اما صحبتهای روز گذشته رهبر انقلاب [بخوانید:اگر قرار بود چارچوب تحریم ها حفظ شود، چرا مذاکره کردیم؟!] کاملاً نشان داد چرا سیاستمداران، رسانه های معتبر خارجی و استراتژیست های نظام سلطه برای تیترهای یک و یادداشتهای صفحه دوم حسین شریعتمداری در کیهان ارزش ویژه ای قائلند و آنرا نزدیکترین دیدگاه و رسانه در جمهوری اسلامی به رهبری انقلاب ارزیابی می کنند.

حسین شریعتمداری در شاه بیت تحلیلهای کیهان در خصوص برجام هسته ای در دوماه گذشته که بنظر قرار بود نسبت و ایستادگی بسیاری از افراد پرمدعا با انقلاب و آرمانهای آن مشخص شود، طی تحلیلی نوشت: «با جرأت می‌توان گفت که ایشان به هیچوجه از متن تهیه شده راضی نیستند و اگر غیر از این بود با توجه به اطلاع دقیق از توافق وین، تأکید حضرت ایشان بر «متن تهیه شده تصویب بشود یا نشود از اصول انقلاب دست نخواهیم کشید» و تکرار چندباره آن ضرورتی نداشت.» [متن کامل یادداشت: شریعتمداری: رهبری به هیچوجه از متن برجام راضی نیستند​] همچنین بخوانیذ : [کیهان: راهی جز رد برجام وجود ندارد]

اما در مقابل، بسیاری از افراد با اتخاذ سیاست «یکی به نغل و یکی به میخ» سعی کردند در صورت مخالفت یا موافقت صریح رهبری با برجام هسته ای، جانب هردو طرف را داشته باشند و در هر صورت جایگاه خود را حفظ کنند. [بخوانید:بررسی عملکردی دلواپسان و دلباختگان هسته ای//چرا رهبری به طور صریح با برجام مخالفت نمی کند !؟]

در طول سالهای گذشته حسین شریعتمداری نشان داده است همچنان کیهان قدرت بر هم ریختن بازی از پیش طراحی شده را دارد. هرچند شاید انتقادات بسیاری بویژه در خصوص عدم خط مشی مناسب کیهان در حوزه اقتصادی یا سیاست داخلی وارد باشد اما بر سر آرمانهای انقلاب که می رسد، خطوط اصلی کیهان همواره راهگشای بن بست “هیاهوی رسانه ای کف روی آبی” بوده است!