معامله قرن؛ سند جدید درباره این که ترامپ دیکته می‌کند نه مذاکره
یک سایت اصلاح‌طلب برخلاف برخی مدعیان اصلاح‌طلب تصریح کرد رفتار ترامپ نشان می‌دهد که او و دولتش قابل مذکره نیستند.
خرداد
نیوز نوشت: جرج بوش رئیس‌جمهور آمریکا در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۲ در سخنرانی
سالیانه خود در کنگره از واژه محور شرارت برای ایران، استفاده کرده و
صراحتا گفت هر کس با ما نیست بر علیه ماست. 18 سال بعد در 28 ژانویه 2020
دونالد ترامپ نیز از معامله قرن و «توافق صلح» خود برای خاورمیانه و
فلسطینی‌ها رونمایی کرد.
18 سال فاصله میان این دو اتفاق است اما منطق هر دوی این اتفاقات یکی است و رویکرد مشترک و استراتژی ثابتی پشت آن است.
برای
آنها فرق نمی‌کند که حوزه مورد بحث در خاورمیانه باشد یا آسیا پاسفیک، فرق
نمی‌کند که قرار است پاسخ نظامی داده شود یا نسخه صلح نوشته شود، برای
آنان همه چیز یک تعریف مشخص و یکسان دارد، تعریف منافع ملی با یک خوانش
کاملا یکطرفه و به‌دور از هرگونه انعطاف نسبت به منافع متقابل طرف‌های
دیگر، آنها همه چیز را با هم و یکجا می‌خواهند و از منظر آنان مذاکره یا
توافق یا تفاهم یک معنا بیشتر ندارد و آن تبعیت محض و بی چون و چرا نسبت به
خواسته‌هایی است که خودشان تعریف و ترسیم کرده‌اند و مفاهیم را نیز از هر
جنس و شکل در همین قالب تعریف می‌کنند.
وقتی از حقوق بشر حرف می‌زنند،
یعنی حقوق بشری که همراستا با منافع و مطالبات آنان باشد، یعنی مهم نیست
اسرائیل و عربستان با معترضان چگونه رفتار می کنند.
ترامپ که از حقوق
معترضان ایرانی دفاع می‌کند و راجع به روزنامه‌نگاران ایرانی سخن می‌گوید و
خود را دلسوز آنان می‌خواند از کنار مثله شدن روزنامه‌نگار معترض عربستانی
گذر می‌کند و ...
وقتی ترامپ از مذاکره حرف می‌زند و خود را علاقه‌مند
به گفت‌وگو نشان می‌دهد، یعنی بسیار خوب! بیاید دور میز بنشینم و عکس
یادگاری بگیریم و آنچه من می‌گوییم را به خوبی و خوشی بپذیرید!
یک‌سال و
اندی از عکس‌های یادگاری با کیم (رئیس کره شمالی) گذشت آیا ترامپ پشیزی
عقب‌نشینی کرده و گامی به جلو برداشته است؟ او از توافق قرن رونمایی کرد و
ادعا کرد که صلح و ثبات و آینده درخشان را برای فلسطینی‌های آواره به
ارمغان آورده است!
توافق قرن یا توافق صلح اما چه بود؟ هر آنچه در همه
این سالها اسلاف پیشین ترامپ جرأت و جسارت انجام آن را نداشته و لایه‌های
تندرو سیاسی اسرائیلی به‌دنبال آن بودند، یکجا و با کمال مسرّت تقدیم
نتانیاهو کرد و بیست و هفت سال مذاکرات را هم به زباله‌دان تاریخ فرستاد و
هیچ چیزی عاید فلسطینی‌ها نشد.
اصول سیاست خارجی در ایالات متحده
تقریباً یکسان است، مثلا حمایت بی چون و چرا و همیشگی از اسرائیل به عنوان
مهمترین شریک راهبردی و حتی بهتر بگوییم بخش مهمی از هیئت حاکمه آمریکا.
ترامپ
با رونمایی از توافق قرن، آخرین گام را برای اثبات بی چون و چرای این
حقیقت برداشت که در نگاه او صلح، مذاکره و توافق یا هر گزاره‌ای از این دست
یعنی تبعیت محض و تمام عیار و بی کم و کاست از خواست و مطالبات او، همین و
بس.
اذعان این سایت اصلاح‌طلب به غیرممکن بودن مذاکره با دولت آمریکا
در حالی است که مایک پمپئو وزیر خارجه ترامپ پنج‌شنبه گذشته در لندن مدعی
شد ایران باید شرط‌های ما را بدون مذاکره، بپذیرد و اجرا کند!
به گزارش
رادیو فرانسه، پمپئو ضمن سخنانی در اندیشکده «پالیسی اکسچنج» از ایران
خواست 12 شرط آمریکا را رعایت کند، حتی بدون آن که نیاز به مذاکره باشد(!)
مقامات
آمریکایی به شکل پاندولی در حال رفت و برگشت بین پیشنهاد مذاکره بدون
پیش‌شرط و در عین حال شرط‌گذاری‌های 12 گانه هستند و آخر سر هم تصریح
می‌کنند که همه نشان دیکته کردن است، نه چیز دیگر.
توقع دارید جای حمله به شورای نگهبان از کارنامه دولت حرف بزند؟!
روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور، در 6/5 سال گذشته به جای کار و خدمت‌رسانی، سرگرم عملیات روانی بوده است.
روزنامه
فرهیختگان ضمن نقد سخنان انتخاباتی روحانی در جمع استانداران و فرمانداران
نوشت: روحانی ترجیح داد درباره ریشه‌های وضع موجود و بی‌رغبتی برخی
گروه‌ها برای مشارکت در انتخابات از سویی و انگیزه پایین بخش‌هایی از جامعه
برای حضور پای صندوق‌های رأی سکوت کرده و پاورچین پاورچین از کنار
مهمترین مسئله این روزهای کشور بگذرد؛ مسئله‌ای که باید آن را نوعی بحران
ناکارآمدی تلقی کرد. بحرانی که حالا محبوبیت دولت را در هفتمین سال آن به
طرز بی‌سابقه‌ای به زیر 10 درصد تنزل داده و باعث سقوط آزاد سرمایه اجتماعی
آن شده است. ایده مرکزی دولت برای حل مشکلات کشور که به صورت عینی در
برجام تبلور یافته بود در حداکثری‌ترین حالت ممکن شکست خورده است. در چنین
شرایطی حتی دو قطبی‌سازی‌های اجتماعی نظیر موتورسواری بانوان، فیلترینگ
تلگرام، حضور زنان در ورزشگاه‌ها و... نیز نتوانسته دولت را از مخمصه موجود
نجات دهد. همین موضوع و عدم امکان اقناع افکار عمومی بابت کارنامه به بار
آمده در این هفت سال باعث شده است هراز گاهی سوژه‌ای جدید به خورد جامعه
داده شود و رسانه‌ها و فضای مجازی چند روزی را با آن سر کار بروند؛ روزی
گلایه از محدودیت اختیارات خبرساز می‌شود. روز دیگر موضوع رفراندوم و بیم
سرایت حساسیت‌ها در خصوص آن به باقی اصول و تشبیه آن به ویروس کرونا و دیگر
روز مذاکره با آمریکا و تلاش برای دوقطبی‌سازی جامعه حول و حوش آن و باز
روز دیگر جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام.
فرهیختگان می‌افزاید: روانشناسی دولت نشان می‌دهد هر جایی کار سخت جلو می‌رفته، بزنگاه عملیات روانی و دوقطبی‌سازی فرا رسیده است.
با
انتحار دولت در گران کردن بنزین، کمتر مؤلفه اقتصادی باقی مانده که عملکرد
ضعیف و غیر قابل قبول دولت را نشان ندهد. نرخ رشد اقتصادی امسال به منفی 9
درصد رسید. از سوی دیگر، نرخ ضریب جینی که نشان دهنده فاصله طبقاتی است،
در دولت روحانی که آن را در سال 92 با 0/365 تحویل گرفت حالا از 0/4099 سال
97 هم عبور کرده و در نوع خود تبدیل به یک رکورد شده است. رشد 239 درصدی
قیمت مسکن در دولت روحانی از آن دست اتفاق‌هایی است که حاصل عملکرد کسی است
که می‌گفت افتخار ما نساختن مسکن برای مردم است. تضعیف 11 پله‌ای ایران در
فضای کسب و کار در سال‌های دولت حسن روحانی گویای این است که وضعیت اشتغال
و به تبع آن تولید به هیچ عنوان مناسب نیست.
سوء تدبیر دولت و رشد 287
درصدی نرخ ارز در دولت روحانی هم نمونه دیگری از عملکرد بی‌برنامه و اشتباه
در عرصه اقتصاد است و حالا شاید بهتر مشخص شود که چرا دولت نه گزارش
می‌دهد، نه نشست خبری برگزار می‌کند و به جای آن با این نهاد و آن نهاد
مشغول دوقطبی‌سازی است.
روایت نشریات اصلاح‌طلب از بی‌فایده بودن امید به اروپا
محافل رسانه‌ای خوش‌بین به غرب هم کانال مالی راه‌اندازی شده از سوی سوئیس را واهی و بی‌فایده می‌دانند.
دولت
انگلیس و فرانسه و آلمان طی دو سال گذشته (پس از خروج آمریکا و توافق)
تعهدات برجامی خود را به راه‌اندازی کانال‌هایی موسوم به SPV و INSTEX فرو
کاستند و بیش از یک سال وعده دادند اما سرانجام تمام آن وعده‌ها به فراموشی
سپرده شد و اکنون سوئیس می‌گوید می‌خواهد یک کانال محدود مالی برای دارو
راه‌اندازی کند.
روزنامه اقتصادی فایننشال تایمز در گزارشی در همین
زمینه نوشت: اروپا در مقابل یکجانبه‌گرایی آمریکا ناتوانی نشان می‌دهد و
کانال موسوم به اینستکس، ضربه‌گیر مناسبی در مقابل تحریم‌ها نیست.
تمایل
اروپا برای اینکه شرکت‌های تجاری، تحریم‌های ثانویه آمریکا را نایده
بگیرند شکست خورده است. از سویی اینستکس که گام رسمی اروپا برای جلوگیری از
آثار مخرب تحریم‌ها بود نتوانست شرکت‌های تجاری را برای همکاری با ایران
تشویق کند.
«لودرس کاتریان» عضو ارشد شرکت حقوقی «هوگان لوولز» به
فایننشال تایمز گفت: اطلاعات زیادی درباره اینستکس وجود ندارد؛ این ساز و
کار در شرایط کنونی اقلام غذایی و دارویی را شامل می‌شود، اما ابعاد
تحریم‌های آمریکا بسیار وسیع است و اینستکس ضربه‌گیر مناسبی نیست.
روزنامه
اصلاح‌طلب آرمان نیز در همین زمینه، مکانیسم سوئیس را بدون انتقال منابع
«بی‌فایده» خواند. همچنین روزنامه همشهری تصریح کرد امید به کانال مالی
اروپایی، امیدی واهی است و مکانیسم پیشنهادی اروپا تاکنون تأثیری نداشته
است.
پاس گل روحانی به سخنگوی وزارت خارجه آمریکا
بلافاصله
پس از سیاه‌نمایی و اظهارات خلاف واقع حسن روحانی و برخی مدعیان اصلاحات
علیه روند بررسی صلاحیت نامزدها، رسانه‌های ضدانقلاب به همراه سخنگوی وزارت
خارجه آمریکا به استقبال این سخنان آمدند.
در حالی که 70 درصد نامزدها
تأیید شده‌اند، مورگان اورتگاس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا مدعی شد «شورای
نگهبان که اعضای آن منصوب رهبری جمهوری اسلامی هستند، اغلب نامزدهای
انتخابات پارلمان را رد صلاحیت کرده‌اند. بی‌جهت نیست که همه نامزدهای
باقی‌مانده هم شکل هستند.» استناد وی به فضاسازی‌هایی است که رئیس‌جمهور و
برخی رسانه‌ها و فعالان طیف اصلاح‌طلب ظرف چند هفته گذشته انجام داده‌اند.
جالب این که رژیم آمریکا، حامی مرتجع‌ترین رژیم‌ها در منطقه (بدون حتی یک
بار نوبر کردن انتخابات) است.
سایت شبکه دولتی انگلیس- شبکه‌ای که سابقه
کودتای 28 مرداد و تحمیل دیکتاتوری به ایران در سال 32 را در کارنامه خود
دارد، با استناد به همین سخنان نوشت: رد صلاحیت «بی‌سابقه» داوطلبان نامزدی
در انتخابات مجلس یازدهم تا حدی تقدیر این انتخابات و ترکیب مجلس را از
پیش روشن کرده است. انتخاباتی که به نظر می‌رسید اصولگرایان شانس زیادی
برای پیروزی
داشته باشند.
در حال حاضر، در بیش از 160 کرسی،
کاندیداهای نهایی اصولگرایان آماده‌اند تا بدون رقابت با داوطلبان دیگر
جریان‌های سیاسی وارد مجلس شوند. در واقع این جریان سیاسی از هم‌اکنون بیش
از نیمی از کرسی‌های مجلس ایران را به دست
آورده است.
بی‌بی‌سی
می‌افزاید: در حال حاضر اصلاح‌طلبان چندین بیانیه صادر کرده‌اند اما به
تصمیم مشخصی درباره انتخابات مجلس نرسیده‌اند. به ویژه آنکه آنها نه
کاندیداهای کافی دارند و نه در صورت شرکت در انتخابات مجلس، می‌توانند
مطمئن باشند که سرنوشتی مشابه انتخابات شورای دوم شهر انتظارشان را نکشد.
در
آن انتخابات که در سال 1381 و بدون نظارت استصوابی برگزار شد، حتی نهضت
آزادی و ملی مذهبی‌ها هم توانستند نامزد معرفی کنند. با این حال،
محافظه‌کاران توانستند در انتخابات پیروز شوند.
سرنوشت اصلاح‌طلبان
شاید وجه تشابهی با نهضت آزادی داشته باشد، گروهی که مهدی بازرگان رهبر آن،
زمانی به عنوان نخست‌وزیر دولت موقت پس از انقلاب انتخاب شد و بعدتر در
مجلس اول هم موفقیت‌هایی به دست آورد.
اما پس از اختلاف این گروه با
جریان حاکم و بلافاصله پس از مجلس دوم، نه تنها صلاحیت آنها از سوی شخص
آیت‌الله خمینی برای حضور در انتخابات هرگز تأیید نشد، بلکه پس از آن،
همواره به عنوان گروهی کم‌اثر و البته بیرون از دایره قدرت باقی ماندند.
بی‌بی‌سی
ادامه می‌دهد: یک مجلس یکدست به محافظه‌کاران کمک خواهد کرد تا اگر اکثریت
دو سوم مجلس را به دست آورند، قوانین و تصمیمات سرنوشت‌ساز بگیرند. از
جمله استیضاح رئیس‌جمهوری که نیاز به رأی دو سوم مجلس دارد.
اما آنها
حتی اگر در این مجلس نتوانند اکثریت مطلق به دست آورند، قادر خواهند بود تا
چالشی جدی برای دولت روحانی ایجاد کنند. تا همین جای کار هم دولت دوم
روحانی، هفت وزیر خود را تغییر داده است. بنابر قانون اگر این تعداد به
نیمی از وزارتخانه‌ها برسد دولت روحانی ناچار است دوباره برای تمامی
کابینه‌اش رأی اعتماد بگیرد.
اما سیاه‌نمایی روحانی علیه روند بررسی
صلاحیت‌ها، تنها سوتی او نبود. بلکه وی با تمسخر انتخابات در افغانستان،
موجب اعتراض محافل افغانستانی شد. روحانی در سخنان اخیر خود با انتقاد از
شیوه برگزاری انتخابات در ایران تأکید کرد که انتخابات در ایران باید
الکترونیکی برگزار شود و گفت: «حتی افغانستان هم انتخابات الکترونیکی
برگزار می‌کند.» و این اظهارات را با خنده بیان کرد و صدای خنده حاضران هم
در پی آن شنیده می‌شود. این نوع رفتار در افغانستان حمل بر استهزا و تمسخر
شدن و اعتراضاتش را در محافل سیاسی آن کشور برانگیخته است. شاه‌حسین
مرتضوی مشاور رئیس‌جمهور افغانستان خطاب به روحانی نوشت به ما طعنه نزنید،
از ما بیاموزید.
نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :
