لطفا نظر بدهید.

واقعه ی کربلا اتفاق می افتد ...

هرگاه ؛

دلت با دینت نباشد ،

 قدمت با قلمت نباشد ،

و عملت به قولت نباشد ...

آری بدون شک اتفاق می افتد ؛

هرگاه ... هرگاه ... هرگاه ...

 روز اول : پنج‌شنبه ۲۶ صفر ۱ قمری/‏۹ سپتامبر ۶۲۲ : ترک مکه و اقامت سه‌روزه در غار ثور در نزدیکی مکه.

روز دوازدهم : دوشنبه ۸ ربیع‌الاول ۱ قمری‏/۲۰ سپتامبر ۶۲۲ : ورود به قباء در نزدیکی مدینه.

روز شانزدهم : جمعه ۱۲ ربیع‌الاول ۱ قمری‏/۲۴ سپتامبر ۶۲۲ : ورود به مدینه برای نماز جمعه و بازگشت مجدد به قباء.

روز بیست و ششم : دوشنبه ۲۲ ربیع‌الاول ۱ قمری‏/۴ اکتبر ۶۲۲ : انتقال به مدینه

یکی از داستان های مهم زندگی پیامبر اسلام- صلّی الله علیه وآله-ماجرای عظیم هجرت او ویارانش از مکّه به مدینه است،چنان که قرآن در سوره انفال آیه۳۰،و سوره بقره آیه ۲۰۷به این مطلب اشاره کرده است،که خلاصه اش چنین است :  

هنگامی که مسلمانان در مکّه در فشار و آزار شدید مشرکان قرار گرفتند،پیامبر- صلّی الله علیه وآله-مسلمانان را به هجرت به مدینه دستور داد،مشرکان احساس خطر شدید کردند…و با خود گفتند:هجرت مسلمانان به مدینه موجب تشکّل آنها از مدینه شده،ودر آینده نزدیک کار را بر ما سخت خواهد کرد.

سران آنها در((دار النّدوَه))مجلس شورای خود اجتماع کردند،وهر کدام در مورد جلوگیری از اسلام و دعوت پیامبر،پیشنهادی نمودند،چنان که در آیه ۳۰سوره انفال به این توطئه اشاره شده است.در این زمان بود که ابلیس خود را به شکل یک پیرمرد مسن در آورده و به مجلس وارد شد و پیشنهاد خود را مطرح کرد.

سرانجام پیشنهاد ابوجهل تصویب شد،پیشنهاد او این بود که: از هر قبیله ای،یک جوان شجاع به عنوان نماینده انتخاب شود،وهمه آن نمایندگان در یک شب،خانه پیامبر را محاصره کنند،وبه سوی او حمله کرده و او را در رختخوابش بکشند.

آن شب فرا رسید جبرئیل ماجرای توطئه کودتاچیان را به پیامبر خبر داد.پیامبر ماجرا را به علی-علیه السلام-خبر داد و به او فرمود : امشب در رختخواب من بخواب،تا کافران گمان کنند که من در رختخواب خود خوابیده ام،به انتظار من در بیرون خانه بمانند و من پنهانی از خانه خارج شوم.

با این که خوابیدن در رختخواب پیامبر وافکندن روپوش سبز پیامبر بر روی خود،صد در صد خطرناک بود،حضرت علی با جان و دل این پیشنهاد را پذیرفت و در رختخواب آن حضرت خوابید.آن شب نمایندگان مشرکان،با شمشیر های برهنه،خانه پیامبر را محاصره کردند. پیامبر شبانه بی آن که مشرکان متوجه شوند در تاریکی شب از خانه بیرون آمد و به سوی غار ثور که در هفت کیلومتری جنوب مکّه قرار گرفته،رفت و در آن جا مخفی شد،در این هنگام ابوبکر نیز همراه پیامبر بود.

سپس پیامبر(ص) از غار ثور به سوی مدینه هجرت نمود،آن حضرت در روز پنجشنبه اول ربیع الاول سال۱۳بعثت از مکّه خارج شد ودر روز۱۲ همین ماه به مدینه وارد گردید.(۱)

مباهات خدا به فرشتگان در مورد خوابیدن علی-علیه السلام-

جبرئیل و میکائیل از سوی خداوند،کنار رختخواب حضرت علی-علیه السلام-آمدند،جبرئیل به آن حضرت گفت: به به!کیست مثل تو ای فرزند ابوطالب،که فرشتگان به وجود تو(وفداکاری تو)مباهات می کنند.آن گاه این آیه را از طرف خداوند،در شان علی-علیه السلام-به پیامبر- صلّی الله علیه وآله-نازل کرد:

وَمِنَ النّاسِ مَن یشرِی نَفسَهُ ابتِغاَ مَرضاتِ اللهِ وَ اللهُ روفٌ بِالعِبادِ : بعضی از مردم،(فداکار و با ایمان،هم چون علی-علیه السلام-به هنگام خفتن در جایگاه پیامبر)جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است.(۲)

پی نوشتها :

(۲).تاریخ یعقوبی،ج۲،ص۲۳و۲۹٫(سوره بقره،آیه ۲۰۷).

برگرفته از نشریه ی: نوسازی معنوی

منبع: سایت صالحین

آموخته ام که خداعشق است

وعشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامیدمی شوم

خداباتمام عظمتش

 عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوارشوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدابرایم بهترش رادرنظرگرفته

آموخته ام که زندگی دشواراست

ولی من ازاوسخت ترم...

از اعماق رویاهایم ،فریادهایم را سکوت میکنم
تا در حقیقت بمیرد این جسد متحرک
 میان اینهمه دروغ های واقعی
زیر آوارهای باران مانده ام با چتر آهنی
 میشوید خوبی هایم ،را نمیبرد پلیدیهایم را ،
بس که سنگین شده ام سیل ها هم طرفم نمی آیند
بی تو من اینم نه کمتر نه بیشتر

گفت : از رحمت خدا نا امید نشوید ( زمر ۵۳)

گفتم : هیچ کس نمیداند در دلم چه میگذرد

گفت : خدا حایل است بین انسان و قلبش ( انفال ۲۶ )

گفتم : کسی را ندارم

 گفت : ما از رگ گردن به تو نزدیک تریم ( ق ۱۶ ) 

گفتم : گویا فراموشم کرده ای

گفت : بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را ( بقره ۱۵۲ )

الو؟... خونه خدا؟؟؟؟..... خدایا...... نذار بزرگ شم.....

الو ... الو... سلام

کسی اونجا نیست ؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟

پس چرا کسی جواب نمیده؟

یهو یه صدای مهربون! ..مثل اینکه صدای یه فرشتس:بله با کی کار داری کوچولو؟

خدا هست؟ باهاش قرار داشتم.. قول داده امشب جوابمو بده.

بگو من میشنوم.

کودک متعجب پرسید: مگه تو خدایی ؟من با خدا کار دارم ...

هر چی میخوای به من بگو قول میدم به خدا بگم .

صدای بغض آلودش آهسته گفت: یعنی خدام منو دوست نداره؟؟؟؟

فرشته ساکت بود .بعد از مکثی نه چندان طولانی: نه خدا خیلی دوستت داره، مگه کسی میتونه تو رو دوست نداشته باشه؟

بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست وبر روی گونه اش غلطید وباهمان بغض گفت: اصلا اگه نگی خدا باهام حرف بزنه گریه میکنما.....

بعد از چند لحظه هیاهوی سکوت ؛صدایی شنید

:بگو عزیزم، بگو .هر آنچه را که بر دل کوچکت سنگینی میکند بگو......

دیگر بغض امانش را بریده بود بلند بلند گریه کرد وگفت: خدا جون، خدای مهربون، خدای قشنگم، میخواستم بهت بگم تو رو خدا، نذار بزرگ شم تو رو خدا...

:چرا ؟ این مخالف تقدیره. چرا دوست نداری بزرگ بشی؟

آخه خدا من خیلی تو رو دوست دارم قد مامانم، ده تا دوستت دارم. اگه بزرگ شم نکنه مثل بقیه فراموشت کنم؟

نکنه یادم بره که یه روزی بهت زنگ زدم ؟ نکنه یادم بره هر شب باهات قرار داشتم؟ مثل بقیه که بزرگ شدن و حرف منو نمی فهمن.

مثل بقیه که بزرگن و فکر میکنن من الکی میگم با تو دوستم. مگه ما باهم دوست نیستیم؟ پس چرا کسی حرفمو باور نمیکنه ؟ خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟ مگه اینطوری نمی شه باهات حرف زد.......؟!

خدا پس از تمام شدن گریه های کودک، فرمود

:آدم ،محبوب ترین مخلوق من.. ،چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش میکنه...کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب، من رو از خودم طلب میکردند تا تمام دنیا در دستشان جا میگرفت.

کاش همه مثل تو مرا برای خودم ونه برای خودخواهی شان میخواستند .دنیا برای تو کوچک است ...

بیا تا برای همیشه کوچک بمانی وهرگز بزرگ نشوی...

کودک کنار گوشی تلفن، درحالی که لبخند بر لب داشت در آغوش خدا به خواب فرو رفت.

منبع:http://haniehandshingo.blogfa.com/

خدایا!
امروز دلم را به تو می سپارم
دلی که همچون یک دفتر
پر است از غم.. دلتنگی.. گناه و آرزو …
خدای من!
با دستان مهربانت قلمی به دست گیر
و به لطف خود
پاک کن گناهانم را
خط بزن غم هایم را
تایید کن آرزوهایم را
و دلی رسم کن
در دفتر دلم به بزرگی دریا …

منبع:http://sibsher.blogfa.com/

خُـــدا را دوســـت بدار

حــداقـلـــش ایــن اســـت کــه یــکــی را دوســـت داری ؛

کـــه ...

روزی بـــه او مـــی رســـی :(

فـــــــراغت را بـــا رفــــــــاقت با خـــــــدا باید پـــــــُر کـــــــرد ..

منبعhttp://karbala123.blogfa.com/

خدا دوستمان دارد...
یه روز خدا یک گلی رو از بهشت به زمین فرستاد و به اون گفت روی زمین برای خود نقطه ای پیدا کن تا همون جا منزلگاه تو باشه.

گل از اون بالا منطقه ای رو دید زرد رنگ، سرزمین وسیع و پهناوری بود پیش خودش گفت من همین جا می مونم رو به خدا کرد و گفت: خدایا منو همین جا قرار بده خدا گفت گل من اینجا مناسب تو نیست؛گل گفت خدایا خودت به من گفتی انتخاب کن و من هم اینجا رو انتخاب کردم خدا گفت: نه همین که گفتم.

گل نالید که خدایا تو دل منو آزردی چرا با من این کار رو کردی کره زمین می چرخید و گل نظاره گر زمین بود ناگهان گل منطقه ای رو دید آبی رنگ آبی که از بالا برق زیبایی داشت زیبایی و برق رنگ آبی دل گل رو با خودش برد گل گفت خدایا من اینجا رو می خوام خدایا من و همین جا پایین بزار خدا گفت گل من اینجا هم مناسب تو نیست گل گفت خدایا چرا منو اذیت می کنی چرا به من سخت می گیری تو دل منو گل آفریدی شکننده و عاشق و حالا مدام دل عاشق منو می شکنی چرا اون چیزی که بهش علاقه*مند می شم و عاشق رو از من دور می کنی خدا گفت همین که گفتم.

و کره زمین همچنان می چرخید گل گریه می کرد و با چشمان گریان به زمین نگاه می کرد دلش گرفته بود خسته شده بود دوری اون دوتا سرزمین خیلی اذیتش می کرد به طوری که از خدا آرزوی مرگ می کرد. دوست داشت زود منزلگاهی رو پیدا کنه دیگه براش هیچی مهم نبود عشق مهم نبود، فقط یه چیز مهم بود دیگه خسته شده بود دوست داشت سریع جایی رو پیدا کنه و توش منزل کنه.

ناگهان چشم گل به سرزمینی افتاد سبز و زیبا گل پیش خودش فکر کرد و گفت عجب جایی چقدر اینجا سبزه سبز مثل برگهام مثل ساقه ام حتما اینجا جای منه خدا می خواسته من اینجا باشم که نگذاشته او دو مکان قبلی بمونم آره بابا جای من اینجاست گل عاشق و دل داده تر از گذشته شده بود عاشق تر از گذشته رو به خدا کرد و گفت خدایا فهمیدم چقدر دوستم داری تو همین رو می خواستی خدایا منو اینجا قرارم بده زود باش دیگه طاقت ندارم خدا گفت گل من اینجا هم مناسب تو نیست جای دیگه*ای رو انتخاب کن.

گل گریه کرد و گفت:خدایا چرا با من اینکار رو می کنی من گلم دل منو نشکن خدایا من با تو قهر می کنم خودت برام جایی پیدا کن تو برای خواسته های من اهمیتی قایل نیستی خدا گفت:به من توکل می کنی ؟ گل گفت: هر کاری دوست داری بکن. خدا دست گل رو گرفت و در تاریکی شب او را در جایی گذاشت.

گل از بس گریه کرده بود خوابش گرفت و ندید که خدا او را کجا گذاشت.گل خواب بود که نوری ملایم به چشمش خورد آروم چشماش رو باز کرد تا چشماش رو باز کرد دونه دونه های آبی خنک ریخت روی صورتش گل خیلی تشنه بود تشنه تشنه.

با قطره های آب تشنگیش رو بر طرف کرد با آب چشماشو شست وقتی چشماش بازتر شد دید پیر مردی مهربان با وجدی که توی چشماش فریاد می زد داره گل رو نگاه می کنه
گل اطرافشو نگاه کرد خدا اونو گذاشته بود توی یه باغچه کوچک توی خونه یه پیرمرد تنها پیر مرد خدا رو شکر کرد که گلی زیبا توی خونش در اومده گل*های دیگه به گل تازه وارد سلام گفتن و از اون استقبال کردن.

گل عاشق رو به آسمون کرد و به خدا گفت:خدایا منو توی این باغچه کوچک گذاشتی من لیاقتم این بود یا اون سرزمین های قشنگی که دیدم این بود اون سرزمینی که به من وعده داده بودی؟
خدا گفت:اولین جایی رو که دیدی اسمش بیابان بود جایی که توش آب نیست و خاکش داغه داغه تو اونجا بیش از چند دقیقه طاقت نمی آوردی و می مردی.

گل گفت :خوب اون سرزمین آبی چی بود
خدا گفت:اون قسمت دریا بود دریا پر آبه،آب شور تو اونجا خفه می شدی و می مردی.

گل گفت خدایا اون سرزمین سبز رنگ که هم جنس و رنگ خودم بود چی؟
خدا گفت:اسم اون سرزمین جنگله جنگل پر از درخت های بلند و تو هم رفته هست تو گلی هستی کوچک که احتیاج به آفتاب داری وجود اون درخت های بلند به تو اجازه نمی داد که آفتاب بخوری تو بدون آفتاب خشک می شدی و می مردی.

گل گفت:اینجا کجاست؟

خدا گفت:اینجا باغچه کوچک پیرمردیه که به تو می رسه آبت میده، کود برات می ریزه، مواظب حشره های موذی روت نشینه ...
گل گفت: خدایا پس چرا تو منو آنقدر عاشق کردی چرا اونجاها رو به من نشون دادی؟
خدا گفت:همه اینها بخاطر این بود که بفهمی و کاملاً درک کنی که من چقدر تو رو دوست دارم اگر از اول می آوردمت اینجا این قدر که الآن می دونی دوست دارم اون موقع نمی فهمیدی من تو رو اونقدر دوست دارم که دلم نمی خواد تو سختی بکشی .

اگر توی صحرا می مردی صحرا هم از مرگ تو غمگین می شد و دل مرده می شدمن هم به خاطر تو هم بخاطر صحرا این کار رو نکردم صحرای منم قشنگه پر از زیبایی هاست اگر تو توی دریا می مردی هم دریا ناراحت می شد هم ماهی های توی دریا تو خودت می دونی چقدر دریا قشنگه و زیبا اگر توی جنگل می مردی جنگل از قصه دق می کرد و خشک می شد اونوقت تمام حیوان ها هم می مردن حالا می بینی من همه شما رو دوست دارم گل و دریا و صحرا و هر چیزی که توی دنیاست همتون زیبا هستین و زیبا گل گفت خدایا منو ببخش تو چقدر مهربون هستی و ما چقدر نادون اما یه چیزی روی گل مونده بود رنگ گل از داغ عشق سرخ سرخ شده بود.

منبع:kocholo.org

به درگاهی پناه آورده‌ام کز در نمی‌راند

که هرکس را که درمانده‌ست سوی خویش می‌خواند

امید اولی که هر زمان او را رها کردم،

امید آخرم شد نام او را تا صدا کردم

خداوندا، خداوندا قرارم باش و یارم باش

جهان تاریکی محض است، می‌ترسم، کنارم باش

اگر گم کرده‌ام در این همه بی‌راهه راهم را

تویی که می‌بری سوی سپیدی‌ها نگاهم را

صدایم می‌کنی وقتی صدایم غیرِ آهی نیست

خطابخشی، به اشک و توبه می‌بخشی گناهم را

خداوندا، خداوندا قرارم باش و یارم باش

جهان تاریکی محض است، می‌ترسم کنارم باش

زندگی چون گل سرخ است

پر از عطر... پر از خار... پر از برگ لطیف

یادمان باشد اگر گل چیدیم

عطر و برگ و گل و خار همه همسایه دیوار به دیوار همند

 خداوند همه ی ما را دوست دارد و درک می کند ،
 منظورم از ما ، من و توست ...

مهربانی او همه را کفایت می کند ،
 از پیر و جوان گرفته ،
تا افراد تنها و ناتوان ،
از تند خویان تا متکبران ...

عشق او حد و مرزی نمی شناسد ،
پس هرگز گمان مکن که مورد رحمت او واقع نمی شوی ؛

 مهم نیست که چه کسی هستی یا چه شغلی داری ،
 نام تو نیز در فهرست خداست ...

مهم نیست که چه گذشته ای داشته ای ،
 به خدا اعتماد کن تا حقیقت این کلمات را دریابی ؛

به سختی کارت فکر نکن فقط آنرا در دست خدا بگذار  ،
زیرا آن زمان که همه رهایت می کنند هنوز در آغوش او هستی ؛

 خدا هنوز هم دوستمان دارد ،
 از آغاز جهان شیفته مان بوده ،
و همیشه هم خواهد بود ...!