روی قـلــبــــــــــ♥ــــــــے نـوشـــتــه بـود :

شــکـســــتـــــنــــے اســــت مـواظـــــــب بـاشــــــــیـن
ولـــــــــــے
مـــن روـــے قــلــــــ♥ــــــبــم نـوشــــتـم :
شــکـســ ــــ ـــتـه اســــت , راحــــــــــــــت بـــاشــــیـن

دردِ مـن تـنــهــآیـیــم نـیـسـت

دردِ مـن ایـن اســت کـه

هـر روز از خـودم مـی پـرسـم :
 
" مــَـگــَـر خــودَش مــَـرا انـــتـِــخـــآب نــَـکــَـرد ؟؟؟

مجازی هستیم
اما دلمان مجازی نیست ، می شکند
حواست به تایپ کردنت باشد

 آدما میان با حضورشون دفتر سفید خاطراتمو سیاه میکنن
اما چرا هر شب فقط این چند سطر سیاه خواب رو از چشام میگیرن
شاید کسیکه این چند سطر رو پر کرده هم الان کیلومترها دورتر به فکر منه
دوباره شب دوباره تنهایی دوباره هجوم خاطره ها
دوباره حس های تکراری دوباره فکرای......
امشب باز هم تنهایم
باز درگیر این دل بیمارم
باز اندیشه چشمان سیاه
مرا کشانده به کوره راه
باز می ترسم از این نم نم باران
که تصویرش را می کشد در این سیاهی بی پایان
می ترسم از سیاهی خویش و سپیدی دستانش
میترسم از حقیقت تلخ که درگیر شود با رویایش
ترس و هجوم این افکار برده خواب از چشمانم
اما باز گوشه ای می نشینم و دست به آسمانم
شاید ابری از معجزه بودنش ببارد در بیابانم.

                                   آدما میان با حضورشون دفتر سفید خاطراتمو سیاه میکنن

از هر چه بگذریم از عاشقانه بودنهایت و عاشقانه سرودنهایت نمیشود گذشت....

هنوز شعرهایت را از برم!

لحظه ایی درنگ کن....!!!

میخواهم عکسی از عشق چشمانت بگیرم

چشمهایم را میبندم

و دوباره باز میکنم

اکنون نقش آن چشمانت در حافظه دلم ثبت است!!

عزیزم سلام یه چیزی ...

عزیزم سلام یه چیزی بیا بی وفا بشیم

دوست دارم که ما یه جور از همدیگه جدا بشیم

فکرشو کردم و گفتم واسه چی دیوونه شیم بهتره ما هم مث تموم عاقلا بشیم 

هدف من و تو از حرفهای زیبامون چیه کاشکی تصمیم بگیریم با یکی آشنا بشیم 

می دونی دیدم نمی شه من و تو با هم باشیم هر کدوم باید بریم دوباره مبتلا بشیم

ما دو تا اسیر همدیگه شدیم یه جور بد کاش فراموش کنیم و از دست هم رها بشیم

دور شدیم از حرفهای روزای آشنایی مون سخته اما بیا باز مث غریبه ها بشیم

ستاره خواستم بچینیم دیگه دستم نرسید ما باید نزدیکتر از این ستاره ها بشیم

یه چیزی مث یه شک من و رها نمی کنه بیا امشب و من و تو غرق دعا بشیم

فکرش و کردی دیگه خدا ما رو دوست نداره بیا باز بنده های عزیز واسه خدا بشیم

همه چیز را یاد گرفته ام! ...
یاد گرفته ام که چگونه بی صدا گریه کنم ...

یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم ...

تو نگرانم نشو !!

همه چیز را یاد گرفته ام !

یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !

یاد گرفته ام ....نفس بکشم بدون تو......و به یاد تو !

یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن...

و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !

تو نگرانم نشو !!

همه چیز را یاد گرفته ام !

یاد گرفته ام که بی تو بخندم.....

 
یاد گرفته ام بی تو گریه کنم...و بدون شانه هایت....!

یاد گرفته ام ...که دیگر عاشق نشوم به غیر تو !

یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم ....

یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم !

اما هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ...

که چگونه.....!

برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ...

و نمی خواهم که هیچ وقت یاد بگیرم ....

تو نگرانم نشو !!

ولی...


فراموش کردنت را هیچ وقت یاد نخواهم گرفت...

 آدم گاهی دوست دارد برود ... ولی نرسد ...

دوست دارد گریه کند ... ولی کسی دلیلش را نپرسد ...

 دوست دارد بغض کند ... ولی بی بهانه ...

آدم گاهی دوست دارد گوشه ای از این دنیا را ...

 برای خودش پیدا کند ... خودش را بغل کند

من او را دیده بودم
نگاهی مهربان داشت
غمی در دیدگانش موج می زد
که از بخت پریشانش نشان داشت
نمی دانم چرا هر صبح ،
هر صبح که چشمانم به بیرون خیره می شد

میان مردمش می دیدم و باز
غمی تاریک بر من چیره می شد
شبی در کوچه ای دور
از آن شب ها که نور آبی ماه
زمین و آسمان را رنگ می کرد
از آن مهتاب شب های بهاری
که عطر گل فضا را تنگ می کرد
در آنجا ، در خم آن کوچه ی دور
نگاهم با نگاهش آشنا شد
به یک دم آنچه در دل بود ، گفتیم
سپس چشمان ما از هم جدا شد
از آن شب ، دیگرش هرگز ندیدم
تو پنداری که خوابی دلنشین بود
به من گفتند او رفت
نپرسیدم چرا رفت
ولی در آن شب بدرود ، دیدم
که چشمانش هنوز اندوهگین بود