تاریخ نگاری از زمان تولد تا شهادت حضرت امام رضا(ع) و بیان ویژگی های رفتاری آن امام همام از منظر امام هشتم(ع) همه پیروان اقلیت های دینی در جامعه حق شهروندی، زندگی، اشتغال، استفاده از کلاس درس و بحث... دارند. امام رضا(ع)، در برابر عقاید دیگران، آن هم در نهایت احترام، تنها به مناظره با دیگران بسنده می کنند و درصدد اقناع آنها مبنی بر اعلام تجلی کامل حق در دین اسلام بر می آیند.

علی بن موسی الرضا(ع) فرزند امام موسی کاظم (ع) شخصیتی بزرگوار، عالیقدر، دانا و فاضل بودند. امام رضا(ع) در یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری در مدینه متولد شدند. ایشان در ۳۵ سالگی و با شهادت پدر بزرگوارشان، عهده دار امامت شیعیان شدند. حیات ایشان مقارن بود با خلافت خلفای عباسی که سختی ها و رنج بسیاری را بر امام روا داشتند. حضرت رضا(ع) تا قبل از هجرت به مرو در مدینه زادگاهشان، ساکن بودند. در طول مدت ۲۰ سال امامتشان، در سه سال آخر یعنی سال ۲۰۰ هجری قمری به دعوت مامون به ایران آمدند و در خراسان ساکن شدند. ولایتعهدی امام رضا(ع) مقارن بود با پنجم رمضان سال ۲۰۱ هجری قمری. امام رضا(ع) بعد از سه سال زندگی در کنار مامون در ۳۰ صفر سال ۲۰۳ در سن ۵۵ سالگی در توس با زهری که مامون لعین به ایشان خورانید به شهادت رسیدند.

اسمش امیر بود. کارش معبر زدن از معبر مین ها بود، اما به دل خیلی ها معبر می زد. مرگ را هم به سخره گرفته بود. آنقدر محبوب بود که فرشته ها بدنبال دزدیدنش از روی زمین نقشه می کشیدند. چند باری بازی با مین ها کار دستش داد و یک بار کف پایش را به دست مینی سپرد. وقتی از او شرح ماجرا را می ‌پرسیدی کل آن را با این جمله جواب می‌ داد که «صدام پایم را گاز گرفته»! همسنگرانش خوشحال بودند که اورا از چنگال فرشته ها در آورده بودند و به عنوان یادگاری دفاع مقدس برای خود نگاه داشته اند. اما امیر چشمانش به آسمان بود. به دنبال رد پرهای بال همسنگرانش. سال ها بعد امیر دلش تاب نیاورد. دوباره راهی سرزمین عشق شد. اما اینبار فرشته ها زرنگتر بودند و امیر را طوری از زمینی ها دزدیدند که اثری از او بجای نماند. امیر در میان مین ها و هزاران پوند مواد منفجره راهی به دل آسمان باز کرد و زمین را به اهلش سپرد و رفت.... آری فرشته ها هم دزدی می کنند...

برای دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید