گزارش روزنامه اصلاحطلب از کش‌وقوس کارگزاران و اتحاد ملت
یک روزنامه اصلاحطلب می‌گوید دعوا و مرافعه به تدریج تبدیل به رویه‌ای مثبت در شورای شهر تهران می‌شود.
هفت
صبح نوشت: در یک هفته اخیر دست‌کم دو مرتبه بین اعضای شورای شهر تهران
مجادله لفظی پیش آمده، یک مورد در جلسه یکشنبه هفته پیش بود که بین محسن
هاشمی و زهرا صدراعظم نوری درگیری لفظی اتفاق افتاد. یک بار هم بحث بین
بهاره آروین و حجت نظری بدجوری بالا گرفت. حتی قبل‌تر هم در مهرماه امسال
باز بین محسن هاشمی و زهرا صدراعظم نوری تنشی پیش آمده بود. جنس این
دعواها هم این طوری نیست که بگوییم مربوط به مذاکرات و رایزنی‌های معمول در
شوراهاست بلکه در این اتفاقات به طور محسوسی ردپای کشمکش‌های حزبی قابل
مشاهده است. به عنوان مثال در بحث اخیر بین محسن هاشمی و زهرا صدراعظم نوری
به وضوح اسم دوحزب اتحاد ملت و کارگزاران مطرح شد و نوری بعد از طعنه
هاشمی گفت ما اگر از کارگزاران صحبت کنیم برای شما بد می‌شود.
هرچند که
تمام اعضای فعلی شورای شهر تهران اصلاحطلب هستند و برآمده از لیست امید
اما از همان زمان جلسات انتخاب شهردار مشخص بود که تقابل‌های خفیفی بین
آنها وجود دارد. حالا نه اینکه فضای جلسات به دوره اول شورای شهر شبیه شده
باشد اما دعواهای خارج از متن بین اعضای شورا زیاد شده. در دوره قبلی البته
این دعواها خیلی شدیدتر هم بود اما با این تفاوت که در دوره چهارم
هیچ‌کدام از دو جناح به طور مطلق دست بالا را نداشت و گزینه مطلوب
اصولگرایان عملا به لطف چرخش الهه راستگو به سمت آنها رای می‌آورد. در این
دوره اما همه یک دست اصلاحطلب هستند و این نوع پیشامدها عجیب به نظر
می‌رسد. اخیرا کار به جایی رسید که بهاره آروین عضو هیئت رئیسه قصد خروج از
جلسه و استعفا داشت. این عضو شورا البته چند هفته پیش هم اعلام کرد که قصد
دارد استعفا بدهد اما بعد منصرف شد.
بهاره آروین که به حزب اتحاد ملت
نزدیک است با حجت نظری از اعضای حزب اعتماد ملی درگیری لفظی پیدا کردند.
ممکن است این تنش‌ها البته بی‌ارتباط با انتخابات پیش‌روی مجلس هم نباشد.
چون به رغم بیانیه شورای عالی سیاستگذاری جبهه اصلاح‌طلبان که گفته در
تهران لیست نمی‌دهند شنیده شده بعضی احزاب اصلاحطلب قصد دارند با
ائتلاف‌های پراکنده لیست بدهند و همین مسئله ممکن است به اختلافات درون
اصلاح‌طلبان دامن بزند که پیامدهای آن را در جلسات شورای شهر ببینیم.
آروین
به حزب اتحاد ملت ایران اسلامی نزدیک است و این حزب در فضای سیاسی به نوعی
نسخه جایگزین حزب مشارکت قلمداد می‌شود. اگرچه سابقه فعالیت‌های سیاسی
آروین مثل عضویت در شورای جوانان بنیاد باران، عضویت در جبهه مشارکت در
اصلاحطلب بودن تردیدی باقی نمی‌گذارد اما در زمان انتخابات 96 بعضی نسبت
به قرارگیری او در لیست امید انتقاد داشتند و این طور عنوان شد که او به
واسطه حمیدرضا جلایی‌پور به حزب اتحاد ملت پیشنهاد شده و در نهایت در لیست
ائتلاف اصلاح‌طلبان قرار گرفته. از دیگر اعضای حزب اتحاد ملت که در این
دوره شورا حضور دارند می‌توانیم به سیدمحمود میرلوحی، سیدآرش حسینی میلانی،
علی اعطا و زهرا صدراعظم نوری اشاره کنیم.
شاخص‌ترین چهره منتسب به حزب
کارگزاران در شورای شهر این دوره، محسن هاشمی رئیس شوراست. در وهله بعد
مرتضی الویری هم اگر چه خودش در مقاطع مختلف گفته هیچگاه عضو حزب کارگزاران
نبوده اما در عموم تحلیل‌های سیاسی گرایش او نزدیک به این حزب ارزیابی
می‌شود. شهربانو امانی نماینده دوره پنجم و ششم مجلس و عضو فعلی شورای شهر
هم از اعضای ارشد حزب کارگزاران است.
بعد از ماجرای انتخاب محمدعلی
افشانی به عنوان شهردار تهران مشخص شد که نفوذ حزب اعتماد ملی در شورای شهر
اگر از اتحاد ملت و کارگزاران بیشتر نباشد، کمتر هم نیست. به طور مشخص
ابراهیم امینی نایب رئیس فعلی شورا از اعضای ارشد این حزب است. در وهله بعد
محمدجواد حق‌شناس هم عضو شورای مرکزی این حزب محسوب می‌شود. همینطور حجت
نظری اگرچه حزب اتحاد ملت از نظر کمی نمایندگان بیشتری در شورای شهر دارد
اما هر زمان ائتلافی بین کارگزاران و اعتماد ملی صورت بگیرد آنها در اقلیت
قرار می‌گیرند. نمونه‌اش روز رای‌گیری انتخاب شهردار بود که عباس آخوندی
فقط یک رای از پیروز حناچی کم آورد.
کدام خیانت مطلوب براندازان است که افراطیون مدعی اصلاحات مرتکب نشده باشند؟
عضو حزب منحله مشارکت ادعا کرد ایستادگی مخالفان جلوی برجام اقتصادی، مردم را ناامید کرده است.
حمیدرضا
جلایی‌پور به شرق گفت: حذف حداکثری صورت گرفته و اصلاح‌طلبان نمی‌توانند
یک لیست حداقلی بدهند. شما خودتان را بگذارید جای اصلاح‌طلب‌ها. تا حالا سه
بار اصلاح طلب‌ها با وجود همه حذف‌ها (حتی در شرایطی که هاشمی رفسنجانی را
حذف کردند) مردم را به انتخابات دعوت کردند و هر سه دفعه هم مخالفان تا
توانسته‌اند، مانع ایجاد کرده و صریح جلوی برجام اقتصادی ایستادند. تا
اینکه ترامپ نامتعادل آمد و تحریم حداکثری اقتصادی علیه ایران اعمال کرد.
مردم سه بار آمدند و پاداش نگرفتند. مردم ناامید شدند. ما همه این ناامیدی و
اعتراض را در اعتراضات دی 96 و آبان و
دی 98 دیدیم. شما دیگر اینجا به
نظرسنجی هم نیاز نیست مراجعه کنید. با چشم، مستقیم می‌‌شد دید. حالا
ببینید در این وضعیت بغرنج عقل جمعی شعسا فعلا به اینجا رسیده که به مردم
صادقانه بگوید ما با انتخابات قهر نمی‌کنیم؛ ولی لیست نداریم.
وی افزوده
است: تندروها مخالف رعایت معیارهای دموکراسی هستند، به همین دلیل به شدت
مخالف اصلاح طلبان هستند؛ چون گفتمان اصلاح‌طلبی تقویت دموکراسی در ایران
است. از طرف دیگر سرنگونی طلبان هم مخالف اصل نظام جمهوری اسلامی هستند و
حضور جریان اصلاح‌طلبان را یکی از موانع سرنگونی می‌دانند؛ بنابراین هر دو
طرف به اصلاح‌طلبان حمله می‌کنند و هزینه ای برایشان ندارد؛ اما هر دو طرف
خطا می‌کنند؛ به ویژه تندروها؛ اصلاح‌جویی در ایران به این واقعیت اجتماعی
تکیه دارد؛ پس ممکن است تندروها اصلاح‌طلب‌ها را حذف کنند؛ ولی خودشان دائم
باید برای کنترل این جامعه مطالباتی و جنبشی آمادگی داشته باشند.
از
آن طرف هم سرنگونی‌طلبان خطا می‌کنند، کارشان با امید بستن به تحریم و جنگ
ترامپ به جایی نمی‌رسد؛ چون نه جمهوری اسلامی پوشالی است و نه اصلاح‌طلبان
در نقد خود به جمهوری اسلامی حاضر می‌شوند ذره‌ای آسیب به سرزمین ایران
وارد شود. اصلاح‌طلبان با ایستادگی مدنی تندروها را به یک حکمرانی خوب دعوت
می‌کنند.
این اظهارات از جهات مختلف خلاف واقع است نخست این که «برجام
اقتصادی» واقعیت خارجی ندارد. برجام، واگذاری امتیازات هسته‌ای نقد در
مقابل مشتی وعده بدون تضمین بود. به نحوی که در همان دو سال و نیم اجرای
توافق و به ویژه در دولت اوباما، فشارهای تحریمی و تهدید طرف‌های همکاری با
ایران (در قالب تحریم‌های ویزایی و مجازات و جریمه آنها) تداوم داشت. در
واقع طرف غربی بنا نداشت با برجام، امتیاز واقعی به ایران بدهد ضمن این که
رونق اقتصادی پایدار و با کیفیت باید درون‌زا باشد. اگر هم مردم از شرایط
اقتصادی رنج می‌برند، محصول 6 سال فرصت‌سوزی دولتی با وجود همه اختیارات
است و اتفاقا اصلاح‌طلبان اینجا باید پاسخگو باشند و نمی‌توانند پرسشگر
باشند.
ثانیا آقای جلایی‌پور در حالی از آقای هاشمی دم می‌زند که طیف
متبوع وی پس از دوم خرداد، برای ترور شخصیت آن مرحوم چیزی کم نگذاشتند. در
واقع این طیف بودند که سال 78 در انتخابات مجلس با انواع ترفندهای ضداخلاقی
به حذف هاشمی پرداختند. ضمن این که طیف مذکور در سال 84 مصطفی معین و
کروبی و در سال 88 موسوی را در گود انتخابات داشتند اما به مردم باختند
آنها در سال 92 و 96 نیز از نامزدی عارف و جهانگیری برخوردار بودند و
نمی‌توانند ادعا کنند محدودیت نامزد داشته‌اند.
درباره اغتشاشات دی 96 و
آبان ماه 98 نیز گفتنی است که در کنار نقش‌آفرینی محافل ضد انقلاب، نقش و
سوء مدیریت دولت بسیار بارز است. به ویژه در ماجرای تلخ آبان‌ماه، آنچه
موجب شوک به مردم و موج‌سواری ضدانقلاب شد، بی‌تدبیری محض دولت پس از 4 سال
لج‌بازی برای حذف کارت سوخت و گران کردن سه برابری قیمت بنزین بود. یا
امثال جلایی‌پور می‌توانند توضیح بدهند که چرا سهمیه‌بندی و کارت سوخت و
افزایش تدریجی و سالانه قیمت برای 4 سال کنار گذاشته شد و موجب تحمیل خسارت
144 هزار میلیارد تومانی به کشور گردید؟! آیا این رقم سنگین را نمی‌شد
هزینه رونق تولید و ایجاد اشتغال کرد؟!
اما ادعای آخر آقای جلایی‌پور از
بقیه عجیب‌تر است. او در دوره اصلاحات در راس یک روزنامه به شدت تندرو
(جامعه) که دروغ‌پراکنی، ساختارشکنی و آشوب‌افکنی را ترویج کرد و به مقایسه
فرمانده سپاه با دیکتاتور کامبوج می‌پرداخت، قرار داشت. در این دوره
افراطیون مدعی اصلاحات با گروهک‌های برانداز در فتنه تیرماه 78 به هم
رسیدند. برخی عناصر فعال در این فتنه مدتی بعد از کشور متواری شده و رسما
به جریان برانداز پیوستند. همین طیف ده سال بعد یعنی سال 88 مجددا با
مدعیان اصلاح‌طلبی به هم رسیدند و آن آشوب نیابتی 8 ماهه را دوشادوش هم پیش
بردند تا به بن‌بست رسیدند و از مردم تودهنی خوردند. آیا طرح دروغ تقلب و
اردوکشی خیابانی و حمله به مساجد و مراکز بسیج و مردم و سپس شعار علیه اصل
جمهوری اسلامی و ولایت فقیه و نهایتا معارضه‌جویی با عزاداری حضرت
سیدالشهدا(ع) کمترین نسبتی
با اصلاح‌طلبی دارد؟!
سرانجام باید پرسید
مدعیان دروغین اصلاح‌طلبی، کدام خیانت را در خدمت جریان برانداز مرتکب
نشده‌اند؟ مردم را ناامید نکرده‌اند که کرده‌اند. هنگام تصدی دولت و مجلس،
وعده‌های دروغین و خیالی نداده‌اند که داده‌اند. بارها دروغ نگفته و با
ایجاد التهاب، تحریک به اغتشاش نکرده‌اند که کرده‌اند. با گروهک‌های ضد
انقلاب ارتباط نگرفته و نقشه‌های مشترک به اجرا نگذاشته‌اند که چنین
کرده‌اند. به خدشه در انتخابات نپرداخته‌اند که پرداخته‌اند. دشمن را به
طمع نینداخته‌اند که بارها چنین کرده‌اند. تنها تفاوت آنها، زدن نقاب
اصلاح‌طلبی، به سیمای منفور براندازها و خائنین رسمی به کشور و ملت است.
تندروهای مشارکت در آفساید! 6 حزب اصلاحطلب لیست می‌دهند
با قطعی شدن خبر ارائه فهرست از سوی اغلب احزاب اصلاحطلب، ادعای شورای سیاستگذاری این جبهه مبنی بر نداشتن نامزد کافی رنگ می‌بازد.
روزنامه
سازندگی وابسته به حزب کارگزاران ذیل تیتر «بازگشت اصلاح‌طلبان» نوشت:
احزاب اصلاحطلب «اعتماد ملی، کارگزاران، ندای ایرانیان، خانه کارگر، حزب
کار و مردم‌سالاری» به‌زودی فهرست انتخاباتی می‌دهند.
این روزنامه نوشت:
حزب کارگزاران سازندگی اعلام کرد در انتخابات مجلس شرکت کرده و لیست حزبی
می‌دهد. سیدحسین مرعشی، سخنگوی حزب گفت به رغم رنجشی که این حزب از
ردصلاحیت نیروهای اصلاحطلب در تهران و سراسر کشور دارد اما قصد دارد با
عبور از فضای هیجانی و کنترل این فضا، برای ایران و آینده کشور در
انتخابات شرکت کند.
عضو شورای مرکزی کارگزاران سازندگی افزود: ما
به‌عنوان یک حزب سیاسی که در طول سال‌ها و ماه‌ها و روزهای منتهی به
انتخابات روزنامه‌ای منتشر می‌کنیم و سیاست‌ورزی می‌کنیم فضای سیاسی را رصد
می‌کنیم و ائتلاف‌هایی را شکل می‌دهیم. ما فکر می‌کنیم حداقل سیاسیون
ایران باید هوش هیجانی بالایی داشته باشند و تسلیم احساسات نشوند. هوش
هیجانی حزب کارگزاران بر احساسات پاک اعضای شورای مرکزی و کمیته سیاسی غلبه
کرد و در نهایت در ادامه تصمیم قبلی حزب که به استان تفویض اختیار کرده
بودیم در تهران قرار شد بدون ائتلاف با هیچ حزب دیگری یک لیست ارائه دهیم.
روزنامه اعتماد نیز در گزارشی تصریح کرد که برخی احزاب اصلاحطلب لیست انتخاباتی ارائه خواهند کرد.
اما
روزنامه آفتاب یزد به قلم علی تاجرنیا (عضو حزب منحله مشارکت) از ارائه
لیست انتقاد کرده و می‌نویسد: شاید علت اینکه دراین میان برخی احزاب منتسب
به اصلاح طلبی به دنبال این هستند که علی رغم اعلام رسمی این شورا، لیست
انتخاباتی ارائه دهند اولا برای رهایی از هزینه عدم ارائه لیست در سال‌های
آتی است ثانیا اینکه جریان اصلاحات می‌خواهد از حداقل‌هایی که برخوردار است
بهره‌مند شود. اما علاقه برخی احزاب منتسب به اصلاح‌طلبی برای ارائه لیست
دراین انتخابات، دلیل دیگری هم دارد، و آن پیشینه این احزاب است. احزابی که
نشان دادند بیشتر به رفتارهای سیاسی تا خط‌مشی اصلاح‌طلبانه پایبندند به
هر روی این احزاب احساس می کنند که به هر شکل باید در مجلس حضور پیدا کنند و
از همین رو سخن از ارائه فهرستی برای انتخابات داده‌اند. شورای سیاستگذاری
اصلاح‌طلبان نیز منعی برای این حزب وسایر احزاب برای حضور درانتخابات
نگذاشته است اما نباید آن را به نام لیست اصلاح‌طلبی نوشت. شکی نیست ارائه
چنین لیستی نقطه عطفی در رفتار این احزاب و رویکردش نسبت به مسائل خواهد
بود. نباید تصور کرد حضور یک یا چند حزب اصلاح‌طلبی و ارائه لیست آنها
نتیجه را علیه اصلاح‌طلبان تغییر می‌دهد.
از سوی دیگر سایت اصلاحطلب
فرارو نوشت: بررسی اظهارات اصلاح‌طلبان در این روزها نشان می‌دهد برخلاف
برخی احزاب اصلاحطلب چون اتحاد ملت سایر احزاب اصلاحطلب همچون کارگزاران
سازندگی درصدد حضور در انتخابات پیش‌رو و ارائه فهرست هستند.
تاجرنیا
با انتقاد از احزاب لیست‌دهنده به فرارو گفت: قطعا این اقدام برخی از
اصلاح‌طلبان از دید افکار عمومی نوعی تشتت در بین جبهه اصلاحات تلقی
می‌شود، از سویی با توجه به اینکه از الان به راحتی می‌توان نتیحه انتخابات
را پیش‌بینی کرد، جریان رقیب مدعی می‌شود اصلاح‌طلبان در انتخابات شرکت
کردند و این به هیچ عنوان برای مجموعه بدنه و جریان اصلی اصلاحطلب که در
انتخابات شرکت نکردند مناسب نیست، چرا که اصلاح‌طلبان در مجلس نمی‌توانند
اقدامی را صورت دهند.
عضو حزب اتحاد ملت اضافه کرد: در مورد حزب
کارگزاران نیز این گروه همیشه عمل‌گرایی‌اش به پرنسیب سیاسی‌شان چربیده و
در انتخابات شرکت خواهند کرد، به‌نظر می‌رسد در تهران یک ائتلاف نانوشته
بین کارگزاران، خانه کارگر، حزب اسلامی کار، مردم‌سالاری و ندای ایرانیان
شکل بگیرد و آنها با یک فهرست مشترک در صحنه حاضر شوند.
وی ادامه داد:
در این بین باید دید چه به دست می‌آید و چه چیزی از دست می‌رود، در حال
حاضر مهم‌ترین موضوع برای اصلاح‌طلبان بازیابی سرمایه اجتماعی است که طی دو
سال گذشته از دست رفته و با توجه به رد صلاحیت اصلاح‌طلبان شاخص از جمله
آقایان مطهری و صادقی، شورای عالی به نظر بنده سیاست درستی مبنی بر عدم
ارائه لیست در پیش گرفت، اما تصمیم برخی از احزاب برای حضور در انتخابات
نشان می‌دهد، آنها تحت هر شرایطی می‌خواهند در قدرت بمانند و همچنین هزینه
عدم مشارکت در انتخابات را از خود دور کنند.
نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :
