وقت دارید بخوانید..... داستان خیلی قشنگ......

مردی صبح زود از خواب بیدار شد تا نمازش را در خانه خدا (مسجد) بخواند. لباس پوشید و راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد، مرد زمین خورد و لباسهایش کثیف شد. او بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت. مرد لباسهایش را عوض کرد و دوباره راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد و در همان نقطه مجدداً زمین خورد! او دوباره بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت. یک بار دیگر لباسهایش را عوض کرد و راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد، با مردی که چراغ در دست داشت برخورد کرد و نامش را پرسید. مرد پاسخ داد: (( من دیدم شما در راه به مسجد دو بار به زمین افتادید.))، از این رو چراغ آوردم تا بتوانم راهتان را روشن کنم. مرد اول از او بطور فراوان تشکر می¬کند و هر دو راهشان را به طرف مسجد ادامه می¬دهند. همین که به مسجد رسیدند، مرد اول از مرد چراغ بدست درخواست می¬کند تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند. مرد دوم از رفتن به داخل مسجد خودداری می¬کند. مرد اول درخواستش را دوبار دیگر تکرار می¬کند و مجدداً همان جواب را می¬شنود. مرد اول سوال می¬کند که چرا او نمی¬خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند. مرد دوم پاسخ داد: "من شیطان هستم." مرد اول با شنیدن این جواب جا خورد. شیطان در ادامه توضیح می¬دهد: "من شما را در راه به مسجد دیدم و این من بودم که باعث زمین خوردن شما شدم." وقتی شما به خانه رفتید، خودتان را تمیز کردید و به راهمان به مسجد برگشتید، خدا همه گناهان شما را بخشید. من برای بار دوم باعث زمین خوردن شما شدم و حتی آن هم شما را تشویق به ماندن در خانه نکرد، بلکه بیشتر به راه مسجد برگشتید. به خاطر آن، خدا همه گناهان افراد خانواده¬ات را بخشید. من ترسیدم که اگر یک بار دیگر باعث زمین خوردن شما بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهکده¬تان را خواهد بخشید. بنا براین، من سالم رسیدن شما را به خانه خدا (مسجد) مطمئن ساختم.

نتیجه اخلاقی داستان:
کار خیری را که قصد دارید انجام دهید به تعویق نیاندازید. زیرا هرگز نمی¬دانید چقدر اجر و پاداش ممکن است ازمواجه با سختی¬های در حین تلاش به انجام کار خیر دریافت کنید. پارسائی شما می¬تواند خانواده و قوم¬تان را بطور کلی نجات بخشد. این کار را انجام دهید و پیروزی خدا را ببینید. اگر ارسال این پیام شما را به زحمت می¬اندازد یا وقتتان را زیاد می¬گیرد، پس آن کار را نکنید. اما پاداش آن را که زیاد است نخواهید گرفت.
ستایش خدایی را است بلند مرتبه

دوستم داشته باش...
به پاکی اشک شوق دیدار دوباره
به زلالی احساس با هم بودن
که شادی های رنگ بودنم را با تو قسمت می کند!
به سرمستی نوای عاشقی که حجاب ظلمت درونی را از دیده ی تنهایی ام برمی کشد!
به یگانگی وجودی نازنین در فضای پر احساس الوهیت
به صلابت نگاه سبز مترنم از شادی دوباره که شوق ماندن را در درونم زنده می کند...
دوستت دارم به فراخهای افقهای پیموده در زیر پاهای آزرده ام در مسیر گامهای ناپیموده ی وصال...
به دل نشینی آوای طنین انداز عشق بر آینه رکودم
به سبک بالی خیالی معطر در آسمان عواطف بی کرانم!
به شکوه فرجام شیرین فرزانگی در تضاد خواستهای کودکی
که پاکی اش حسرت توبه را در جانم زنده می کند
به سادگی یک کلام... دوستت دارم

ای عشق همه بهانه از توست من خامشم و ترانـه از توست


آن بانگ بلنـــــــد صبحگــــــاهی وین زمزمـــــه شبانــه از توست


مــــــــــن اندوه خـــویش را ندانم این گریــــه بی بهانــــه از توست


ای آتش جـــــــــــان پاکبـــــــــازان در خرمــــــن من زبانــــه از توست


افســون شده تو را زبان نیست ور هست همـه فسانه از توست


کشتی مــــرا چه بیــــم دریا؟ توفــــــان ز تو و کرانه از توست


گر باده دهی وگر نه غم نیست مست از تو و میخانـــه از توست

چون حافظه اش را از دست داده بود

حوصله اش سر رفته بود

اگر میخواست داستانی تعریف کند

از همان ابتدا فراموش میکرد

بدون گذشته... بدون آینده

فراموشم مکن بی خاطره!

من خود هستم

من نه عاشق هستم و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من، من خودم هستم و یک حس غریب که به صد عشــــــــــــــــــق و هوس می ارزد .