صبا آسا: شرکت کالیفرنیایی Leef Technology جدیداً دستگاهی به نام Leef Bridge ساخته است که به وسیله‌ی آن می‌توان بین رایانه، Mac، و گوشی‌ها و تبلت‌های اندروید، فایل‌ها را به اشتراک گذاشت. کار با این دستگاه بسیار ساده و درعین‌حال فوق‌العاده کاربردی است. تنها کافی است آن را به گوشی خود متصل کنید و به وسیله‌ی فرایندهای ساده‌ی کپی و پیست، بین فلش مموری ومموری داخل دستگاه، فایل انتقال دهید. حتی می‌توانید موسیقی و ویدیو را از داخل خود فلش مموری پخش کنید. یعنی الزاماً احتیاجی به انتقال به حافظه‌ی دستگاه نیست. آنچه که در این دستگاه حائز اهمیت است، این است که کار شما را بسیار راحت و ساده بدون احتیاج به کابل، بلوتوث، وای فای، و یا سرویس‌های ذخیره‌ی ابری فایل، انجام می‌دهد.

طراحی این دستگاه مثل بقیه‌ی فلش مموری‌ها است، با این تفاوت که علاوه بر پورت USB، یک پورت micro-USB هم دارد که به گوشی متصل می‌شود. اندازه‌ی آن کمی از فلش مموری‌های معمولی بزرگ‌تر است و در پشت آن یک کاور متحرک وجود دارد که از پورت‌ها محافظت می‌کند تا نشکنند.

ما Leef Bridge را با یک دستگاه Galaxy S3 امتحان کردیم. کارایی آن دقیقاً همان‌گونه و به همان سادگی بود که پیش‌بینی می‌کردیم. سازندگان پیشنهاد می‌کنند برای کار با Leef Bridge نرم‌افزار Astro File Manager را بر روی گوشی نصب کنیم ولی الزامی نیست. همین که آن را به گوشی متصل می‌کنیم، نرم‌افزار File Manager که بر روی گوشی نصب کرده‌ایم، به طور خودکار باز می‌شود. دقیقاً مشابه یک فلش مموری معمولی که به رایانه متصل می‌شود با Leef Bridge کار می‌کنیم.

Leef Bridge برای اتصال به گوشی و تبلت به سیستم‌عامل اندروید ۴.۱ احتیاج دارد. در وب‌سایت Leef Technology لیستی از دستگاه‌هایی که توسط Leef Bridge پشتیبانی می‌شوند، نوشته شده است. در میان این دستگاه‌ها دوربین‌ Samsung Galaxy هم هست. یعنی با اتصال Leef Bridge  به دوربین دیجیتال می‌توانید به راحتی عکس‌ها و فیلم‌هایی که ضبط کرده‌اید را به این دستگاه انتقال دهید تا حافظه‌ی آن را خالی کنید. Leef Bridge  فعلاً در ظرفیت‌های ۱۶ و ۳۲ گیگابایتی عرضه می‌شود و در آینده مدل ۶۴ گیگابایتی آن نیز خواهد آمد.

از آنجا که Leef Bridge از تکنولوژی USB 2 استفاده می‌کند سرعت انتقال اطلاعات آن متوسط است و نه خیلی زیاد. آن طور که ما امتحان کردیم، یک فایل ویدیوی ۲۲۵ مگابایتی با سرعت انتقال ۴.۱ تا ۵.۱ مگابایت بر ثانیه، بین ۴۴ تا ۵۵ ثانیه طول کشید تا کپی شود. البته وقتی همین ویدیو را از روی Leef Bridge پخش کردیم، بدون توقف و کاملاً روان پخش شد. ویژگی‌های فنی این دستگاه بدین شرح است:

فرید احمدی یکی از ترانه سراهای قدیمی موسیقی ایران است که مدت هاست در زمینه شعر و ترانه فعالیت دارد. نام او از سال 85 با بنیامین بهادری گره خورد و تا امروز هم همکاری او با آقای بهادری ادامه داشته است.
البته احمدی پیش از بنیامین با خواننده های شاخصی همچون ناصر عبداللهی هم کار کرده اما نزدیکی نگاه او با بنیامین باعث شده اکثر علاقمندان به موسیقی نام این دو هنرمند را در کنار هم بنشاسند.

آقای احمدی برای شروع از پروژه هایی که اخیرا از شما منتشر شده برایمان بگویید.

- آلبوم «6» امین رستمی آخرین آلبوم هایی بود که در آن حضور داشتم. از این آلبوم رضایت دارم و فکر می کنم نتیجه کار، مطلوب و رضایتبخش بود. این روزها هم بیشتر انرژی ام روی آلبوم سوم بنیامین است.

با توجه به اینکه در دو  آلبوم قبلی حق شناس حضور داشتید، در آلبوم بعدی او هم شما را خواهید دید؟

- به احتمال زیاد این اتفاق خواهد افتاد. البته شاید این بار، مثل آلبوم قبلی همه ترانه ها متعلق به من نباشد اما احتمال همکاری مجدد ما زیاد است.

با توجه به اینکه بنیامین صرفا با شما کار می کند. همکاری شما با خواننده های دیگر لطمه ای به همکاری شما نمی زند؟

- من قبل از اینکه با بنیامین همکاری ام را آغاز کنم، با خواننده های دیگر هم کار می کردم. نکته ای که وجود دارد این است که همکاری من و بنیامین خیلی تنگاتنگ و نزدیک است. گاهی او ملودی می سازد و من روی آن ملودی ترانه می گویم و گاهی من ترانه را به او می دهم و بنیامین ملودی مناسب را برای آن ترانه می سازد. در واقع بنیامین بهترین کسی است که می تواند ترانه های من را اجرا کند و با ساخت ملودی و همچنین نوع خواندنی که دارد، می تواند حرف اصلی ترانه را ادا کند و به مخاطب منتقل کند.

در ابتدای صحبت هایمان گفتید بیشتر انرژی تان روی آلبوم سوم بنیامین است، مگر کارهای آلبوم تمام نشده؟

- کار ساخت قطعات آلبوم به پایان رسیده است اما ما این روزها در مرحله انتخاب قطعات آلبوم هستیم. تعداد قطعات تولید شده در این چهار سال، بیشتر از قطعاتی است که برای آلبوم نیاز است به همین دلیل این روزها مشغول انتخاب قطعات نهایی برای نهایی کردن آلبوم هستیم.

نام آلبوم جدید، بنیامین 92 است یا بنیامین 93؟

- هنوز هیچ چیز معلوم نیست و در مورد تاریخ انتشار آلبوم نمی توانم نظر خاصی بدهم.

به عنوان شخصی که به بنیامین نزدیک است، فکر می کنید جدایی از محسن رجب پور، روی کار او چه اثری خواهد داشت؟

- البته باید بگویم که ما هیچ وقت از آقای رجب پور جدا نشده ایم، بلکه نوع همکاری مان تغییر پیدا کرده است. دوستی ما همچنان ادامه داردو کدورتی بین ما ایجاد نشده است.

تغییر همکاری یعنی چی؟

- گاهی شما با یک نفر به صورت انحصاری کار می کنید و طی آن همکاری به برخی اهداف خود نیز دست پیدا می کنید اما از یک جایی به بعد و برای تجربه فضاهای جدید، نیاز به ورود افراد جدید به دایره همکاری است. مثلا وقتی می خواهیم وارد حوزه موسیقی تصویری شویم، نیاز است که یک عده آدم جدید به گروه اضافه شوند! در هر صورت باید بگویم که نوع همکاری ما و آقای رجب پور هم از حالت انحصاری خارج شده و ممکن است به شکل پروژه ای با هم همکاری داشته باشیم.

و از کتاب جدید خبری نیست؟

- «تنها شدم وای» آخرین مجموعه ای بود که از من منتشر شد. آنطور که شنیده ایم این کتاب این روزها در بازار کمیاب شده و امیدوارم در اولین فرصت برای انتشار مجدد آن اقدام کنیم. در مورد مجموعه جدید هم باید بگویم که در این مورد تصمیم دارم با جمع آوری آثارم، کتاب جدیدی منتشر کنم.

همکاری بنیامین و سهراب پاکزاد در پروژه موج محرم حرف و حدیث های زیادی در پی داشت. خیلی ها معتقدند این همکاری بیشتر به نفع پاکزاد بود و باعث شد به واسطه آسم آشنای بنیامین، اسم پاکزاد هم شنیده شود، نظر شما در این مورد چیست؟

- من با شما هم عقیده نیستم. آن همکاری یک کار کاملا آسمانی بود و فکر نمی کنم مخاطبین آن آهنگ ها به این فکر کنند که چه کسی و چطوری مطرح می شود و فقط آهنگ را گوش می دهند. ماجرا به این شکل نبود که ما از قبل فکر کنیم. بنیامین پروژه موج محرم را با چه کسی همخوانی کند. در آن دوره سهراب پاکزاد هم در جمع های دوستانه ما حضور داشت و خودش برای حضور در این پروژه ابراز تمایل کرد و با توجه به دوستی که بین بنیامین و او وجود داشت، این همکاری شکل گرفت. به همین سادگی!

پیکر «احمد ابراهیمی» استاد آواز ایرانی فردا 6 تیرماه از مقابل تالار وحدت تهران تشییع می‌شود.

مراسم تشییع پیکر احمد ابراهیمی ساعت 9 صبح ششم تیرماه از مقابل تالار وحدت صورت می‌گیرد.

احمد ابراهیمی، استاد پیشکسوت آواز ایرانی در پی تحمل یک دوره بیماری در سن 87 سالگی ،دوشنبه شب در بیمارستان فرمانیه تهران درگذشت.

پیکر این هنرمند برای خاکسپاری به قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) منتقل خواهد شد.

از ابتدای سال تا کنون همایون خرم، فریدون حافظی، جلیل شهناز و احمد ابراهیمی از اساتید پیشکسوت عرصه موسیقی کشورمان دار فانی را وداع گفتند.

موسیقی ایرانیان – پرویز براتی: «شهرام ناظری» موسیقیدانی مردمی است. هنرمندی است که طی سه‌دهه گذشته بی‌هیچ قیل‌وقالی در سختی‌ها و ناملایمات جامعه با آثار خود همراه مردم بوده. او چه بر صحنه موسیقی و چه در صحنه اجتماع، همواره یار و همراه مردم بوده است. خواننده‌ای است که معتبرترین مدال‌های افتخار جهانی را برای موسیقی و آواز این مرزوبوم به ارمغان آورده است. در کنار دریافت نشان شوالیه، دارنده نشان آفیسیر (به معنای صاحب‌منصب هنر و ادبیات) و دکترای افتخاری از وزارت فرهنگ فرانسه است. افتخارات ناظری البته فراتر از اینهاست. دریافت نشان «میراث فرهنگی شرق» از طرف آسیاسوسایتی و دبیرکل سازمان ملل متحد «بان‌کی‌مون». ‏دریافت نشان طلایی «سماع مولانا» از آخرین بازمانده مولانا (اسین چلبی در قونیه). دکترای افتخاری از سوی آمریکن یونیورسیتی و دریافت تقدیرنامه‌ از دانشگاه‌های هاروارد و UCLA. سخنرانی و اجرا در دانشگاه‌های کلمبیا، استنفورد و برکلی و دانشگاه توکیو و شرکت در اکثر فستیوال‌های مهم هنری جهان، گوشه‌هایی از افتخارات این هنرمند ایرانی‌ است. این روزها انتخاب رییس‌جمهور جدید، واکنش مثبت شوالیه آواز ایران را در پی داشته. ناظری معتقد است فضای جدید امید تازه‌ای را به رگ‌های اجتماع تزریق کرده که برای بهبود اوضاع فرهنگ و هنر بسیار راهگشاست. در همین زمینه گفت‌وگوی کوتاهی با استاد ناظری ترتیب دادیم که در ادامه می‌خوانید.

‌ با توجه به اینکه رییس‌جمهور جدید حاصل انتخاب مردم است، وضعیت هنر را در دولت آینده چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
به‌طور کلی با توجه به اینکه جناب آقای حسن روحانی انسان فرهیخته‌ای هستند و با توجه به طرز فکر ایشان و یارانشان از جمله دکتر عارف، مهندس نعمت‌زاده و… همچنین جناب خاتمی که مورد علاقه اهل فرهنگ هستند؛ شک ندارم که در آینده شاهد رشد فرهنگ و هنر در مملکت خواهیم بود. با توجه به تخریب‌هایی که به وجود آمد نمی‌شود انتظار داشت که یک‌باره همه چیز درست شود. این موضوع نیاز به زمان دارد. همین که امیدی در دل مردم شکوفه کرده است، این خود بدون‌شک بسیار در پیشبرد هنر و فرهنگ اثرگذار خواهد بود؛ چون جامعه امیدوار با جامعه ناامید خیلی فرق می‌کند.
‌ تخریب‌های فرهنگی و هنری تا چه حد آسیب‌شناسی و ارزیابی می‌شود؟
به نظر من تخریب فرهنگی بسیار وسیع است. لازم است با برنامه‌ریزی صحیح در امر آموزش سال‌ها با کارشناسان و استادان، واقعی موضوع هنر و فرهنگ مملکت را جدی گرفته و روی آن تحقیق و کاوش شود تا آرام‌آرام به یک نتیجه نسبی برسیم.
با همه مشکلات واقعا قابل تقدیر است که هنرمندان از پا ننشسته و با چنگ و دندان از هنر پاسداری کرده‌اند.
شرایط، بسیار بسیار دشوار بوده. فکرش را بکنید که شما برای آنکه از هنرتان محافظت کنید، باید از بسیاری مواهب و نعمت‌های زندگی چشم‌پوشی کنید. خود بنده به‌طور مثال 33 سال از گرفتن حق و حقوقم از صداوسیما محروم ماندم و از بسیاری برنامه‌های آنها در جهت کمک مالی و سایر تقدیرنامه‌ها، هدیه‌ها، جایزه‌ها و دیگر مزایا دور ماندم. کمک‌های دولتی را نپذیرفتم. وام‌های دولتی، پیشنهاد گرفتن زمین، خانه و سایر چیزهای دیگر را قبول نکردم. کلیه آثارم را با همت شخصی تهیه کردم. به هر صورت تا امروز آنچه که انجام شده حاصل ایستادگی همه هنرمندان کشور است که تا حد امکان با چنگ و دندان از هنر و فرهنگ محافظت کرده‌اند. مراکزی هم بوده‌اند که به جای ضربه‌زدن به موسیقی کمک کرده‌اند؛ هرچند موسیقی آسیب‌پذیرتر و هنرمندان آن مورد جفا واقع شده‌اند، اما اگر در جایی یا مرکزی یک قدم برای موسیقی برداشته شده است، ما هنرمندان موسیقی قدردان آنها بوده‌ایم. به‌طور مثال مرکز موسیقی تالار وحدت در جهت صدور مجوز برای انتشار CD و کنسرت هنرمندان کوتاهی نکرده و ما ممنونش هستیم یا حوزه هنری که در جهت موسیقی مقامی فعالیت‌هایی داشته، یا انجمن موسیقی در بعضی از موارد آموزشی کارهایی انجام داده، که ما قدردان همگی آنها هستیم. به‌طور کلی در مقایسه با ارگان‌های مملکتی، شهرداری نسبتا عملکرد بهتری به موسیقی داشته است. به‌طور مثال در این سال‌ها که تلویزیون راضی به نشان دادن «ساز» نشد؛ شهرداری با تاسیس «موزه موسیقی»، گام بزرگی در جهت حفظ، نگهداری و شناسایی سازهای ایرانی انجام داده است. دایر کردن فرهنگسراهای مختلف در سطح شهر تهران و برپا کردن جشنواره‌های موسیقی، کمک به خانه هنرمندان و واحدهای دیگر موسیقی و اقداماتی از این دست که شهرداری در راستای موسیقی انجام داده است، از جمله اقدامات خوب شهرداری است و ما هنرمندان موسیقی سپاسگزار آن هستیم. از این به بعد انتظارمان این است که موسیقی را جدی گرفته و به‌طور ریشه‌ای و اصولی با آن برخورد شود. باشد تا این هنر آسمانی و به‌طور کلی مقوله فرهنگ که امروز مهم‌ترین معضل کشور به‌شمار می‌رود، به‌نحوی حرکت کند و به مرحله‌ای برسد که درخور شایستگی ایران و فرهنگ و تمدن ایرانی باشد.
‌ در انتها پیرامون کنسرت جدیدتان برایمان بگویید که گویا روزهای 14، 15، 16 و 17 تیر در محل سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران برپا خواهد شد…
در کنسرت تیرماه بنا به درخواست مردم، شماری از قطعات قدیمی را اجرا خواهم کرد؛ قطعاتی که حالتی نوستالژیک برای مخاطبان دارند. از آن جمله می‌توانم به «الا یا ایها ساقی، ادرکاساوناولها/ که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها»، «ای لولیان یک لولی‌ای دیوانه شد»، «اندک‌اندک جمع مستان می‌رسد» و «چه دانستم که این سودا مرا زینسان کند مجنون» اشاره کنم. برخی قطعات این اجرا هم اشاره‌هایی به برخی آلبوم‌هایم از جمله «یادگار دوست» و «آتش در نیستان» خواهد داشت. در این کنسرت گروه «مولوی» مرا همراهی خواهد کرد.