آخرالزمان ومهدی منتظر

مرتبه

تاریخ : شنبه 14 اردیبهشت 1392

امام حسین(ع): مهدی ما مظلوم است

حضرت امام حسین(ع) در عالم مکاشفه به یکی از علمای قم فرمودند:

«مهدی ما در عصر خودش مظلوم است، تا می توانید درباره ی مهدی(ع) سخن بگوییدو قلم فرسایی کنید، آن چه که درباره ی شخصیت این معصوم بگویید درباره ی همه ی معصومین(ع) گفته اید، چون حضرات معصومین همه در عصمت و ولایت و امامت یکی هستند و چون عصر، عصر حضرت مهدی(ع) است سزاوار است که درباره ی او مطالب گفته شود.

و در خاتمه فرمودند:

باز تأکید می کنم درباره ی مهدی ما زیاد سخن بگویید و بنویسید، مهدی ما مظلوم است، بیش از آنچه نوشته و گفته شده باید درباره اش نوشت و سخن گفت.

(صحیفه ی مهدیه، ص ۵۱)

راهکارهای ترک گناه در کلام نورانی اهل بیت(علیهم السلام) چیست؟

عارف عالَم را محضر خدا می داند و او را شاهد، حاضر و ناظر بر جمیع امور. این اعتقاد نه تنها مانع صدور گناه و خلاف از او می شود بلكه سبب آسان شدن تحمّل مصائب نیز می گردد. مردی خدمت امام حسین(علیه السلام) آمد و گفت: می خواهم گناه نكنم ولی نمی توانم. موعظه ای كن(تا مانع صدور گناه از من شود). امام(علیه السلام) فرمود: پنج كار را بكن و آن گاه هر چه خواستی گناه كن(وگرنه دست از گناه بكش): 1 ـ روزی خدا را نخور و هر چه خواستی گناه كن. 2 ـ از ولایت خدا خارج شو و هر چه خواستی گناه كن. 3 ـ جایی پیدا كن كه خدا تو را نبیند و هر چه خواستی گناه كن. 4ـ آن گاه كه ملك الموت برای قبض روح تو می آید اگر توانایی دفع او را داری و می توانی از دست وی نجات پیدا كنی، هر چه می خواهی گناه كن. 5 ـ وقتی مأمور جهنم خواست تو را وارد جهنم كند اگر می توانی داخل نشو و هر چه می خواهی گناه كن. ریشهٴ قرآنی حدیث آن است كه قرآن كریم نیز از همین عامل به عنوان یكی از اهرم های تربیتی استفاده كرده است: ﴿قل اعْملوا فسیری الله عملَكم ورسولُه والمؤمنون وستردّون إلی عالم الغیب والشهادة فینبّئكم بما كنتم تعْملون﴾؛ پیامبرا به آنها بگو: هر كار خواستید بكنید ولی توجه داشته باشید كه در محضر و منظر خدا، رسول خدا و انسانهای كامل كه مصداق بارز آن ائمهٴاطهار(علیهم السلام) هستند قرار دارید و به زودی به عالم غیب و شهادت برمی گردید و به شما خبر می دهد كه چه كارهایی كردید. منبع:کتاب حماسه و عرفان،حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،ص252-سایت اسرا

وجود مبارك حضرت فاطمه(سلام الله علیها) حجّةالله است

وجود مبارك صدیقه كبرا(سلام الله علیها) یك سلسله مقاماتی دارد كه واقعاً فهم آن مقدور ما نیست. مرحوم كلینی(رضوان الله علیه) در جلد اول كافی نقل می‌كند كه بعد از رحلت وجود مبارك پیغمبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) جبرئیل می‌آمد و آن معارف الهی را بیان وحوادث آینده را تشریح و بازگو می‌كرد. صدیقه كبرا(سلام الله علیها) هم اینها را می‌شنید بعد به حضرت امیر(سلام الله علیه) املا می‌كرد و علی‌بن‌ابی‌طالب(سلام الله علیه) آنها را یادداشت می‌كرد ‌و شد مصحف فاطمه. اگر خدا به حضرت ابراهیم یا برخی انبیای دیگر صحف داد به وجود مبارك صدیقه كبرا هم صحیفه عطا كرده است منتها این صحیفه شریعت نیست؛ ولی اخبار غیبی هست علوم و معارف الهی هست و مانند آن. این واقعاً مقدور ما نیست كه جبرئیل می‌آید یعنی چه؟! چگونه تنزّل می‌كند این چه وحی‌ای است كه بر غیر نبی می‌آید! چه وحی‌ای است كه بر غیر امام می‌آید! این چه وحی‌ای است كه بر حجّت خدا بر معصومه كبرا می‌آید! وجود مبارك حضرت فاطمه(سلام الله علیها) حجّةالله است برای اینكه اگر پیغمبر حجت است نه برای اینكه پیغمبر است برای این است كه معصوم است و اگر امام، حجت است نه برای اینکه امام است برای این است كه معصوم است و اگر كسی معصوم بود قول و فعل و تقریر او می‌شود حجت. حالا امامت یك مقام برتر است نبوّت یك مقام برتر است ولی حجیّت قول دائر مدار عصمت است یعنی این انسان كامل معصوم است و هیچ چیزی نمی‌گوید مگر به دستور خدا ؛چنین كسی فعل او و قول او و تقریر او می‌شود حجت. اگر ما روایتی را از صدیقه كبرا(سلام الله علیها) داشته باشیم بدون تردید طبق آن فتوا می‌دهیم برای اینكه معصوم جز حق نمی‌گوید قول امام حجت است للعصمة، قول پیامبر حجّت است للعصمة و قول حضرت صدیقه كبرا هم حجت است للعصمة. وجود مبارك حضرت امیر به قول حضرت زهرا استدلال می‌كند و می‌گوید فاطمه این‌چنین گفته است این را در اصول خوانده‌اید كه قول معصوم بما أنّه معصومٌ حجت است حالا خواه امام باشد خواه پیامبر باشد خواه نه امام نه پیامبر. محور حجیّت، عصمت است اگر كسی واقعاً هیچ راهی برای نفوذ وهم و خیال و شیطنت در او نیست،هیچ راهی برای سهو و نسیان او نیست و هر چه هست رضای خداست آن وقت می‌شود معصوم؛ وقتی معصوم شد قولش هم می‌شود حجت. حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،درس اخلاق22/01/92

توبه دارای چه ثمره ای است و رفتار خداوند با چنین افرادی چگونه خواهد بود؟

خداوند در قرآن می‌فرماید: آن‌ها که توبه کردند و پیامبر الهی را تصدیق کردند خداوند از بدترین گناه آن‌ها که شرک و بت پرستی است می‌گذرد و وقتی که از بدترین گناه انسان که شرک باشد بگذرد یقیناً از گناهان کوچک هم می‌گذرد. « لِیُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی كَانُوا یَعْمَلُونَ؛ آرى، آنان آن سخن راست را باور کردند تا خدا گناهان بزرگشان را که بدترین کردارهاست از آنان بزداید و پاداش اعمالشان را بر پایه نیکوترین عملى که مى‌کردند، به آنان بدهید.» نکته ظریفی که در این آیه وجود دارد این است که نگاه خداوند در بخشش و احسان متفاوت است. یعنی اینکه وقتی می‌خواهد ببخشد می‌فرماید که از بدترین گناه انسان که شرک باشد را می‌بخشم که قطعاً گناهان میانی را هم می‌بخشد اما در مقابل وقتی سخن از احسان می‌کند نمی‌گوید به خوبی‌های انسان یا همه خوبی‌های انسان پاداش می‌دهد بلکه کریمانه رفتار می‌کند و می‌گوید همه اعمال آن‌ها را به قیمت بهترین آن‌ها خریدارم مانند کسی که به میوه فروشی می‌رود و می‌خواهد کریمانه با میوه فروش رفتار کند و همه میوهای خراب و سالم را به قیمت بهترین و گران‌ترین میوه می‌خرد. حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،درس تفسیر زمر04/09/93 منبع:سایت اسرا

علت جهنّمی شدن و دو شرط بهشتی شدن انسان چیست؟

مردم دو قسم هستند یك عده حرف انبیا را گوش می‌دهند و یك عده حرف شیطان را :﴿الَّذِینَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِیرٌ﴾ ذات اقدس الهی فرمود: برای جهنم رفتن یك وصف لازم است و آن گناه است ولی برای بهشت رفتن یك وصف كافی نیست بلکه دو وصف لازم است یکی حُسن فعلی و دیگری هم حُسن فاعلی، یعنی هم ایمان و هم عمل صالح. لذا فرمود: ﴿أَفَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً﴾ آنها كه فریب دنیا را خوردند یا شیطان با ابزار دنیا آنها را فریب داد و زشت را زیبا و حق را باطل نشان داد آیا این مثل كسی است كه حق را می‌بیند و بهشتی است؟! برگرفته از درس تفسیر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی سوره مبارکه فاطر 1392/08/08 منبع:سایت اسرا

طبق شریفۀ«من جاء بالحسنه...» چگونه انسان می تواند افعال نیک خودش را به همراه ببرد؟

چند گروه هستند که اهل نجات اند؛یک گروه آنانی که صادق‌اند، یعنی حرف و فعل صدق آورده‌اند. خداوند در قرآن نفرمود کسی که در دنیا کار خوب بکند یا کسی که در دنیا ایمان بیاورد اهل نجات است، در هیچ جای قران نداریم که فرموده باشد کسی که «من فعل الحسنه» بلکه فرمود :«من جاء بالحسنه» این یعنی انسان باید یک قدرتی داشته باشد که بتواند این اعمال حسنه را با خود ببرد. یعنی اعمالش در دستش نقد باشد. این طور نباشد که در دستش کار خیر بگذارد بعد گناه کند، غیبت کند و... که با این کارها افعال خیرش بریزد. این مصداق همان «من فعل الحسنه» است که مورد نظر قرآن نیست بلکه انسان باید آنطور باشد که بتواند همه افعال نیک و خوب خودش را به همراه خود ببرد. لذا در صحنه قیامت نمی‌گویند تو در دنیا چه کردی بلکه می‌گویند چه با خودت آوردی؟ از همین رو خداوند فرمود «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» به او ده برابر می‌دهیم اینطور نیست که هر کسی کار خوبی بکند به او ده برابر بدهند بلکه کسی از این نعمت بهرمنده خواهد بود که بتواند آن را حفظ کند و بتواند آن حسنه را نگه دارد. بر همین اساس در این آیات خداوند بیان کرده است «وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِک هُمُ الْمُتَّقُونَ؛ کسانی که آن سخن راست را آوردند و آن را با ایمان و عملِ خود تصدیق کردند، آنانند تقواپیشگان» این‌ها در حقیقت همان صادقانی هستند که هم خدا را و هم پیامبران او را تصدیق کردند. این‌ها بهشتی هستند و وارد بهشت می‌شوند. البته نه اینکه این‌ها وارد بهشت شوند اصلاً بهشت مال این‌هاست و هر چه در آن بخواهند خداوند به آن‌ها می‌دهد. حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،درس تفسیر سورۀ زمر03/09/93

منبع:سایت اسرا

ستون عصارهٴ كتاب الهی نماز و ستون عصارهٴعترت زیارت اربعین است

در میان مسلمانان، به ویژه شیعیان، پس از شهادت امامان معصوم (علیهم‏ السلام) در نخستین اربعین آنان مراسم گرامیداشت انجام می‏ شده است؛ ولی شهادت امام حسین (علیه ‏السلام) این ویژگی را دارد كه روز اربعین حسینی هر ساله تا قیامت ادامه خواهد داشت. امام حسن عسگری (علیه‏ السلام) فرمودند: «علامات المؤمن خمس: صلاة الخمسین و زیارة الأربعین و التختّم فى الیمین و تعفیر الجبین و الجهر ببسم الله الرّحمن الرّحیم »نشانه‏ های مؤمن و شیعه، پنج چیز است: اقامهٴ نمازِ پنجاه و یك ركعت، زیارت اربعین حسینی، انگشتر در دست راست كردن، سجده بر خاك و بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم. اهمیت زیارت اربعین، تنها به این نیست كه از نشانه‏ های ایمان است، بلكه طبق این روایت در ردیف نمازهای واجب و مستحب قرار گرفته است. برپایهٴ این روایت، همان‏ گونه كه نماز ستون دین و شریعت است، زیارت اربعین و حادثهٴ كربلا نیز ستون ولایت است. براساس فرمودهٴ رسول خدا (ص): عصارهٴ رسالت نبوی (ص) قرآن و عترت است؛ «إنى تارك فیكم الثقلین... كتاب الله و... عترتى أهل بیتى». عصارهٴ كتاب الهی كه دین خداست، ستونی دارد كه نماز است و عصارهٴ عترت نیز ستونش زیارت اربعین است كه این دو ستون در روایت امام عسكری (علیه‏ السلام) در كنار هم ذكر شده است.لذا در زیارت اربعین، هدف قیام امام حسین (علیه ‏السلام) همان هدف رسالت نبی اكرم (ص) دانسته شده است. برگرفته ازکتاب شکوفایی عقل در پرتو نهضت حسینی،حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی

منبع:سایت اسرا

رازی که در هیچ کدام از تفاسیر به آن اشاره نشده است/ مگر آب می‌تواند بدون اجازه ما وارد کشتی شود

در جریان موسی و خضر نبی هر دو معصوم و پیامبر‌اند اگر چه شریعت در اختیار حضرت موسی کلیم بود اما در جریان هم نشینی و مسافرت این دو پیامبر (ص) حضرت موسی اشکال واردی به جریان سوراخ کردن کشتی به حضرت خضر کرد که پاسخ حضرت خضر هیچ ارتباطی به سؤال ندارد ولی هر دو قانع شدند. اگر کتاب‌های تفسیری از طبری تا المیزان را نگاه کنید نمی‌توانید مطلبی پیدا کنید که راز کار حضرت خضر(ع) را بیان کرده باشد. اگر چه حضرت خضر(ع) در اشکال به حضرت موسی(ع) بیان کرد که چون کشتی‌های سالم را می‌گیرند من این کشتی را سوراخ کردم تا برای صاحبش بماند اما این جواب هیچ ربطی ندارد و قانع کننده نیست. پس معلوم می‌شود که رمزی در این پاسخ نهفته است که حضرت موسی(ع) ساکت شد. این در حالی است که حضرت موسی(ع) می‌توانست بگوید با سوراخ کردن کشتی ما اصلاً به ساحل نمی‌رسیم که بخواهند کشتی را بگیرند چرا که جایی را سوراخ کرد که آب درون قایق می‌آمد«لتغرق اهلها». اما وقتی حضرت خضر(ع) این پاسخ را داد با گوشه چشمی به او گفت تو چرا این حرف را می‌زنی تو که خودت تجربه‌ کرده‌ای، مگر آب می‌تواند بدون اجازه ما وارد کشتی شود. این رمز و رازی است که بین دو ولیّی از اولیای الهی است. این ‌طور سؤالها و جوابها، یکی به شریعت برمی‌گردد، یکی به ولایت. لذا طوری خضر به موسی گفت که موسی فهمید چه خبر است. در موارد دیگر هم همین طور است. این همان رازی است که در هیچ کدام از تفاسیر به آن اشاره نشده است. درس تفسیرحضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،سورۀ زمر04/09/93

منبع:سایت اسرا

محبوبترین مخلوقات الهی چه کسانی هستند؟

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است كه خداوند به حضرت موسی(علیه السلام) وحی كرد: ای موسی! مخلوقی محبوبتر از بندگان مؤمن خود نیافریده ام. او را گرفتار بلا و مصیبت می سازم چون خیر او در آن است و اگر عافیت به او می دهم باز هم خیر او در آن است و شرّ را از او بازمی دارم برای این كه خیر او در آن است و من می دانم كه صلاح او در چیست. پس مؤمن باید بر بلای من صبر كند و بر نعمتهای من شاكر و به قضای من راضی باشد. اگر به رضای من عمل و امر مرا اطاعت كند، او را در زمرهٴ صدیقین قرار می دهم؛ «یا موسی بن عمران: ما خلقت خلقاً أحبّ إلىّ من عبدى المؤمن فإنّى إنّما أبتلیه لما هو خیر له واُعافیه لما هو خیر له وأزوى عنه ما هو شرّ له لما هو خیر له وأنا أعلم بما یصلح علیه عبدى، فلیصبر علی بلائى ولیشكر نعمائى ولیرض بقضائى، أكتبه فى الصّدیقین عندى إذا عمل برضائى وأطاع أمرى». یكی درد و یكی درمان پسندد ٭٭٭٭ یكی وصل و یكی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران ٭٭٭٭ پسندم آنچه را جانان پسندد برگرفته از کتاب حماسه و عرفان،حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی،ص254

منبع:سایت اسرا

پیج رنک

رنک الکسا

ابزار رایگان وبلاگ

ابزار وبلاگ

قالب وبلاگ