صلی الله علیک یا رسو الله یا رحمةٌ للعالمین (صلی الله علیه و آله)

کتاب شریف «نهج الفصاحه» مجموعه ای از سخنان پیامبر اعظم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ است که در سه بخش کلی تنظیم شده است؛ بخش اول به کلمات آن حضرت؛ بخش دوم خطبه ها و بخش سوم به مثل هایی که در کلام آن حضرت بوده، اختصاص یافته است. در بخش اول آن 3227 حدیث از پیامبر اعظم ـ صلی اللّه علیه وآله ـ، نقل شده است.

در این جا به نقل گلچینی از دُر واژه های نبوی از کتاب نهج الفصاحه می پردازیم.

السّلام علیک یا امام الرئوف ...

سلام بر تو که مهربانی هایت از شمار زائران انبوهت بسیار بیشتر است.

امروز، سلام اشکبار ما با سوختن «اباصلت» همراه شده است.

 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) :

« پاره ای از تن من در خراسان دفن خواهد شد، هر مؤمنی او را زیارت کند خداوند عزّوجل بهشت را بر او واجب می کند. »

امام رضا (علیه السّلام) :

« آگاه باشید که مرا به ظلم با زهر خواهند کشت و در سرزمین غربت دفن خواهند کرد. »

السّلام علیک یا غریب الغربا ...

امام رضا (علیه السّلام) :

« هر كه در مجلسى بنشیند كه در آن یاد ما (اهل بیت) زنده مى شود، قلبش، در روزى كه قلب ها مى میرند، نمى میرد. »

(بحارالانوار: 44/278)

ای امام الرئوف!

همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم ...

تا با زمزمه ملائک همراه شویم.

امام رضا (علیه السّلام) :

« هیچ یك از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمى كند،

مگر این كه در روز قیامت شفاعتم از او پذیرفته مى شود. »

(وسائل الشیعة: 13/552)

سلام، غریب تر از هر غریب!

سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زائر، بهشت گمشده!

سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده!

سلام، سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده!

سلام، امام غریب من!

امام حسن مجتبی (علیه السّلام):

معاویه در حقى كه از آنِ من بود با من ستیز كرد

و من براى صلاح امّت و جلوگیرى از ریختن خونشان آن را واگذاردم .

(بحارالأنوار: 44/30)

صلحت حماسه بود نه سازش که این چنین

شـــد ســـربلند پرچــم اســلام راستیــن

امام حسن مجتبی (علیه السّلام):

به جان خویش قسم كه ما پرچم هاى هدایت و نشانه هاى روشن پرهیزگارى هستیم.

(تحف العقول: 233)

حرمت را، نه چراغ و نه رواق و نه در است

قبـــر بی زائــر تو، کعـــبه اهل نظر است

السّلام علیک یا رسول الله (صلّی‌الله‌علیه‌وآله)

مردى از دنیا مى رود که دنیا،

چشم انتظارش نشست تا ...

نقطه بگذارد بر انتهاى سطر پیامبرى و

نامه رسالت را مُهر بنگارد با نقش نگین خاتمیت.

رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله):

کاملترین مؤمنان از نظر ایمان خوش اخلاق‌ترین آنهاست .

(تحت العقول، 47)

دیوارهاى حرا، هنوز طنین نیایش هایت را جار مى زند.

خشت خشت کعبه از تو مى گوید؛

از تو که دسیسه هاى کفار را به هیچ گرفتى و مصمم و پرشور، ایمانت را فریاد کردى.

آفتاب تا ابد چشمان پیامبرى ات را وام دار است.

رسول خدا (صلّی الله علیه وآله):

علاقه نسبت به ریاست و ثروت سبب روئیدن نفاق در قلب و درون خواهد شد.

(مجموعة ورّام، ص 264)

یا رسول الله !

مثل تو دیگر در پهنه زمین تکرار نخواهد شد،

اما با تکرار صلوات بر تو، نور حضورت را در قلب خود احساس مى کنیم . . .

« الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم »

حضرت علی (علیه السّلام) بر جمعی وارد شده و از آنها سؤال فرمودند: آیا می دانید امید بخش ترین آیه ی قرآن کدام است؟! هرکس به فراخور حال خویش آیه ای را عنوان کرد:

بعضی گفتند: آیه ی «إِنَّ اللّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ»[1] یعنی خداوند جز شرک، گناهان دیگر را می بخشد.

بعض دیگر بر آن بودند که این آیه است؛ «وَ مَنْ یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَحیمًا»[2] یعنی هرکس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفار کند، خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت.

عدّه ای اظهار داشتند آیه ی «یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعًا»[3] یعنی ای بندگان من که در حقّ خود اسراف کرده اید! از رحمت خدا مأیوس نشوید، زیرا او همه ی گناهان را می بخشد.

تعدادی هم نظر به این آیه داشتند؛ «وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»[4] یعنی کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خداوند می کنند و برای گناهان خویش استغفار می نمایند، و کیست جز خداوند که گناهان را ببخشد.

بعد از اینکه حضرت نظرات آنان را شنید، فرمودند: از حبیبم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم که فرمود: امید بخش ترین آیه در قرآن این آیه است: «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»[5] سپس پیامبر (صلی الله علیه و آله) ادامه دادند: یا علی! سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر به سوی مردم مبعوث کرد، وقتی که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته می شود، و زمانی که رو به قبله کند، پاک می شود. یا علی! مثال اقامه کننده ی نمازهای روزانه، مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که جلوی منزل اوست خود را شستشو کند.[6]

هرجا سوال شد که

« دلت در کجا خوش است؟ »

بی اختیــار ...

بر لبانم مشهــد الرّضاست.

السّلام علیک یا علی بن موسی الرّضا (علیه السلام)

دلتنگ نوشت:

آقا جون دلم براتون یه ذرّه شده .

در این ایّام مبارک دهه کرامت ،

با دلتنگی و حسرت ،

از راه دور ...

دلمو روونه بارگاه پر از مهر و صفاتون میکنم .

ای امام رئوفم ، زود زود بطلب بیایم زیارتتون .

ای مولای من ،

خواهش میکنم خواسته ام را رد نکن ...

من کیم؟ عبد گنه کار الهی العفو
من کیم؟ بنده ی سربار الهی العفو
منم آن کس که نمک خورد و نمکدان بشکست
نه که یک مرتبه، بسیار الهی العفو
نفس من ول کُنِ من نیست! خدایا چه کنم؟
خسته ام زین همه آزار الهی العفو
با گناهی که ز من سر زده، بین من و تو
... چیده شد این همه دیوار الهی العفو
من زمین خورده ام و آمده ام توبه کنم
... با چنین وضع اسفبار الهی العفو
بزنی یا نزنی مال تواَم جان علی
پس بیا رحم کن این بار الهی العفو
چیزی از سوختن من که نصیبت نشود
پس نجاتم بده از نار الهی العفو
مهربانی کن و این بار مرا نیز ببخش
ذوالکرم! حضرت غفّار! الهی العفو
زیر چتر کرمت آمده ام ربّ کریم
با علی ـ حیدر کرّار ـ الهی العفو
ای خدای علی و فاطمه! ای رحمت محض!
می زنم در همه جا جار الهی العفو
ذکر من بعد سلامی به حسین بن علی
می شود لحظه ی افطار: الهی العفو

شاعر : محمد فردوسی

شیخ عباس قمی در فوائدالرضویه میگوید:

كاروانی از سرخس اومدند پابوس امام رضا (ع)، یه مرد نابینایی تو اونها بود، اسمش حیدر قلی بود.
اومدند امام رو زیارت كردند و از مشهد خارج شدند و در منزلیه مشهد اُطراق كردند، و به اندازه یه روز راه از مشهد دور شده بودند.
شب جوونها گفتند بریم یه ذره سر به سر این حیدر قلی بذاریم خسته ایم بخنیدیم و سر گرم بشیم.
كاغذهای تمیز و نو گرفتند جلوشون هی تكون میدادند، بعد به هم میگفتند، تو از این برگه ها گرفتی؟ یكی میگفت: بله حضرت مرحمت كردند.
فلانی تو هم گرفتی؟ گفت: آره منم یه دونه گرفتم، حیدر قلی یه مرتبه گفت: چی گرفتید؟
گفتند مگه تو نداری؟ گفت: نه من اصلاً روحم خبر نداره! گفتند: امام رضا برگ سبز میداد دست مردم، گفت: چیه این برگ سبزها، گفتند: امان نامه از آتش جهنم، ما این رو میذاریم تو كفن مون قیامت دیگه نمیسوزیم، جهنم نمیریم چون از امام رضا گرفتیم، تا این رو گفتند ...

دل كه بشكند عرش خدا میشود، این پیرمرد یه دفعه دلش شكست با خودش گفت: امام رضا از تو توقع نداشتم، بین كور و بینا فرق بذاری، حتماً من فقیر بودم، كور بودم از قلم افتادم، به من اعتنایی نکردی!
دیدن بلند شد راه افتاد طرف مشهد، گفت: به خودش قسم تا امان نامه نگیرم سرخس نمیآم باید بگیرم، گفتند: آقا ما شوخی كردیم ما هم نداریم ولی هرچه كردند آروم نمیگرفت خیال میكرد كه اونها الكی میگند كه این نره.
شیخ عباس میگه : هنوز یه ساعت نشده بود دیدند حیدر قلی داره بر میگرده، یه برگه سبزم دستشه، نگاه كردند دیدند نوشته: اَمانٌ مِّنَ النار انا ابن رسول الله على بن موسى الرضا.
گفتند : این همه راه رو تو چه جوری یه ساعته رفتی؟ گفت: چند قدم رفتم، یه آقایی اومد گفت: نمیخواد زحمت بكشی من برات برگه امان نامه آوردم بگیر و برگرد.

السّلام علیک یا علــــی بن مـــوسی الرّضــا (علیه السّلام)
السّلام علیک یا شمـــس الشّمـــوس یا ضـــامـن آهـــو

منبع : haramonline88.blogfa.com

توصیه امام رضا (علیه السّلام) برای روزهای پایانی ماه شعبان:

ابوالصَّلْت هَروى روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا (علیه السّلام) رفتم.

حضرت فرمود: که اى ابوالصَّلْت اکثَر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است. پس تدارک و تلافى کن در آن چه از این ماه مانده است تقصیرهایى را که در ایّام گذشته این ماه کرده اى و بر تو باد که بر آنچه نافع است براى تو رُو آورى و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به سوى خدا از گناهان خود، تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشى خود را براى خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسى را مگر آنکه ادا کنى و مگذار در دل خود کینه کسى را مگر آنکه بیرون کنى و مگذار گناهى را که مى کرده اى مگر آنکه ترک کنى و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا او را بس است.

و بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را:

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ

خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده اى، در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان.

به درستى که حقّ تعالى در این ماه آزاد مى گرداند بنده هاى بسیار را از آتش جهنّم براى حرمت ماه مبارک رمضان.

متن کامل روایت؛

عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع فِی آخِرِ جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ لِی یَا أَبَا الصَّلْتِ إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى أَكْثَرُهُ وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ فَتَدَارَكْ فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ تَقْصِیرَكَ فِیمَا مَضَى مِنْهُ وَ عَلَیْكَ بِالْإِقْبَالِ عَلَى مَا یَعْنِیكَ وَ تَرْكِ مَا لَا یَعْنِیكَ وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ لِیُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَیْكَ وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَةً فِی عُنُقِكَ إِلَّا أَدَّیْتَهَا وَ لَا فِی قَلْبِكَ حِقْداً عَلَى مُؤْمِنٍ إِلَّا نَزَعْتَهُ وَ لَا ذَنْباً أَنْتَ مُرْتَكِبُهُ إِلَّا قَلَعْتَ عَنْهُ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَكَّلْ عَلَیْهِ فِی سِرِّ أَمْرِكَ وَ عَلَانِیَتِكَ وَ مَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى یُعْتِقُ فِی هَذَا الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَةِ شَهْرِ رَمَضَان‏.

«عیون اخبار الرضا، جلد2، صفحه 51».

گر عاشق و دلداده شوی می آید

 پاک از گنه، آزاده شـــوی می آید

پیداست علائم ظــــــهورش، امــا

 وقتی که تو آمــاده شوی می آید

انتظار و تعهدات منتظر

پیامبر اکرم (ص): "افضل الاعمال اهمزها"

برترین اعمال سخت ترین آن است.

"افضل الاعمال انتظار الفرج"

برترین کارها انتظار فرج است.

انتظار امام بر دو نوع است:

1-انتظار با خاصیت:تربیت کننده و سازنده است.

2-انتظار بی خاصیت:باعث خمودی و متوقف کننده است.

و از هر دو نوع در جامعه وجود دارد.

بقیـّـه را در ادامـــه ی مطلب بخـــوانید.

السّـــــلام علیک یا علـــی بـــن مــوسـی الـــرّضـا (علیه السّلام)

به روشنای تو زل میزند سیاهی ها

شبیه غبطه ی جامانده ها به راهی ها 

بجز سلام به تو، آن هم اکثراً از دور

چه کرده ایم در این عمری از تباهی ها؟

به پیشگاه شما سر به زیر می آیم

به سربلندترین شکل عذرخواهی ها

دو لنگه درب حرم باز، مثل آغوشت

همیشه هست پذیرای بی پناهی ها

ازین به بعد ندارند تاب دریا را

که خواب حوض تو را دیده اند ماهی ها

که سنگفرش تو از جنس چشم آهوهاست

و خاک پای تو اکسیر خوش نگاهی ها 

دوباره باید ازینجا به جاده زل بزنم

همان حکایت جامانده ها و راهی ها

شاعر : هادی جانفدا

برگرفته از : sebteyn.blogfa.com