بقره: أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ ﴿٤٤﴾

آیا مردم را به نیكى فرمان مى‌دهید و خود را فراموش مى‌كنید، ؟!

بقره: وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ث ﴿٨٣﴾

و با مردم [به زبان‌] خوش سخن بگویید، و نماز را به پا دارید، و زكات را بدهید».

آل عمران: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ ۚ ﴿١٠٥﴾

و چون كسانى مباشید كه پس از آنكه دلایل آشكار برایشان آمد، پراكنده شدند و با هم اختلاف پیدا كردند .

آل عمران: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٢٠٠﴾

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید، صبر كنید و ایستادگى ورزید و مرزها را نگهبانى كنید و از خدا پروا نمایید، امید است كه رستگار شوید.

أعراف: خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ ﴿١٩٩﴾

گذشت پیشه كن، و به [كار] پسندیده فرمان ده .

أنفال: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّـهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا یُحْیِیكُمْ ۖ ﴿٢٤﴾

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید، چون خدا و پیامبر، شما را به چیزى فرا خواندند كه به شما حیات مى‌بخشد، آنان را اجابت كنید.

توبه: وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَیُطِیعُونَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَـٰئِكَ سَیَرْحَمُهُمُ اللَّـهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ ﴿٧١﴾

و مردان و زنان با ایمان، دوستان یكدیگرند، كه به كارهاى پسندیده وا مى‌دارند، و از كارهاى ناپسند باز مى‌دارند، و نماز را بر پا مى‌كنند و زكات مى‌دهند، و از خدا و پیامبرش فرمان مى‌برند. آنانند كه خدا به زودى مشمول رحمتشان قرار خواهد داد، كه خدا توانا و حكیم است.

نحل: إِنَّ اللَّـهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْیِ ۚ یَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٩٠﴾

در حقیقت، خدا به دادگرى و نیكوكارى و بخشش به خویشاوندان فرمان مى‌دهد و از كار زشت و ناپسند و ستم باز مى‌دارد. به شما اندرز مى‌دهد، باشد كه پند گیرید.

نحل: ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ ﴿١٢٥﴾

با حكمت و اندرز نیكو به راه پروردگارت دعوت كن .

طه: وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا ۖ لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَ ۗ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ ﴿١٣٢﴾

و كسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكیبا باش. ما از تو جویاى روزى نیستیم، ما به تو روزى مى‌دهیم، و فرجام [نیك‌] براى پرهیزگارى است.

عنکبوت: اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ ۗ ﴿٤٥﴾

آنچه از كتاب به سوى تو وحى شده است بخوان، و نماز را برپا دار، كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارد.

لقمان: یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَكَ ۖ ﴿١٧﴾

اى پسرك من، نماز را برپا دار و به كار پسندیده وادار و از كار ناپسند باز دار، و بر آسیبى كه بر تو وارد آمده است شكیبا باش.

سبأ : قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّـهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَى ﴿٤٦﴾

بگو: «من فقط به شما یك اندرز مى‌دهم كه: دو دو و به تنهایى براى خدا به پا خیزید.

صف: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ﴿٢﴾

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید، چرا چیزى مى‌گویید كه انجام نمى‌دهید؟

آل عمران : وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۱۰۴﴾

و باید از میان شما گروهی باشند دعوتگر به خیر که به نیکی فرمان دهند و از نا شایستی ( بدی) بازدارند و اینان رستگارانند .

آل عمران : كُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ  (110)

شمـا بهترین امتـی هستید که برای مردمان پدید آمده اند که به نیکی فرمان می دهید و از ناشایستی باز می دارید ، به خدا ایمان دارید.

آل عمران : یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَیُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَأُولَئِكَ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۱۴﴾

به خدا و روز بازپسین ایمان می آورند و به نیکی فرمان می دهند و از ناشایستی باز می دارند و به نیکوکاری می شتابند و اینان از شایستگانند.

مائده : كَانُوا لَا یَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿۷۹﴾

آنان‌ازاعمال‌زشتی‌که انجام می دادند،یکدیگر را نهی‌ازمنکر نمی‌کردند.چه بد کاری انجام می‌دادند؟!

اعراف : الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ ( 157)

آنانکه پیروی کنند از رسول (ص) و پیغمبرانی که در تورات و انجیل که در دست آنهاست و ( نام و نشان و اوصافش را ) نگاشته می یابند آنها امر به نیکویی و نهی از زشتی خواهند کرد و برآنها هر طعام پاکیزه را حلال و هر پلید و منفور را حرام می گرداند و ...

اعراف : فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا كَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿۱۶۵﴾

و چون اندرزی را که به ایشان داده بودند از یاد بردند ، کسانی را که ناهیان از منکر بودند نجات دادیم و ستمکاران را بر اثر فسقشان به عذابی شدید گرفتار کردیم.

توبه : الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَیَقْبِضُونَ أَیْدِیَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۶۷﴾

مردان و زنان منافق از همدیگر و طرفدار یکدیگرند دست از نیکی کشیده و مردم را به کار بد وا می دارند و ازنیکوکاری منع می‌کنندچون خدا را فراموش‌کرده اند که در حقیقت بدترین‌زشتکاران‌عالم همان منافقانند.

توبه : التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ﴿۱۱۲﴾

بدانیدکه ازگناه پشیمانان ، خداپرستان ، حمد و شکر نعمت گذاران ، روزه داران ، نماز با خضوع گزاران ، امر به معروف و نهی از منکر کنندگان و نگهبانان  حدود الهی و مؤمنان بشارت بده .

هود : فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِنْ قَبْلِكُمْ أُولُو بَقِیَّةٍ یَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِی الْأَرْضِ إِلَّا قَلِیلًا مِمَّنْ أَنْجَیْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِیهِ وَكَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿۱۱۶﴾

چرا در قرون و اقوام قبل از شما ، دانشمندان صاحب قدرتی نبودند که از فساد در زمین جلوگیری کنند ؟ مگر اندکی که نجاتشان دادیم و آنان که ستم می کردند از تنعم و کامجویی پیروی کردند و گناهکار بودند و نابود شدند .

حج : الَّذِینَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿۴۱﴾

آن کسانی که هرگاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم نماز را بر پای دارند و زکات می دهند و امر به معروف می کنند و پایان همه کارها از آن خداست.

والعصر : بِسمِ اللهِ الرَّحمَن الرَّحیمِ -وَالْعَصْرِ  إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ 

بنام خداوند بخشنده مهربان ـ سوگند به عصر که انسان در ضرر و زیان است مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند و یکدیگر را به حق و راستی توصیه نمودند و همدیگر را به صبر و استقامت سفارش کردند.

*« تـواصی بـه حـق یعنی دعوت همگانی و عمومی به سوی حق اشاره می کند تا همگان حق را از باطل به خوبی بشناسند و هرگز آنرا فراموش نکنند و در مسیر زندگی از آن منحرف نشوند جمله « تواصوا بالحق » معنی بسیار وسیعـی دارد کـه هـم  « امـر بـه معـروف و نهـی از منکـر » را شـامل می شـود و هـم « تعلیـم و ارشاد جاهل » و « تنبیه غافل » و « تشویق » و « تبلیغ » ایمان و عمل صالح را در بردارد. ( تفسیر نمونه ج 27 ص 302 )