بلوچی نثر (شروع)
طارق پسند
( ایهام - 3 )
اِے جلسهءَ ما ایهامءِ آخری گپّاں که دو جلسه یءِ دنباله انت گوں شما گوش اِں پیسریگیں جلسه یاں ما ایهامءُ ایهامءِ تناسب بررسی کت انت . انّی آدگه ایهاماں بررسی کن اِں .
1- ایهام استخدام : ایهام استخدام به صورت تشبیه کیت بلے هنچیں تشبیهے که وجه شبهءَ گوں مشبهءَ یک برداشتے به بیت گوں مشبه بهءَ دگه برداشتے . مثال از محمد روانبد:
کس نزانت باریں کدی دں که اڑی یا که سدی زندگانی مے هما رشتگءِ نرمیں ٹال اِں
ادءَ زندگی تشبیه بیتگ به رشتگءِ نرمیں ٹال بلے وجه شبه که اڑگءُ سدگ اِں گوں زندگانیءَ دگه معنی یا برداشتے هستے ءُ گوں رشتگءَ دگه معنیءُ برداشتے هستے . مثال از طارق پسند:
" موت عجب پهلے سخت اِنءُ محکم آ سریں الله اِے سریں آدم "
موت تشبیه بیتگ به پهلے که وجه شبه سختیءُ محکم اِں .بلے اِے سختیءُ محکمیءَ گوں پهلءَ دگه معنی اِے هستءُ گوں موتءَ دگه معنی یا برداشتے هست اِں . یعنی موتءِ سختی دگرے ءُ پهل ءِ سختی دگرے . موتءِ محکمی دگرے ءُ پهلءِ محکمی دگرے . مثال فارسی :
سر بزن نمرود را همچون قلم چو خلیل الله در آتش نِه قدم
2- ایهامءِ تضاد: ما درست زان اِں که شپ مخالفءِ روچ اِں ،سیاهی مخالفءِ اسپیتیءُ دشمنءِ مخالف دوست اِں ،وشّیءِ مخالف زهر اِں . نیں اگر شاعر وشّیءُ زهریءَ وتی شعرءَ بیاریت بلے زهری آ معنیءَ مه بیت که گوں وشّیءَ مخالف یا تضاد به بیت ،مثلاً وشّی به معنای ورگءِ مزه به بیت که وشّ اِں بلے زهری به معنایءِ قهر کردن یا ضد صلح به بیت . یا شپءُ روچ ،شپ گوں روچءَ تضاد اِں بلے اگر روچ به معنایءِ خورشید به بیت گوں شپءَ ایهامءِ تضادی هست. مثال از محمد روانبد.
ماهیں دیمءَ جڑکّیں که چاراں ترا پرچا روّءَ مدام چو تهار کنے
ما زان اِں که جڑکّینگ به معنای روشنایی گوں تهارءَ تضاد اِں . بلے روءِ تهار بیگ آتکگ گڑا تهار معنی بدل بیت ایهام ءِ تضاد بیت .
3- ایهام سمعی یا تبادر: اِش اِں که یک کلمه اے شعرءِ توکءَ کیت اشکنوک دگه فکرے کنتءُ اصلی معنی دگرے به بیت . اِے هما وهدیگ اِں که تناسب یا مراعات نظیرے همراه به بیت فارسی مثال چه طارق پسند ءَ:
یار اعتبار نامه ی گل های جنّت است مرغم از این خرابه صفیری روانه کرد
صفیر وهدے که اعتبار نامه آتکگ مردم فکر کنت که هما کاردارءِ کشورءِ معنی انت . بلے در حقیقت صفیر مرغءِ مخصوصیں آوازے .بلوچی مثال چه طارق پسندءَ:
انتظارءِ توکایں کیت کدی په ما سختی ما سفر جتگ مرچی په محرّمے اے دل
چو که محرم آتکگ مردم فکر کنت که صفر ماهءِ قمری انت ،چو که قدیمءَ رسم بیتگ که صفرءِ ماه که بیتگ هر کسیءَ لٹّے زرتگ ءُ لوگءِ دیمءَ جتگ که صفر در آ ، بلے اِے سفر ،سفر کنگ اِں .یعنی سفرے جتگ په محرّم یعنی سختیانی واستءَ .
برو بلبل هما زیدءِ خیالاں خلیلءِ گلشنءُ سولیں چنالاں
بِگِر مے واجهءِ حلقءَ چه گالاں بکں شهرءُ جبالاں شتگءُ تالاں
حلق مردم گوشیت بلکیں میتگءِ معنی اِں بلے حلق به معنایءِ گُٹّ اِں .
4- ایهام ترجمه : یک کلمه اے که یک زبانے توکءَ دگه معنی اے ءُ دگه زبانیءَ دگه معنی اے به بیت. مثال چه طارق پسندءَ :
جانی منءَ مه کُش دگرانی رضایتءَ قاتل تو بس بکں چه گناهءُ جنایتءَ
جانی بلوچی توکءَ یعنی دوستے که جانءِ پیمیں بلے فارسی توکءَ قاتلءَ گوش انت که وقتے قاتل آتکگ گوں جانیءَ ایهامءِ ترجمه بیت.
5- ایهام ساختاری : ایهامے که بصورتءِ عبارتے به بیت .مثال چه طارق پسندءَ :
یکّے په سرے نالی که مے مال اِں تگاری یکّے په گورے نالی که هے مالءُ تجوری
"په سرے" دو معنی هستے : 1- یک گوشه اے ، دیرا ،جدا 2- هما سرءِ وتی معنی اِں که تگاری ترّینیت .
بدین وسیله به اطلاع كلیه متقاضیان ثبتنام و شركت در پذیرش دوره مهندسی فناوری و دوره کارشناسی حرفهای (ناپیوسته) نظام آموزش مهارتی دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی بهمن ماه سال 1394 میرساند كه ثبتنام برای شركت در پذیرش مذكور از طریق پایگاه اطلاعرسانی این سازمان به آدرس www.sanjesh.org از روز یكشنبه مورخ 94/11/18 آغاز و در روز شنبه مورخ 94/11/24 پایان میپذیرد. لذا كلیه داوطلبان متقاضی ثبتنام كه دارای شرایط عمومی و اختصاصی به شرح ذیل میباشند، میتوانند در پذیرش مذكور ثبتنام و شركت نمایند.
روش گزینش دانشجو
گزینش دانشجو در هر یک از کدرشته محلهای تحصیلی براساس معدل کل مندرج در گواهینامه کاردانی، نوع مدرک کاردانی، سهمیههای آزاد، شاغل، رزمندگان و ایثارگران، بومی بودن و با توجه به صلاحیتهای عمومی داوطلبان براساس ضوابط دانشگاه جامع علمی ـ کاربردی و مصوبات مربوط صورت میگیرد. داوطلبان سهمیه آزاد که مدرک کاردانی آنان مطابق جدول شماره (3) مندرج در دفترچه راهنمای ثبت نام مرتبط با رشتههای تحصیلی انتخابی باشد در اولویت پذیرش برای آن رشته قرار میگیرند. در ضمن ظرفیت باقیمانده در هر کدرشته محل، با اولویت یکسان به داوطلبان سهمیه آزاد با مدارک کاردانی غیرمرتبط اختصاص مییابد. لذا پیشنهاد میشود داوطلبان نسبت به انتخاب کدرشته محلهای مرتبط با رشته تحصیلی مقطع کاردانی خود اقدام نمایند. داوطلبان سهمیه شاغل صرفاً در یک زیرگروه آموزشی در رشته مرتبط با شغل آنان پذیرش خواهند شد. بدیهی است برای هر یک از موارد فوق ارایه مستندات مربوط در زمان ثبتنام توسط دانشجو به مرکز آموزشی ضروری میباشد.
شرایط ثبت نام:
داوطلب شرکت در این پذیرش باید یکایک اقدامات زیر را به موقع و در مهلت مقرر انجام دهد:
الف) مراجعه به پایگاه اطلاعرسانی سازمان سنجش آموزش کشور به آدرس فوق.
ب) دریافت دفترچه راهنمای ثبتنام از طریق پایگاه اطلاعرسانی این سازمان.
پ) پرداخت هزینه ثبتنام به صورت اینترنتی. داوطلبان لازم است به وسیله کارتهای عضو شبکه بانکی شتاب که پرداخت الکترونیکی آنها فعال میباشد، با مراجعه به پایگاه اطلاعرسانی سازمان سنجش آموزش کشور و پرداخت مبلغ 200.000 (دویست هزار) ریال به عنوان وجه ثبتنام شرکت در پذیرش، نسبت به ثبتنام اقدام نمایند.
دیوان ءِ دومی بهر
عبدالناصر پسند
« ماه رمضان آمد و آگاه نگشتیم یک سال شد و در پی یک ماه نگشتیم »
با نیک صفت چند صباحی سپری شد با بد منشان همدل و همراه نگشتیم
محدودیت آب و غذا ساخت تنم را چون کوه مقاوم شده چون کاه نگشتیم
با پیروی از سنت و قرآن الهی ما جاده ی دین یافته گمراه نگشتیم
پیغام خداوند و رسولش بشنیدیم جز دور و بر خانه ی الله نگشتیم
همسفره ی مسکین شده افطار نمودیم ما یار فقیران شده خود خواه نگشتیم
بگذشت شب قدر گران قدر بخفتیم حیف است که ما بنده ی درگاه نگشتیم
ماه رمضان آمد و آگاه نگشتیم یک سال شد و در پی یک ماه نگشتیم
محمد روانبد
« ماه رمضان آمد و آگاه نگشتیم یک سال شد و در پی یک ماه نگشتیم »
بیمارم و غافل ز ره دارو و درمان گمراه شده در طلب راه نگشتیم
در دنیا فرود آمدیم از بهر غلامی افسوس که ما بنده ی دلخواه نگشتیم
با رب خود از روز ازل عهد نمودیم صد حیف که مقبول به درگاه نگشتیم
در روز و شبان یادی ز الله نکردیم اندر پی تکبیر سحرگاه نگشتیم
اندر سر ما نیست بجز حب زر و مال در دنیا بجز در طلب جاه نگشتیم
بیهوده همه عمر گرانمایه ز کف رفت با طالب حق لحظه ای همراه نگشتیم
یک قطره ی اشکی چو محمد نچکیدیم در نصف شبی در پی یک آه نگشتیم
طارق پسند
ماه رمضان آمد و آگاه نگشتیم یک سال شد و در پی یک ماه نگشتیم
افسوس که ما دم زده ایم از سخن عشق اما نفسی همدم یک آه نگشتیم
صد روز شد و حسرت یک روزه نخوردیم یک بار چرا روزه به دلخواه نگشتیم
گفتیم که در مجلس و محفل سخن ماست اکنون خبری نیز در افواه نگشتیم
مردم به در حق همه رقصان و شتابان ما لیک غبار در الله نگشتیم
گفتیم که شاهیم در این وادی دنیا دنیا شد و عقبی شد و ما شاه نگشتیم
از مصر لب یار نباتی طلبیدیم اما سفری بر زنخ چاه نگشتیم
از طارق بیچاره بگیرید سراغی با یار چرا همدم و همراه نگشتیم
چراغ آسکانی
« ماه رمضان آمد و آگاه نگشتیم یک سال شد و در پی یک ماه نگشتیم »
از بی خبری هر شب و روز درد دل داشتیم از شوق جهان طالب الله نگشتیم
از بردن مال دگران ترس نداریم چون شهر صیام آمد و گمراه نگشتیم
ما چون سگ اصحاب پی عشق نداریم او طالب حق ما خود دلخواه نگشتیم
چون نفس و شیاطین نگذارند به ره حق ایام شد و طالب یک جاه نگشتیم
این سنت اقبال شریف واجب و لازم با فرض خداوند چرا شاه نگشتیم
عمری به بطالت گذرد سود ندارد دستی به خطا خورده و کوتاه نگشتیم
از فیض صیام بی خبرو نفس ،غلامیم ایام شد و طالب یک جاه نگشتیم
گمراه مشو راه بجز آن نتوان دید آن نور چراغ است که خیرخواه نگشتیم
پایان اشعار فارسی
شروع اشعار فارسی
غلام رسول پسند
« در کوهسار عشق تو چون پا گذاشتیم ما قلب خویش بر سر آن جا گذاشتیم »
گر قیمت وصال پریرخ به جان بود ما جان خویش بر سر سودا گذاشتیم
زانگه که قلب ما به اشارت ربوده ای سودای عشق هر رخ زیبا گذاشتیم
در جستجوی کوی تو ای ماهتاب عشق عزم سفربه چین و بخارا گذاشتیم
طعنه چرا زنی که نبودست چاره ای گر وعده ی وصال به فردا گذاشتیم
« در کوهسار عشق تو چون پا گذاشتیم ما قلب خویش بر سر آن جا گذاشتیم »
طارق پسند
در کوهسار عشق تو چون پا گذاشتیم ما قلب خویش بر سر آن جا گذاشتیم
پیدا نشد که راز محبت چه گوهری است چون این گهر به سینه ی دریا گذاشتیم
از قاف قلب تا لب دریا رهی نبود وقتی قدم به عرصه ی عنقا گذاشتیم
تا خاطرات سبز شود زنده در کلاس درسی به یاد روی تو انشا گذاشتیم
چون خاطرات قلب تو در عین دیده ماند اشکی به یاد صخره ی صمّا گذاشتیم
ما دل بدان غزال غزل ساز بسته ایم بهر کلاب جیفه ی دنیا گذاشتیم
چهل سال عقلمندی و اینک به یمن عشق سودای عمر بر سر سودا گذاشتیم
عمر عزیز رفت و خیال میم نبود پیرانه سر بنای تمنا گذاشتیم
امروز اگرشکستی و بردی و می روی این داوری به عرصه ی فردا گذاشتیم
تصویرهای شعر مرا از دلم ببین کاین قاب را برای تماشا گذاشتیم
گفتند طارقا ز چه بیمار گشته ای این راز را برای مسیحا گذاشتیم
عبدالناصر پسند
« در کوهسار عشق تو چون پا گذاشتیم ما قلب خویش بر سر آن جا گذاشتیم »
بگذشت دی ز موعد سال گذشته ات امروز را به وعده ی فردا گذاشتیم
فکر و خیال در طلب دوست بود و بس ما هر چه داشتیم به دنیا گذاشتیم
دستم به سینه تا که ببینیم حال دل نگذاشتیم دل برود یا گذاشتیم؟
سرگشته گشته ام چو به گرداب عشق تو چون پا در این تلاطم دریا گذاشتیم
گفتم که سوختم ز تب هجر چون گداز بگذار امر کرد چو او، ما گذاشتیم
ناصر تو ، کشته ای و ندادی تو خون بها این فیصله به ربّ جهان وا گذاشتیم
ملا محمد روانبد
« در کوهسار عشق تو چون پا گذاشتیم ما قلب خویش بر سر آن جا گذاشتیم »
برکف نهاده جان به تمنای وصل تو ما آرزوی خویش به سودا گذاشتیم
امروز پیش پای تو خواهم شدن نثار انجام کار خویش به فردا گذاشتیم
در دفتر حیات فقط نام دوست خود با آب زر نوشته و تنها گذاشتیم
در آستان عشق سرو جسم و جان و دل جمله متاع خویش به یغما گذاشتیم
جان وفا و جان تمنا و جان جان بنگر که نام دوست چه زیبا گذاشتیم
در راه عشق دوست گذشتیم از همه تا یادگار خویش به دنیا گذاشتیم
ما نیز چون محمد از این های و هوی شهر تنگ آمدیم و روی به صحرا گذاشتیم
پایان اشعار فارسی
اریخ 1390/10/2هجری شمسی جمه ءِ روچ ءَ یازدهمی جلسه مشاعره درگسءَ واجه باهوٹءِ میتگءَ گِرَگ بیت ای دیوان ءَ اِے شاعر اں بهر زرتگ ات 1- عبدالناصر پسند 2- ملا محمد روانبد(پاگواجه) 3- طارق پسند(جارچین) 4- لال بخش راهشت 5- ولید واهگ 6 - محمد سلیم پسند 7- غلام رسول پسند 8- مولوی خالد روانبد 9- علی خدا پرست 10- مسعود بادفر 11- باهوٹ بلوچ زاده دیوان ءِ اِے دگه نندوک : 1- نورجان جدگال 2- عیسی یوسف زهی (نقدکار) 3-نجیب یوسف زهی 4- عارف بلوچ زاده 5- …
شروع اشعار فارسی (شروع)
ملا محمد روانبد
« صنما بیا وفا کن به قرار بی قراران سحری ز انگبینت شکری بده به یاران »
به امید وصلت ای گل کشم آفت فراقت کنم این خزان تحمل به امید نوبهاران
دل و دیده و روانم به رخ تو آرزو مند کرمی نما گذر کن تو به سوی غمگساران
چه حکایتی است یا رب که ز عشق گشت پیدا لب ناز در تبسم دل و دیده اشکباران
سحر وصال آن گل چو شبان عید کوتاه شب آن دراز همچون شب و روز روزه داران
به نگاه عفو بنگر به گناه ما خدایا که امید عفو دارند ز رب امیدواران
به نظر، محمد آن به که لب از سخن ببندی غم دل نمی توان گفت یکی ز صدهزاران
عبدالناصر پسند
« صنما بیا وفا کن به قرار بی قراران سحری ز انگبینت شکری بده به یاران »
کلمات نغز شیرین ز زبان و کام شیرین دهد همتی به فرهاد به جنگ کوهساران
نروم بدون یاران به چمن به مرغزاران که بدون گلعذاران چه صفاست در بهاران
به سیاه زلف در دام شدم اسیر و ناکام نرسم به آن دو بادام و به سیب و آن اناران
تو به حسن پادشاهان من بی کمال خواهان چو تو در جهان کسی نیست و چو من بود هزاران
تو بیا به خیل مشتاق و بخواه سر ز آنها سر من به تن نبینی تو به جمع دوستداران
قدمی تو رنجه فرما و بیا ببین پسندت مپسند ناصرت را ز فراق اشکباران
محمدسلیم پسند
« صنما بیا وفا کن به قرار بی قراران سحری ز انگبینت شکری بده به یاران »
شب شنبه و شب شعر و شعار ما شعیر است قدحی شعیر مایع برسان به میگساران
چمن و بهار آمد صنم و هزار آمد تئی دیم په دیمءَ نندانءُ نچاراں نوبهاران
بکشید عاشقان را به گناه عشق کردن دگه عاشقاں بزان انت وتی بیرگیں میاران
چه روم به دشت و نخجیر که به آهوان زنم تیر مں شتاں شکارءِ واستاءُ اش اِں وتاں شکاران
تو که خود دراز گوشی به سواریت نداری نه کنے اِے گفتگواں گوں فجیره ءِ سواران
برو ای سحاب رحمت به زمین خشک باهو اگں رحمتاں مه گوارے وتی دیدگان ءِ گواران
طارق پسند
صنما بیا وفا کن به قرار بی قراران سحری ز انگبینت شکری بده به یاران
تو اگر به شهر یاران قدمی نهی زمانی به گدایی و فقیری برسند شهریاران
ز تلاطمات دریا خبری بگیر جانا که فرو شدند و نامد خبری ز جان نثاران
تو که برده ای ز چشمم همه روشنی و سو را قدمی بنه ز سویی به حریم پرده داران
تو ز بلبلان باغت گذر و بیا که امشب چو من آشنا نبینی تو یکی از این هزاران
تو چو گل همیشه خوش باش و چو بوستان دل آرا بگذار دیده ام را که صفا کند ز باران
همه روزگار طارق شده یاد و خاطراتت به هوای تو پسندد سفری ز روزگاران
( فارسی بغیر چکاس بند)
غلام رسول پسند
« عشق جانان بین چه بازی ها برایم آفرید نعمت عمرم چه آسان از کف دستم پرید »
دیدمش گفتم که بی تو نی مرا آرام و خواب ناگهان چون آهو وحشی ز پیش من رمید
باغ و گلزار و چمن ها را نصیب خود نمود محنت و درد و مصیبت را برای من خرید
گفتم او را چون نمایی جلوه ای هنگام وصل همچو پیله تارهایش را به دور خودتنید
طی نشد با سعی وافر راه بی پایان عشق خارها در راه عشقت بر کف پایم خلید
چون توانم بی دلیل بر منزل جانان رسم موج ها در پیش و شب تاریک و منزل بس بعید
ناوک مژگان چشمانش دلم را خون نمود بین ز مهرویان چه حال این قلب محزونم چشید
قامتش چون سرو باشد گیسوان همچون کمند سینه اش سیمین و قلبش سخت باشد چون حدید
سال ها اندر فراقش گریه ها کردم ولی نی ترحم کرد بر من نی که آوایم شنید
بارها در بحر عشقش غوطه ها خوردم ولی نی ز وصلش بود نامی نی دری آنجا پدید
نی زبان گفتنم باشد که باشی بیوفا گرچه محسن از تو یاری و وفاداری ندید
مولوی خالد روانبد
« الا ای طوطی گویای اسرار مبادا خالیت شکر زمنقار »
بیا از دوست من با من سخن گو بگو که حال تو چون است ای یار
در این راه درازم تو رفیقی بگشتم عاجز و رنجور و بیمار
چرا از دوست خود حالی نپرسی اگر چه یک خبر باشد به مقدار
تو تاریخ زمان را خوب دانی گهی از ترک گویی گه ز تاتار
ولی نام و نشانشان چو شده محو ز نام نیک آنها نیست آثار
ز غیبت ای رفیقم کن تو پرهیز شهان رانند بدگو را ز دربار
بکن تو دوستی با نیک خویان رفیقی می گزین با خوب و اخیار
کسی که دائماً او فتنه جو است خداوندا پناه از شرّ اشرار
وفایی تو بکن ای یار جانی که وقت عجز ما شد عهد و اقرار
تو ای خالد سخن را مختصر کن خداوندا ز هر شرّش نگهدار
پایان اشعار فارسی
تاریخ 3/8/1392هجری شمسیءَ بیست ءُ هشتمی جلسه مشاعره باهوکلات ءَ گِرَگ بیت ای دیوان ءَ اِے شاعر اں بهر زرتگ ات 1- عبدالناصر پسند 2- ملا محمد روانبد(پاگواجه) 3- طارق پسند(جارچین ) 4- صالح روانبد 5- غلام رسول پسند 6- محمد سلیم 7- لال بخش راهشت دیوان ءِ اِے دگه نندوک : 1- عبدالرشید جدگال 2- جهانگیر سردارزهی 3 - یاسر پسند (عکس کش) 4- کمال نوحانی 5- محمد رفیعی پرستار 6- ذاکر هوت (عکس کش) 7- امجد پرستار( قران وان) 8- عثمان پسند9-عماد الدین روانبد 10- امدادالله پسند 11- حاج ملک محمد هوت
شروع اشعار فارسی
ملا محمد روانبد
« خوشا روزی که با ما نیکخویی مهربانی بود ادیبی بی رقیبی نکته گویی نکته دانی بود »
چه دوری بود دوران مسرت بار و میمونش نه فکری از غم دنیا نه از غصه نشانی بود
یکه تاز بلاغت در میان انجمن تنها میان قالب و تن ها تو گویی روح و جانی بود
درخشان آفتاب فیض او بر خوان یغمایش تو گویی بر زمین از مایدات آسمانی بود
شده صحن چمن آراسته با سبزه و گل ها میان سبزه و گل سایه ی سرو روانی بود
ز ما بگسست و با اهل سما در آسمان پیوست نصیب ما ز هجرش ناله و آه و فغانی بود
چنان در قلب جا دارد که گویی هر کجا با ماست چنان از چشم شد پنهان که خوابی یا گمانی بود
بنازم ذکر خیرش را که در هر گوشه ی دنیا پیام عشق او بانگ و نوای هر زبانی بود
بیاد آور محمد روزگاری تلخ و شیرین را که ما را در سرای انس او هم داستانی بود
عبدالناصر پسند
« خوشا روزی که با ما نیکخویی مهربانی بود ادیبی بی رقیبی نکته گویی نکته دانی بود »
ندیده مکران همتای او در عمر خود گویا منجم شاعر و قاضی طبیب کاردانی بود
به بستان غزل سازی مثال بلبلی گویا به باغ معرفت گویا سهی سرو روانی بود
درایت داشت در فن عروض و قافیه بیحد سخن گویی بدیع و عالم علم معانی بود
به اعماق دل هر کس اثر می کرد شعر او به حق او در گلستان ادب سعدی ثانی بود
سخن های رسایش هر دلی را مهر می بخشید سرودش باب میل و طبع هر پیر و جوانی بود
درخشان گفته های اوست اندر آسمان شعر نصیحت های منظومش چو خط کهکشانی بود
همیشه محفل او گرم و بازار ادب بر پا ندیدم خانه اش خالی ز خوان میهمانی بود
ز شعر نغز او مستند خوش گویان این سامان خوش الحان را به لب شعر و به کف چنگ و چغانی بود
غلام قادر ،کمالان، ملاصالح بود و قادرداد که از گفتار او دل های آنان را فغانی بود
چو دیدار گل و زیور شده خواب و خیال من دلاور در دلم چون دادشاه مکرانی بود
ز دنیا تا قیامت سرگذشتی دارد این انسان به اصحاب نبی چون بدر و موته امتحانی بود
به دیدارش ارادتمند هم عامی و هم عالم به جلساتش همیشه خنده و شیرین بیانی بود
قضاوت های بی همتای او مشهور عالم شد ز انصافش دل هر مومنی را شادمانی بود
وطن را بس عزیز و قوم را محبوب می دانست به مام میهنش فرزند نیک و قدردانی بود
نه تنها باهو و پیشین و دشت و مکران نالان غم دوری او در سینه ی اهل جهانی بود
زبان قاصر نمی شد از بیان خواجه ی پیشین چو ناصر را برای وصف اوصافش توانی بود
غلام رسول پسند
« خوشا روزی که با ما نیکخویی مهربانی بود ادیبی بی رقیبی نکته گویی نکته دانی بود »
چه سان آن مجلس انسش ز خاطر می رود باری که دی در جمع یاران همچو بلبل نغمه خوانی بود
خوشا آن جمع دیرینه خوشا آن جام دیرینه ز عهد دوستی ها و رفاقت ها نشانی بود
میان نکته دانان نکته سنجی بود بس دانا میان عندلیبان بلبل شکر فشانی بود
ندانستم چو قدرش گوهر تابان ز دستم رفت که شاید از برایم این مصیبت امتحانی بود
چه شد آن گفتگوی شاعران و مجلس یاران تو گویی همچنان خوابی ویا همچون گمانی بود
خوشا محسن میان نازنینان و وفاداران که مارا در گلستان محبت آشیانی بود
محمد سلیم
« خوشا روزی که با ما نیکخویی مهربانی بود ادیبی بی رقیبی نکته گویی نکته دانی بود »
همیشه با صفا و شاد و سرسبز و گلستان بود چو گلزار ادب را بلبل شیرین بیانی بود
شبی تاریک و مقصد ناپدید و کاروان خندان چه غم از وادی ظلمت که میر کاروانی بود
سزد گر مکران بینی همی در سوگ بنشیند که رفت از دست ما سروی چه سرو سایه بانی بود
چه شکوه می کنی باهو اگر دنیا وفایی داشت رسول الله را باری حیات جاودانی بود
طارق پسند
خوشا روزی که با ما نیکخویی مهربانی بود ادیبی بی رقیبی نکته گویی نکته دانی بود
عجب روزی که او " وشّین وطن مے مکّران" می گفت ز گفتارش هزاران داستان از مکّرانی بود
"مروچی سردماغ اِں کلکءِ رهوار" اینچنین می گفت که او را در سرودن خامه و طبع روانی بود
جهان از "حقّءِ آوازش" پر از آواز حق گشته است نپنداری که تنها بود کاو خود یک جهانی بود
دل او عین دریا بود و دیدش موج دریایی بیان آبدارش بی بیان درّ نهانی بود
اگر چه عمر کوتاهش چو گل خندید و پرپر شد ولی در خاطر بستان ،بهار جاودانی بود
چرا خواب از سر دنیا پرید اینگونه تا او بود ازیرا کاو برای قهرمانی، داستانی بود
نبود او غیر مولانای پیشین ، شاعر مُکران بلوچستان ما را چشم بینای و زبانی بود
هنوزم در دل مفتون نوای گرم او پیدا بگو طارق بگوشم کان زمان زیبا زمانی بود
د واهگ ) 6- غلام رسول پسند7- چراغ آسکانی (جارچین)8- لال بخش راهشت 9- بابل
دیوان ءِ نندوک : 1- امان اله سردارزهی 2- حاج ملک محمد حوت 3- نورمحمد جدگال (نورجان)4- امجد پرستار 5- عابد هوت 6- امداداله پسند 7- جهانگیر سردارزهی 8- رشید درزاده
شروع اشعار فارسی با مطلع مشخص
عبدالناصر پسند
« آمد بهار و باز شد از غیب پنجره بگشود عاشق چمن از سوز حنجره »
نسرین و نسترن همه رقصان کنار جوی دفی است رود پیش کشیدست و دایره
بلبل ترانه می زند و ناز می کند گویا که کرده کار غم و هجر یکسره
غصه چو شب پره شد و شادیست چون عقاب پیش عقاب نیست مجالی به شب پره
آراسته زمین به گل و سبزه و چمن تزئین شدست دشت به انواع شرشره
دل را صفا ببخشد و انظار را جلا دیدار این طبیعت زیبای باکره
تو همچو باز آمده ای بهر صید باز گشته شکار ناصر مسکین چو هوبره
ملا محمد روانبد
« آمد بهار و باز شد از غیب پنجره بگشود عاشق چمن از سوز حنجره »
در یک چنین بهار شدم با تو آشنا نقش است در مخیله آن یاد و خاطره
آن هم بهار بود که از هم جدا شدیم از دیده محو کی شود اینگونه منظره
در عیش و نوش زندگی نو چنان شدی کردی زمان رفته فراموش یکسره
امروز عاشقی شده محروم از عشق خویش چون بینوا نداشت ملابیس فاخره
عیبش مکن که با لب و دندان گره گشود با دست هر چه کرد نشد باز این گره
با چشم دل اگر نکنی سوی ما نظر تشخیص کی دهی تو سره را ز ناسره
بس بهره ی محمد از این عشق اشک بود در عشق مویه دیدم و در اشک نایره
طارق پسند
آمد بهار و باز شد از غیب پنجره بگشود عاشق چمن از سوز حنجره
وقتی که آفتاب به برج حمل رسید کنجی گزید حوت زمستان چو شب پره
باغ از سکوت سرد دی اندر عذاب بود زنجیر این سکوت شکسته است زنجره
وقتی رسیده دسته ی میغ سیاه پوش واراسته است میمنه و قلب و میسره
بشکسته تار سینه ی پر درد روزگار چونان شکسته بهمن و دی را محاصره
خندیده کوه و دشت و بیابان و لاله زار زنده شده حیاط خوش باغ یکسره
آزاد گشته دولت اردیبهشت ماه وانها که کرده بود زمستان مصادره
گل در چمن به تخت سلیمان نشسته است آورده سرزمین سبا را به سیطره
الوان میوه ها و تکان های شاخه ها آراسته است در نظر عشق منظره
جایی که نرگس آمد و خندید یاسمن ریش پیاز کنده شد و خرد شد تره
بلبل به صدر باغ نشست و چنین سرود جای هنروران بهار است کنگره
قمری بگفت شعر من از شعر سهره به کو کو بخواندشان به بساط مشاعره
مینا رسید ناگه و فوج هزارها درهم شدند مشاعره ها با مشاجره
از کاروان مرغ مهاجر خبر رسید کایند سار و چلچله و کبک و هوبره
پیدا شود ز گوشه ی گردون سپاه مرغ مانند ابر از دل دریای مرمره
این رستخیز عشق نماد قیامت است اینگونه خواند بلبل و زین دست قبّره
پرگار خاطرم به سر نقطه ای رسید چون مطربان به چنگ گرفتند دایره
تقدیرم از بهار فقط عشق گلرخی است هیچ اعتراض نیست بر این حکم صادره
طارق بود چو مثل بزرگان پارسی خوانی ترانه ای به زبان مفاخره
ملا چراغ آسکانی
« آمد بهار و باز شد از غیب پنجره بگشود عاشق چمن از سوز حنجره »
چندی است کز فراق نگارم شدم غمین اکنون نداشت لطف و صفایی مناظره
هجری که بهر دوست کشد جان و دل مدام چون یوسفم به کار من افتاد صد گره
افسوز ز عشق دلبر من نیست چاره ای آخر که چون کشم نفسی یاد و خاطره
در آب و آتشم به هوای سرم شنو زیرا که چون نگار نبینم به منظره
تا نور آن نگار نیاید در این سرا نور چراغ می رود هم از مشاعره
پایان اشعار فارسی
360-mobile security antivirus انتی ویروس شماره یک برترین انتی ویروس اسمارت فون وگوشی های هوشمندmobile security
دانلودکتاب اموزش تصویری win 7با فرمت PDF
آخرین پست ها