سبزی بخورید!

سبزیها علاوه بر خواص غذایی باارزش به دلیل داشتن سلولز و انواع ویتامینها و مواد معدنی، در بهبود و درمان بسیاری از بیماریها نیز مؤثرند. از آن جمله تره برای سرماخوردگی و دفع رسوبات ادراری ، نعناع در بیماریهای معده و اسهال ، ریحان برای رفع سنگینی غذا و نفخ ، جعفری در کم اشتهایی و کم خونی و . . . مفید هستند.

در استفاده از سبزی آنچه خیلی مهم است شستشو و تمیز کردن دقیق سبزی است.

شاعر : رحیم منزوی اردبیلی ( 1371 - 1316 هـ.ش )

وداع امام حسین ^(ع) و زبان حال حضرت رقیه ^(س)

سن آت اۆسته پای پیاده من نــه قــده‌ر قـاچێـم دایـانێــم بـابـا

سنـی عمّه‌مین جانی بیر دایان بـاشـیوا گلیــم دوْلانێــم بــابــا

بۇ یوْل اۆسته ایستیر‌م اگله‌شیب سنه بیرجه درد دل ائیلییه‌م

اؤلۆم ایسته جانێمێ قۇرتاریم داخێ سن‌سیز عالمی نئیلییه‌م

دئمه گوشواره‌می آلمیسان اۆره‌گیم سێنێبدی گیلئیلییه‌م

نه قده‌ر مصیبته تاب ائدبم نه قده‌ر دؤزۆم دایانێم بابا

دایان ایندی قلب شریفیوی بۇ یانێقلێ آهیله داغلا گئت

دؤشه‌نیم آیاغیوا اؤلمه‌میش باشێم اۆسته اگله‌شیب آغلا گئت

گئدیسن دالینجا باخانمێرام ائله گؤزلریمی ده باغلا گئت

گؤزۆ باغلێ دۇت الیمی اؤزۆن باشیوا دۇرۇب دوْلانێم بابا

باشێمێ اۇجاتمێشێدێ منیم باباجان بۇ سایه‌ی رحمتین

هامیدان علاوه بۇ بی‌کسه وارێدێ همیشه محبّتین

منه نسبت ایندی نه د‌ن بئله آزالێبدێ لطف وْ کرامتین

بۇ اَسفلی آیرێلێغێ مگر نئجه ایندی سهل سانێم بابا

بۇ یوْل اۆسته من اوْتۇرۇم بابا پوْزۇلان بۇ حالیوه آغلایێم

باشیوا و یا دوْلانێم سنین داغێلان جلالیوه آغلایێم؟

منی آل قۇجاغیوا اۆز قوْیۇم سارالان جمالیوه آغلایێم

اوْلا سینه ن اۆسته فدا سنه یوْرۇلان ضعیفه جانیم بابا

وئر اجازه شمره گئدیم دئییم اۆر‌گیزده کینه‌نی اؤلدۆرۆن

نه یانێن شراره‌ی دوزَخه نه ولیّ‌ ذوالمنی اؤلدۆرۆن

سنی گؤرسه‌دیم قوْشۇنا دئییم بۇنۇ بوْشلایێن منی اؤلدۆرۆن

علی‌اصغریم کیمی اوْخلانام سپه‌سن سمایه قانێم بابا

سؤزۆمۆ قبول ائله هیجر اوْدۇن بابا خسته قلبیمه وۇرما سن

قوْی علیّ‌ اصغریله یاتێم منی آغلادێب بئله یوْرما سن

گؤتۆر ال دعا ائله قوْی اؤلۆم منی اصغریمد‌ن آیێرما سن

دئمه‌سین هایاندا قالێب منیم گئجه لای‌لای چالانێم بابا

بیلیسه‌ن محبّت اسیری‌یم آتاسێزلێغا دؤزه بیلمیر‌م

منی سن سینه نده بؤیۆتمۆسن اتگیندن ال اۆزه بیلمیر‌م

سوْیۇنۇب بۇ شامێن اۇزاق یوْلۇن من آیاق یالێن گزه بیلمیر‌م

سیر و پیاز

سیر از قوی ترین آنتی بیوتیکهای طبیعی محسوب می شود، پیاز نیز از خواص آنتی بیوتیکی و ضدعفونی بالایی برخوردار است. افرادی که در محیط های صنعتی و در هوای نامطلوب کار می کنند و نیز ساکنان کلان شهرهای دارای آلودگی هوا برای دفع سموم بدن بهتر است سیر و پیاز ( ترجیحا بصورت خام ) مصرف کنند. به گفته متخصصین تغذیه سیر و پیاز علاوه بر اثرات مثبت روی سیستم عروقی، نقش مهمی در جلوگیری از بعضی از انواع سرطان دارند.

طبق نتایج به دست آمده از تحقیقات خطر ابتلا به سرطان در افرادی که سیر و پیاز مصرف می کنند بیش از پنجاه درصد کاهش می یابد.

دشنام !

وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَیَسُبُّوا اللَّـهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ ۗ کَذَٰلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿سوره انعام آیه ١٠٨﴾

و آنهایى را که غیر خدا را مى‌خوانند دشنام ندهید که آنان نیز از روى دشمنى و نادانى، خدا را دشنام ندهند. بدینسان براى هر امتى کردارشان را بیاراستیم. آنگاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود، و ایشان را از آنچه انجام مى‌دادند آگاه خواهد ساخت.

شاهکار بی بدیل حیدربابا و ترجمه آن به فارسی

منظومه ی حیدربابایه سلام شاهکار بی بدیل استاد شهریار نخستین بار در سال ١٣٣٢ منتشر شد. منظومه ای که به زبان عامیانه،  ولی بسیار زیبا سروده شده است. ضمن این كه با زبان فاخر ادبیات كلاسیك فاصله زیادی دارد، در عین حال وقار و زیبایی خاص خود را نیز دارد. در کلام شهریار، کمترین واژگان با قویترین تاثیر صدایی و بدون نقص در قافیه‌پردازی بکار رفته است. لطف و دقت این منظومه را ترک زبانان بهتر از هر کس دیگر با تمام وجود درک و احساس می کنند. منظومه حیدربابا، بیان خلاصه شده حكایت انسان است. آیینه ای است كه نه ظاهر، بلكه درون ما را می نمایاند. منظومه حیدربابا در برگیرنده مشتركات تمامی انسان های روی زمین است، دفتر خاطرات تمامی انسانهاست. هر کسی حرمانها و آرزوهای خود را در این منظومه ی شگفت، جست و جو می کند. به قول میر صالح حسینی: توصیف جلوه های طبیعی، وصف زیبایی های مظاهر طبیعت، تبیین وابستگی ها و علائق ناگسستنی میان انسان و طبیعت، توصیف پاكی ها و بی شائبگی های انسان پیوند خورده با طبیعت، توصیف قوت عواطف و احساسات انسان هایی كه در حال از دست رفتن آخرین بازماندگان آنانیم، ذكر تكدّر زای آلام و رنج هایی كه از دست تمدن دروغین متحمل شده و می شویم، سقوط و فروپاشی عواطف انسان های به اصطلاح متمدن، تنزّل شفافیت جلوه های كرداری و گفتاری در میان ابناء بشر، تزلزل موازین ایمانی و اخلاقی، ابراز تأسف از فقدان صداقت ها و امانت ها، زوال خصیصه سخاوت و بخشش در وجود انسان ها، گرامی داشتن یاد انسان هایی كه به سرسبزی برگ ها و روانی آب های زلال بودند، به یاد آوردن خاطره های شیرین دوران كودكی و نوجوانی، ذكر خیر مادر بزرگ ها و پدر بزرگ هایی كه گوش جان فرزندان و نوادگان را به نقل قصه های شیرین نوازش می كردند، ذكر حال عروسان بخت برگشته و دامادهای ناكامی كه به كام مرگ فرو رفتند، شرح سادگی ها و صداقت هایی كه در داد و ستد گذشتگان وجود داشت، گرامی داشتن یاد آنان كه اهل مبرات بودند و با نیت خیر و دست پر بركتشان به تأسیس مكتب خانه ها و مدارس همت گماشتند، حسرت خوردن به دوران پر از شادی و سرور كودكی، تداعی قوت ارتباط عاطفی میان خانواده ها، تحسین قدردانی ها و ارج گذاری ها و تقبیح ناسپاسی ها و دم سردی ها، تقدیر حرمت گذاشتن در حق پدران و مادران، ذكر ضرورت مراعات حرمت و محبوبیت قهرمانان ملی، لزوم رعایت حلال و حرام، تأكید بر ضرورت حفظ حقوق دیگران، ذكر عظمت اتحاد و یگانگی و ضرورت ایجاد و محافظت آن، دل نبستن به این دنیای بی وفا و مستعار و لاجرم شرح صدها مضامین متنوع و متعددی كه هر كدام از آنها گاه نیازمند توصیفی چند مقالی می باشد، محتوای این منظومه ی درخشان را تشكیل می دهد.

تعبیرات، کنایه ها و استعاره هایی که در آن به کار برده شده، به قدری زیبا و لطیف است که تاب ترجمه ندارد و هیچ ترجمه اى قادر به انتقال کامل بار احساسى و معنوى موجود در این اثر نیست. با این وجود برای آشنایی دیگر ملل چاره ای جز ترجمه نیست. این اثر تاکنون به زبانهاى مختلفى ترجمه شده است . امروزه شمار این ترجمه ها به زبان ملل گوناگون جهان به بیش از یک صد زبان زنده می رسد. پری جهانشاهی و ناهید هادی هر یک به تنهایی در زمان زندگی استاد شهریار بخش اول حیدربابایه سلام را به نثر پارسی برگرداندند. ترجمه‌ی حیدربابایه سلام به شکل شعر پس از درگذشت استاد شهریار آغاز شد. در سال 1368 میرصالح حسینی حیدربابایه سلام را به شعر پارسی ترجمه کرد و حسین منزوی، آن را در قالب نیمایی ترجمه نمود. مترجمین دیگری نیز ترجمه های منظومی از این اثر به فارسی منتشر کردند که می توان به این اسامی اشاره کرد: حامد ماکویی ، کریم مشروطه چی (سؤنمز)  ، محمدعلی سجادیه  ، بهروز ثروتیان ، ناصر آذرپویا ، بهمن فرسی ، ناصر منظوری ، آزاده خشکنابی ، محمود بهادری و . . .

هر یک از این ترجمه ها به نوبه ی خود دارای کاستیها و نقاط قوتی بوده و هر کدام لطف خاص خود را دارند. به نظر حقیر یکی از بهترین ترجمه ها اثر آقای مشروطه چی است که یک بند آن ذیلا نقل می شود:

من سنیـن تک داغـا سالـدیم نفسـی           دادم ز دل به همچو تو کوهی من این نـدا

سن ده قایتار گؤیلره سال بو سسی          پـژواک آن رسـان تـو بـر ایـن بیـکـران فضـا

بایقوشـون دا دار اولمـاسیـن قفسی           یـا رب کـه جـغـد نـیـز نـیـفـتـد بـه تـنـگـنـا

بوردا بیر شئر داردا قالیب باغیریر               شیری فتاده در قفس اینجا کند فغان

مـروّت سیـز انسـانلاری چاغـیریـر                فریـادرس طلـب کـنـد از بـی مـروّتـان

               رحلت ختم رسل

ییخیلیب دینین ائوی رحلت ائدیب ختم رسل

چیرپیلیب دین قاپیسی حضرت زهرا باشینـا

سقط اولوب محسنی، زهرا اؤزوده اولدو شهید

کۆل اَلَندی او زاماندان بری دونیا باشینا

کربلا فاجعه‎سی بذرین اکیب باشلاندی

تا قیامت نه قوپا زینب کبری باشینــا

مدعی اولمادی فرمان غدیره تسلیم

گؤر نه توفان گتیریب اُمّت طاها باشینا

مشورت امر الهی‏ده اولور مو؟ هیهات!

چکدیلر جبریله مولانی دا شورا باشینا

حضرت فاطمه‌نین قبری ده مهجور اولدو

چادر عصمتینی سالدی ثریّا باشینــا

امّت اولمازسا امامت ده اولار خانه‎نشین

دولانار کعبه ده گئتدیکجه کیلیسا باشینا

بو اولان ایشدی کی آخشام چاغی، آللاه چوبانی

چؤلده، آللاه داوارین بوشلایا بیجا، باشینا؟

امّتین اکثری مصداق « لقد حق القول »

او حواری ییغیشاممازدی مسیحا باشینا

مسلمین دؤرد نفری مؤمن اولوب سلمان تک

یوسفین عشقی دۆشر دیبده زلیخا باشینا

کؤلگه‎سی تاج سعادت، بو شهادت شوقی

اؤزو بیر قوش کی قونوب سدره و طوبی باشینا

شهریار، گلدی حسینین سسی، عاشوراسی

تا دۆشه عشق شهادت دل شیدا باشینا

حسین منزوی و غزل معاصر

ترکان پارسی گوی بخشندگان عمرند

سـاقی بـده بشـارت رنـدان پارسـا را

تا چند سال پیش که بیشتر متون کهن شعر فارسی را مطالعه می کردم و به آثار شعرای معاصر توجه چندانی نداشتم غزل کلاسیک ایران را با شهریار تمام شده می دانستم و فکر می کردم این ترک پارسی گوی ملقب به آخرین سلطان ملک مِی فروشان حسن ختام غزل فارسی است. به واقع نیز در غزل کلاسیک ایران حق مطلب ادا شده بود و دیگر تکرار مکرٌرات در همان شیوه و سبک چنگی به دل نمی زد . . . اما ترک پارسی گوی دیگری در روزگار مهجوریت غزل کاری کرد کارستان. حسین منزوی با درکی درست از تاریخ غزل ایران و بنیان گذاری شیوه ای نوین در غزلسرائی این قالب را به پیش برد چندان که بسیاری بالندگی غزل معاصر را مدیون او می دانند و او را پدر غزل معاصر ایران نامیده اند.

منزوی هم هویت واژگانی و معنایی روزگار معاصر را به خوبی دریافت و هم از تاریخ اصیل این قالب به عنوان پشتوانه نوشتار امروزش در قالب غزل استفاده کرد. او با رویكردی تازه به زبان و آفریدن مبانی زیبایی تازه، مفاهیم ازلی و ابدی انسانی را به بیانی امروزی درآورد.

غزلی زیبا از این شاعر زنجانی:

تا صبحـدم بـه یـاد تـو شـب را قـدم زدم      آتـش گـرفــتــم از تـو و در صـبـحـــدم زدم

بـا آسـمـان مـفـاخـره کـردیــم تـا سـحـر      او از سـتــاره دم زد و مــن از تـــو دم زدم

او با شهاب بر شب تب کرده خط کشید      مـن بـرق چـشـم مـلـتـهـبـت را رقــم زدم

تـا کـور سـوی اختـرکـان بشکـنـد هـمـه      از نــام تــو بــه بــام افـق ها ،‌ عَــلَــم زدم

با وامی از نگاه تـو خورشیـدهـای شـب      نظـم قدیـم شـام و سـحـر را بـه هـم زدم

هر نامه را به نام و به عنوان هر که بـود      تنـهـا بـه شـوق از تـو نـوشـتـن قـلـم زدم

تا عشق چون نسیـم به خاکستـرم وزد      شـــک از تـــو وام کــردم و در بـــاورم زدم

از شـادی ام مپـرس کـه مـن نـیـز در ازل     همراه خواجه قرعه ی قسمت به غم زدم

بخندید تا دنیا به روی شما بخندد

حتما این جمله را شنیده اید که می گویند خنده بر هر درد بی درمان دواست. انگلیسی ها نیز می گویند خنده ترانه ای است که برای روح نواخته شده است.

شوخ طبعی زندگی را قابل تحمل می کند و بهترین روش مقابله با استرس و نگرانی است. لطیفه بخوانید، فیلمهای طنز ببینید، به جنبه های شاد زندگی نگاه کنید و با شوخ طبعی دقایق تلخ زندگی را به شادی مبدل سازید.

شهرآشوب و مهستی گنجوی

فغان کین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب

چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغمـا را

شهرآشوب یکی از انواع شعر فارسی است که شاعر در آن با بیانی شاعرانه از صنایع، حرفه ها، شغلها و ابزارهای مختلف مربوط به آنها سخن می گوید. گذشته از ارزش و اهمیت این نوع شعر از دیدگاه ادبی آنچه که اهمیت این اشعار را دوچندان می سازد اطلاعات ذی قیمت تاریخی است که در مورد حرفه ها و صنایع در ادوار مختلف تاریخی بدست می دهند و در واقع علاوه بر ارزش ادبی دارای ارزش جامعه شناختی نیز می باشند. شهرآشوب در شعر فارسی با نام مهستی گره خورده و او نخستین شاعری است که در قالب رباعی شهرآشوب سروده است. البته از برخی معاصرین او نیز شهرآشوبهائی در دست است اما تعداد این رباعیها کم و از دیدگاه ادبی نیز در مقایسه با شهرآشوبهای مهستی قابل توجه نیستند. بنا بر این می توان مهستی را نه تنها اولین بلکه بهترین سراینده ی شهرآشوب در قالب رباعی در تاریخ ادبیات ایران دانست. بیان شاعرانه و استفاده از کلمات عاشقانه برای توصیف صاحبان مشاغل در شهرآشوبها باعث برخی برداشت های نادرست نیز گردیده است چنانکه برخی با خواندن شهرآشوبهای مهستی او را زنی لاابالی و بی قید پنداشته اند که هر روزی با صاحب حرفه ای نرد عشق می باخته است! غافل از اینکه در این نوع شعر شاعر در عین حالی که به لفٌاظی و هنرنمائی می پردازد برای لطافت و نفوذ بیشتر کلام و انگیزش رغبت خواننده از عشق و عاشقی سخن به میان می آورد و با الفاظی عاشقانه و شاعرانه به وصف حرفه ها ، ابزار و پیشه وران می پردازد.

صحاف پسـر کـه شـهـره ی آفـاق اسـت

چون ابروی خویشتن به عالم طاق است

بــا ســوزن مــژگــان بـکـنـــد شــیـــرازه

هر سینه کـه از غـم دلـش اوراق اسـت

      ××××××××××××××

زیبـا بت کفشگـر چـو کفـش آرایـد

هر لحظه لب لعل بر آن می ساید

کفشی که ز لعل و شکٌرش آرایـد

تاجِ سـر خورشیـد فلـک را شـایـد

متاسفانه کتاب کامل شهرآشوب های مهستی به تاراج روزگار رفته و تنها تعدادی از آنها که در منابع کهن تاریخی و ادبی ثبت شده در دست است. موضوعی که بیشتر جای تاسف دارد اینکه به دلیل قدرت بلامنازع مهستی و اشتهار وی در سرودن شهرآشوب در قالب رباعی، نویسندگان مجموعه ها و حتی برخی پژوهشگران! معاصر هر شهرآشوبی در قالب رباعی دیده و پسندیده اند به نام مهستی ثبت کرده اند. غیر از مهستی شاعران دیگری در سرودن شهرآشوب ( در قالبهای مختلف چون رباعی، مثنوی، قطعه، غزل و . . . ) طبع آزمائی کرده اند که از معروفترین و موفق ترین آنها می توان به لسانی شیرازی، مسعود سعد سلمان و سیفی بخاری اشاره کرد.  

دروغگوئی

اِنَّمَا یَفْتَرِی الْكَذِبَ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللّهِ وَأُوْلئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ ( سوره نحل آیه 105)

تنها كسانى دروغ‏ می بافند كه به آیات خدا ایمان ندارند و آنان خود دروغگویانند.

میرزا نصراله بهار شروانی

گـر چـه جـز آزار مـا هـرگـز خیــال یــار نیســـت

سهـل بـاشـد گـر ز بهـر خـاطــر اغیــار نیســت

وقت آن آسوده مرغی خوش، که در کنج قفس

آگـه از تـاراج گـلـچـیــن و جفـای خــار نیســـت

حـسـرت روی تـو نـگـذارد کـه جـان آیــد بـــرون

ورنه در هجر تو جان دادن چنین دشـوار نیسـت

من که بی رشک رقیبان شادم از یادش «بهار»

غم نبـاشـد گـر رهـم در بـزم وصـل یـار نیســت

یکی از شعرای شیرین سخن و خوش قریحه عصر قاجار میرزا نصراله شروانی است. تخلص شعری وی «بهار» بوده و به دو زبان فارسی و ترکی اشعار زیبائی به یادگار گذاشته است. در مورد زندگانی بهار اطلاعات زیادی در دست نیست، وی در حدود سالهای 1247 تا 1252 هجری قمری در شهر شاماخی به دنیا آمده است. در سنین جوانی به تهران رفته و در دربار ناصرالدین شاه به عنوان ملک الشعرائی نائل شد. به نوشته تذکره ها چند سالی نیز در هندوستان به سر برده و در سال 1275 هجری قمری به ایران بازگشته است. مقدار بسیار کمی از آثار بهار در دست بوده، و دیوان اشعار او به تاراج زمان رفته است.

آچ قـارا زولـفـونـو تـا صفـحـه ی رخـسـاری تـوتـــا

خـوش اولار سـونبـول اگـر آچیـلا گـولـزاری تـوتــا

هـر زمــان مـشـک خـتــادن آز اوغـورلار زولـفــون

محـتـسـب هانـی کـی بـو دزد خطـاکـاری تـوتــا

بیلمه ییرسن نئچه مین عاشق اولوب زولفونه بند

زولف قالماز سنـه گـر هـر بیـری بیـر تـاری تـوتــا

هـیـچ انـصـاف دگـیـل زولـفـونـه جـانـیـم قـوربـان

مــن دورام، اؤزگــه لــر اول طـره ی طـراری تـوتـــا

قورخـوم اول دور کـی گؤره زولـفــونـو زاهـد ناگـه

بـوراخـیـب سبحـه ی صـددانـه نـی، زنـاری تـوتـــا

نـه عجـب ائتمه سـه اول شـوخ منیـم له گفـتــار

نئیله سیـن یـوخ او قدر آغـزی کی گفتـاری تـوتــا

یـالـوارا - یـالـوارا زولفـون نـه اولار تـوتسـا «بهار»

چوخ عجب سانماییـن افسونگـر اگـر ماری تـوتــا

بهار دو مثنوی به نامهای «تحفة الاحبا» و «نرگس و گل» سروده و چنانچه از آثارش پیداست در غزل سخن حافظ را بیشتر پسندیده است. وی اواخر عمر خود را در خراسان بوده و به سال 1300 ( و به قولی 1304 ) هجری قمری در خانه دوست خود میرزا محمد کاظم صبوری پدر ملک الشعرا بهار در مشهد و به قولی در تبریز درگذشته است. به عقیده بعضی از پژوهشگران سبک و تخلص شعری ملک الشعرای بهار  تحت تاثیر وی بوده است. حسن ختام این گفتار غزلی زیبا از این شاعر دیرآشناست.

هر کیم کـی هجـر یـار ایلـه دوشمـوش دمـاغـدن

هئـچ آچیـلیـرمـی کـؤنـلـو اونـون سئـیـر بـاغــدن؟

سالدی مئی ایچره یوخسا لبی عکس ساقی نین

کـیـم بـیــر ایـاغـیـلـه مـنـی سـالــدی آیـاغـــدن ؟

اؤلمـکـدن اؤزگـه یـوخ منـه عشقـیـنـده بیـر خـیـال

پـروانـه یــانـمـاغـیـن سـورار آنـجـاق چـیــراغـــدن

بـیــر لالــه اوزلــو یــار چـکـیـــب داغ سـیـنــه مـــه

یـا رب سـن ائـتـمـه سیـنـه نـی خـالـی بـو داغـدن

یئتـدیکـده گـول دوداغـیـنــا مئـی، بیـلـمیـرم آلـیـر

مئـی دن دوداغ نـشـئــه نـی یـا مئـی دوداغـــدن؟

سـنــسـیــز اگـر بـهــار اولا ایـسـتــه مــز «بـهـار»

نـه لالـه داغــــدن چـیـخــا نـه غـنـچــه بـاغـــــدن

( این مقاله در شماره 45 نشریه ارک 71/03/16 چاپ و منتشر شده است)

               «تو را برای دوست داشتن دوست می دارم»

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطر بوی لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرین آفتاب گردان

برای بنفشیِ بنفشه ها دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خاطره ها دوست می دارم

تو را به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه ی خودت، اندازه ی قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام . . . دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام . . . دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطر دوست داشتن . . . دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم . . . دوست می دارم.

پل اِلوار شاعر فرانسوی ( 1895 - 1952 )

ترجمه احمد شاملو

درباره ی فرشتگان

وَجَعَلُوا الْمَلَائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿ سوره زخرف آیه ۱۹﴾

و فرشتگانی را که بندگان رحمانند، مؤنث پنداشتند. آیا به هنگام آفرینش آنها حاضر بودند؟ این گواهی آنها نوشته ‏شود و از آن بازخواست شوند!