دختـــــرم،تــــاج سرم

من و تــــو 

هر دو ز یکـــــ  آغازیــــم

تو همان مـــــادر فرداهایـــی

من همان دخـــــتر دیــــروزینم

نقشه ی کهـــنه ی دیروزی مــن 

نقش فـــردای تو نیستــــــ

خوبــــ مـــیدانم من

با همیــــن چشم

نباید به جهانــتــــــ نگریستـــــ

کــــاش میدانستـــــــی

مادرتـــــــ با همه

هم نســــلانش

بذرهـــــای بدوی میپاشید

تا تو با آن پسر همســایه

هر دو

یکســـــان و برابر باشید

تا اگر ســاده سلامش کردی

کس نگوید که عجـبــــــ

عاشـــق بود!

برسی تا به نهــــایتـــــ

تا بدان قلــــــه ی اوج

که تـــو را 

لایــــق بود

منع تصویر نگـــــردی هرگز

نه به سبک و مدل ترسیمتـــــــ

نه خدا ناکرده

سر اعلامیــــه ی ترحیمتــــــ!

آرزویم اینستـــــــ

که در آییـــنه ی فردایی تو

نه تو حـــــوا باشی

و نه شویتــــ آدم

همه انســـــان باشـــیم

و من آن مادر دیـــــروزی نه

که همان دخــــتر امروز شوم

و بر این فاصــــــله ها

با قدمهـــــای تو

پیـــــروز شوم