امام صادق علیه السلام فرمود: همانا آخرین بنده اى كه در روز قیامت دستور داده مى شود كه به سوى آتش دوزخ رود به چپ و راست خود مى نگرد پس خداوند جل جلاله مى فرماید: با شتاب بیاوریدش . پس چون به محضر پروردگار آورده مى شود خداوند مى فرماید: اى بنده من ! چرا به چپ و راست خود مى نگرى ؟ عرض مى كند: اى پروردگار من ! من چنین گمانى به تو نداشتم ، خداوند جل و جلاله مى فرماید: اى بنده من ! چه گمانى به من داشتى ؟ عرض مى كند: اى پروردگار من ! گمان من به تو این بود كه از گناهم در مى گذرى و مرا به بهشت وارد مى كنى . خداوند جل جلاله مى فرماید: اى فرشتگان من ! سوگند به عزت و بزرگى و نعمتها و بلندى جایگاهم كه این بنده در زندگى اش هرگز ساعتى چنین گمان خوبى به من نداشت و اگر در تمام زندگى اش ساعتى چنین گمان خیرى به من داشت او را با آتش نمى ترساندم و لرزه بر اندامش نمى افكندم حال كه چنین گفت این دروغش را بر او روا دارید و او را به بهشت داخل كنید. سپس امام صادق علیه السلام فرمود: هیچ بنده اى به خدا خوش گمان نبوده جز اینكه خداوند در نزد گمانش حاضراست (و با او به خوبى رفتار مى كند) و هیچ بنده اى به خداوند بدگمان نبوده جز اینكه خداوند در نزد گمان وى حاضر است (و او را به بدى كیفر مى دهد) و این همان معناى گفتار خداوند عزوجل است كه مى فرماید: ((و این گمان بدى بود كه به پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاك شما شد پس از زیانكاران گردیدید))با گناهانمان خودمان را بدگمان نکنیم
