بچه‌ها جون تصمیم گرفتم مدتی اینجا ننویسم. اگر خواستید اینجا بهم سر بزنید: 
برچسب‌ها:

میهن‌بلاگ، کامنت‌ها رو بسته؟ عجب!
برچسب‌ها:

من نمی‌دونم کسی هنوزم اینجا رو می‌خونه یا صرفا برای خودم دارم می‌نویسم. به هرحال دوست دارم اگر اینجا رو می‌خونید بهم بگید:) 
برچسب‌ها:

درس، کتاب، گروه هم‌خوانی، یه حمام مبسوط، وبلاگ... روز شلوغی پیش رومه.
برچسب‌ها:

خب باید بگم که شروع خوبی نداشت این‌پروژه‌ی خفنم. کمی از این‌بابت غمگینم. عوضش دوساعت پیش چندتا وبلاگ خوندم و از حجم مطالب زیبایی که داشتم می‌خوندم کمی هیجان‌زده شدم:) فکر کنم اگر بیشتر بتونم بنویسم و هرشب اون‌تخلیه ی ذهنی صورت بگیره، حس سبکی خاصی داشته‌باشم بعدش. و خب کاش می‌شد از اون بیان لعنتی، جل‌وپلاسم رو جمع کنم و برگردم به بلاگفای ساده و قشنگم.
برچسب‌ها:

یه پروژه‌ی جدید و سخت رو قراره استارت بزنم. و چون قراره پوستم کنده بشه جایزه‌های کوچیک و خفنی هم در انتظارمه:)
برچسب‌ها:

خدایا به وقت باقی‌مونده‌م برکت بده. به ذهنمم همین‌طور.
برچسب‌ها:

دیگه وقتشه برگردیم به زندگی رییس!
برچسب‌ها:

ثبت شه به تاریخ ۱۲دی و ثبت رکورد جدید امسالم: ۱۱ساعت و بیست دقیقه:)
برچسب‌ها:

راستش تا حالا پیش نیومده‌بود به ورای معنای ظاهری کلمه‌ی «انتظار» پی ببرم. روزهای آخر آذر رو در انتظار کامل به‌سر بردم و فهمیدم چقدر چقدر می‌تونه لعنتی‌تر از هر حس دیگه‌ای آدمو کلافه و ناامید کنه. انتظار برای یک ایمیل یا تلفن از دبیرخانه‌ی یکی از جشنواره‌های ادبی... می‌دونستم که شب یلدا اختتامیه‌ست و دل تو دلم نبود که هرلحظه زنگ یا ایمیل بزنن و دعوتم کنن. که نزدن هیچ‌وقت. و مطمئن شدم که هنوز برای قدم گذاشتن تو این راه خیلی کم‌ام. حالا حالاها باید بدوام و زمین بخورم و دوباره بلند بشم. کاری که سال‌هاست در مواجهه با کنکور انجام دادم و یادگرفتم که لازمه‌ی جانزدن، پوست کلفت شدنه. شب یلدا که از مهمونی برگشتم دیروقت بود. داشتم آرایشمو جلوی آینه پاک می‌کردم و می‌گفتم حتما حالا عکس برگزیده‌ها رو زدن توی اینترنت. سرچ کردم و رسیدم به یکی از سایت‌های خبری که اسامی راه‌یافته‌ها به مرحله‌ی نهایی رو زده‌بود و تهش نوشته‌بود که اختتامیه چندساعت بعد برگزار میشه.(اون خبر رو ظهر منتشر کرده‌بودن) با یه حالت ناکامی چشمی اسمارو می‌خوندم که رسیدم به اسم خودم! منم یکی از اون راه‌یافته‌ها بودم! پس چرا هیچکس خبر نداده‌بود بهم... بازم سرچ کردم و دنبال گزارشی از اختتامیه و نفرات برتر بودم و هیچی پیدا نمی‌کردم. چیز بیشتری تو سایت‌ها ننوشته‌بود. اینستاگرام جشنواره هم چیزی استوری نکرده‌بود. از یه طرف خوشحال بودم که داستانم جزو منتخب‌ها بوده، از طرفی هم دلشوره‌ی نتیجه‌ی اختتامیه احاطه‌ام کرده‌بود. گفتم شاید فردا بزنن، پس‌فردا، سه‌روز بعد، چهارروز... نه هیچ خبری نبود. آخرشم نتونستم جلوی خودمو بگیرم و توی دایرکت ازشون پرسیدم. بعد از یکی دوروز جواب دادن که اون‌شب اختتامیه برگزار نشده. همین. حتی نگفت تاریخ جایگزین کی هست. راستش این بی‌مسئولیتی دبیرخونه حسابی دلسردم کرد... دیگه مطمئن نیستم که برگزیده بشم هم اون هیجان رو برام داره یا نه... عوضش اون روزا تو اوج ناامیدی و سرخوردگی، یه اعتمادبه‌نفس خوبی بهم داد که بتونم بازم بنویسم و جرئت شرکت تو جشنواره‌های دیگه هم پیدا کنم. آره اینش خوب بود. از این بابت مزه‌اش هنوز زیر زبونمه:)
برچسب‌ها:

خلوت‌ترین و ساکت‌ترین ساعت روزم رو که دقیقا الانه و کسی خونه نیست گذاشته‌بودم برای ریاضی و نیم‌ساعته که فقط دارم صدای قهقهه‌ی چندتا پسر جوون رو از پشت پنجره‌ی اتاقم می‌شنوم. خوبه دیگه:) شب عیدم هست. همینکه شادن خوبه:)))
برچسب‌ها:

برچسب‌ها:

می‌خواستم بگم تو روحت خیلی سبز، با این تستای مزخرفت که همون یه ذره اعتماد به نفس آدمو هم می‌پوکونه بعد دیدم نه انگار خیلی هم بدنیست که مثلا به یه تست بربخوری که بلدش نیستی و توضیحاتش رو کامل تو پاسخنامه بخونی مثل آیکیو زیست که وقتی سه سال پیش گرفتمش و بار اولی که تستاشو می‌زدم چنان حالی بهم دست داد که از بغض گنده‌ی گلوم حس خفگی داشتم و بعدها نه تنها کتاب محبوبم شد که به همه پیشنهادش کردم. اون‌روزا فقط با خودم تکرار می‌کردم که ببین هدفت از تستای آیکیو نباید سنجش یادگیری و تسلطت باشه. فقط و فقط جنبه‌ی آموزشی داره برات. حتی واسه اینکه متوجه تعداد زیاد غلط‌هام نشم جواب تستارو دونه دونه چک می‌کردم و نکته‌های جدید رو هایلایت یا یه گوشه یادداشت می‌کردم. و خب چقدر چقدر همین تستای به ظاهر ناخلف باعث پیشرفت درصد زیستم شدن. الان باید همین رویه رو با این کتاب جدید هم پیش بگیرم. بدیش اینه که نکته‌های جدیدش لابلای تستا پخش و پلا شدن، باید یه تایم درنظر بگیرم واسه نکته‌برداری و سامون دادنشون تو یه جا. و ای داد از وقتی که نکته‌برداری از آدم می‌گیره.
برچسب‌ها:

برچسب‌ها:

خدای من! الان در هال رو باز کردم یه نگاه به حیاط بندازم طوری بارون شره می‌کرد که هیچی واضح دیده نمی‌شد، انگار مه زده‌بود یعنی قشنگ یه هاله اومده‌بود جلو چشام و حیاط رو مات می‌دیدم! این مدل بارش‌ها رو کم پیش میاد ببینیم در طول سال. مامانینا هم از صدای رعدو بارون بیدار شدن دیگه. فقط داداشم عمیق و آروم خوابیده که چه بهتر. برم. برم بخونم که تا همین الانم یک ساعتم سوخت شده رفته هوا. دستمم بوی نارنگی گرفته. برم آشغال پوستشو بندازم تو سطل. چسبید ولی بهم.
برچسب‌ها: