چه تـــلـــخ است با بــــغـــض بنویسی

 با خــنـــــده بخوانند...

تو را به سبک خودم دوست دارم !

من دنباله روی عشق دیگران نیستم …

من برای تو نمی میرم تا لباس عزا تنت کنم ، نه !!

این دوست داشتنی احمقانه خواهد بود …

برایت زنده بمانم بهتر است …

هیچکس تو را مثل " من " دوست ندارد !

پس تو را مثل " من " دوست خواهم داشت ..

تو مجبور نیستی شعرهایم را دوست داشته باشی !

مجبور نیستی دعوا نکنی !!

مجبور نیستی همیشه لبخند بزنی !!!

مجبور نیستی که خودت را مجبور کنی مرا دوست داشته باشی

من دوست داشتنم را به تو ثابت نمی کنم …

همیشه حرف هایت را نمی پذیرم

قول نمی دهم هیچوقت فراموشی نگیرم

من حتی قول نمی دهم که هیچوقت روز تولدت را از یاد نبرم

تو مجبور نیستی باور کنی !!

اما باور نکردن تو از دوست داشتن من نمی کاهد …

این سبک من است !

و فقط من هستم که میتواند اینگونه تورا دوست داشته باشد …

من تو را به سبکی خاص ،

به سبک خودم دوست دارم ..

ﺳــﻼﻣﺘــﮯ ﺭﻭﺯﮮ ﮐـــﻪ ﺧـــﻼﺻـــﻪ ﻣﻴــﺸـــَﻢ ﺗــﻮ ﭘﻨــــﺞ

ﻛﻠـــﻤـــﻪ

ﭘـُـﺸـــــﺖِ

ﺳـَـــــــﺮِ

ﻣـُــــﺮﺩﻩ

ﺣـَـــــﺮﻑﻧـَــﺰﻧﻴــــﺪ

^{نگفتی بمان}

^{وگرنه من آدم رفتن نبودم}

^{همانجا که دستانم را از میان دستانت ربودم}

^{اعتراض نکردی}

^{و من رفتم ...}

^{و تو رفتنم را در سکوت تماشا کردی}

^{این سکوت تو مرا شکست ...}