ای دل پاره پاره‌ام دیدن او است چاره‌ام
او است پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن
ای همه خلق نای تو پر شده از نوای تو
گر نه سماع باره‌ای دست به نای جان مکن
نفخ نفخت کرده‌ای در همه دردمیده‌ای
چون دم توست جان نی بی‌نی ما فغان مکن
کار دلم به جان رسد کارد به استخوان رسد
ناله کنم بگویدم دم مزن و بیان مکن
ناله مکن که تا که من ناله کنم برای تو
گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن
خوشا پر کشیدن
خوشا رهایی
خوشا اگر نه رها زیستن
مردن به رهایی!
آه
این پرنده
در این قفس تنگ
نمی خواند.
برخی آدمها به یک دلیل
" از مسیر زندگی ما میگذرند "
تا به ما درسهایی بیاموزند
که اگر می ماندند
هرگز یاد نمی گرفتیم..
دیگه دنیا جای خوبی نیست. عشق و دوست داشتن دیگه افسانه شدن. واسه هرلحظه زندگی احساس پشیمانی و یاس دارم.
این دنیا دیگر جای قشنگی نیست. پر از خالی بودن آدم هایی که همیشه خاموشند. دیگر هیچ تلاشی برای نگاهی که سالها انتظارش خریدنی بود نمیکنم.
آزاد آزادم ببین
چون عشق درگیر من است
دیگر گذشت آن دوره که
تقدیر زنجیر من است
شاید نمی دانی، ولی ، از خود خلاصم کرده ای
آیینه ی خالی فقط ، امروز تصویر من است
از عشق تو بر باد رفت ، آن آبروی مختصر
من روح بارانم ، ببین ، چون عشق تقدیر من است !
من بر آنم كه درین دنیا
_خوب بودن _به خدا
سهل ترین كارست
و نمی دانم
كه چرا انسان
تا این حد
با خوبی
.بیگانه است
و همین درد مرا سخت می آزارد.
كی رهایی آید و كی بال پروازی رسد؟
مانده ام تنهادر روزگار بی كسی
نه یك عشـق،نه یك یاد،نه هم نفسی
این درون سوزنده تر از آتش كوه
سیلاب غمم سخت تر از بحرطوفانی نوح
خنده ام تلخ تر از گریه ی ابر!
شادی ام ناپیدا،مثل آن قطره ی بحر!
خسته ام،بس نیست این تكرار بی پایان!
ماندن بی انتهادرپس میله های سرد این زندان
خسته ام از این قلبهای بی احساس
از این گونه های خیس و التماس
خسته ام از این روزهای تنهایی
از این بیهوده امیدها به نور و رهایی
خسته ام از این حرفهای بی پایان
از این قلب نا امید و همیشه نالان
خسته ام از تیک تیک ساعت دیوار
از ناله های درد دل همیشه بیمار
خسته ام از این آدمک های زشت و بی قلب
از این دنیای بی رنگی و زمستون سرد
کاش میشد که آسمان را دوباره رنگ کنیم
خسته ام از این باغهای بی گل و بی رنگ و بی برگ
کاش میشد که دیگر حرفی برای گفتن نداشت
خسته ام از این شعرهای بی پایان و بی وزن
دیگه خسته شدم از این همه درد
دیگه خسته شدم از این همه جفا و نامهربونی
دیگه خسته شدم از این همه حس و حال بد
دیگه خسته شدم از همه وهم و خیال که همشون به نفرت و درد تبدیل شدن
هیچی راست نبود همه چی دروغ بود.
