مرگ من روزی فرا خواهد رسید

در بهاری روشن از امواج نور

در زمستانی غبارآلود و دور

با خزانی خالی از فریاد و شور

دیدگانم همچو دالانهای تار

گونه هایم همچو مرمرهای سرد

ناگهان خوابی مرا خواهد ربود

من تهی خواهم شد از فریاد درد

می خزند آرام روی دفترم

دست هایم فارغ از افسون شعر

یاد می آرم که در دستان من

روزگاری شعله می زد خون شعر

اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم ...
 اگر از روی خودخواهی فقط خود را قشنگ دیدم ...   
  اگر از دست من در خلوت خود گریه می كردی ...
  اگر بد كردم و هرگزبه روی خود نیاوردم ...
 اگر تو مهربان بودی و من نامهربان بودم ...
 اگر برای دیگران بهار و برای تو خزان بودم ... 
اگر تو با تحمل گله از خودخواهی ام كردی ...
 اگر زجری كشیدی تو گاهی از زبان من ...
 اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من ...
 گناهم را ببخش ...

صدای نفس هایم کند گشته ولی هنوز رمقی باقیست

زندگی می گذرد با تمام خوبی ها و بدی

پس مگذار که او تو را به حرکت درآورد

چشمانم به نگاهت حسودی می کنند

و نگاه مشتاق و تشنه تو

به دستان گریزان من

ناگسستنی است..

چقدر خستگی ناپذیرست...

آشوب نگاه تو..

1000 مرتبه، 900 جمله عاشقانه را در 800 جای مختلف به 700 زبان،

 پیش 600 نفر تکرار کردم. 500 نفر، 400 بار آنرا به 300 زبان در 200 برگ ترجمه کردند.

آنرا 100 بار برای تو در 90 روز، روزی 80 دقیقه خواندم.

 70 جمله را نو 60 بار در 50 روز، روزی 40 بار برای خودت تکرار کردی.

 30 بار آنرا آموختی و پس از 20 ساعت، 10 بار از تو 9 سوال کردم.

 8 مرتبه به 7 سوال آن 6 بار در فاصله 5 دقیقه جواب دادی.

4 مرتبه تو را در 3 جای مختلف دعوت کردم.

 2 ساعت از تو خواهش کردم تا 1 مرتبه گفتی: دوستت دارم

 ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ 

به کودکی گفتند : عشق چیست؟ گفت : بازی.

به نوجوانی گفتند : عشق چیست؟ گفت : رفیق بازی.

به جوانی گفتند : عشق چیست؟ گفت : پول و ثروت.

به پیرمردی گفتند : عشق چیست؟ گفت :عمر.

به عاشقی گفتند : عشق چیست؟

چیزی نگفت.آهی کشید و سخت گریست

آغوشتو به غیر من به روی هیشکی وا نکن

من و از این دل خوشی وآرامشم جدا نکن

من برای با تو بودن پر از عشق و خواهشم

من و تو آغوشت بگیر آغوشه تو مقدسه

بوسیدنت برای من تولد یک نفسه

چشمای مهربون تو من و به آتیش میکشه

نوازش دستای تو عادت ترکم نمیشه

فقط تو آغوش خودم دغدغه هاتو جا بذار

به پای عشق من بمون هیچکس وجای من نیار

مهر لباتو رو تن و روی لبه کسی نزن

فقط به من بوسه بزن، به روح و جسم و تن من

شرطای عاشق بودنو یادت رفت

رفتی سفر چیزای تازه دیدی

دیدی و خط رو اسم من کشیدی

رفتی سفر ترانه ها یادت رفت

تک تک عاشقانه ها یادت رفت

سپردی عشقم و به آب ودریا

قلب مو جا گذاشتی لای ابرا

نگاه مو دادی به باد و بارون

عین یه عابر گوشه خیابون

رفتی سفر بدون یه خاطره

میخواستی عشقم ازتو فکرت بره

رفتی سفر منو فراموش کنی

به حرف آدم عاقلا گوش کنی

رفتی سفر ببینی این دیونه

تا کی میخواد منتظرت بمونه

رفتی سفر اشکم و در بیاری

گفته بودی طاقت شو نداری

رفتی سفرنه خبری نه چیزی

انگارنه انگارکه برام عزیزی

رفتی سفرخیلی چیزا یادت رفت

انگار تمام قصه ها یادت رفت

قولاتو انگار دادی دست نسیم

دورغه که بگم به هم می رسیم

عشقموبخشیدی به کوه ودره

حتی منودوست نداری یه ذره

رفتی سفر جای منو گرفتن

تمام دنیای منو گرفتن

خبر نداشتم میری تنها میشم

تنهاترین عاشق دنیا میشم

گفتی که با سفر عوض نمیشه

عشقی که میمونه واسه همیشه

رفتی وحرفات مثل برفا آب شد

آسمون انگار رو سرم خراب شد

تمام این حرفای خوب یادت رفت

قصه دریا وغروب یادت رفت

پاییز وبرگای طلا یادت رفت

انگار تمام ماجرا یادت رفت

سپردی قلبتو به قلب دیگه

شاید بهت حرفای بهتر میگه

رفتی وپا رو رویاهام گذاشتی

تا ته دنیا چشم به رام گذاشتی

سفر بده کاش نمیرفتی سفر

خیلیه که از تو ندارم خبر

منم میخوام برم یه جای خلوت

بگم به هرچی قهر و دوری لعنت

همین روزا تو داری برمیگردی

ببین با عشق و زندگیم چه کردی

بیا بگو هنوز منو یادت هست

هنوز میشه یه عهد نقره ای بست

یا نمیریم یا دیگه با هم میریم

چون همو یادمون نره کم میریم

کاش بهم میگفتی که نیاز به استراحت داری نه اینکه بخوای

اینجوری عوض بشی .سفر بده خیلی بده

دوست دارم

من که بیمار توام جانم کجاست

مردم از درد تو درمانم کجاست

با تو من یک عمر پیمان بسته ام

بی وفا آن عهد و پیمانم کجاست

پشت پا بر قلب مجروحم زدی

اشنا یک لحظه آرامم کجاست

من که هر لحظه دلم دنبال توست

من نمیدانم کنون جانم کجاست

روزوشب چشمان من تاراست وبس

اختران آن ماه تابانم کجاست

چهره بگشا ماه رو بر بخت من

تیره بختم جان و جانانم کجاست

بر نصیبی خون دل درمان نشد

دیده خون شد زلف افشانم کجاست

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

نخواست او به من خسته بی گمان برسد

شكنجه بیشتر از این كه پیش چشم خودت

كسی كه سهم تو باشد به دیگران برسد

چه می كنی اگر او را خواستی یك عمر

كسی از گرد راه ناگهان برسد

رها كنی برود از دلت جدا بشود

به آنكه دوست ترش داشته, به آن برسد

رها كنی بروند تا دو پرنده شوند

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد

گلایه ای نكنی و بغض خویش را بخوری

كه هق هق تو مبادا به گوش آن برسد

خدا كند كه... نه نفرین نمی كنم كه مباد

به او كه عاشق او بوده ام زیان برسد

خدا كند كه فقط این عشق از سرم برود