من دیگه خسته شدم بس که چشام بارونیه

پس دلم تا کی فضای غصه رو مهمونیه

من دیگه بسه برام تحملِ این همه غم

بسه جنگ  بی ثمر برای هر زیاد و کم

نمی خوام دربدر  پیچ و خم  این جاده شم

واسه آتیش  همه یه هیزم  آماده شم

یا که موجود کم و خالیه پر افاده شم

وایسا دنیا وایسا دنیا من می خوام پیاده شم

قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین

من این شعر رو خیلی دوست دارم

تقدیمش میکنم به همه ی اونایی که

مثل من یه شکست خورده ان

*

کاش یکی حال ما رو میفهمید

*

یا حداقل گوله این سراب عشق رو نمیخوردیم