|
فقط 313 نفر؟ چگونگی تسخیر جهان با یاران كم 
درباره وبلاگ مطالب اخیر
آرشیو وبلاگ نویسندگان گالری عکس دریافت همین آهنگ پاسخ به 3 سؤال درباره رجعت
آیت‌الله سبحانی می‌گوید: این پندار که رجعت نیز از قبیل تناسخ است، تصور باطلى است. چون تناسخ به معناى بازگشتِ فعلیّت به قوّه و بازگشت انسان به دنیا از راه نطفه و گذراندن دوباره تکوّن بشرى است تا دوباره انسان شود.
یکی از سؤالات درباره رجعت این است که
چه دلیلی بر آن داریم و چگونه رجعت با برخی آیات قرآن کریم که می‌فرماید «کسی از مردگان باز نمی‌گردد» سازگار
است؟ نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : رجعت در امت اسلامى دلیل بر وقوع رجعت در این امت، این آیه است: «وَإِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ اْلأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ» «نمل/۸۲ و ۸۳»؛ (و هنگامى که فرمان عذاب آنها رسد (در آستانه رستاخیز) جنبندهاى را از زمین براى آنان بر مىآوریم که با آنان تکلّم مىکند (و مىگوید) که مردم به آیات ما ایمان نمىآورند. روزى که ما از هر امتى گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مىکردند محشور مىکنیم و آنان را نگه مىداریم تا به یکدیگر ملحق شوند.) از مفسران کسى شک ندارد که آیه اول مربوط به حوادث قبل از روز قیامت است، از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هم روایت است که بیرون آمدن جنبنده از زمین از علایم قیامت است، جز این که میان مفسران اختلاف نظر است که مقصود از «دابّة الأرض» (جنبنده زمین) کیست و چگونه بیرون مىآید و چگونه حرف مىزند و مطالب دیگر که نیازى به طرح آنها نیست. مسلم روایت کرده است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «قیامت برپا نمىشود تا آنکه ۱۰ نشانه پدید آید: فرو رفتن زمین در مشرق، در مغرب و در جزیرة العرب، دود، دجّال، دابّة الأرض، یأجوج و مأجوج، طلوع خورشید از مغرب و آتشى که از قعر عدن بیرون مىآید و مردم را مىکوچاند.» (صحیح مسلم جلد ۸ ص ۱۷۹) سخن در آیه دوم است. حق آن است که آیه ظهور دارد در حوادث پیش از قیامت، چرا که آیه، بیانگر زنده شدن گروهى از هر جماعت است. یعنى همه برانگیخته نمىشوند، روشن است که زنده شدن در قیامت مربوط به همه است نه برخى. خداوند مىفرماید: «روزى است که کوهها را جابه جا مىکنیم و زمین را آشکار و مسطح مىبینى و همه آنان را بر مىانگیزیم و احدى از آنان را فروگذار نخواهیم کرد» «... وَحَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً». (کهف/۴۷) آیا پس از این بیان صریح، مىتوان آیه مورد بحث را به روز رستاخیز و قیامت تفسیر کرد؟ دو قرینه دیگر هم هست که ظرف زمانى حادثه را بیان مىکند: اول: آیه پیش از آن یکى از علایم قیامت را که خروج جنبنده زمین است براى مردم بیان مىکند، طبیعى آن است که زنده شدن گروهى از مردم به همین مسأله مربوط باشد. دوم: در همان سوره در آیه ۸۷ یعنى پس از سه آیه، سخن از قیامت و دمیده شدن در صور و وحشت همه اهل آسمانها و زمین است و این نشان مىدهد که حوادث پیش از آن مربوط به قبل از آن روز است و زنده شدن گروهى از تکذیب کنندگان آیات خدا حتماً پیش از قیامت رخ خواهد داد و از علایم آن روز است و در وقتى پدید خواهد آمد که جنبندهاى از زمین بیرون مىآید و با مردم حرف مىزند. شگفت از سخن فخر رازى که مىگوید: زنده شدن گروهى از هر امت پس از برپایى قیامت واقع خواهد شد. (مفاتیح الغیب، جلد ۴ ص ۲۱۸) این سخن بىاساس است و ترتیب و پیوند آیات با هم آن را نفى مىکند و بر اعتقاد شیعه که آیه مربوط به پیش از قیامت است تأکید مىکند. به علاوه، زنده شدن گروهى از مردم با اعتقاد به حیات مجدد همه انسانها در قیامت ناسازگار است. آرى، آیه از حشر دروغگویان سخن مىگوید، اما رجعت گروهى دیگر از صالحان بر عهده روایات رجعت است. قرآن در باره کیفیت وقوع رجعت و خصوصیات آن چیزى نگفته است، مثل برزخ و حیات برزخى. وقوع رجعت در امتهاى پیشین، وقوع آن را در این امت نیز تأیید مىکند ابو سعید خدرى روایت کرده است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «شما وجب به وجب و ذراع به ذراع از سنتهاى پیشینیان پیروى خواهید کرد، حتى اگر آنان وارد سوراخ سوسمارى هم شده باشند، شما نیز چنین خواهید کرد. گفتیم: دنباله روى از یهود و نصارا اى رسول خدا؟ فرمود: پس کى؟» (صحیح بخاری جلد ۹ ص ۱۱۲) و نیز به روایت ابوهریره، پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «قیامت برپا نخواهد شد مگر آنکه امت من مثل امتهاى گذشته وجب به وجب و ذراع به ذراع گرفتار خواهند شد. گفتند: یا رسول اللَّه، مثل ایرانیان و رومیان؟ فرمود: مگر مردم جز آنانند؟ (صحیح بخاری جلد ۹ ص ۱۱۲) صدوق نیز روایت کرده است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: «هر چه در امتهاى گذشته بوده، در این امت هم همانند آن خواهد بود، گام به گام و مو به مو.» (کمال الدین، ص ۵۶۷) از آنجا که رجعت در امتهاى گذشته از حوادث مهم بوده، پس باید مانند آن در این امت هم به دلیل همگونى و مشابهت پیش آید. مأمون عباسى از حضرت رضا علیه‌السلام در باره رجعت پرسید. آن حضرت جواب فرمود: حق است، در امتهاى گذشته هم بوده، قرآن هم از آن سخن گفته و پیامبر خدا صلى الله علیه و آله هم فرموده است: در این امت، هر چه در امتهاى پیشین بوده خواهد بود، گام به گام و مو به مو. (بحارالانوار، جلد ۵۳ ص ۵۹) این حقیقت رجعت و دلایل آن است. معتقدان به آن هم بیش از این ادعایى ندارند و خلاصهاش بازگشت حیات به دو گروه از نیکان و بدان پس از ظهور امام مهدى علیه‌السلام و پیش از قیامت است و آن را جز کسى که به دلایل آن دقت نکند، انکار نمىکند. چند سؤال و پاسخ آنها سؤال اول: بازگشت ظالمان با آیهاى که مىگوید: «مردمى را که هلاکشان کردیم، بازگشت بر آنان حرام است» «انبیا/۹۵» چگونه قابل جمع است؟ این آیه، با قاطعیت رجوع آنان را نفى مىکند. جواب: این آیه مخصوص ظالمانى است که در این دنیا به کیفر ظلمشان هلاک شده‌اند که آنان بر نمىگردند. اما ستمگرانى که بدون مؤاخذه از دنیا رفتهاند، برخى بر مىگردند تا کیفر عملشان را ببینند، سپس در آخرت هم به عذاب شدیدتر گرفتار مىشوند. پس آیه ارتباطى به بحث رجعت ندارد. سؤال دوم: ظاهر آیهاى که مىفرماید: «وقتى مرگ یکى از آنان مىرسد، مىگوید: خدایا مرا برگردانید تا کار نیک انجام دهم. هرگز! این سخنى است که مىگویند و پس از مرگشان برزخى است تا روز قیامت» «مومنون/۹۹ و ۱۰۰» آن است که پس از مرگ، بازگشتى به دنیا نیست. جواب: آیه از یک قانون کلى حکایت مىکند که قابل استثناء در برخى موارد است و دلیل آن زنده شدن بعضى از مردگان در امتهاى پیشین است. اگر عدم بازگشت به دنیا یک قانون و سنت کلى و استثناء ناپذیر بود، بازگشت برخى به دنیا با عموم آیه تناقض داشت. این آیه هم مثل سنتهاى دیگر الهى در مورد انسان است و مىرساند که طبیعتاً پس از مرگ، حیاتى نیست تا قیامت و این منافاتى ندارد که در بعضى موارد به خاطر مصالح برتر، رجعتى صورت بگیرد. سؤال سوم: استدلال به رجعت، مبتنى بر این است که آیه «وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً ...» «نمل/۸۳» را حاکى از وقوع حادثه پیش از قیامت بدانیم. ولى ممکن است آیه، درباره حادثهاى در روز قیامت باشد که قبل از آیه «وَیَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ» «نمل/۸۷» ذکر شده و طبیعى آن بود که پس از آن ذکر شود و مراد از فوجى از هر امت، گروهى از ستمگران و سران آن اقوام باشند. جواب: اولًا: بر فرض آنکه آیه «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ ...» حکایتگر واقعهاى در روز قیامت باشد، تقدم آن بر آیه نفخ صور، اختلالِ بىدلیل در آهنگ کلام است. ثانیاً: ظاهر آیات مىرساند که دو روز وجود دارد: یکى روزى که از هر امتى گروهى زنده مىشوند و دیگرى روزى که در صور دمیده مىشود. این که آن روز را از متممهاى روز قیامت بشماریم، لازمهاش آن است که آن دو روز، یک روز باشد و این خلاف ظاهر آیات است. نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : واكاوی یك انحراف؛ چه كسانی در عصر ظهور امام زمان(عج) رجعت می‌كنند؟ براساس روایات اسلامی رجعت جنبه همگانی ندارد، بلکه اختصاص به مؤمنان صالح‌العملی دارد که در یک مرحله عالی از ایمان قرار دارند و همچنین کفار و طاغیان ستمگری که در مرحله منحطی از کفر و ظلم قرار دارند؛ چنین به نظر می‌رسد که بازگشت مجدد این دو گروه به زندگی دنیا به منظور تکمیل یک حلقه تکاملی گروه اول و چشیدن کیفر دنیوی گروه دوم است. "رَجعَت" از ریشه "رج‌ع" عربی و در لغت به معنای یکبار بازگشتن است، رجعت در اصطلاح دینی به معنی بازگشت مردگان به زندگی در دنیا است.در باور اعتقادی شیعه و بعضی از دیگر مذاهب معتقد به قیامت، نیز باور به رجعت وجود دارد. از جمله اعتقاد مسیحیان به زنده كردن مردگان توسط حضرت عیسی(ع) یا داستان اصحاب کهف و....در واقع اعتقاد به رجعت به معنای عام آن، اعتقاد به قیامت است. اما در رَجعَت اصطلاح علم کلام و در عقیده شیعیان عبارت است از اینکه؛ خداوند گروهی از مردگان را در هنگامه ظهور حضرت مهدی(عج) به همان صورتی که قبلا در دنیا بوده‌اند به دنیا بر می‌گرداند، گروهی را عزیز و گروهی را ذلیل می‌کند و اهل حق را بر اهل باطل غلبه داده، داد مظلومان را از ستمگران می‌گیرد. نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : **فلسفه رجعت چیست؟ با توجه به آنچه از روایات اسلامی استفاده می‌شود، رجعت جنبه همگانی ندارد، بلکه اختصاص به مؤمنان صالح‌العملی دارد که در یک مرحله عالی از ایمان قرار دارند و همچنین کفار و طاغیان ستمگری که در مرحله منحطی از کفر و ظلم قرار دارند؛ چنین به نظر می‌رسد که بازگشت مجدد این دو گروه به زندگی دنیا به منظور تکمیل یک حلقه تکاملی گروه اول و چشیدن کیفر دنیوی گروه دوم است. به تعبیر دیگر گروهی از مؤمنان خالص که در مسیر تکامل معنوی با موانع در زندگی خود روبرو شده‌اند و تکامل آنها ناتمام مانده‌است، حکمت الهی ایجاب می‌کند که سیر تکاملی خود را از طریق بازگشت مجدد به این جهان ادامه دهند، شاهد و ناظر حکومت جهانی حق و عدالت باشند و در بنای این حکومت شرکت جویند، چرا که شرکت در تشکیل چنین حکومتی از بزرگترین افتخارات است و برعکس، گروهی از منافقان و جباران سرسخت علاوه بر کیفر خاص خود در رستاخیز باید مجازات‌هایی در این جهان، نظیر آنچه اقوام سرکشی مانند فرعونیان و عاد و ثمود و قوم لوط دیدند ببینند، و تنها راه آن رجعت است. چنانكه امام جعفر صادق(ع) در حدیثی می‌فرماید:" رجعت عمومی نیست بلکه جنبه خصوصی دارد، تنها گروهی بازگشت میکنند که ایمان خالص یا شرک خالص دارند." نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : **كالبد شكافی یك انحراف اما طی سال‌های اخیر هر از گاهی به مسایلی برخورد كرده ایم كه به رَجعَت افرادی خاص در عصر ظهور اشاره صریح می كنند و این در حالی است كه در این زمینه هیچ سند متقنی ندارند، ضمن این كه طرح مكرر این مساله موجب بروز برخی انحرافات در عصر انتظار و مهدویت شده است كه به زعم بسیاری از صاحب نظران زنگ خطری است كه باید جدی گرفته شود. نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : پیوند روزانه
صفحات جانبی آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
|
