~World Otaku Crazy~

اینم از رکورد انیمه دیدن من

دوست دارم دقیقه ها در تنهایی خود غرق شوم میخواهم جواب سوال های توی ذهنم را پیدا کنم وگرنه دیوونه میشم...

با توان بیشتری رکاب میزنم میخواهم به جایی بروم که کسی نباشد...فقط خودم باشم و خودم.

رفتن به پارک بهترین جا برای تنها بودن است،اونم وقتی نزدیک ساعتای 1 شب باشه.

از دوچرخه ی مشکی رنگم پیاده شدم و به سمت نیمکت خالی در پارک رفتم.

نشستم و گوشیمو بیرون آوردم هندزفری رو که بهش وصل بود گذاشتم داخل گوشم آهنگ رو پلی کردم.

نسیم خنکی وزید که حالمو کمی بهتر کرد،به آسمون پرستاره چشم دوختم،نفس عمیقی کشیدم.

با تموم وجودم آهنگی که داشت پلی میشد رو حس میکردم،حس آهنگ داشت بهم منتقل میشد.

بازم اون افکار اومدن و ذهنم بازم بهم ریخته شد...افکاری از جمله اینکه من دقیقا کیم؟اصلا برای چی زندگی میکنم ؟ چرا از مرگ میترسم درحالیکه آخر بالاخره میمیرم؟جواب این همه سوال رو از کجا باید پیدا کنم؟

کمی با خودم فکر کردم...من کیم؟جواب این سوال رو خودم باید بدم.

من یه دختر دبیرستانی هستم که دوست دارم درآینده دکتر بشم و خانوادم بهم افتخار کنن عاشق هله هوله و موسیقی هستم دوست دارم لحظاتی زیادی در کنار دوستم باشم و...

این تنها جوابی هست که برای اولین سوال تو ذهن آشفتم دارم.

برای چی زندگی میکنم؟که به درد جامعه بخورم...دوستامو بخندونم...باعث افتخار و دلخوشی خانوادم بشم....

این سوال هم نمیتونم جواب درست و حسابی بهش بدم.

اما بهتره به همین جواب اکتفا کنم،چون کار دیگه ای هم نمیتونم انجام بدم.

چرا از مرگ میترسم درحالیکه آخر بالاخره میمیرم؟

بخاطر اینه که آمادگیشو ندارم...یا خیلی چیزها هست که میخوام تجربشون کنم.... یا شایدم بخاطر اینه که نمیخوام اطرافیانم بخاطر مردنم ناراحت بشن.

جواب دقیق این سوال هارو باید از کجا پیدا کنم؟کاش کتابی بود که جواب این سوالات داخلش بود یا معلمی که میتونست جواب این سوالات رو بهم بگه.

نفس عمیقی کشیدم،هنوزم نسیم درحال وزیدن بود.

صدای آهنگ رو بلندتر کردم و چشمامو بستم،همراه آهنگ میخوندم با صدای نسبتا بلند،حس میکردم آهنگ داره حسمو بیان میکنه.

اشکهام بدون اراده ام درحال ریختن بودن،از گریه کردن متنفر بودم اما متاسفانه ریختنش دست خودم نبود.

دیگه صدای آهنگ نمیومد وقتی چشمامو باز کردم،دیدم هندزفری داخل گوشم نیست.

تا فکرم به این سمت رفت که چرا هندزفری داخل گوشم نیست،وجودم پر از گرما شده بود.

دستی درحال نوازش موهام بود،یکی منو تو آغوشش کشیده بود.

وقتی بوی عطرش رو استشمام کردم درجا فهمیدم این بغل کیه،محکم دستمو دورش حلقه کردم و داخل آغوش گرمش اشک میریختم اونم فقط منو نوازش میکرد.

از آغوشش خودمو بیرون کشیدم و اشکهام رو پاک کردم،خیلی احساس بهتری داشتم.

به چشمهای قهوه ایش نگاه کردم،اونم لبخندی تحویلم داد و شروع کرد به صبحت کردن.

-دیوونه این وقت شب این بیرون چیکار میکنی؟نمیدونی خانوادت الان نگرانتن،خب میخوای بیای بیرون قبلش یه خبر بده.

یدونه به بازوم زد.اون در تمام لحظات همیشه کنارمه اون بهترین دوستی هستش که یه نفر میتونه داشته باشه حس میکردم از همه نزدیکتر بهم اونه،سعی میکنه همیشه درکم کنه.

اون واقعا از یه فرشته غیر از بال هیچی کمتر نداره.

لبخندی تحولیش دادم و شروع کردم به توضیح دادن حسی که داشتم،سوالهایی که توی ذهنم بود و...

اونم بعد از شنیدنم حرفام کمی فکر کرد و...

+میدونی این سوالاتی که تو ذهنت هست هیچوقت این سوالات رو از خودم نپرسیدم چون اصلا اهمیتی نداره برام....میدونی فکر کردن به این سوالات فقط وقت هدر دادنه چون جواب این سوالات نباید زیاد برای ادم مهم باشه...تو همینی که هستی هستی یه دختر خوش قلبی،یه دختر شوخ طبع،شیطون و رو مخ و یه دوست محشر و خیلی صفات خوب دیگه هم داری ولی این جواب منه هرکسی برای این سوالت یه جوابی داره،جواب ها اشتباه نیستن ولی باهم فرق دارن.

برای این زندگی میکنی که هرروز منو حرص بدی و دردسز جدید بسازی این جواب بهتره تا جواب خودت...اینو من خودمم جوابشو نمیدونم اما فک کنم جواب ها بازم با بقیه فرق داره.

ما بیشترمون دوست نداریم بمیریم چون هدفی،امیدی،دلیلی و...داریم که ما رو وادار میکنه که زنده بمونیم.

هیچکدوم از سوالات توی ذهنت جواب قطعی ندارن پس بهتره دیگه این سوالات رو از ذهنت بیرون کنی چون الکی ذهنتو فقط آشفته میکنی،بجای این چیزا بیا بریم یه بستنی بگیریم بعدش باید بری خونه چون مامان بابات نگرانتن من بهشون خبر دادم که پیدات کردم،اگه یکم دیرتر بهشون خبر میدادم میخواستن به پلیس بگن،آخه من از دست تو چیکار کنم دیوونه یه خبر حدقل میدادی،پاشو بریم دیوونه ی من.

لبخندی رو لبم نشست،واقعا چه خوبه که اونو دارم،دیگه ذهنم آشفته نبود،اگه اون نبود نمیدونستم باید چیکار کنم،خدایا شکرت که همچین فرشته ای رو بهم دادی.

+واقعا ازت ممنونم که هستی

نظرتون چیه؟*^*