آموزش وزن شعر به زبان ساده - قسمت اول       

حتی خیلی از بچه های قوی شاعر و داستان نویس، اصول اولیه ی عروض و قافیه را نمی دانند. کتاب هایی مثل «عروض و قافیه ی دکتر شمیسا» هم بیشتر علمی هستند تا کاربردی. یعنی  زیاد به درد کسی که فقط می خواهد وزن و قافیه را در حدّ مقدماتی یاد بگیرد و اشکالات وزنی شعرش را برطرف کند نمی خورد. پس فعلا تصمیم گرفتیم روش ساده ای را در چند جلسه برای آموزش مقدماتی عروض و قافیه امتحان کنیم. اما یادتان باشد که راز موفقیت شما شعر خواندن زیاد و حفظ کردن و تمرین آموخته هاست:

هر شعری که گفتید را در اولین مرحله تقطیع کنید. یعنی چی؟ یعنی بخش بخش بخوانید و آن بخش ها را زیر مصرع های شعر بنویسید. یادتان باشد که کلمات را آنگونه که می خوانیم تقطیع کنید نه آنگونه که می نویسیم.

مثلا «خواهر به مکّه رفته» می شود: «خا هر ب مک ک رف ت».

این موضوع یکی از اصولی ترین چیزهایی ست که باید همیشه یادتان باشد. حالا به هر کدام از این بخش ها یک «هجا» می گوییم که سه حالت دارد:

1- یک حرفی: که به آن هجای کوتاه می گویند مثلا: تَ تِ تُ

2- دو حرفی: که به آن هجای بلند می گویند مثلا: ما می مو در بز هم سد

3- سه حرفی و بیشتر: که به آن هجای کشیده می گویند مثلا: است، باز، ایست، پودر، سارتر

علامت هجای کوتاه: U     علامت هجای بلند: _      علامت هجای کشیده: _U

مثال: توانا بُوَد هر که دانا بُوَد

ت وا نا ب ود هر ک دا نا ب ود

_U_ _U_ _U_ _U

فعلا به هر شعری که رسیدید بدون توجه به اختیارات شعری و درست و غلط بودن، این روش را امتحان کنید تا فردا با جزئیات عروض و قافیه آشنا شویم. چیزی که امروز آموختیم پایه و اصل یادگیری وزن بود.