ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ
ﻧﻪ ﻋﺎﺷﻘـﻢ ، ﻧﻪ ﻣﻌﺸﻮﻕِ ﮐﺴﯽ !
ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﯾﺎﺩ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻤﺎﻧـﺪ ...
ﺩﺭ ﺍﯾـﻦ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻮﺱ ﻫﺎ
ﻓﻘـﻂ ﺗﻤـﺮﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﺑـﻮﺩﻥ ﻣﯿﮑﻨﻢ !
ﻫﻤﯿــﻦ...
.........................................

کودکی هایم را می خواهم
روز های کوچه بام کاه گلی
روزهای برف و پارو
روز های کرسی همیشه گرم مادر بزرگ
با انارهای همیشه سرخ
روزهای قصه های پدر بزرگ
که گویی همیشه قهرمانش خودش بود
و ما چه کودکانه از او بتی می ساختیم نشکستنی
دلتنگ روزهای کوچک بودنم
با ارزوهایی کوچکتر
دلگیرم از امروز ها
از امروزهایی
پر از کینه
پراز دو رویی
که نه!
گویی هر کداممان صد چهره ایم
راستی اگر ان روزها بر گردد
هیچوقت ارزوی بزرگ شدن نمی کنم
همانجا
پای کرسی مادر بزرگ
تا ابد به خواب خواهم رفت
دلتنگم دلتنگ..