سال نخست آموخته های ایشان به حد بسیار گسترده بود و به گونه ای که وقتی قمی ها به در خانه ایشان رفتند و پرسشها را نوشتند و از اهل خانه جواب خواستند و در حالی که حضرت موسی علیه السلام در خانه نبود جواب ها را نوشتند و به اهلی که پرسش کرده بودند داد. در راه برگشت اهلی که پرسش کرده بودند حضرت موسی (ع) را دیدند و پاسخ ها را نشان دادند، حضرت فرمود که همه ی پاسخ ها درست است و سه بار فرمودند: فداها ابوها، پدرش فدایش شود.

3-آغاز مصیبت ها

دیری نگذشت که حضرت موسی بن جعفر صادق امام هفتم و معصوم نهم به شهادت رسید و ایشان را تنها گذاشت. آغاز مصیبت های حضرت فاطمه کبری شروع شد . سرپرستی امور خانواده و دین به دست مبارک حضرت امام رضا علیه السلام افتاد. امام رضا علیه السلام از ایشان مراقبت و به خوبی تربیت شان می کرد.

برادر (حضرت رضا)خواهر (حضرت معصومه) را تنها می گذارد

در سال 200 قمری به اصرار مأمون و به خوست زور گویی او حضرت امام را به مرو فرستاد.
حضرت بدون اطلاع به خواهران و برادران راه مرو را پیش گرفت.
حضرت فاطمه کبری سلام الله علیه بعد از مدتی که از خبر رفتن برادر خبر دار می شود به دنبال او با جمعی از برادران و برادر زادگان راهی خراسان شد.

خواهر (حضرت معصومه «س») به دنبال یافتن برادر (حضرت رضا) می رود

همان طور که گفتیم حضرت به دنبال یافتن برادر به ایران مسافرت کرد.در هر شهر و روستا از کاروان حضرت به خوبی استقبال می شد. در یکی از روزها به کاروان ایشان حمله کردندو جمعی از کثیر برادران و برادر زادگان را به شهادت رساندند و عده ی کمی زنده ماندند. طبق روایاتی حضرت از دیدن صحنه هایی که نشان می داد برادران و برادر زادگان غیرتمندانه دارند می جنگندند و کشته می شوند دلشان آزرده خاطر می شود و همان جا بیمار می شوند.

4-ورود به قم

وقتی خبر آمدن کاروان حضرت به قم به اهل این شهر رسید، همه شیعیان جمع شدند و شهر را آذین بندی کردند. و این روز را عید خود قرار دادند و به همدیگر شیرینی و ... تعارف کردند و خوشحال از آمدن حضرت ، به سوی کاروان حرکت کردند تا ایشان را ورود به قم راهنمایی کنند. (وقتی کاروان غم زینبی به شهر شام رسید با سنگ و آتش از آنها استقبال کردند)
از میان همه قبیله ها رییس قبیله خزرج به نام موسی بن خزرج موفق شد که زمام ناقه حضرت را عهده دار باشد ، و به قم به خانه ی خود ببرد.و این افتخاری است در مقام خود.
وقتی حضرت به قم وارد شد اصلا از بیماری خود نگفت و حتی می توانست نامه ای بنویسد و از برادرش کمک بخواهد و لی برعکس کرد و از بیماری خود سخنی به میان نیاورد!. شاید به خاطر روایاتی بوده که از پدرش شنیده بود.

5-غروب خورشید دیار عاشقان

هفده روز از توقف حضرت فاطمه کبری معصومه سلام الله علیه در قم می گذشت و ایشان هنوز بیمار بودند و برای دیدار رضایش به ایران آمده بود.
هفده روز تمام شد و حضرت وفات یافت . پس از تغسیل و تکفین و نماز بر ایشان ، خواستند ایشان را دفن نمایند. موسی بن خزرج تصمیم گرفت که حضرت را در باغ خویش در بابلان در نقطه ای که حرم حضرت در آن قرار دارد دفن کند.
برای دفن ایشان یک مسئله به وجود آمده بود و آن این بود که نمی توانستند بگذارند که حضرت را نامحرمی بخواهد در قبر بگذارد و هم که ایشان محرمی نداشتند که ایشان را دفن نماید. برای همین از یک پیرمردی به نام قادر خواستند که ایشان را دفن کند.
چون حضرت پر فضیلت و منزلتش نزد الهی زیاد بود نمی شد پیرمردی ایشان را دفن کند. برای همین دو سواره سبز پوش از جانب قبله آمدند و ایشان را دفن کردند و حتی کلمه ای حرف نزدند و رفتند.
خزرج سایبانی از بوریا را روی قبر ساخت و در سال 256 قمری حضرت زینب دختر حضرت امام جواد علیه السلام اولین گنبد را بنا نمود.

6- فضایل حضرت معصومه سلام الله علیه

عن النبی صل الله علیه و آله: فمن زارنی بعد وفاتی فاطمة فکأنما زارنی فی حیاتی و من زار فاطمة فأکنما زارنی و من زار علی بن ابی طالب فأکنما زار فاطمة و من زار الحسن و الحسین فکأنما زار علیا و من زار ذریتهما فأکنما زارهما .

پیغمبر اکرم صلوات الله علیه فرمودند: هر کس بعد از وفات من زیارت کند، در حالی که زیارت کرده مرا در زندگانی، فاطمه را زیارت کرده باشد باز هم مرا زیارت کرده است.علی بن ابی طالب را زیارت کرده باشد ، فاطمه را زیارت کرده است، حسن و حسین را زیارت کرده باشد ، علی بن ابی طالب را زیارت کرده است.اولاد آنها را زیارت کرده باشد، حسن و حسین را زیارت کرده است.

قال امام صادق علیه السلام : ... ان لله حرما و هو مکة و ان رسول الله صل الله علیه و آله وسلم حرما و هو المدینة و ان لامیر المؤمنین علیه السلام حرما الکوفة و ان لنا حرما و هو بلدة «قم» و ستدفن فیها من امراة من اولادی تُسَمَّی فاطمة فمن زارها و جبت له الجنة.

حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: حرم خدا مکه ، حرم پیغمبر صل الله علیه و آله وسلم مدینه ، حرم حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام کوفه (نجف الاشرف) ! و ما هم حرمی داریم در قم. به زودی یکی از فرزندان فرزندانم به نام فاطمه در آنجا دفن خواهد شد، هر کس او را زیارت کند، بهشت البته بر او واجب خواهد شد.

... قال: سالت ابا الحسن الرضا علیه السلام عن زیارة فاطمة بنت موسی بن جعفر علیه السلام فقال: «من زارها فله الجنة.»

شیخ صدوق در کتب ثواب الاعمال و عیون اخبار الرضا آورده که از او در باره زیارت فاطمه معصومه سؤال شد، چنین فرمودند: زیارت کننده او بهشت را کسب می کند.

عن ابن الرضا (اعنی الجواد) علیه السلام قال: من زارها قبر عمتی «بقم».
امام جواد علیه السلام فرموده است: در شهر قم هر کس قبر عمه ام را زیارت کند به بهشت می رود.

قال امام صادق علیه السلام : ان زیارت ها تعادل (تعدل) الجنة.
امام صادق علیه السلام فرمودند: به حقیقت و در واقع هر کس او را زیارت می کند مستحق رفتن به بهشت می باشد.
قال امام رضا علیه السلام : من زار معصومة بقم کمن زارنی.
امام رضا علیه السلام فرمودند : در شهر قم معصومه را هر کس زیارت کند، مرا زیارت کرده است.
عن الصادق علیه السلام انه قال: «... الا و ان «قم» الکوفة الضغیرة الا ان للجنة ثمانیة ابواب ثلاثة منها الی «قم» تقبض فیها امراة من ولدی اسمها فاطمة بنت موسی و تدخل بشفاعتها شیعتی الجنة باجمعهم.»

قاضی نور الله توسطری در کتاب مجالس المؤمنین ، از امام صادق چنین روایت کرده است: بدانید شهر قم خودش کوفه ی کوچک است، بدانید بهشت هشت در دارد و سه در آن از شهر قم باز خواهد شد، در آنجا دختر پسرم موسی به نام فاطمه وفات خواهد کرد و در سایه شفاعت او تمام شیعیانم به بهشت داخل خواهند شد.

عن سعد عن علی بن موسی الرضا علیه السلام قال: قال: یا سعد عندکم لنا قبر، قلت : جعلت فداک، قبر فاطمة بنت موسی علیه السلام ؟ قال: نعم، من زارها عارفا بحقها فله الجنة ! فاذا اتیت القبر فقم عند رأسها مستقبل القبلة ، و کبر اربعا و ثلاثین تکبیرة ، و سبح ثلاثا و ثلاثین تسبیحة ، و احمد الله ثلاثا و ثلاثین تحمیدة ثم قل ... .

سعد در باره ی فرمایشات امام رضا علیه السلام چنین روایت می کند: ای سعد در شما از ما قبر یک نفر هست. گفتم فدای شما بشوم ، آیا قبری که می گویید مال دختر موسی کاظم علیه السلام است؟ فرمود: بلی، در مقام او هر کس او را زیارت کند بهشت بر او واجب خواهد شد.
بعد فرمود: اگر به کنار قبر ش رسیدید به طرف قبله ایستاده 34دفعه بگویید: الله اکبر ، 33دفعه بگویید: سبحان الله، 33دفعه هم بگویید: الحمد الله. بعد از گفتن، زیارت نامه را بخوانید.

منابع:
بحار الانوار ج 44 ص 278.

بسم الله الرحمن الرحیم

  روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

سرود میلاد حضرت امام حسن عسگری علیه السلام

.............................

شد ربیعُ الثانی و فصل شور ِ دلبری

نغمه ی عالَم شده یا امام ِ عسگری

ای امام ِ عالمین از همه خوبان سری

بر فَلَک مولایی و از مَلَک دل می بری

ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری

آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری...

آمده ای عاشقان،نخل زهرا را ثمر

شد ز الطاف ِ خدا،حضرت ِ هادی پدر

آمده آنکه بُوَد دَه صدف را چون گوهر

من مدیحه خوان شدم بهر ِ تو با چشم ِ تر

ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری

آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری...

حُسن  سر تا پا تویی دلبر دلها تویی

حُجّتُ الّه هستی و یوسف زهرا تویی

لاله ی صحرا تویی،لطف را دریا تویی

راحت و آرامشی بر دل ِ شیدا تویی

ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری

آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری...

دارد این دل حاجت ِ وادی ِ عشق شما

عطر فردوس ِ برین عطر و بوی سامرا

کاش یبن فاطمه در ره ِ سُرخ ِ ولا

از حریم ِ تو رویم هم نجف هم کربلا

ای گل پیغمبری،یا امام ِ عسگری

آیه ای از کوثری،یا امام ِ عسگری...

منبع: سایت شهید آوینی

  روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

دونور امشب زمشرق می زند سر،
یکی خورشید و آن یک ماه انور،


یکی ختم رسل محمد،
یکی صادق که بردلهاست راهبر.

خجسته میلاد پیامبرمهر و انسانیت (ص)

و امام جعفرصادق (ع) پیشوای پرافتخار علم و اخلاق مبارک باد.

آدرس جدید سایت ما:

www.fatemieh-amol.ir

www.mahdieamol.ir

سامانه پیامکی اختصاصی ما:

۵۰۰۰۲۰۳۰۰۳۱۳

۵۰۰۰۲۰۶۰۳۱۳۳۱۳

تلفن جهت پیشنهادات و انتقادات:

0936-666-2880

 روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل 

بسم الله الرحمن الرحیم

زندگی نامه حضرت محمد مصطفی (ص)

زندگی  نامه حضرت محمد (ص):

نام: محمد بن عبد الله

حضرت محمد (ص) در تورات و برخى كتب آسمانى «احمد» نامیده شده است. آمنه، دختر وهب، مادر حضرت محمد (ص) پیش از نامگذارىِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد، وى را «احمد» نامیده بود.
كنیه حضرت محمد (ص): ابوالقاسم و ابوابراهیم.

القاب حضرت محمد (ص): رسول اللّه، نبى اللّه، مصطفى، محمود، امین، امّى، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، كریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذكّر، یس، طه‏ و...
منصب حضرت محمد (ص): آخرین پیامبر الهى، بنیان‏گذار حكومت اسلامى و نخستین معصوم در دین مبین اسلام. 

تاریخ ولادت حضرت محمد (ص): روز جمعه، هفدهم ربیع الاول عام الفیل برابر با سال 570 میلادى (به روایت شیعه). بیشتر علماى اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال دانسته‏اند.

عام الفیل، همان سالى است كه ابرهه، با چندین هزار مرد جنگى از یمن به مكه یورش آورد تا خانه خدا (كعبه) را ویران سازد و همگان را به مذهب مسیحیت وادار سازد؛ اما او و سپاهیانش در مكه با تهاجم پرندگانى به نام ابابیل مواجه شده، به هلاكت رسیدند و به اهداف شوم خویش نایل نیامدند. آنان چون سوار بر فیل بودند، آن سال به سال فیل (عام الفیل) معروف گشت.

محل تولد حضرت محمد (ص): مكه معظمه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى كنونى).

نسب پدرى حضرت محمد (ص): عبدالله بن عبدالمطلب (شیبة الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبدمناف بن قصّى بن كلاب بن مرّة بن كعب بن لوىّ بن غالب بن فهر بن مالك بن نضر (قریش) بن كنانة بن خزیمة بن مدركة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.
حضرت محمد (ص) روایت شده است كه هرگاه نسب من به عدنان رسید، همان جا نگاه دارید و از آن بالاتر نروید. اما در كتاب‏هاى تاریخى، نسب آن حضرت تا حضرت آدم(ع) ثبت و ضبط شده است كه فاصله بین عدنان تا حضرت اسماعیل، فرزند ابراهیم خلیل الرحمن(ع) به هفت پشت مى‏رسد.

مادر حضرت محمد (ص): آمنه، دختر وهب بن عبد مناف.
این بانوى جلیل القدر، در طهارت و تقوا در میان بانوان قریشى، كم‏ نظیر و سرآمد همگان بود. وى پس از تولد حضرت محمّد(ص) دو سال و چهارماه و به روایتى شش سال زندگى كرد و سرانجام، در راه بازگشت از سفرى كه به همراه تنها فرزندش، حضرت محمّد(ص) و خادمه‏اش، ام ایمن جهت دیدار با اقوام خویش عازم یثرب (مدینه) شده بود، در مكانى به نام «ابواء» بدرود حیات گفت و در همان جا مدفون گشت.

و چون عبدالله، پدر حضرت محمد(ص) دو ماه (و به روایتى هفت ماه) پیش از ولادت فرزندش از دنیا رفته بود، كفالت آن حضرت را جدش، عبدالمطلب به عهده گرفت. نخست وى را به ثویبه (آزاد شده ابولهب) سپرد تا وى را شیر دهد و از او نگه‏دارى كند؛ اما پس از مدتى وى را به حلیمه، دختر عبدالله بن حارث سعدیه واگذار كرد. حلیمه گرچه دایه آن حضرت بود، اما به مدت پنج سال براى وى مادرى كرد.

مدت رسالت و زمامدارى حضرت محمد (ص): از 27 رجب سال چهلم عام الفیل (610 میلادى)، كه در سن چهل سالگى به رسالت مبعوث شده بود، تا 28 صفر سال یازدهم هجرى، كه رحلت فرمود، به مدت 23 سال عهده‏دار امر رسالت و نبوت بود. حضرت محمد (ص)  علاوه بر رسالت، به مدت ده سال امر زعامت و زمامدارى مسلمانان را پس از مهاجرت به مدینه طیبه بر عهده داشت.

همسران حضرت محمد (ص):
1. خدیجه بنت خویلد.
2. سوده بنت زمعه.
3. عایشه بنت ابى بكر.
4. امّ شریك بنت دودان.
5. حفصه بنت عمر.
6. ام حبیبه بنت ابى سفیان.
7. امّ سلمه بنت عاتكه.
8. زینب بنت جحش.
9. زینب بنت خزیمه.
10. میمونه بنت حارث.
11. جویریه بنت حارث.
12. صفیّه بنت حىّ بن اخطب.
نخستین زنى كه افتخار همسرى حضرت محمد (ص) را یافت، خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمّد(ص) پیش از رسیدن به مقام رسالت، در سن 25 سالگى با این بانوى بزرگوار ازدواج نمود.

خدیجه كبرى (س) با موقعیت و اموال خویش، خدمات شایانى به پیامبر اكرم(ص) در اظهار رسالتش كرد. این بانوى بزرگ، از افتخارات زنان عالم است و در ردیف بانوان قدسى، همانند مریم و آسیه، قرار دارد. حضرت محمد (ص) به احترام خدیجه كبرى (س) تا هنگامى كه وى زنده بود، با هیچ زن دیگرى ازدواج نكرد. همو بود كه دردها و رنج‏هاى پیامبر(ص) را، كه سران شرك و كفر متوجه آن حضرت مى‏كردند، تسلّى داده و او را در رسالت و نبوتش یارى می‏داد.
خدیجه كبرى(س) به خاطر مقام و منزلتى كه در اسلام به دست آورده بود، مورد لطف و عنایت مخصوص پروردگار جهانیان قرار گرفت. به همین جهت روزى جبرئیل امین به محضر پیامبر اكرم(ص) شرفیاب شد و گفت: اى محمد! سلام خدا را به همسرت خدیجه برسان. پیامبر اكرم(ص) به همسرش فرمود: اى خدیجه! جبرئیل امین از جانب خداوند متعال به تو سلام مى‏رساند. خدیجه گفت: «اللّه السّلام و منه السّلام و على جبرئیل السّلام».
حضرت خدیجه (س) در ایام همسرى با حضرت محمد (ص) از احترام ویژه رسول‏ خدا(ص) برخوردار بود و پیامبر(ص) نیز همسرى مهربان و وفادار براى او بود. آن حضرت پس از وفات خدیجه (در رمضان سال دهم بعثت) همواره از او به نیكى یاد می‏كرد.
از عایشه، سومین همسرحضرت محمد (ص)، روایت شده است:

«كانَ رَسُولُ اللّهِ(ص) لایَكادُ یَخْرُجُ مِنَ الْبَیْتِ حَتّى یَذْكُرَ خَدیجَةَ فَیَحْسَنُ الثَّناءِ عَلَیْها، فَذَكَرها یَوْماً مِنَ الْاَیّامِ فَادْرَكَتْنی الْغَیْرةَ، فَقُلْتُ: هَلْ كانَتْ اِلاّ عَجُوزاً وَقَدْ اَبْدَلَكَ اللّهُ خَیْراً مِنْها، فَغَضَبَ حَتّى‏ اهْتَزَّ مَقْدَمُ شَعْرِهِ مِنَ الغَضَبِ‏. (1)

حضرت محمد (ص) هیچ‏گاه از خانه بیرون نمی‏رفت مگر این كه یادى از خدیجه مى ‏كرد و از او به نیكى نام مى‏ برد. یك روز كه حضرت محمد (ص) از خدیجه (س) یاد كرده و خوبى ‏هاى او را بیان می كرد، غیرت زنانگى بر من غالب شد و به پیامبر(ص) گفتم: آیا او یك پیرزن بیشتر بود و حال آن كه خداوند بهتر از آن (یعنى عایشه) را به تو داده است؟ پیامبر اكرم(ص) از این گفتار من، خشمگین شد، به طورى كه موهاى جلوى سرش از شدت خشم به حركت درآمد..
فرزندان حضرت محمد (ص)
الف) پسران ان حضرت محمد (ص):
1. قاسم. او پیش از بعثت پیامبر اكرم(ص) تولد یافت. از این رو پیامبر(ص) را ابوالقاسم نامیدند.
2. عبدالله. این كودك چون پس از بعثت به دنیا آمده بود، وى را «طیّب» و «طاهر» مى‏گفتند.
3. ابراهیم. او در اواخر سال هشتم هجرى متولد شد و در رجب سال دهم هجرى وفات یافت.
عبدالله و قاسم از خدیجه كبرى (س) و ابراهیم از ماریه قبطیه متولد شدند. وهرسه آنان در سنین كودكى از دنیا رفتند.

ب) دختران حضرت محمد (ص):

1. زینب (س). 2. رقیه (س). 3. ام كلثوم (س). 4. فاطمه زهرا (س).
دختران حضرت محمد (ص) همگى از حضرت خدیجه(س) متولد شدند و تمام فرزندان رسول خدا(ص) جز فاطمه زهرا (س) پیش از رحلت آن حضرت، از دنیا رفته بودند. تنها فرزندى كه از آن حضرت در زمان رحلتش باقى مانده بود، فاطمه زهرا(س)، آخرین دختر وى بود. این بانوى مكرّمه، افتخار بانوان عالم، بلكه همه انسان‏ها و مورد تقدیس و تكریم فرشتگان عرشى است. همو است كه مادر سبطین و امّ الأئمة المعصومین(ع) است.
گرچه پیامبر اسلام(ص) به تمام خاندان مؤمن خویش علاقه‏مند بود، اما در میان همسرانش بیش از همه، به خدیجه كبرى (س) و در میان فرزندانش بیش از همه، به فاطمه زهرا (س) علاقه‏مند بوده و اظهار محبت و لطف میفرمود.

آغاز بعثت حضرت محمد (ص):
محمد امین ( ص ) قبل از شب 27 رجب در غار حرا به عبادت خدا و راز و نیاز با آفریننده جهان می پرداخت و در عالم خواب رؤیاهایی می دید راستین و برابر با عالم واقع . روح بزرگش برای پذیرش وحی - کم کم - آماده می شد .

درآن شب بزرگ جبرئیل فرشته وحی مأمور شد آیاتی از قرآن را بر محمد ( ص ) بخواند و او را به مقام پیامبری مفتخر سازد . سن محمد ( ص ) در این هنگام چهل سال بود . در سکوت و تنهایی و توجه خاص به خالق یگانه جهان جبرئیل از محمد ( ص ) خواست این آیات را بخواند : " اقرأ باسم ربک الذی خلق . خلق الانسان من علق . اقرأ وربک الاکرم . الذی  علم بالقلم . علم الانسان ما لم یعلم " . یعنی : بخوان به نام پروردگارت که آفرید . او انسان را از خون بسته آفرید . بخوان به نام پروردگارت که گرامی تر و بزرگتر است . خدایی که نوشتن با قلم را به بندگان آموخت . به انسان آموخت آنچه را که نمی دانست .

حضرت محمد (ص) - از آنجا که امی و درس ناخوانده بود - گفت : من توانایی  خواندن ندارم . فرشته او را سخت فشرد و از او خواست که " لوح " را بخواند . اما همان جواب را شنید - در دفعه سوم - محمد ( ص ) احساس کرد می تواند " لوحی " را که در دست جبرئیل است بخواند . این آیات سرآغاز مأموریت بسیار توانفرسا و مشکلش بود .

جبرئیل مأموریت خود را انجام داد و محمد ( ص ) نیز از کوه حرا پایین آمد و به سوی خانه خدیجه رفت . سرگذشت خود را برای همسر مهربانش باز گفت . خدیجه دانست که مأموریت بزرگ " محمد " آغاز شده است . او را دلداری و دلگرمی داد و گفت : " بدون شک خدای مهربان بر تو بد روا نمی دارد زیرا تو نسبت به خانواده و بستگانت مهربان هستی و به بینوایان کمک می کنی و ستمدیدگان را یاری می نمایی " . سپس محمد ( ص ) گفت : " مرابپوشان " خدیجه او را پوشاند .

 حضرت محمد (ص) اندکی به خواب رفت . خدیجه نزد " ورقة بن نوفل " عمو زاده اش که از دانایان عرب بود رفت ، و سرگذشت محمد ( ص ) را به او گفت . ورقه در جواب دختر عموی خود چنین گفت : آنچه برای محمد ( ص ) پیش آمده است آغاز پیغمبری  است و " ناموس بزرگ " رسالت بر او فرود می آید . خدیجه با دلگرمی به خانه برگشت .

معراج حضرت محمد (ص):

پیش از هجرت به مدینه که در ماه ربیع الاول سال سیزدهم بعثت اتفاق افتاد، دو واقعه در زندگی حضرت محمد (ص) پیش آمد که به ذکر مختصری از آن می پردازیم : در سال دهم بعثت "معراج " پیغمبر اکرم (ص ) اتفاق افتاد و آن سفری بود که به امر خداوند متعال و بهمراه امین وحی (جبرئیل ) و بر مرکب فضا پیمایی به نام "براق " انجام شد.

حضرت محمد (ص) این سفر با شکوه را از خانه ام هانی خواهر امیر المومنین علی (ع ) آغاز کرد و با همان مرکب به سوی بیت المقدس یا مسجد اقصی روانه شد، و از بیت اللحم که زادگاه حضرت مسیح است و منازل انبیا (ع ) دیدن فرمود.

 سپس سفر آسمانی خود را آغاز نمود و از مخلوقات آسمانی و بهشت و دوزخ بازدید به عمل آورد، و در نتیجه از رموز و اسرار هستی و وسعت عالم خلقت و آثار قدرت بی پایان حق تعالی آگاه شد و به "سدرة المنتهی " رفت و آنرا سراپا پوشیده از شکوه و جلال و عظمت دید. سپس از همان راهی  که آمده بود به زادگاه خود "مکه " بازگشت و از مرکب فضا پیمای خود پیش از طلوع فجر در خانه "ام هانی " پائین آمد.

 به عقیده شیعه این سفر جسمانی بوده است نه روحانی چنانکه بعضی  گفته اند. در قرآن کریم در سوره "اسرا" از این سفر با شکوه بدین صورت یاد شده است : "منزه است خدایی که شبانگاه بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد اقصی که اطراف آن را برکت داده است سیر داد، تا آیتهای  خویش را به او نشان دهد و خدا شنوا و بیناست ". در همین سال و در شب معراج خداوند دستور داده است که امت پیامبر خاتم (ص ) هر شبانه روز پنج وعده نماز بخوانند و عبادت پروردگار جهان نمایند، که نماز معراج روحانی مومن است .

 اصحاب و یاران حضرت محمد (ص):

پیامبر اسلام(ص) چه در مكّه معظمه و چه در مدینه، داراى اصحاب و یاران باوفایى بود كه برخى از آنان پیش از آن حضرت و برخى دیگر پس از ایشان از دنیا رفتند و تعداد آنان به هزاران نفر مى‏رسد. در این جا به نام برخى از صحابه مشهور آن حضرت اشاره می‏شود:
1. على بن ابى‏طالب(ع).
2. ابوطالب بن عبد المطلب.
3. حمزة بن عبدالمطلب.
4. جعفربن ابى‏طالب.
5. عباس بن عبدالمطلب.
6. عبداللّه بن عباس.
7. فضل بن عباس.
8. معاذبن جبل.
9. سلمان فارسى.
10. ابوذر غفارى (جندب بن جناده).
11. مقداد بن اسود.
12. بلال حبشى.
13. مصعب بن عمیر.
14. زبیر بن عوام.
15. سعد بن ابى وقاص.
16. ابو دجانه.
17. سهل بن حنیف.
18. سعد بن معاذ.
19. سعد بن عباده.
20. محمد بن مسلمه.
21. زید بن ارقم.
22. ابو ایوب انصارى.
23. جابر بن عبدالله انصارى.
24. حذیفة بن یمان عنسى.
25. خالد بن سعید اموى.
26. خزیمة بن ثابت انصارى.
27. زید بن حارثه.
28. عبدالله بن مسعود.
29. عمار بن یاسر.
30. قیس بن عاصم.
31. مالك بن نویره.
32. ابوبكر بن ابى قحافه.
33. عثمان بن عفان.
34. عبدالله بن رواحه.
35. عمر بن خطّاب.
36. طلحة بن عبیدالله.
37. عثمان بن مظعون.
38. ابو موسى اشعرى.
39. عاصم بن ثابت.
40. عبدالرحمن بن عوف.
41. ابوعبیده جراح.
42. ابو سلمه.
43. ارقم بن ابى ارقم.
44. قدامة بن مظعون.
45. عبدالله بن مظعون.
46. عبیدة بن حارث.
47. سعید بن زید.
48. خَبّاب بن اَرَت.
49. بریده اسلمى.
50. عثمان بن حنیف.
51. ابو هیثم تیهان.
52. ابىّ بن كعب.

تاریخ و سبب رحلت حضرت محمد (ص):

دوشنبه 28 صفر، بنا به روایت بیشتر علماى شیعه و دوازدهم ربیع الاول بنا به قول اكثر علماى اهل سنّت، در سال یازدهم هجرى، در سن 63 سالگى، در مدینه بر اثر زهرى كه زنى یهودى به نام زینب در جریان نبرد خیبر به آن حضرت خورانیده بود. معروف است كه پیامبر اسلام(ص) در بیمارىِ وفاتش مى‏فرمود: این بیمارى از آثار غذاى مسمومى است كه آن زن یهودى پس از فتح خیبر براى من آورده بود.

محل دفن حضرت محمد (ص):

 مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى كنونى) در همان خانه‏اى كه وفات یافته بود. هم اكنون مرقد مطهر آن حضرت، در مسجد النبى قرار دارد.

*******************************************************

زندگینامه امام جعفر صادق(ع)

نام : جعفر (به معنى نهر جارى پرفایده)
كنیه : ابو عبداللّه

لقب : صادق

پدر : حضرت محمد بن على (ع)
مادر : معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر

تاریخ ولادت: یكشنبه 17 ربیع الاول ، سال 83 هجرى

مكان ولادت: مدینه مدت عمر مبارک : 65 سال
علت شهادت: مسمومیت قاتل ملعون: منصور دوانیقى (خلیفه عباسى)

زمان شهادت: یكشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى

مدفن مطهر: قـبـر شریفش در قبرستان بقیع (واقع در مدینه منوره) در كنار قبر پدر و جدّ و عمویش امام حسن مجتبى (علیه السلام) مى باشد.


زندگینامه امام جعفر صادق(ع)

امام جعفر صادق (ع) در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الأول سال 80 هجرى، معروف به سال قحطى، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و كلینى، ولادت آن حضرت در سال 83 هجرى اتفاق افتاده است. لیكن ابن طلحه روایت نخست را صحیح ‏تر میداند و ابن خشاب نیز در این باره گوید: چنان كه ذراع براى ما نقل كرده، روایت نخست، سال 80 هجرى، صحیح است. وفات آن امام (ع) در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در 25 شوال و به روایتى نیمه ماه رجب سال 148 هجرى روى داده است. با این حساب مى ‏توان عمر آن حضرت را 68 یا 65 سال گفت كه از این مقدار 12 سال و چند روزى و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین (ع) معاصر بوده و 19سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زیسته است كه همین مدت، دوران خلافت و امامت آن حضرت به شمار می آید و نیز بقیه مدتى است كه سلطنت هشام بن عبد الملك، و خلافت ولید بن یزید بن عبد الملك و یزید بن ولید عبد الملك، ملقب به ناقص، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است.

كنیه مادر امام (ع) را ام فروه گفته ‏اند. برخى نیز كنیه او را ام القاسم نوشته و اسم او را قریبه یا فاطمه ذكر كرده ‏اند. كنیه آن حضرت ابو عبد الله بوده است و این كنیه از دیگر كنیه ‏هاى وى معروف‏تر و مشهورتر است. محمد بن طلحه گوید: برخى كنیه آن حضرت را ابو اسماعیل دانسته ‏اند. ابن شهر آشوب نیز در كتاب مناقب می ‏گوید: آن حضرت مكنى به ابو عبد الله و ابو اسماعیل و كنیه خاص وى ابو موسى بوده است.

لقب امام صادق (ع)
آن حضرت القاب چندى داشت كه مشهورترین آنها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود. از آنجا كه وى در بیان و گفتار راستگو بود، او را صادق خواندند.

فضایل امام جعفر صادق (ع)

مناقب آن حضرت بسیار است كه به اختصار از آنها یاد می ‏كنیم. فضایل امام صادق بیش از آن است كه بتوان ذكر كرد. جمله ای از مالك بن انس امام مشهور اهل سنت است كه: «بهتر از جعفر بن محمد، هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده و در هیچ قلبی خطور نكرده است.» از ابوحنیفه نیز این جمله مشهور است كه گفت: «ما رأیت افقه من جعفر بن محمد» یعنی: «از جعفر بن محمد، فقیه تر ندیدم.» و اگر از زبان خود آن حضرت بشنویم ضریس می گوید: امام صادق در این آیة شریفة: كل شیء هالك الا وجهه، یعنی: «هر چیز فانی است جز وجه خدای متعال،» فرمود: «نحن الوجه الذی یوتی الله منهم» یعنی «ماییم آیینه ای كه خداوند از آن آیینه شناخته می شود.» بنابراین امام صادق (ع) فرموده است او آیینه ذات حق تعالی است.

شیخ مفید در ارشاد مى ‏نویسد: علومى كه از آن حضرت نقل كرده‏ اند به اندازه ‏اى است كه ره توشه كاروانیان شد و نامش در همه جا انتشار یافت. دانشمندان در بین ائمه (ع) بیشترین نقل ها را از امام صادق روایت كرده ‏اند. هیچ یك از اهل آثار و راویان اخبار بدان اندازه كه از آن حضرت بهره برده ‏اند از دیگران سود نبرده ‏اند. محدثان نام راویان موثق آن حضرت را جمع كرده ‏اند كه شماره آنها، با صرف نظر از اختلاف در عقیده و گفتار، به چهار هزار نفر مى‏ رسد.

بیشترین حجم روایات، احادیثی است كه از امام صادق (ع) نقل شده است، اهمیت معارف منقول از جعفر بن محمد (ص) به میزانی است كه شیعه به ایشان منسوب شده است: ”شیعه جعفری“. كمتر مسئله دینی (اْعم از اعتقادی، اخلاقی و فقهی) بدون رجوع به قول امام صادق (ع) قابل حل است. كثرت روایات منقول از امام صادق (ع) به دو دلیل است:

یكی اینكه از دیگر ائمه عمر بیشتری نصیب ایشان شد و ایشان با شصت و پنج سال عمر شیخ الائمه محسوب می شود (148 – 83 هجری)، و دیگری كه به مراتب مهمتر از اولی است، شرائط زمانی خاص حیات امام صادق (ع) است. دوران امامت امام ششم مصادف با دوران ضعف مفرط امویان، انتقال قدرت از امویان به عباسیان و آغاز خلافت عباسیان است. امام با حسن استفاده از این فترت و ضعف قدرت سیاسی به بسط و اشاعه معارف دینی همت می گمارد. گسترش زائدالوصف سرزمین اسلامی و مواجهه اسلام و تشیع با افكار، ادیان، مذاهب و عقاید گوناگون اقتضای جهادی فرهنگی داشت و امام صادق (ع) به بهترین وجهی به تبیین، تقویت و تعمیق “هویت مذهبی تشیع” پرداخت. از عصر جعفری است كه شیعه در عرصه های گوناگون كلام، اخلاق، فقه، تفسیر و… صاحب هویت مستقل می شود. عظمت علمی امام صادق (ع) در حدی است كه ائمه مذاهب دیگر اسلامی از قبیل ابوحنیفه و مالك خود را نیازمند به استفاده از جلسه درس او می یابند. مناظرات عالمانه او با ارباب دیگر ادیان و عقاید نشانی از سعه صدر و وسعت دانش امام است. اهمیت این جهاد فرهنگی امام صادق (ع) كمتر از قیام خونین سید الشهداء (ع) نیست.

امام و فقه اسلامی

ـ فقه شیعه امامیه كه به فقه جعفری مشهور است منسوب به جعفر صادق (ع) است. زیرا قسمت عمده احكام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از آن حضرت است و آن اندازه كه از آن حضرت نقل شده است از هیچ یك از (ائمه) اهل بیت علیهم السلام نقل نگردیده است. اصحاب حدیث اسامی راویان ثقه كه از او روایت كرده اند به 4000 شخص بالغ دانسته اند.

ـ در نیمه اول قرن دوم هجری فقهای طراز اولی مانند ابوحنیفه و امام مالك بن انس و اوزاعی و محدثان بزرگی مانند سفیان شوری و شعبه بن الحجاج و سلیمان بن مهران اعمش ظهور كردند. در این دوره است كه فقه اسلامی به معنی امروزی آن تولد یافته و روبه رشد نهاده است. و نیز آن دوره عصر شكوفایی حدیث و ظهور مسائل و مباحث كلامی مهم در بصره و كوفه بوده است.

ـ حضرت صادق (ع) در این دوره در محیط مدینه كه محل ظهور تابعین ومحدثان و راویان و فقهای بزرگ بوده، بزرگ شد، اما منبع علم او در فقه نه «تابعیان» و نه «محدثان» و نه «فقها» ی آن عصر بودند بلكه او تنها از یك طریق كه اعلاء و اوثق طرق بود نقل می كرد و آن همان از طریق پدرش امام محمد باقر (ع) و او از پدرش علی بن الحسین (ع) و او از پدرش حسین بن علی (ع) و او از پدرش علی بن ابیطالب (ع) و او هم از حضرت رسول (ص) بود و این ائمه بزرگوار در مواردی كه روایتی از آباء طاهرین خود نداشته باشند خود منبع فیاض مستقیم احكام الهی هستند.

مزار شریف امام صادق در بقیع

آثار امام صادق (ع):

غالب آثار امام (ع) به عادت معهود عصر، كتابت مستقیم خود ایشان نیست و غالبا املای امام (ع) یا بازنوشت بعدی مجالس ایشان است. بعضی از آثار نیز منصوب است و قطعی الصدور نیست.

1- از آثار مكتوب امام صادق (ع) رساله به عبدالله نجاشی (غیر از نجاشی رجالی) است. نجاشی صاحب رجال معتقد است كه تنها تصنیفی كه امام به دست خود نوشته اند همین اثر است.

2- رساله ای كه شیخ صدوق در خصال و به واسطه اعمش از حضرت روایت كرده است شامل مباحث فقه و كلام.

3- كتاب معروف به توحید مفضل، در مباحث خداشناسی و رد دهریه كه املاء امام (ع) و كتاب مفضل بن عمر جعفی است.

4- كتاب الاهلیلجه كه آن نیز روایت مفضل بن عمر است و همانند توحید مفضل در خداشناسی و اثبات صانع است و تماما در بحارالانوار مندرج است.

5- مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه كه منسوب به امام صادق (ع) و بعضی از محققان شیعه از جمله مجلسی،‌ صاحب وسایل (حرعاملی) و صاحب ریاض العلما، صدور آن را از ناحیه حضرت رد كرده اند.

6- رساله ای از امام (ع) خطاب به اصحاب كه كلینی در اول روضه كافی به سندش از اسماعیل بن جابر ابی عبدالله نقل كرده است.

7- رساله ای در باب غنائم و وجوب خمس كه در تحف العقول مندرج است.

8- بعضی رسائل كه جابربن حیان كوفی از امام (ع) نقل كرده است.

9- كلمات القصار كه بعدها به آن نثرالدرد نام داده اند كه تماما در تحف العقول آمده است.

10- چندین فقره از وصایای حضرت خطاب به فرزندش امام موسی كاظم (ع) سفیان شوری،‌ عبدالله بن جندب، ابی جعفر نعمان احول، عنوان بصری،‌ که در حلیه الاولیاء و تحف العقول ثبت گردیده است.

# همچنین ادعیه امام صادق (علیه السلام) (الصحیفة الصادقیة و الصادصیة الجامعة): مجموعه ادعیه معتبره ای است که از دو امام بزرگوار پنجم و ششم (علیهماالسلام) در کتب روایی شیعه وارد شده و دانشگاه امام صادق (ع) آن را به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس دانشگاه همزمان با میلاد مسعود نبی اکرم اسلام (ص) و امام جعفر صادق (ع) منتشر کرده است.

 روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث11: 

المهدى منا اهل البیت رجل من امتى اشم الانف یملاء الارض عدلاً كما ملئت جوراً

 مهدى ما اهل بیت مردى از امت من است كه وسط بینیش برآمده و او زمین را پر از عدل

كند، چنان كه پر از ظلم باشد.

دعای ندبه امروز صبح جمعه متقارن با آغاز امامت

حضرت مهدی عج و با حضوربرادران وخواهرانو عاشقان

اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) 

درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا توسط مداحان

امیرحسین عابدی-سید علی اصغر و سید محمد جوادحسینی

وآقای سالاری شروع و در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبه

در ساعت 7/30 با نوای مداح  آقای طاهری در  ساعت 8/30 و بعد از

پذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید.

*****گفتنی است دعای ندبه هر هفته ساعت 7/15 شروع

و در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی صبحانه به پایان می رسد *****

  روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث10:

ابو سعید خدرى مى گوید پیامبر فرمود :

 المهدى منا اجل الجبین اقنى الانف

مهدى ما پیشانیش روشن و وسط بینیش كمى برآمده است

دعای ندبه امروز صبح جمعه با حضوربرادران وخواهران

و عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) 

درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا توسط مداحان

امیرحسین عابدی-سید علی اصغر و سید محمد جوادحسینی

وآقای سالاری شروع و در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبه

در ساعت 7/30 با نوای مداح  آقای طاهری در  ساعت 8/30 و بعد از

پذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید.

*****گفتنی است دعای ندبه هر هفته ساعت 7/15 شروع

و در ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی صبحانه به پایان می رسد *****

  روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج) السلام علیک یاامین الله فى ارض و حجته على عباده

(یاصاحب الزمان آجرک الله)اربعین حسینی بر شما وعاشقان حسین تسلیت...!!!

روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

************

حدیث 7 -  قریه اى كه مهدى از آنجا قیام مى كند :

به سند خود از عبدالله بن عمر روایت نموده كه گفت :

 یخرج المهدى من قریة یقال لها كرعة

مهدى از قریه اى قیام مى كند كه آن را كرعه مى گویند .

****************

دعای ندبه امروز صبح جمعه با حضوربرادران وخواهران

و عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج) 

درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا توسط مداحان

امیرحسین عابدی-سید علی اصغرحسینی وآقای سالاری

شروع و در ادامه با نیایش دعای روحبخش ندبه در ساعت 7/30

با نوای مداح  آقای طاهری در  ساعت 8/30 و بعد از

پذیرایی و صرف صبحانه به پایان رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

زندگی‌نامه امام موسی كاظم علیه السلام:

نام:موسى‏ بن جعفر.

كنیه: ابو ابراهیم، ابوالحسن، ابوالحسن اوّل، ابوالحسن ماضى، ابوعلى و ابواسماعیل.

القاب: كاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح.

نكته:امام موسی كاظم علیه السلام در میان شیعیان به «باب الحوائج» معروف است.

منصب: معصوم نهم و امام هفتم شیعیان.

تاریخ ولادت امام موسی كاظم:هفتم ماه صفر سال 128 هجرى. برخى نیز سال 129 را ذكر كردند.

محل تولد امام موسی كاظم: ابواء (منطقه‏اى در میان مكه و مدینه) در سرزمین حجاز (عربستان سعودى كنونى).

نسب پدرى: امام جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابى‏طالب علیهم السلام.

نام مادر امام موسی كاظم:حمیده مصفّاة. نام‏هاى دیگرى نیز مانند حمیده بربریه و حمیده اندلسیه نیز براى او نقل شده است. این بانو از زنان بزرگ زمان خویش بود و چندان فقیه و عالم به احكام و مسائل بود كه امام صادق علیه السلام زنان را در یادگیرى مسائل و احكام دینى به ایشان ارجاع مى‏داد. و درباره‏اش فرمود: «حمیده، تصفیه شده است از هر دنس و چركى؛ مانند شمش طلا. پیوسته فرشتگان او را حفاظت و پاسبانى نموده تا رسیده است به من، به خاطر آن كرامتى كه از خداى متعال براى من و حجت پس از من است.»

مدت امامت امام موسی كاظم: از زمان شهادت پدرش، امام جعفر صادق علیه السلام، در شوال 148 هجرى تا رجب سال 183 هجرى، به مدت 35 سال. آن حضرت در سن بیست سالگى به امامت رسید.

تاریخ و علت شهادت امام موسی كاظم: 25 رجب سال 183 هجرى، در سن 55 سالگى، به‏ وسیله زهرى كه در زندان سندى بن شاهك به دستور هارون ‏الرشید به آن حضرت خورانیده شد.

محل دفن: مكانی به نام مقابر  قریش در بغداد (در سرزمین عراق) كه هم اكنون به «كاظمین» معروف است.

همسران: 1. فاطمه بنت على. 2. نجمه.

فرزندان امام موسی كاظم: درباره تعداد فرزندان آن حضرت چند قول وجود دارد. بنابر نقل یكى از آنها، آن حضرت 37 فرزند داشت كه 18 تن از آنان پسر و 19 تن دختر بودند.

الف)   پسران‏  امام موسی كاظم

1. امام على بن موسى الرضا(ع). 2. ابراهیم.

3. عباس.  4. قاسم.

5. اسماعیل. 6. جعفر.

7. هارون.  8. حسن.

9. احمد.   10. محمد.

11. حمزه. 12. عبداللّه.

13. اسحاق. 14. عبیداللّه.

15. زید. 16. حسین.

17. فضل. 18. سلیمان.

ب) دختران  امام موسی كاظم

1. فاطمه كبرى. 2. فاطمه صغرى.

3. رقیّه. 4. حكیمه.

5. ام ابیها. 6. رقیّه صغرى.

7. كلثوم. 8. ام جعفر.

9. لبابه. 10. زینب.

11. خدیجه. 12. علیّه.

13. آمنه. 14. حسنه.

15. بریهه. 16. عائشه.

17. ام سلمه. 18. میمونه.

19. ام كلثوم.

یكى از دختران امام موسی كاظم (ع) به نام فاطمه، معروف به حضرت معصومه علیهاالسلام كه براى دیدار برادرش امام رضا علیه السلام عازم ایران شده بود، در شهر قم بیمار شد و پس از چند روز بیمارى، وفات یافت و در این شهر مدفون گردید. هم اكنون مقبره ایشان زیارتگاه شیعیان سراسر جهان و دانشگاه عالمان و مجتهدان شیعى است.

اصحاب ویاران امام موسی كاظم :

تعداد یاران، اصحاب و راویان امام موسى كاظم علیه السلام بسیار است. در این جا نام تعدادى از اصحاب بزرگ آن حضرت ذكر مى‏گردد:

1. على بن یقطین.2. ابوصلت بن صالح هروى .

3. اسماعیل بن مهران. 4. حمّاد بن عیسى.

5. عبدالرحمن بن حجّاج بجلى. 6. عبداللّه بن جندب بجلى.

7. عبداللّه بن مغیره بجلى. 8. عبداللّه بن یحیى كاهلى.

9. مفضّل بن عمر كوفى. 10. هشام بن حكم.

11. یونس بن عبدالرحمن. 12. یونس بن یعقوب.

زمامداران معاصر:

1. مروان بن محمد اموى - معروف به مروان حمار- (126 - 132 ق.).

2. ابوالعباس سفاح عباسى (132 - 136 ق.).

3. منصور عباسى (136 - 158 ق.).

4. مهدى عباسى (158 - 169 ق.).

5. هادى عباسى (169 - 170 ق.).

6. هارون الرشید (170 - 193 ق.).

امام موسى كاظم علیه السلام در عصر خلافت منصور عباسى به مقام امامت نایل آمد. از آن زمان تا سال 183 هجرى، سال وفات آن حضرت، چندین بار توسط خلفاى عباسى دستگیر و زندانى گردید. 

امام موسی كاظم تنها در دوران خلافت هارون الرشید به مدت چهار سال زندانى و در همان زندان به شهادت رسید.

رویدادهاى مهم زمان امام موسی کاظم (ع):

1. شهادت امام جعفر صادق علیه السلام، پدر ارجمند امام موسى كاظم علیه السلام، به دست منصور دوانیقى، در سال 148 هجرى.

2. پیدایش انشعاباتى در مذهب شیعه، مانند: اسماعیلیه، اَفْطَحیه و ناووسیه، پس از شهادت امام صادق علیه‌السلام و معارضه آنان با امام موسى كاظم علیه السلام در مسئله امامت.

3. ادعاى امامت و جانشینى امام جعفر صادق علیه السلام، توسط عبدالله اَفْطَحْ، برادر امام موسى كاظم علیه السلام و به وجود آوردن مذهب افطحیه در شیعه.

4. اعراض بیشتر اصحاب امام صادق علیه السلام از عبدالله اَفْطَحْ، و گرایش آنان به امام‏ موسى كاظم علیه‌السلام.

5. مرگ منصور دوانیقى، در سال 158 هجرى، و به خلافت رسیدن ابوعبدالله مهدى عباسى، فرزند منصور.

6. احضار امام موسى كاظم علیه السلام به بغداد و زندانى نمودن ایشان در آن شهر، به دستور مهدى عباسى.

7. زندانى شدن امام موسى كاظم علیه السلام در بغداد، در دوران حكومت هادى عباسى.

8. مبارزات منفىِ امام موسى كاظم علیه السلام با دستگاه حكومتىِ هارون ‏الرشید، در مناسبت‏هاى گوناگون.

9. بدگویی و سعایت على بن اسماعیل، برادرزاده امام موسى كاظم علیه السلام از آن حضرت، نزد هارون الرشید با توطئه ‏چینى یحیى برمكى، وزیر اعظم هارون.

10. دستگیرى امام كاظم علیه السلام در مدینه و فرستادن آن حضرت به زندان عیسى بن جعفر در بصره، به دستور هارون ‏الرشید، در سال 179 هجرى.

11. انتقال امام علیه السلام از زندان بصره به زندان فضل بن ربیع در بغداد.

12. انتقال امام علیه السلام از زندان فضل بن ربیع به زندان فضل بن یحیى برمكى.

13. مراعات كردن حال امام علیه السلام در زندان، توسط فضل بن یحیى و عكس‏ العمل شدید هارون به این قضیه.

14. مضروب و مقهور شدن فضل بن یحیى، توسط هارون، به خاطر مراعات حال امام علیه السلام در زندان.

15. انتقال امام علیه السلام از زندان فضل بن یحیى به زندان سندى بن شاهك.

16. مسموم كردن امام علیه السلام با خرماى زهر آلود، توسط سندى بن شاهك در زندان.

17. شهادت امام كاظم علیه السلام به خاطر مسمومیت در زندان سندى بن شاهك، در 25 رجب سال 183 هجرى.

18. انتقال پیكر مطهر امام موسى كاظم علیه السلام به جِسر (پل) بغداد و فراخوانىِ مردم براى دیدن آن توسط مأموران هارون‏الرشید.

19. انزجار سلیمان بن جعفر بن منصور دوانیقى از تحقیر پیكر امام موسى كاظم علیه السلام، توسط مأموران حكومتى، و دستور او به تجهیز و تكفین مناسب شأن پیكر آن حضرت و به خاك سپارى در مقابر قریش بغداد.

منبع: از كتاب "خاندان عصمت علیهم السلام" ، سید تقى واردى.

روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

 1-رقیه (سلام‌الله‌علیها) كه بود؟

2-شناسنامه حضرت رقیه

3-خواهران حضرت رقیه علیه السلام

4- لهوف سید ابن طاووس و حضرت رقیه

5- سن حضرت رقیه و تاریخ شهادت ایشان

6- چگونگی شهادت و مرقد مطهر حضرت رقیه

7- اسیری حضرت رقیه سلام‌الله علیها

******************************************************

1-رقیه (سلام‌الله‌علیها) كه بود؟

اصل وجود دختری چهار ساله برای امام حسین (علیه السلام) در منابع شیعی آمده است، اما در بعضی منابع در این‌باره اختلاف وجود دارد. در كتاب كامل بهایی نوشته علاءالدین طبری (قرن ششم هجری) قصه دختری چهار ساله كه در ماجرای اسارت در خرابه شام در كنار سر بریده پدر به شهادت رسیده، آمده است، اما در مورد نام او كه آیا رقیه بوده یا فاطمه صغری و یا غیره اختلاف است.

همچنین سید بن طاووس در كتاب «لهوف» خود می‌نویسد: «شب عاشورا كه حضرت سیدالشهداء (علیه ‏السلام) اشعاری در بی‌وفایی دنیا می‏خواند، حضرت زینب سلام الله علیها سخنان ایشان را شنید و گریست. امام علیه‏ السلام او را به صبر دعوت كرد و فرمود: «خواهرم ام كلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید [و به یاد داشته باشید] هنگامی كه من كشته شدم، برای من گریبان چاك نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید و خویشتن‌دار باشید.»

2-شناسنامه حضرت رقیه:

حضرت رقیه فرزند امام حسین علیه السلام است . بر اساس نوشته‏ های بعضی کتاب‏های تاریخی، نام مادر حضرت رقیه(علیهاالسلام)، امّ اسحاق است که پیش‏تر همسر امام حسن مجتبی (علیه‏السلام) بوده و پس از شهادت ایشان، به وصیت امام حسن (علیه‏السلام) به عقد امام حسین (علیه‏السلام) درآمده است. در مورد تاریخ تولد حضرت رقیه چیزی معلوم نیست.

3-خواهران حضرت رقیه علیه السلام:

در تعداد دختران امام حسین و نامهای آنها اختلاف وجود دارد.  آنچه از منابع بدست می آید امام حسین علیه السلام دارای چهار دختر بنامهای فاطمه کبری، فاطمه صغری، سکینه و رقیه بوده است.

اصل وجود دختری چهار ساله برای امام حسین علیه السلام در منابع شیعی آمده است در کتاب کامل بهائی نوشته علاء الدین طبری (قرن ششم هجری) قصه دختری چهار ساله که در ماجرای اسارت در خرابه شام در کنار سر بریده پدر به شهادت رسیده، آمده است. اما در مورد نام او، آیا رقیه بوده یا فاطمه صغری و... اختلاف است.

4- لهوف سید ابن طاووس و حضرت رقیه:

یکی  از کتاب‏های کهن که در زمینه حضرت رقیه  مطالبی نقل نموده، کتاب اللهوف از سیدبن طاووس است.  وی می‏نویسد: «شب عاشورا که حضرت سیدالشهداء (علیه ‏السلام) اشعاری در بی وفایی دنیا می‏خواند، حضرت زینب (علیهاالسلام) سخنان ایشان را شنید و گریست. امام (علیه‏ السلام) او را به صبر دعوت کرد و فرمود: «خواهرم، ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید [و به یاد داشته باشید] هنگامی که من کشته شدم، برای من گریبان چاک نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید و خویشتن دار باشید.

5- سن حضرت رقیه و تاریخ شهادت ایشان:

مشهور این است که ایشان سه یا چهار بهار بیشتر به خود ندیده و در روزهای آغازین صفر سال 61 ه .ق، پرپر شده است.

6- چگونگی شهادت و مرقد مطهر حضرت رقیه:

بعد از واقعه عاشورا دشمن تمام کسانی را که زنده مانده بودند ، اسیر کرد. میان این اسرا، یک دختر کوچک هم دیده می ‏شد. این دختر کوچک رقیه بود. رقیه دختر امام حسین علیهاالسلام که حالا بعد از شهادت پدرش به همراه عمه ‏اش زینب و اسرای دیگر به طرف شام می ‏رفت.

از داخل خرابه های شام، صدای یک  کودک به گوش می ‏رسید. تمام کسانی که در میان اسرا بودند، می ‏دانستند که این صدای رقیه دختر کوچک امام حسین است. رقیه از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش را می ‏گرفت. گویا خواب پدرش را دیده بود. در این حال یزید، دستور داد سر امام حسین علیه‏ السلام را به رقیه نشان بدهند. وقتی حضرت رقیه علیهاالسلام سر بریده پدرش امام حسین علیه‏ السلام را دید، با فریاد و ناله خودش را  روی سر بریده پدرش انداخت و همان جا، از دنیا رفت.

مرقد مطهر حضرت رقیه علیها السلام در سوریه نزدیک به قبر حضرت زینب علیها السلام است.

7- اسیری حضرت رقیه سلام‌الله علیها:

حضرت رقیه (علیها السلام) در واقعه عاشورا حدود سه یا چهار سال سن داشت كه بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) و یارانش در عصر عاشورا به همراه دیگر زنان بنی‌هاشم توسط سپاه یزید به اسیری رفت.

اما داستان شهادت حضرت رقیه علیهاالسلام از درون خرابه‌های شام، صدای كودكی به گوش می‌رسید. همه آنهایی كه در میان اسرا بودند، خوب می‌دانستند كه این صدای رقیه، دختر كوچك امام حسین علیه‌السلام است. او حالا از خواب بیدار شده بود و سراغ پدرش را می‌گرفت. انگار كه خواب پدرش را دیده بود. یزید دستور داد سر امام حسین علیه‌السلام را به دختر كوچك نشان دهند و او را ساكت كنند، اما وقتی حضرت رقیه علیها‌السلام و امام حسین علیه‌السلام باز هم به هم رسیدند، اتفاق جانسوزی افتاد.

* این بار، پدر در سوگ رقیه سلام‌الله علیها نشست

چقدر بی‌تابی دخترم! این همه دلشكستگی چرا؟ مگر دست‌های كوچكت در امتداد نیایش عمه، تنها از خدا آمدن بابا را طلب نكرد؟ اینك آمده‌ام در ضیافت شبانه‌ات و در آرامش خرابه‌ات. كوچك دلشكسته‌ام! پیش‌تر نیز با تو بودم و می‌دیدمت. شعله بر دامان و سوخته‌تر از خیمه آه می‌كشیدی و در آمیزه خار و تاول، آبله و اشك، صحرای گردان را به امید سر پناهی می‌سپردی.

مهربان دلشكسته‌ام! صبور صمیمی! مسافر غریب و كوچك من!
مگر نگفتی بابا كه آمد، آرام می‌گیرم؛ این همه ناآرامی چرا؟ مگر نگفتی بابا كه آمد سر بر دامانش می‌گذارم و می‌خوابم؟ نه ...، نه دختركم نخواب! می‌دانم اگر بخوابی، دیگر عمه نمی‌خوابد. می‌دانم خواب تو، آرامش همه را آشفته می‌كند.

نخواب دخترم!
دخترم! بگذار لب‌های چوب خورده‌ام امشب میهمان بوسه‌ای باشد از پیشانی سنگ خورده‌ات؛ از گیسوی پریشان چنگ خورده‌ات؛ از شانه‌های معصوم تازیانه دیده‌ات؛ از صورت رنگ پریده سیلی خورده‌ات. بگذار امشب، مثل شب آرامش تنور بر زانوان زهرا آسوده بخوابم. دخترم! نخواب! بگذار بابا بخوابد؛ و چنین شد كه رقیه سلام‌الله علیها، هنگامی كه سر پدر در آغوشش بود، جان سپرد.

منابع : الدین طبری؛ لهوف سید بن طاووس؛ چهل روز عاشقانه

روابط عمومی فاطمیه (س) ومهدیه (عج)  آمل-بربری خیل

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث5 -  مهدى برگزیده خداست :

على بن هلال از پدرش روایت نموده كه گفت در مرض پیامبر (ص) ، حضورش شرفیاب شدم ، دیدم فاطمه (س) در بالین پدرش نشسته و اشك مى ریزد چون صداى گریه اش بلند شد، پیامبر سر برداشت و فرمود:

فاطمه جان ! چرا گریه مى كنى ؟

عرض كرد: مى ترسم بعد ازشما احترام ما از دست برود ؟

فرمود : عزیزم ، مگر نمى دانى كه خداوند به اعل زمین نگاه كرد و پدرت را از میان آنان برگزید، سپس نظر كرد و شوهرت را انتخاب كرد، و به من وحى فرمود كه تو را به او تزویج كنم ؟

دخترم ! ما اهل بیتى هستیم كه خداوند عزوجل هفت فضیلت به ما عطا فرموده كه به هیچ كس قبل و بعد ازما عطا نفرموده است، و آن این كه :

من خاتم پیامبران نزد خدا و بهترین آنها و محبوبترین بندگان مى باشم و با این امتیازات پدر تو مى باشم، جانشین من بهترین جانشینان پیغمبران و محبوبترین آنها نزد خداست، و او شوهر تو است شهید ما بهترین شهداء و محبوبترین آنان نزد خداوند است و او حمزه بن عبدالمطلب عموى پدر و شوهرت مى باشد، جعفربن ابیطالب كه با دو بال در بهشت با فرشتگان پرواز مى كند پسر عموى پدرت و برادر شوهرت از ما است ، در سبط این امت كه حسن و حسین دو فرزند تو و دو آقاى اهل بهشت مى باشند از ماست، و به خدا قسم كه پدرشان افضل از آنهاست.

یا فاطمة و الذى بعثنى بالحق ان منهما مهدى هذه الامة اذا صارت الدنیا هرجاً و مرجاًًً و تظاهرت الفتن و انقطعت السبل و اغار بعضهم على بعض فلا كبیر یرحم صغیراً و لا صغیر یوقر كبیراً فیبعث الله عند ذلك منهما من یفتح حصون الضالة و قلوباً غلفاً یوم بالدین فى آخر الزمان كما قمت به فى آخر الزمان و یملاء الارض عدلاً كما ملئت جوراً .

اى فاطمه ! به خداوندى كه مرا به راستى برانگیخته ، مهدى این امت نیز از ایشان مى باشد، موقعى كه دنیا هرج و مرج شود و آشوبها پدید آید و راهها مسدود گردد و اموال یكدیگر را به غارت برند، نه بزرگتر به كوچكتر رحم كند و نه كوچكتر احترام بزرگتر را نگاه دارد، خداوند كسى را برانگیزد كه قلعه هاى ضلالت و دلهاى قفل زده را بگشاید و اساس دین را در آخر الزمان استوار سازد، چنان كه من در آخر الزمان پایدار گردم و زمین را پراز عدل نماید چنان كه از ظلم پر شده باشد....

دعای ندبه امروز صبح جمعه  با حضوربرادران وخواهران

و عاشقان اهل بیت عصمت وطهارت وآقا امام زمان (عج)

درساعت 7/15با ذکر زیارت عاشورا شروع و در ادامه با

نیایش دعای روحبخش ندبه در ساعت 7/30

با نوای مداحان  آقای عابدی و آقای حسینی

در  ساعت 8/30 و بعد از پذیرایی و صرف

صبحانه به پایان رسید.