نه تو مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم میگذرذ..آنچنانی که فقط خاطره ی خواهد ماند

لحظه ها عریانند به تن لحظه ی خود جامعه اندوه مپوشان

هرگز!!

شاید این متن برا شما خیلی تکراری باشه ولی من روزی هزار بار این متن و برا خودم میخونم که انرزی مثبت بگیرم...خواستم برا شما هم بنویسم و بگم همیشه نباید غصه اون چیزهای که از دست  رفته و تو ذهنمون نگه داریم...شاید خیلی سخت باشه ولی می تونیم چیزهای که از دست دادیم و تجربه بدونیم و قوی تر بشیم و صبر و یاد بگیریم، بیایید از دست رفته هارو با تلخی یاد نکنیم و خاطره ها رو با اشک مرور نکنیم..بلکه با لبخند و شیرین بودن مرور کنیم لحظه به لحظه  و ثانیه به ثانیه....

هرگز یکسره دل مسپار،که عشق

اگر در چشم زنان سودایی

بی دریغ و پایدار بنماید

آنان را هیچ در نظر نمی آید

و آنان هرگز گمان نبرند که عشق

بوسه به بوسه محو می شود،

از آنکه هر آنچه دلرباست

جز لذتی مهرآمیز،گذرا و رویایی نیست

حاشا،بی دریغ دل مسپار

که آنان هرچند با لبان لطیف

همواره از عشق دم میزنند

اما یکسره دل به بازی سپرده اند

و آن که از عشق کر و کور و لال باشد

چگونه بتواند نرد عشق بازد؟

سراینده،شقاوت عشق را چشیده است

از آنکه یکسره دل سپرده و پاک باخته است

"دبلیو.ب.ییتس"