اگر
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
برابر باشد با

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25,26

آیا برای خوشبختی و موفقییت تنها تلاش سخت كافیست؟
تلاش سخت = (Hard work)
H+A+R+D+W+O+ R+K
8+1+18+4+23+ 15+18+11= 98%

آیا دانش صد در صد ما را به موفقییت می رساند؟
دانش = (Knowledge)
K+N+O+W+L+E+ D+G+E
11+14+15+23+ 12+5+4+7+ 5=96%

عشق چگونه؟
عشق = (Love)
L+O+V+E
12+15+22+5=54%

خیلی از ما فکر می کردیم اینها مهمترین باشند مگه نه؟
پس چه چیز 100% را می سازد؟؟؟
پول = (Money)
M+O+N+E+Y
13+15+14+5+25= 72%

رهبری = (Leadership)
L+E+A+D+E+R+ S+H+I+P
12+5+1+4+5+18+ 19+9+16=89%اینها كافی نیستند پس برای رسیدن به اوج چه باید كرد؟
نگرش = (Attitude)
1+20+20+9+20+ 21+4+5=100٪

آری اگر نگرشمان را به زندگی،گروه و کارمان عوض کنیم زندگی۱۰۰٪ خواهد شد نگرش همه چیز را عوض میکند،نگاهت را تغییر بده،چشمهایت را دوباره بشوی همه چیز عوض میشود.

به قـــول یکی

انتقاد هم مانند باران ، باید آنقدر نرم باشد، تا بدون خراب کردن ریشه های آن فرد موجب رشد او شود....

به قـــولِ بابام

دیکتـاتـور اون بچّه ی دو ساله ست که بیست نـفر مجبورند به خاطــر اون کـارتون نگاه کنند

به قـــولِ داییم،

اگه خر اعتماد به نفس بعضی ها رو داشت الان سلطان جنگل بود...

به قـــولِ لامارتین شاعر فرانسوی ، 

تو را دوست دارم بدون آنکه علتش را بدانم.محبتی که علت داشته باشد یا احترام است یا ریا . . .

به قـــولِ مارتین لوتر کینگ،

 گرفتن آزادی از مردمی که نمیخواهند برده بمانند,سخت است اما دادن آزادی به مردمی که میخواهند برده بمانند سخت تر است...!

به قـــولِ مایکل اسکوفیلد

همیشه اون تغییری باش که میخوای توی دنیا ببینی.

به قـــولِ خسرو گلسرخی:

بسپاریم بر سنگ مزارمان تاریخ نزنند؛ تا آیندگان ندانند بیعرضگانِ این برهه از تاریخ ما بوده ایم...!

به قـــولِ زنده یادحسین پناهی

تازه میفهمم بازی های کودکی حکمت داشت

زوووووووو.....

تمرین روزهای نفس گیرزندگی بود

به قـــولِ چارلی چاپلین

آموخته‌ام که خداوند همه چیز را در یک روز نیافرید

پس چه چیز باعث شد که من بیندیشم می‌توانم همه چیز را در یک روز به دست بیاورم

به قـــولِ چارلی چاپلین 

شاید بتوانی کسی را که خواب است بیدار کنی اما کسی که خود را به خواب زده هرگز...!

به قـــولِ حسین پناهی

قطعا روزی صدایم را خواهی شنید... روزی که نه صدا اهمیت دارد نه روز..

به قـــول ارنستو چه گوارا 

دستم بوی گل میداد

مرا به جرم چیدن گل محکوم کردند...

اما هیچ کس فکر نکرد که شاید... 

یک گل کاشته باشم...!

به قـــولِ حسین پناهی

این آینده ,کدام بود که بهترین روزهای عمر را حرامِ دیدارش کردم؟

به قـــولِ والت ویتمن

 زندگی به من آموخت؛ 

بودن با كسانی كه دوستشان دارم، از همه چیز با ارزش تر است.

به قـــولِ ژان پل سارتر

از همه اندوهگین تر شخصی است كه از همه بیشتر می خندد!

به قـــولِ مارک تواین

آنجا كه آزادی نیست،

اگر رای دادن چیزی را تغییر می داد،

اجازه نمی دادند که رای بدهید!

به قـــولِ برتراند راسل

مشکل دنیا این است، که احمق ها کاملاً به خود یقین دارند،

در حالیکه دانایان، سرشار از شک و تردیدند

دیدم جائی نوشته بود افسردگی مال کسانی است که الان دارند در گذشته زندگی میکنند

و اضطراب مال کسانی است که الان دارند در آینده زندگی میکنند و آرامش مال کسانی

که در حال زندگی در زمان حال هستند. این حرف بهر‌ه‌ی بلندی از حقیقت دارد، اما ناتمام است.

اگر زندگی در زمان حال همیشه آرامش میداد، برای چه گذشته و آینده اینقدر اسفناک و هراسناکند؟

پیداست حال‌هائی بوده‌اند که بد بوده‌اند که ما از بودنشان در قبل ناراحت و از احتمال آمدنشان در بعد نگرانیم.

بیائید کمی توجه کنیم که حال و آینده و گذشته اصلاً چه هستند. تصور خام و عامی وجود دارد

که انگار عمر ما دو قسمت است: نیمی گذشته و نیمی آینده. و ما همواره نسبت به گذشته

یا نوستالژی داریم یا حسرت و نسبت به آینده یا آرزو یا ترس. هر کدام از ما در هر سنی

که هستیم انگار واقعیت زندگیمان در گذشته بوده است و شبح باقیمانده اش در آینده.

اما حکیمان به ما گفته‌اند که این خطاست. گذشته و آینده دو توهمند. هیچ موجودیت واقعی ندارند.

واقعیت چیزی جز لحظه‌ی زمان حال نیست. وقتی مُرد، به انبارِ توهمیِ اجسادِ این لحظه‌های مرده

میگوئیم گذشته، و وقتی هنوز متولد نشده‌ روی نابوده‌ای که هیچش معلوم نیست نام آینده را میگذاریم؛

و با غرق شدن در این دو توهم، واقعیت عمر یعنی زمان حال را از دست میدهیم.

این حرف هم بهره‌ی بلندی از حقیقت دارد اما ناتمام است. حقیقتاً آن لحظه‌ی حال

که واقعیت زندگی است چقدر طول میکشد؟ به محض اینکه بخواهید به آن فکر کنید

پریده و رفته است. انگار عمر ما بیشتر شبیه یک موج است، یک زوایه، که اصل آن

دو ضلعش هستند: این سو و آن سو، و نقطه‌ی اتصال و تقاطع آنها چیزی نیست،

بُعد ندارد. پس در یک سطح دیگر انگار آنچه واقعیت دارد گذشته و آینده است.

این لحظه‌ی حال است که انگار جز ملتقای گذشته و آینده، چیز دیگری نیست.

واقعیت عمر مجموعه لحظه‌هائی است که هرکدامشان زمانی، زمان حال بوده‌اند

ولی درست مثل مولکولها بی بعد و نامحسوسند؛ وقتی بر هم انباشته شدند دیده میشوند.

حالا کدامیک از این دو توصیف حقیقت دارد؟ به نظر من در دو سطح، هر دو. چون دومی درست

است ما افسردگی و اضطراب داریم. و چون اولی درست است از لحظه‌های کوچک حال نباید

غافل شد. بله، فتح گذشته و آینده فقط از راه فتح زمان حال ممکن است. هر که حال را

از دست داد گذشته و آینده را هم از دست داده است. اما حال حاضر همیشه زیر فشار

دو سویه‌ی گذشته و آینده نفس نفس میزند. چون این دو وجود دارند؛ فشار و وزنشان واقعی است.

ممکن است بشود با هر یک وارد چانه‌زنی شد و سهم کمتری به آنها پرداخت. اما نمیشود مرخصشان کرد.

هر یک از ما یک شخصیت زمانی خاص داریم که در ابتدا باید شخصیت زمانی

خود را بشناسیم.

بعضی‌ها دقیقه نودی هستند یعنی زندگی در بحران،

بعضی‌ها بسیار صبورند و گذر زمان را اصلا شناسایی نمی‌کنند.

بعضی‌ها برعکس عجول هستند ..

عده‌ای دوست دارند عمیق شده و در موقعیت‌های مختلف تجربه کسب کنند و... .

عده‌ای بیشتر در زمان گذشته زندگی می‌کنند

عده‌ای درست برعکس در آینده زندگی می‌کنند.

عده‌ای نیز بیشتر در زمان حال هستند

پس ابتدا خود را بشناسید و بدانید که چه شخصیت زمانی‌ای دارید، چرا که برنامه‌ریزی

برای هر یک از آنها متفاوت است.