یادداشتهای خصوصی من

باور نکن تنهائی ات را، من در تو پنهانم تو در من....

جهت اطلاع از تنظیمات و ویــــرایش این قالب اینجا را کلیک کنید.

یادداشت امروز من....فقر از دریچه ای دیگر

توضیح...این پست رو پارسال مثل همین روز گذاشتم اما تکرار انچه دیشب دیدم باعث شد تا این پست رو تکرار کنم

......................................................................................................................................................................

فقر چه واژه دردناکی....زجر اور است وقتی توی صورت کودکی نهایت فقر را چون تابلوی نقاشی حک شده می بینی...

وقتی مادری اه نداری می کشد و یا پدری ارام ارام از درون خرد می شود از بس که فقر او را شرمنده نگاه حسرت بار گلهای زندگیش کرده....

اری دل ادم به درد می اید اما فقر روی دیگری نیز دارد...فقری از این دردناک تر از این زجر اورتر

شب نیمه شعبان همان شبی که به پاس انتظارمان برای عدالت گمشده به خیابانهای

شاد شهرمان می اییم برخی از ما که کم هم نیستند فقر را با تمام وجود به

تماشا می گذارند فقری نه از جنس اه نداریهای مادری که کودکش با شکم گرسنه سر

به بالین می گذارد بلکه فقری فرهنگی که همچون خوره روح را می خورد.....

لیوان هایی که از شیشه های ماشینها به بیرون پرتاب می شدند هر کدام نماد فقری

بودند که اشکارا فقر فرهنگی ما را فریاد می زدند.

رگبار باران بی فرهنگی های ما چهره شهر زیبای ما را در روز بعد از نیمه شعبان به

شکلی در اورده بود که می شد از گوشه گوشه اش فقر فرهنگی را احساس کرد

و نهایت اینکه رفتگر فقیر شهر ما که دستهای پینه بسته اش هرگز تا به امروز انچنان

گره گشای زندگی خود و فرزندانش نشده است اینبار با همان دستها نفس نفس زنان

فقر بی فرهنگی ما را از چهره شهر پاک می کرد و چه درد اور نشان می داد با همه

فقرش شهر ما برای انکه از شدت فقر فرهنگی ما بیش از این رنگ زوال به خود نگیرد

نیازمند دستهای پینه بسته و فقیرانه اوست.

..................................................................................................

فرهنگ ما مثل رفتار ساز نا کوک است

که خوش می زند اما صدای ان مشکوک است

دلم گرفت از این همه عشق های فرهنگی

دهات قدیمی ما زیبا ولی متروک است

ن : abouzar

ت : دوشنبه 3 تیر 1392

یادداشتهای خصوصی من

روایت بازمانده های تصادف اتوبوس دانش آموزان از حادثه:

.....اتوبوس از ابتدا نقص فنی داشت

....از بروجن که به مقصد خوزستان حرکت کردیم اتوبوس مشکل فنی داشت، اتوبوس اسکانیا اتوماتیک بود و با هر نقصی بین راه نگه‌می‌داشت و باز حرکت می‌کرد.

هرچه که بود، اگر اتوبوس اسکانیا از ابتدای سفر نقص فنی داشت،

اگر لزومی به حضور دانش‌آموزان برای گذراندن دوره عملی واحد درسی‌شان در خوزستان نبود،

اگر هنگام اعزام بچه‌های دبیرستانی رسیدگی بیشتری شده بود،

اگر در طراحی این واحد درسی بیشتر دقت شده بود،

اگر هر چه که بود، رویا عسگری، پریسا رضایی، فاطمه شمس، الهام حسن‌زاده، هانیه انتظامی، شبنم مقدسی،

محدثه مهدوی‌نیا، مرضیه احمدی، زهرا عباسیان، پریسا زندیان، مژگان هادی‌پور، مرضیه سلیمی، مائده فرهمندیان،

فاطمه کریمی، زهرا عرب، زهرا غفاری، مریم خاقانی، ماندانا الهیان، فائزه شبانیان، آمنه خاکسار، نرگس کوهی‌کمالی،

مینا ربیعی و ریحانه شریفی‌ریگی دیگر هرگز به خانه بازنگشتند.