نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: دوشنبه 2 تیر 1393 10:17 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 27 خرداد 1393 09:20 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر






دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 27 خرداد 1393 09:19 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 27 خرداد 1393 09:15 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 27 خرداد 1393 08:57 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: شنبه 24 خرداد 1393 08:12 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: چهارشنبه 21 خرداد 1393 06:41 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: چهارشنبه 21 خرداد 1393 06:41 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: چهارشنبه 21 خرداد 1393 07:38 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: چهارشنبه 21 خرداد 1393 07:38 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: جمعه 24 آبان 1392 12:35 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: جمعه 4 مرداد 1392 03:42 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: شنبه 21 اردیبهشت 1392 11:19 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 14 خرداد 1392 10:58 ق.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

ابدیت هفتکی =nod 32

5/02/1392

               

Username: EAV-56000498
Password: te265v7duv
Expiration: 17/04/2013

Username: EAV-56000499
Password: 7k8b5p7kkc
Expiration: 17/04/2013

Username: EAV-56000500
Password: 3423xrh4vr
Expiration: 17/04/2013

Username: EAV-56000501
Password: da87xjham7
Expiration: 17/04/2013

Username: EAV-56000740
Password: k7rhhj42f8
Expiration: 23/04/2013

Username: EAV-56000741
Password: enh8ckdfsm
Expiration: 23/04/2013

Username:TRIAL-0086851687
nod32key:mmv644htrt

Username:TRIAL-0086851696
nod32key:62cm62hx7n

Username:TRIAL-0086851707
nod32key:5nu7sk69mr

Username:TRIAL-0086851712
nod32key:j53cksn94r

Username:TRIAL-0086851714
nod32key:6rnb83udep

Username:TRIAL-0086851724
nod32key:6a8xxk3fnr

Username:TRIAL-0086851727
nod32key:sxc9pbxrt5

Username:TRIAL-0086851729
nod32key:pkp4ap9ftk

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 14 خرداد 1392 10:58 ق.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: پنجشنبه 22 فروردین 1392 05:35 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: پنجشنبه 22 فروردین 1392 05:33 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: دوشنبه 12 فروردین 1392 06:54 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

خدایا خداوندا

اگر روزی تو را ببینم بهت لبخند نخوهم زد گریه هم نخواهم کرد

خدایا خداوندا

روزی تو را خواهم دید دیر یا زود

اما بدان  تمام سختی ها و غم و غصته هایم را درون خود جمع میکنم

حرفی نمیزنم و نخواهم زد کفر هم نمیگویم

 

ولی باز شکرت خواهم کرد

میگویم:خدایا خداوندا به خاطر دادها و ندادهایت شکر!!!

 

خدایا خداوندا

ولی بدان روزی تو را خواهم دید لبخند نخواهم زد گریه ام نخواهم کرد!!!

 

ولی بدان تمام سختی ها و رنجهایم در دل جمع میکنم اما کفر نمیگویم ولی بدان چنان فریادی بر سرت خواهم زد تا تمام عرشت بلرزد

و

 

تمام عرشیانت به بیرون بریزند مو بر تمام ادمیان سیخ شود

مرا به چه میخواهی مجازات کنی

 

بخاطر کارهای نکرده ام

 

ایا من موش ازمایشگاهیت هستم

 

یا مهره ای از مهرگان سربازت در شترنج که قربانی خواهد شد برای دیگران

اری اکنون چیزی نمیگویم فریاد هم نمیزنم شکایت هم نخواهم کرد

 

مرا به چه چوبی از چوبانت میرانی

 

مرا بدان که خواهم فرزند خود خواندی و در تمام سختی ها و رنجهایم و سرشکستگیهایم

مانند پدری مهربان که میخواهد فرزندش را گول بزند ارام در درون گوشم نجوا کردی 

ایا من برای تو کافی نیستم؟

خدایا خداوندا!!!

 

اما بدان من بچه نیستم

 

مرا گول نزن به بهانه های واهیت

تو مگر عزیز نیستی و هر که را بخواهی عزیز نمیکنی خود گفتی خود

اما حال چرا اینگونه میکنی چرا مرا روزی مانند فرزندی که کار اشتباهی کرده و فرار کرده به پیش خود باز میگردانی

من شرمسارم شرمسار که خدایی مثل تو دارم

خودت را اصلاح کن

 

هر کاری که میکنی به پای حکمت مگزار

تو

 

خود کسانی را میکشی و به انها تهمت خود کشی میزنی

و ان دنیا انها را در اتیش جهنم خود میسوزانی

 

ااری

هم در این دنیا میسوزانی هم در ان دنیا و مرا متهم مینامی

تو خود مرا اینگونه افریدی

خدایا خداوندا

تو مسئولی

خدایا خداوندا تو میدانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است!چه رنجی میکشد ان کس که انسان است و از احساس سر شار است

خدایا خداوندا

تو مسئولی تو مسئولی

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: جمعه 23 فروردین 1392 07:57 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

 

 

حکیمی جعبه‌اى بزرگ پر از مواد غذایى و سکه و طلا را به خانه زنى با چندین بچه قد و نیم قد برد.

زن خانه وقتى بسته‌هاى غذا و پول را دید شروع کرد به بدگویى از همسرش و گفت:

شوهر من آهنگرى بود که از روى بى‌عقلى دست راست و نصف صورتش را در یک حادثه در کارگاه آهنگرى از دست داد و مدتى بعد از سوختگى علیل و از کار افتاده گوشه خانه افتاد تا درمان شود.

من هم که دیدم او دیگر به درد ما نمى‌خورد برادرانم را صدا زدم و با کمک آن‌ها او از خانه و دهکده بیرون انداختیم تا لااقل خرج اضافى او را تحمل نکنیم.

با رفتن او ، بقیه هم وقتى فهمیدن وضع ما خراب شده از ما فاصله گرفتند و امروز که شما این بسته‌هاى غذا و پول را برایمان آوردید ما به شدت به آنها نیاز داشتیم.

اى کاش همه انسان‌ها مثل شما جوانمرد و اهل معرفت بودند!

حکیم تبسمى کرد و گفت: حقیقتش من این بسته‌ها را نفرستادم. یک فروشنده دوره‌گرد امروز صبح به مدرسه ما آمد و از من خواست تا اینها را به شما بدهم و ببینم حالتان خوب هست یا نه!؟ همین!

حکیم این را گفت و از زن خداحافظى کرد تا برود.

در آخرین لحظات ناگهان برگشت و ادامه داد: راستى یادم رفت بگویم که دست راست و نصف صورت این فروشنده دوره گردهم سوخته بود...

برگرفته از وبلاگ(حریم یار) که در لیست لینک هام هست

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: شنبه 30 دی 1391 12:49 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

 

من یک عمر به خدا دروغ گفتم و خدا هیچ گاه به خاطر دروغ هایم مرا تنبیه نکرد . می توانست ، اما رسوایم نساخت و مرا مورد قضاوت قرار نداد . هر آن چه گفتم باور کرد و هر بهانه ای آوردم پذیرفت . هر چه خواستم عطا کرد و هرگاه خواندمش حاضر شد .
اما من ! هرگز حرف خدا را باور نکردم ، وعده هایش را شنیدم اما نپذیرفتم . چشم هایم را بستم تا خدا را نبینم و گوش هایم را نیز ، تا صدای خدا را نشنوم . من از خدا گریختم بی خبر از آن که خدا با من و در من بود .

می خواستم کاخ آرزو هایم را آن طور که دلم می خواهد بسازم نه آن گونه که خدا می خواهد . به همین دلیل اغلب ساخته هایم ویران شد و زیر خروار ها آوار بلا و مصیبت ماندم . من زیر ویرانه های زندگی دست و پا زدم و از همه کس کمک خواستم . اما هیچ کس فریادم را نشنید و هیچ کس یاریم نکرد . دانستم که نابودی ام حتمی است . با شرمندگی فریاد زدم خدایا اگر مرا نجات دهی ، اگر ویرانه های زندگی ام را آباد کنی با تو پیمان می بندم هر چه بگویی همان را انجام دهم . خدایا ! نجاتم بده که تمام استخوان هایم زیر آوار بلا شکست . در آن زمان خدا تنها کسی بود که حرف هایم را باور کرد و مرا پذیرفت . نمی دانم چگونه اما در کمترین مدت خدا نجاتم داد . از زیر آوار زندگی بیرون آمدم و دوباره احساس آرامش کردم . گفتم : خدای عزیز بگو چه کنم تا محبت تو را جبران نمایم .

خدا گفت : هیچ ، فقط عشقم را بپذیر و مرا باور کن و بدان در همه حال در کنار تو هستم .

گفتم : خدایا عشقت را پذیرفتم و از این لحظه عاشقت هستم . سپس بی آنکه نظر خدا را بپرسم به ساختن کاخ رویایی زندگی ام ادامه دادم . اوایل کار هر آنچه را لازم داشتم از خدا درخواست می کردم و خدا فوری برایم مهیا می کرد . از درون خوشحال نبودم . نمی شد هم عاشق خدا شوم و هم به او بی توجه باشم . از طرفی نمی خواستم در ساختن کاخ آرزو های زندگی ام از خدا نظر بخواهم زیرا سلیقه خدا را نمی پسندیدم . با خود گفتم اگر من پشت به خدا کار کنم و از او چیزی درخواست نکنم بالاخره او هم مرا ترک می کند و من از زحمت عشق و عاشقی به خدا راحت می شوم . پشتم را به خدا کردم و به کارم ادامه دادم تا این که وجودش را کاملاً فراموش کردم . در حین کار اگر چیزی لازم داشتم از رهگذرانی که از کنارم رد می شدند درخواست کمک می کردم . عده ای که خدا را می دیدند با تعجب به من و به خدا که پشت سرم آماده کمک ایستاده بود نگاه می کردند و سری به نشانه تاسف تکان داده و می گذشتند . اما عده ای دیگر که جز سنگ های طلایی قصرم چیزی نمی دیدند به کمکم آمدند تا آنها نیز بهره ای ببرند . در پایان کار همان ها که به کمکم آمده بودند از پشت خنجری زهرآلود بر قلب زندگی ام فرو کردند . همه اندوخته هایم را یک شبه به غارت بردند و من ناتوان و زخمی بر زمین افتادم و فرار آنها را تماشا کردم . آنها به سرعت از من گریختند همان طور که من از خدا گریختم . هر چه فریاد زدم صدایم را نشنیدند همان طور که من صدای خدا را نشنیدم . من که از همه جا ناامید شده بودم باز خدا را صدا زدم . قبل از آنکه بخوانمش کنار من حاضر بود . گفتم : خدایا ! دیدی چگونه مرا غارت کردند و گریختند . انتقام مرا از آنها بگیر و کمکم کن که برخیزم .

خدا گفت : تو خود آنها را به زندگی ات فرا خواندی . از کسانی کمک خواستی که محتاج تر از هر کسی به کمک بودند .

گفتم : مرا ببخش . من تو را فراموش کردم و به غیر تو روی آوردم و سزاوار این تنبیه هستم . اینک با تو پیمان می بندم که اگر دستم را بگیری و بلندم کنی هر چه گویی همان کنم . دیگر تو را فراموش نخواهم کرد . خدا تنها کسی بود که حرف ها و سوگند هایم را باور کرد . نمی دانم چگونه اما متوجه شدم که دوباره می توانم روی پای خود بایستم و به زودی خدای مهربان نشانم داد که چگونه آن دشمنان گریخته مرا ، تنبیه کرد .
گفتم : خدا جان بگو چگونه محبت تو را جبران کنم .

خدا گفت : هیچ ، فقط عشقم را بپذیر و مرا باور کن و بدان بی آنکه مرا بخوانی همیشه در کنار تو هستم .

گفتم : چرا اصرار داری تو را باور کنم و عشقت را بپذیرم .
گفت : اگر مرا باور کنی خودت را باور می کنی و اگر عشقم را بپذیری وجودت آکنده از عشق می شود . آن وقت به آن لذت عظیمی که در جست و جوی آنی می رسی و دیگر نیازی نیست خود را برای ساختن کاخ رویایی به زحمت بیندازی . چیزی نیست که تو نیازمند آن باشی زیرا تو و من یکی می شویم . بدان که من عشق مطلق ، آرامش مطلق و نور مطلق هستم و از هر چیزی بی نیازم . اگر عشقم را بپذیری می شوی نور ، آرامش و بی نیاز از هر چیز

 

 

 

از بیل گیتس پرسیدند: از تو ثروتمند تر هم هست؟
گفت: بله فقط یک نفر.
- چه كسی؟
- سالها پیش زمانی که از اداره اخراج شدم و به تازگی اندیشه‌های خود و در حقیقت به طراحی مایکروسافت می اندیشیدم، روزی در فرودگاهی در نیویورک بودم که قبل از پرواز چشمم به نشریه ها و روزنامه ها افتاد. از تیتر یک روزنامه خیلی خوشم اومد، دست کردم توی جیبم که روزنامه رو بخرم دیدم که پول خرد ندارم. خواستم منصرف بشم که دیدم یک پسر بچه سیاه پوست روزنامه فروش وقتی این نگاه پر توجه مرا دید گفت این روزنامه مال خودت؛ بخشیدمش؛ بردار برای خودت.
گفتم: آخه من پول خرد ندارم!
گفت: برای خودت! بخشیدمش!
سه ماه بعد بر حسب تصادف توی همان فرودگاه و همان سالن پرواز داشتم. دوباره چشمم به یك مجله خورد دست کردم تو جیبم باز دیدم پول خورد ندارم باز همان بچه بهم گفت این مجله رو بردار برای خودت.
گفتم: پسرجون چند وقت پیش من اومدم یه روزنامه بهم بخشیدی تو هر کسی میاد اینجا دچار این مسئله میشه، بهش می‌بخشی؟!
پسره گفت: آره من دلم میخواد ببخشم؛ از سود خودم می‌بخشم.

به قدری این جمله پسر و این نگاه پسر تو ذهن من موند که با خودم فکر کردم خدایا این بر مبنای چه احساسی این را می‌گوید.
بعد از 19 سال زمانی که به اوج قدرت رسیدم تصمیم گرفتم این فرد رو پیدا کنم تا جبران گذشته رو بکنم. گروهی را تشکیل دادم و گفتم بروند و ببینند در فلان فرودگاه کی روزنامه میفروخته. یک ماه و نیم تحقیق کردند متوجه شدند یک فرد سیاه پوست مسلمان بوده که الان دربان یک سالن تئاتره. خلاصه دعوتش کردند اداره؛
از او پرسیدم: منو میشناسی؟
گفت: بله! جناب عالی آقای بیل گیتس معروفید که دنیا میشناسدتون.
گفتم: سال ها قبل زمانی که تو پسر بچه بودی و روزنامه می‌فروختی دو بار چون پول خرد نداشتم به من روزنامه مجانی دادی، چرا این کار را کردی؟
گفت: طبیعی است، چون این حس و حال خودم بود.
گفتم: حالا می‌دونی چه کارت دارم؟ می‌خواهم اون محبتی که به من کردی را جبران کنم.
جوان پرسید: چطوری؟
- هر چیزی که بخواهی بهت می‌دهم.
(خود بیل‌گیتس می‌گوید این جوان وقتی صحبت می‌کرد مرتب می‌خندید)
جوان سیاه پوست گفت: هر چی بخوام بهم میدی؟
- هرچی که بخواهی!
- واقعاً هر چی بخوام؟
بیل گیتس گفت: آره هر چی بخواهی بهت میدم، من به 50 کشور آفریقایی وام داده‌ام، به اندازه تمام آن‌ها به تو می‌بخشم.
جوان گفت: آقای بیل گیتس نمیتونی جبران کنی!
گفتم: یعنی چی؟ نمی‌توانم یا نمی‌خواهم؟
گفت: می‌خواهی اما نمی‌تونی جبران کنی.
پرسیدم: چرا نمی‌توانم جبران کنم؟
جوان سیاه پوست گفت: فرق من با تو در اینه که من در اوج نداشتنم به تو بخشیدم ولی تو در اوج داشتنت می‌خواهی به من ببخشی و این چیزی رو جبران نمی‌کنه. اصلا جبران نمی‌کنه. با این کار نمی‌تونی آروم بشی. تازه لطف شما از سر ما زیاد هم هست!
بیل گیتس می‌گوید: همواره احساس می‌کنم ثروتمندتر از من کسی نیست جز این جوان 32 ساله مسلمان سیاه پوست

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: شنبه 30 دی 1391 12:49 ب.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر



دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 14 خرداد 1392 10:59 ق.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

از خدا پرسیدم:خدایا چطور می توان بهتر زندگی کرد؟
خدا جواب داد :گذشته ات را بدون هیچ تاسفی بپذیر،
با اعتماد زمان حال ات را بگذران و بدون ترس برای آینده آماده شو.
ایمان را نگهدار و ترس را به گوشه ای انداز .
شک هایت را باور نکن و هیچگاه به باورهایت شک نکن.
زندگی شگفت انگیز است فقط اگربدانید که چطور زندگی کنید
مهم این نیست که قشنگ باشی ، قشنگ این است که مهم باشی! حتی برای یک نفر
مهم نیست شیر باشی یا آهو مهم این است با تمام توان شروع به دویدن کنی
كوچك باش و عاشق.. كه عشق می داند آئین بزرگ كردنت را
بگذارعشق خاصیت تو باشد نه رابطه خاص تو باکسی
موفقیت پیش رفتن است نه به نقطه ی پایان رسیدن
فرقى نمی كند گودال آب كوچكى باشى یا دریاى بیكران... زلال كه باشى، آسمان در توست
نلسون ماندلا

از خدا پرسیدم دوست دارید بندگانتان چه بیاموزند؟ گفت: "بیاموزند که آنها نمی توانند

کسی را وادار کنند، عاشقشان باشد" "بیاموزند که انسانهایی هستند که آنها را

دوست دارند اما نمی دانند که چگونه عشقشان را ابراز کنند..."

از خدا پرسیدم چه چیز در مورد انسان شما را متعجب می کند.

گفت کودکیشان این که آنها از کودکیشان زود خسته می شوند و عجله دارند که زود بزرگ شوند. بعد گله می کنند که ای کاش کودک بودند.

سلامتی خود را از دست می دهند تا پول به دست بیاورند و بعد پول خود را خرج می کنند که سلامتی را به دست آورند. با نگرانی حال را فراموش می کنند برای آینده. نه برای حال زندگی می کنند و نه در آینده. به گونه ای زندگی می کنند که هرگز نمی میرند و آن گونه می میرند که هرگز زندگی نکرده اند.

از خدا پرسیدم:اگر در سرنوشت ما همه چیز را از قبل نوشته ای دیگر ارزو کردن چه سود؟؟؟؟خداوند گفت:شاید در سرنوشتت نوشته باشم هر چه ارزو کرد!!!!

خدا پرسید : اگر ناشنوا بودی آیا باز هم به کلامم گوش می سپردی ؟ چگونه میتوانستم کر

باشم و سخنها را بشنوم ؟!دریافتم که شنیدن کلام حق الزاما با گوش جسم نیست بلکه با

گوش جان ، صورت میپذیرد .

پاسخ گفتم : بسیار دشوار بود اما همچنان به کلام تو گوش می سپردم .

سپس خدا سوال کرد : اگر لال بودی باز ذکر مرا بر زبان جاری میکردی ؟

چگونه میتوانستم بدون امکان صحبت کردن نام خدا را ذکر گویم ؟! در آن لحظه برایم روشن

شد که ذکر خدا با حضور قلب و جان صورت میگیرد و گفتار ما در آن نقشی ندارد و عبادت

خداوند همیشه با صوت و صدا صورت نمیگیرد . همانند زمانی که ستمی بر ما روا میگردد ، ما

خدا را با الفاظ فکر و اندیشه مان میخوانیم .

پاسخ گفتم : اگرچه نبودن صوت وصدا دشوار بود ، اما خدایا همچنان ذکر تو را میگفتم .

خدا از من پرسید : آیا حقیقتا مرا دوست داری ؟

با شجاعت ودر کمال اراده و اعتقاد پاسخ دادم : بلی تو را دوست دارم که حقیقت مطلقی و

یگانه ی واحدی .

با خود اندیشیدم به خدا پاسخی به حق دادم اما ...

خدا پرسید: پس چرا گناه میکنی ؟

پاسخ گفتم : چون انسانم و بری از خطا نیستم .

خدا گفت : پس چرا در هنگام راحتی و آسایش از من دور و دورتر میشوی ، اما در هنگام

مشکلات به سراغ من می آیی ؟

هیچ پاسخی نداشتم که بگویم ، تنها پاسخم اشک بود .

خدا ادامه داد : پس چرا در خلوتگاه مرا می ستایی ؟ چرا تنها در لحظات نیایش مرا میجویی ؟

چرا خودخواهانه از من حاجت می طلبی ؟ چرا چون طلبکاران از من خواسته هایت را

می خواهی ؟

تنها پاسخم باران اشک بود که پهنای صورتم را پوشانده بود .

سپس گفت : چرا از من شرمساری ؟ چرا حس تعلق را در خود نمی گسترانی ؟ چرا در اوج

گرفتاری نزد دیگران عاجزانه گریه میکنی ، در حالی که شانه های من آماده ی پذیرش تو

هستند ؟ چرا در زمانی که برای نماز و عبادت معین ساختم ، عذر و بهانه میتراشی ؟

سعی کردم پاسخی بگویم اما جوابی نداشتم .

زندگی بزرگترین موهبت من به بندگان است . این موهبت را تباه نکنید . به شما فکر اعطا کردم

که مرا بجویید و بشناسید و بپرستید اما شما بندگان همچنان از آن روی گردانید . کلامم را بر

شما آشکار ساختم اما از گنج پر گوهر کلامم هیچ بهره ای نبردید . با شما صحبت کردم اما

گوش ندادید . درهای رحمتم را به شما نشان دادم اما چشمهایتان قادر به دیدن آن نبودند .

 

پیامبرانی برایتان فرستادم اما شما بدون توجه آنها را از خود راندید . نیازها  حاجتهای شما را

شنیدم و به یکایک آنها پاسخ دادم . آیا به راستی مرا دوست دارید ؟

توان پاسخ نداشتم ، چگونه میتوانستم پاسخ دهم ؟! بی اندازه شرمسار شده بودم . دیگر

هیچ عذری نداشتم . چه میتوانستم بگویم ؟! در حالی که با تمام وجودم گریه میکردم و اشک

صورتم را پوشانده بود ، درخواست کردم : بار الها ! مرا ببخش از تو طلب عفو دارم من بنده ی

خطاکار و قدر ناشناس تو هستم .

خداوند فرمود : ای بنده ! من رحمانم و خطای خطاکاران را میبخشم .

پرسیدم : خدایا با این همه خطاکاری ، چرا مرا میبخشی و هنوز دوستم داری ؟

خدا گفت : چون تو مخلوقم هستی ، پس هیچگاه تو را رها نمیکنم ، هنگامی که تو گریه

میکنی ، به تو رحم میکنم و رنجهایت را درک میکنم . وقتی شاد و مسرور هستی ، وجد تو را

میفهمم . وقتی افسرده میشوی به تو دلگرمی میدهم . وقتی شکست میخوری تو را یاری

میکنم تا بلند شوی . وقتی خسته هستی کمکت میکنم . بدان که تا آخرین روز حیاتت با تو

هستم و دوستت دارم .

هیچ گاه آن چنان جانکاه گریه نکرده بودم و دلم مملو از غم نشده بود ، اما چگونه بود که یک

مرتبه آنقدر آرام شدم و آرامش یافتم ؟ چگونه توانستم از خداوند آنقدر غافل باشم ؟

از خدا پرسیدم : چقدر مرا دوست داری ؟

خدا فرمود : به آن میزان که خارج از ادراک توست .

و آنجا بود که خدا را با تمام وجودم ستایش کردم و ثنا گفتم .

 

 

 

 

 

 

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: سه شنبه 14 خرداد 1392 11:00 ق.ظ

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

ما در سالن غذاخوری دانشگاهی در اروپا هستیم. یک دانشجوی دختر با موهای قرمز که از چهره‌اش پیداست اروپایی است،
سینی غذایش را تحویل می‌گیرد و سر میز می‌نشیند. سپس یادش می‌افتد که کارد و چنگال برنداشته، و بلند می‌شود تا آنها را بیاورد.
وقتی برمی‌گردد، با شگفتی مشاهده می‌کند که یک مرد سیاه‌پوست، احتمالا اهل ناف آفریقا (با توجه …به قیافه‌اش)، آنجا نشسته و مشغول خوردن از ظرف غذای اوست!
بلافاصله پس از دیدن این صحنه، زن جوان سرگشتگی و عصبانیت را در وجود خودش احساس می‌کند.
اما به‌سرعت افکارش را تغییر می‌دهد و فرض را بر این می‌گیرد که مرد آفریقایی با آداب اروپا در زمینۀ اموال شخصی و حریم خصوصی آشنا نیست.
او حتی این را هم در نظر می‌گیرد که شاید مرد جوان پول کافی برای خرید وعدۀ غذایی‌اش را ندارد.
در هر حال، تصمیم می‌گیرد جلوی مرد جوان بنشیند و با حالتی دوستانه به او لبخند بزند. جوان آفریقایی نیز با لبخندی شادمانه به او پاسخ می‌دهد.
دختر اروپایی سعی می‌کند کاری کند؛ این‌که غذایش را با نهایت لذت و ادب با مرد سیاه سهیم شود.
به این ترتیب، مرد سالاد را می‌خورد، زن سوپ را، هر کدام بخشی از تاس کباب را برمی‌دارند،
و یکی از آنها ماست را می‌خورد و دیگری پای میوه را. همۀ این کارها همراه با لبخندهای دوستانه است؛
مرد با کمرویی و زن راحت، دلگرم‌کننده و با مهربانی لبخند می‌زنند.

آنها ناهارشان را تمام می‌کنند. زن اروپایی بلند می‌شود تا قهوه بیاورد.
و اینجاست که پشت سر مرد سیاه‌پوست، کاپشن خودش را آویزان روی صندلی پشتی می‌بیند،
و ظرف غذایش را که دست‌نخورده روی آن یکی میز مانده است.

توضیح پائولو کوئلیو:
من این داستان زیبا را به همۀ کسانی تقدیم می‌کنم که در برابر دیگران با ترس و احتیاط رفتار می‌کنند و آنها را افرادی پایین‌مرتبه می‌دانند.
داستان را به همۀ این آدم‌ها تقدیم می‌کنم که با وجود نیت‌های خوبشان، دیگران را از بالا نگاه می‌کنند و نسبت به آنها احساس سَروَری دارند.
چقدر خوب است که همۀ ما خودمان را از پیش‌داوری‌ها رها کنیم، وگرنه احتمال دارد مثل احمق‌ها رفتار کنیم؛
مثل دختر بیچارۀ اروپایی که فکر می‌کرد در بالاترین نقطۀ تمدن است،
در حالی که آفریقاییِ دانش‌آموخته به او اجازه داد از غذایش بخورد، و هم‌زمان می‌اندیشید: «این اروپایی‌ها عجب خُل‌هایی هستند!»

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت . فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هربار به فرشتگان این گونه می گفت : می آید ! من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنوم و یگانه قلبی که دردهایش را در خود نگه می دارد ! سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست . فرشتگان چشم به لب هایش دوختند . گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود . با من بگو از آنچه در دل داری ! گنجشک گفت : لانه ی کوچکی داشتم ، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی هایم . تو همان را هم از من گرفتی ! این طوفان بی موقع چه بود ؟؟ چه می خواستی از لانه ی محقرم ؟ کجای دنیا را گرفته بودم ؟ و سنگینی بغضش راه بر کلامش بست ! سکوتی در عرش طنین انداز شد . فرشتگان همه سر به زیر انداختند . خدا گفت : ماری در راه خانه ات خواب بود . باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند . آن گاه تو از کمین مار پر گرفتی ! گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود ! خدا گفت : و چه بسیار بلاها که به واسطه ی محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی ! اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود . های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد ....

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

کفر نمی گویم پریشانم چه می خواهی تو از جانم؟؟ مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی. خــــــــداوندا! اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی؛لباس فقر بپوشی؛غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیاندازی.... و شب آهسته و خسته،تهی دست و زبان بسته به سوی خانه باز آیی؛زمین و آسمان را کفر می گویی،نمی گویی؟ خــــــداوندا! اگر در روز گرماخیز تابستان تنت بر سایه ی دیوار بگشایی؛لبت بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری و قدری آن طرف تر...... عمارت های مرمرین ببینی....و.....اعصابت برای سکه ای این سو و آن سو در روان باشد....زمین و آسمان را کفر می گویی،نمی گویی؟ خـــــــداوندا! اگر روزی بشر گردی ز حال بندگانت باخبر گردی پشیمان می شوی از قصد خلقت از این بحران از این بدعت.... خــــــداوندا! تو مسئولی.... خــــــداوندا! تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است! چه رنجی می کشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار است. " دکتر علی شریعتی "

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

سلام دوستای عزیزم اگه یه موقع داستان کوتاه و قشنگی گیرتون اومد ممنون میشم که تو همین قسمت نظرات واسم بزارید حتما اپش میکنم یه عکس زیبا هم به سلیقه خودم واسش میزارم خیلی خیلی ممنونم

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -

نویسنده : حمید رضا کمانگیر

 

پیرمرد تنهایی در روستایی زندگی می‌کرد. او می‌خواست مزرعه سیب زمینی‌اش را شخم بزند اما این کار برای او خیلی سخت بود و تنها پسرش که می‌توانست به او کمک کند، به جرم مبارزه با نژاد پرستی در زندان بود

پیرمرد نامه ای برای پسرش نوشت و وضعیت را برای او توضیح داد:

«پسر عزیزم! من حال خوشی ندارم لذا امسال نمی‌توانم سیب زمینی بکارم. از سوی دیگر من نمی‌خواهم که مزرعه را از دست بدهم، چون مادرت همیشه زمان کاشت محصول را دوست داشت. اگر تو اینجا بودی، تمام مشکلات من حل می‌شد. کاش تو بودی و مزرعه را برای من شخم می‌زدی. من برای این کار خیلی پیر شده ام.»

دوستدار تو پدر

پسر در پاسخ پدر این تلگراف را برای او ارسال کرد:

« پدر! به خاطر خدا مزرعه را شخم نزن، من آنجا اسلحه پنهان کرده‌ام.»

پسرت

صبح فردا 12 نفر از مأموران و افسران پلیس محلی آمدند و تمام مزرعه را برای یافتن اسلحه شخم زدند! و البته اسلحه‌ای نیافتند. پیرمرد بهت زده نامه‌ای دیگر به پسرش نوشت و به او گفت که چه اتفاقی افتاده و از او پرسید که حالا چه باید بکند؟

پسر که زیر شکنجه‌های طاقت فرسا دیگر رمقی نداشت خیلی کوتاه پاسخ داد:

«پدر برو سیب زمینی‌هایت را بکار، این بهترین کاری بود که از اینجا می‌توانستم برایت انجام بدهم

دیدگاه ها : نظرات
آخرین ویرایش: - -



تعداد کل صفحات : 3 1 2 3

نظرسنجی

به نظرتون اگه عشقتون بهتون اسمشو دروغ بگه چیکار میکنید؟
فراموشش میکنید
بابت اینکه اسم واقعیشو فهمیدید ازش معذرت خواهی میکنید؟