ادیسون به خانه بازگشت یاد داشتی به مادرش داد

گفت : این را آموزگارم داد گفت فقط مادرت بخواند

مادر در حالی که اشک در چشمان داشت برای کودکش خواند:

فرزند شما یک نابغه است واین مدرسه برای او کوچک است آموزش او را خود بر عهده بگیرید

سالها گذشت مادرش از دنیا رفته بود روزی ادیسون که اکنون بزرگترین مخترع قرن بود در گنجه خانه خاطراتش را

مرور میکرد برگه ای در میان شکاف دیوار اورا کنجکاو کرد آن را دراورده و خواند

نوشته بود : کودک شما کودن است از فردا اورا به مدرسه راه نمی دهیم

ادیسون ساعتها گریست

انسان نمی تواند چیزی را بدست بیاورد

مگر اینكه اول بداند

 كه به جز خودش به روی هیچكس دیگری نمی تواند حساب كند؛

 باید بداند كه تنهاست،

 در این جهان در میان مسئولیتهای بی پایانش رها شده است،

بدون كمك،

چه زیبا گفت دکتر شریعتی ：

در دنیایی که روزی روح خودم مرا ترک میکند انتظار از