آوای دل از شـهر امام مهربانی ها : مشهد مقدّس

گپی با آیت المجاز والزمان جنابِ تلگرامِ جهانگیر
____________________________

تلگرام ای که می دزدی به نرمی وقت آدم را
اسیر خویش می سازی ، تو هر چهر مسلّم را
تو از بیماری مُسری ، تندتر می روی هر جا
و در تسخیر خود داری تمام اهل عالم را
رسالت از تو بس نیکو ، ما در غفلت از آنیم
کجا دستی؟ که بستاند ، زما افکار مبهم را
یکی لاطائلات آرد ، یکی دانش فزاگردد
یکی هم بر ملا سازد، بسی اسرار محکم را
بدست هر که میبینی ، نمود خشت تکنیک است
تو حتی جاریِ وعظی ،چو مداح و معمّم را
یکی با خویش می خندد ، یکی هم اخم می بندد
جنون آمیز می بینی ، تو این خلق مکرّم را
بساط همنشینی ها ، شده محو نگاه تو
بسی بیگانه می سازی ، تو هر جمع فراهم را
گهی با خوش نوایی میدهی پیغام شادی را
گهی آهنگ حزن انگیز ، و گه داری بلب غم را
زچوپـان و وزیر و مرد و ز ن ، در پهنه گیتی
بدست می آوری احسن ، دلِ این خیل همدم را
همانند مُفتش در سر هر صحنه ، پیدایی
چو اربابِ سخن چینی ، تو این دنیای درهم را
تلگراما در این دنیا ، تو دنیایی دگر هستی
که گه زخم آوری ، گاهی ، فراهم کرده مرهم را 
زفُروارد و کلیپ و گیف و صدها منظر دیگر
به غوغا می بری هردم ، تو این کیهان اعظم را
تلگراما بیا لختی به سازِ شعرِ «محزونی »
برقص آور به فرش عشق ، آن دلهای محرَم

سلام و عرض ادب 

درود برشما 
چند روزه نت ما مشکل باز کردن میهن بلاگ داره وبالاخره امروز گشودن یافت و شعر تضمین شده شاعر وهنرمند همه فن حریف ابهری را که چند روز قبل انجام شد برای شما ودوستان ارسال می کنم.ابیات ستاره دار مربوط به دکتر است.

صنما !رنگ چیز خوبی نیست
کید و نیرنگ ،چیز خوبی نیست
در جهان ننگ، چیز خوبی نیست
خفته ها! زنگ چیز خوبی نیست *
شیشه ها! سنگ چیز خوبی نیست * 
هیچ کس را ز خود مرنجانید
پرچم عشق را بجنبانید
لحظه وصل ، رخ مپوشانید
وصله ها را به من بچسبانید *
به شما انگ چیز خوبی نیست *
های! بشنو اگر مسلمانی
یا که پابند دین و ایمانی
عشق را نیست چهر پنهانی
های! عاشق نشو ، نمیدانی *
که دل تنگ چیز خوبی نیست *
عاشق از مرز اختیار گذشت
آینه از دل غبار گذشت
پیچک از قامت چنار گذشت
کری از پیش یک سه تار گذشت *
گفت : اهنگ چیز خوبی نیست *
دانش نو پدید یعنی چه؟
ساز عصر جدید یعنی چه؟
وقت مردن ، امید یعنی چه؟
گفته بودی شهیدیعنی چه *
پسرم! جنگ چیز خوبی نیست *
چه غمین است دل ترانه ما
کو چراغ ره شبانه ما ؟
همه دارند سر بهانه ما
آه، محزونی در زمانه ما
باده و چنگ! چیز خوبی نیست

جانا مبارکست این لحطه های بکر
وقت نماز عشق ، عید سعید فطر
ماه صیام و جان تطهیر ربنا
با جام عاشقی با جرعه جرعه ذکر
سلام بانو 
بداهه ی فوق تقدیمتان ، طاعات قبول ،امید وارم خداوند بهترینها را به شما ارزانی دارد
واما غزلی متفاوت برای تنوع .
ملول خسته ام از این ترانه های شکسته
چو خواب بعد تزلزل به خانه های شکسته
نه ساز ساز حقیقی ،نه ریتم و نی آهنگ
نوا ز پرده برون با نشانه های شکسته
ببین به دیکته ی دوران اسیر تشدیدم
بگو دگر چکنم با بهانه های شکسته
رعیت است غمین از چموشی دوران
ودولتی به امید خزانه های شکسته
مکن اسیر هوایت ، فراز مرغ دلم را 
به دام حیلت و آنسوی، دانه های شکسته
به بار خود ننشیند درخت چون باشد
به شاخسار وجودش جوانه های شکسته
ز ثقل بار گران در زمانه "محزونی"
غمینم از غم مردان و شانه های شکسته

ای شیعیان پایان دنیای علی شد 
از ضرب كین در خون سراپای علی شد 
شد خون حق جاری به محراب عبادت
در سجده خون فرق زیبای علی شد
منشق شد از جهل زمان پیشانی حق 
آندم كه با حق وقت سودای علی شد 
در کوچه های كوفه بانگ واغریبا
چون كوچه ها لبریزِ غوغای علی شد
ماه خدا بود و ضیای قدر قادر 
فزت برب الكعبه آوای علی شد
در لیله القدری كه تقسیم وفا بود 
جهل مرادی خصم شبهای علی شد
صوت مناجات علی گردید خاموش 
آهنگ دل صوت غم افزای علی شد
ایتام كوفه جملگی با چشم گریان 
گویند خدایا شام هجران علی شد
مهمانی عشقست و با قلبی مصفا
صدیقه ی كبری پذیرای علی شد
مرد جذامی می زند بر سینه وسر 
چون فارق از مهر وتسلای علی شد
از كوفه گنج دانش و علم وصفا رفت 
آندم كه خامش نطق گویای علی شد
بی نور مولا تیره گشته شهر كوفه 
ماتم سرای كوفه ماوای علی شد
دیوانه دل محزونی از اخلاص سینه
گوید دل وجان مست صهبای علی شد

می باور
آمد بهار ای دوستان ، اندیشه ی ساغر کنید
پیمانه را در نیمه شب ، پُر از مِی باور کنید
دست طلب را از صفا ، تا جانب ساقی برید
وانگه زشُرب صافیش ،جان را صفا گستر کنید
عشق بهارانست که دل ،مفتون و شیدا می شود
باید به شیدایی نظر، بر چهره ی دلبر کنید
فصل بهاران محفل ، تدریس درس رویش است
با نوگرائی خویش را ، مأنوس این محضر کنید
سالِ نود تا هشت رسید ، ایامتان نیکو بوَد
خود را بکار خویشتن ، هر روز وشب داور کنید
واعظ اگر فعلش بوَد ، ضد حدیث و گفته اش
دل را بهاری کرده و، خود ترک آن منبر کنید
باران دارد گفت گو ، از متن دیوان صفا 
با حکم واستدلال دل ، تدبیر این دفتر کنید
بارن رحمت چون شوَد سیل و کند تخریبها
خود کشف اسرارقضا ، از چرخ بازیگر کنید
محزونی و چشم نظر ، گوید ز نقشِ دادگر
با شکر آن یار نکو ، دفع از بلا و شر کنید
5/2/98

روز میلاد انسیه حورا ،ام ابیها ، زهرای مرضیه و
روز مادر
روز زن را
بر شما و تمام مادران خوب ایران زمین ، شاد باش و مبارک باد عرض میکنم
((بانوی آب وآینه))
ای عاشقان امشب مرا غوغای عشق است
زیرا صدایِ مقدم زهرای عشق است
ایدل اگر عاشق نه ای هرگز ندانی
زیرا سرا سر زندگی معنای عشق است
در خانه ی ختم الرسول آهنگ شادی
بیت نبی اله ببین مأ وای عشق است
آئینه ی عالم زرخسارش منور
آئینه هم در خجلت از سیمای عشق است
کون ومکان در شادی از نور حضورش
گویا که زهرا جلوه ی دنیای عشق اسنت
چشم خدیجه روشن از سیمای پاکش
زیرا رخ اوجلوه ی زیبای عشق است
دلدار حیدر آن نکو بانوی احسان
ام ابیها همسر مولای عشق است
با چشم دل بنگر دمی سیمای زهرا
تا خود ببینی فاطمه بینای عشق است
یک نیمه زهرا نیمه ی دیگر چو حیدر
بر عشق زهرا مرتضی همتای عشق است
در معرفت اوج کما لش بود پیدا
دخت پیمبر دانش والای عشق است
چون طلعت زهرا بود فخر الهی
راز وجود فاطمه دریای عشق است
نسوان عالم گر بدانند کیست ، زهرا
دانند که نور فاطمه دریای عشق است
هر کس بود در سینه اش آئین زهرا
او شادمان از طلعت فردای عشق است
"محزونی" و راز نهان و عشق زهرا
بس شکرلله سینه اش شیدای عشق است

ابر بی بر از کدورت رخ بپوشد ز آسمان
چهره ی شمس وقمر را پشت خودسازدنهان
فرد بی اندیشه را هرگز نباشد ، روشنی
جهل چون آید سراغت، می شوی از گمرهان
دانشت ار نیست در جمعیتی صاحب نظر
ترک صحبت بایدت آنجا که نبوَد همزبان
معرفت را جست وجو کن تاکه خورشیدت دهند
می شود ظلمت شکن چشمی که شد خورشید سان
خواب پروازت نگیرد گر که بالینت بوَد
بالشی کو پر شده از مرگ سرخ ماکیان
دل درون سینه کن آئینه محزونی که هست
در کلاس راستی ، آئینه اصلِ ترجمان

زگذشته بگذر ای جان که زوال حال باشد
وکنون شود غم افزا چو به دل زوال باشد
ز گذشته عبرت آموز و بزن به ساز آتی
که نوای ساز فردا ، هدفش کمال باشد
و ننوش چشمه ای را که نشانه اش ندانی
گرش آن روان بینی و دلش زلال باشد
ز صفای سینه بستان قدحی زدست ساقی
که می از سبوی دلبر همه گه حلال باشد
ز ره امیدواران گذری به ملک جان کن
که سرای نا امیدی ، همه ابتذال باشد
مطلب ز دست ناکس بر ِ احتیاج ، نانی
که زناکسان محبت به کسان محال باشد
چو به صبحدم نشینی تو به گفتگوی دلبر
به نشاط جان برائی ، اگرت ملال باشد
دل عاشق ار پذیرد غم هجر و درد فرقت
همه آن بود که او را نگه وصال باشد
به صفای لحظه بنشین وبخوان سرود یاری
که روال عمر" محزون" ،همه ماه وسال باشد
31/6/97

زگذشته بگذر ای جان که زوال حال باشد
وکنون شود غم افزا چو به دل زوال باشد
ز گذشته عبرت آموز و بزن به ساز آتی
که نوای ساز فردا ، هدفش کمال باشد
و ننوش چشمه ای را که نشانه اش ندانی
گرش آن روان بینی و دلش زلال باشد
ز صفای سینه بستان قدحی زدست ساقی
که می از سبوی دلبر همه گه حلال باشد
ز ره امیدواران گذری به ملک جان کن
که سرای نا امیدی ، همه ابتذال باشد
مطلب ز دست ناکس بر ِ احتیاج ، نانی
که زناکسان محبت به کسان محال باشد
چو به صبحدم نشینی تو به گفتگوی دلبر
به نشاط جان برائی ، اگرت ملال باشد
دل عاشق ار پذیرد غم هجر و درد فرقت
همه آن بود که او را نگه وصال باشد
به صفای لحظه بنشین وبخوان سرود یاری
که روال عمر" محزون" ،همه ماه وسال باشد
31/6/97

چه خوش باشد بیفتی درره عشق
جدا ازلحظه ، گاه وبی گه عشق
بلی درعشق باید همچو مجنون
بشداز عشق لیلی مست ومفتون
براه عشق باید بی ریا بود
به راه آشنائی ، آشــــنا بود
بباید آشنا را آشـــنا دید
وفا رادر وفا بی انتـــها دید
بپای عشق باید ترک جان کرد
هرآنچه دل طلب دارد همان کرد
براه عشق باید جمله جان بود
هرآنچه یارمیخواهد همان بود
به سیر عشق باید نای نی بود
رها در بحر بی پایان می بود
رها در عشق باید عاشقانه
شراب عشق نوشی عارفانه
لباس عشق راباید بتن کرد
که تا با عاشقان داد سخن کرد
براه عشق دل آئینه باید
دل آئینه را زنگار ناید
چو محزونی براه عشق باید
نفس با یاد یار از دل برآید
68 مشهد

باز این چه شورشست که در خلق عالم است
باز این چه نوحه وچه نواهای مبهم است
جمعی سیه به تن ، همه آن سوی واقعه
دیوانه سان ببین ، چه بساطی فراهم است
باز این چه نوحه وچه حدیث وچه تعزیت
گویا که جشن عیش، ز سمیرا وادهم است
مداح ونوحه گر، همه آن سوی اعتقاد
بزم طرب ببین، که نمودش مسلم است
مداح ونوحه خوان همه کاسب ، ولی حسین
تنها بهانه ای ، ز شکوه محرم است
گم گشته از هدف همه برسر زنان ، ولی
سردار نینوا ، دل پاکش پراز غم است
عصر نود کنون ، زحسین بن مرتضی
آزاده مردیش به جهانی مجسم است
نهی مناهی است ، خط سبز نگاه او
هرکو حسینی است نگهش سبز وخرم است
این دشت لاله گون همه ساله به رویش است
بل تا قیامت این ، گل وگلشن مکرم است
ماه محرم و ، خط سرخ شهادت است
درس وپیام آن، چو کتابِ معظم است
یاران کربلا ، همه در وادی حسین
گویند قیام ما ، شرف وعز آدم است
"محزونی" از وفا به تاسی ز محتشم
گوید چه نوحه این؟چه عزا وچه ماتم است

این سروده را شاید قبلا درج کردم ولی بمناسبت این واقعه عظیم مجدد درج میکنم
محرم
ایکاش می شد نغز وبهتر می سرودم
ابیات را در وصف دلبر می سرودم
ایکاش می شد از محرم هر چه بهتر
زیبا بتر از هر گفت منبر می سرودم
در وصف عاشورا به سبکی خاص وتازه
صدها غزل در بطن دفتر می سرودم
مظلوم نمی گفتم حسین ابن علی را
بلکه چو عاشقث پای تا سر می سرودم
در اوجِ زیبائی شهادت نامه ها را
بر وسعت گیتی مکرر می سرودم
حلقومی از وصل ومحبت می کشیدم
آئینه را در وصف اصغر می سرودم
تیر سه شعبه یک بهانه بیش نبوُد
حلقوم اصغر را را منور می سرودم
تبریک می گفتم به لیلای محبت
از حالت شیدای اکبر می سرودم
نقشی ز غیرت می زدم برقلب تاریخ
از زینبش مردانه خواهر می سرودم
از زینب وعمق نگاهش در زمانه
از یک سپه سالار برتر می سرودم
طرز نگاه زینب وکرب وبلا را
زیباترین زیبای منظر می سرودم
تصویرصدها دشمن خونخوارآن سو
وین سوی هفتاد ودو لشکر می سرودم
آنسوی راز دست بی دستی زعباس
سوی دگر سقای باور می سرودم
می گفتم از آب وعطش در بغض طفلان
عباس را در متن کوثر می سرودم
ار بهت دشمن در عمیق کینه هاشان
وز خواری آن جمع کافر می سرودم
از ظهر عاشورا ،عروج عصر یاران
آن روز را را با وصف محشر می سرودم
در آزمون عشق آن روز گران را
ترجیح بند عشق داور می سرودم
ای کاش راه کربلا را تا دلِ شام
با وسعت اسرار حق ، سر می سرودم
نقش کبوتر می زدم کرب وبلا را
یک آسمان دنیا کبوتر می سرودم
روز دهم گل داد گل زار محمد
باید که از گلهای پرپر می سرودم
ای کاش" محزونی" حریم کربلا را
نجوائی از بیداد خنجر می سرودم