گل احمد، گل زهرا، گل نرگس، گل امیدحسن، یوسف زهرا، ولی الله معظم، 

دُر دریای كرامت، ز خداوند و رسولان و امامان و همه منتظران باد سلامت، همه مشتاق پیامت، 

همگان منتظر صبح قیامت، 

تو شه ارض و سمایی، 

تو فقط منتقم خون خدایی، 

تو امید دل مایی، 

حجرالاسود و هجـر و حرم و زمزم و مسعی و صفا، 

مروه همه چشم به راهت، 

همه مشتاق نگاهت، 

چه شود تا كه ببندی به حرم قامت و نغمه ی قد و قامتت آید، 

عیسی مریم كه به تو روی نیاز آرد و پشت سر تو باز نماز آرد و فریاد «انا المهدی ات» از خلق بـَرد هوش، 

جهان جمله شود گوش، 

اَلا كوه فِراقت به سر دوش، 

شود تا كه كنم شهد وصال از دو لبت نوش؟

دعا كن كه دعاها به اجابت برسد بهر ظهورت، 

تو بیایی، تو بیایی، گره از كار فروبسته ی عالم بگشایی، 

تو بیایی، تو بیایی، كه دل از عالم و آدم برُبایی، 

تو بیایی كه كنی زنده ز نو دین رسول دو سرا را.

به خدا ای پسر فاطمه تنها نه حرم منتظر توست، 

عرب تا به عجم منتظر توست، 

به خون پسر فاطمه سوگند كه بر گنبد زرین حسین ابن علی سید الاحرار، 

عَلـَم منتظر توست، 

نه اسلام كه ابناء بشر منتظر توست، 

زمان منتظر توست، 

جهان منتظر توست، 

نبی منتظر توست، 

علی منتظر توست، 

بیا فاطمه بیش از همگان منتظر توست، 

حسین و حسن و هفتاد دو تن منتظر توست، 

خدا را خدا را، 

كه آن گنبد ویران شده و قبر پدر منتظر توست

، 

بیا ای شرف شمس رسالت، 

به خداوند قسم دیر شده صبح وصالت،