قلاببافی یا قلاب‌دوزی، بافت تور به وسیله قلاب را گویند که یکی از صنایع دستی رودوزی است.
استفاده از تور، تاریخ طولانی دارد. دانشمندان معتقدند که مصریان ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح از تور استفاده می‌کرده‌اند.
پیشینه قلاببافی در ایران به سال ۵۵۰ پیش از میلاد می‌رسد و باستان‌شناسان در منطقه لولان نمونه‌هایی از قلاببافی و ملیله‌دوزی یافته‌اند.
قلاببافی به سه روش اجرا می‌شود: قلاببافی ساده، قلاببافی برجسته و قلاببافی معرق.قلاببافی معرق زیباتر و پرکارتر است؛ در این روش ماهوت رنگی را در شکل‌های موردنظر بریده و بر زمینه کار، روی گلبرگ‌ها و برگ‌ها قرار می‌دهند و دور آن‌ها را با کمک قلاب به پارچه زمینه متصل می‌کنند.
پارچه زمینه برای قلاب بافی معمولا ماهوت مرغوب به رنگهای سیاه، آبی تیره،زرشکی، تند و قهوه‌ای است. جنس نخ‌ها نیز ابریشم طبیعی و تابیده در رنگهای مختلف است.
از کارهای قلاببافی برای رومیزی، رویه کرسی، جاقرآنی و… استفاده می‌شده اما امروزه کاربردهای خلاقانه تری نیز پیدا کرده است.
بافندگی یا بافتنی گونه‌ای از صنایع دستی است که با بافتن نخ و تبدیل آن به پارچه انجام می‌شود. در این گونه نخ‌ها بصورت حلقه‌هایی در هم تنیده می‌شوند. بافندگی هم از طریق دست و هم ماشینی انجام می‌شود و سبک‌ها و مدل‌های گوناگونی دارد. این تفاوت در گونه نخ‌ها و همچنین ضخامت میل بافندگی است.
کاوش‌ها و پژوهش‌های دانشمندان و پژوهشگران در صد سال اخیر نشان داده است که ایرانیان از پیشتازانی بوده‌اند که به کار بافندگی پارچه پرداخته‌اند. حتا ساکنین ایران باستان در دوره‌ی دوم سنگ (یا به اصطلاح عصر حجر میانین) با فن پارچه‌بافی آشنا بوده‌اند.
منبع: http://dastadast.ir
و بعد از اون به خاطر مشغله ای که داشتم کار ترجمه رو گذاشتم کنار ی جورایی ولی با این حال هر چند وقت انجام میدهم که فراموش نکنم ی زمانی تا ساعت 6 صبح بیدار میموندم واسه اینکه ترجمه کنم
بعدش ساعت 7 صبح میرفتم سر کار. بعد متاهلی دیگه نشد ی جورایی خوب شد البته