سه شب پیش عموی شهیدم که هنوز جنازه اش پیدا نشده به خواب پدربزرگم اومده بود و این پدر از پسرش گله کرده بود که چرا ما رو تنها گذاشتی، چرا برنمی گردی، چرا ما رو اینهمه غصه دار کردی...

پدر بزرگ، شب بعدش به بهونه یه شام، ما رو دور خودش جمع کرد تا بگه:

 "عباس آقا" (اسم شهید) دیشب بهم گفت که من همیشه بین شما هستم، همیشه تو این خونه میام و همیشه بین شما و برادرام میشینم... و اینها رو سه بار بهم گفت...

هرزمان رنگ جفا را می دید 

کوچه و کرب و بلا را می دید

خانه اش چونکه در آتش می سوخت 

خیمه ی آل عبا را می دید...