|
داســـتـا نـــهـای دلـنـشـــیــن صـــــادق 
درباره وبلاگ مطالب اخیر
آرشیو وبلاگ نویسندگان فضائل و سیره امام حسین (ع) : 609 - ثواب گریه و مرثیه بر امام حسین (ع ) بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم ثواب گریه و مرثیه بر امام حسین (ع ) در روایتى دیگر حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: همان گونه كه خود نوحه سرایى و عزادارى مى كنید، بخوان ! هنگامى كه من شروع به خواندن كردم ، حضرت گریه كردند و صداى گریه همسران حضرت نیز از پشت پرده مى آمد، هنگامى كه مرثیه تمام شد، حضرت فرمودند: هر كس در مصیبت و رثاى جدم حسین بن على علیه السلام شعرى بخواند و پنجاه نفر را بگریاند بهشت بر او واجب مى شود، هر كس سى كس را بگریاند، بهشت مال اوست و هركه بیست را و هر كه ده نفر را و هر كه یك نفر را بگریاند، بهشت بر او واجب مى شود و هر كه تنها براى خود مرثیه بخواند و خود بگرید، بهشت بر او واجب مى شود و هركس گریه اش نمى گیرد و تظاهر به گریستن و تباكى نماید، بهشت بر او واجب مى شود. (666)
جعفر مرثیه بخوان ! شیخ كشى (ره ) از زید شحام این گونه روایت كرده است كه : من همراه عده اى از كوفیان نزد اما صادق علیه السلام بودیم ، در این حال جعفر بن عفان خدمت حضرت رسید، امام او را تكریم نموده و كنار خود نشانید، سپس فرمودند: اى جعفر! حضرت فرمودند: خبردار شده ام كه تو در مصیبت جدم حسین علیه السلام شعرهاى خوبى مى سرایى ؟! او گفت : آرى ! فدایت گردم حضرت فرمودند: بخوان ! (667) ---------------------------------------------------------------------------------- 666-منتهى الامال ، ص 53 667- منتهى الامال ، ص 54
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فضائل و سیره امام حسین (ع) : 608 - بر خاستن صداى گریه از خانه امام صادق (ع ) بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم بر خاستن صداى گریه از خانه امام صادق (ع ) ابو عماره منشد روایت كرده است كه : روزى خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم ، حضرت خطاب به من فرمودند: اشعارى را در رثاء و مصیبت جدم حسین علیه السلام بخوان ! من شروع به خواندن كردم ، حضرت گریه كردند و من مى خواندم و حضرت پیوسته مى گریست تا آن كه صداى گریه و شیون از خانه امام صادق (ع ) برخاست . (664)(665) ----------------------------------------------------------------------------------- 664-منشد؛شعر خواندن ، مرثیه سرا. 665-منتهى الامال ، ص 52
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فضائل و سیره امام حسین (ع) : 607 - تكرار یك حماسه بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم تكرار یك حماسه فلسفه عزادارى و تذكر امام حسین علیه
السلام كه به توصیه ائمه اطهار علیه السلام سال به سال باید تجدید شود، به
خاطر آموزندگى آن اس ، به خاطر آن است كه یك درس تاریخى بسیار بزرگ است .
براى اینكه یك درس را انسان مورد استفاده خویش قرار بدهد، اول باید آن درس
را بفهمد و حل كند. نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : شعار شیعه عاشورا است ! ائمه ما یكى پس از دیگرى
آمدند و دستور دادند كه عاشورا را باید زنده نگه داشت ، مصیبت حسین نباید
فراموش شود، این مكتب باید زنده بماند هر سال كه محرم و عاشورا پیدا مى
شود، شیعه باید آن را زنده نگه دارد. عاشورا شعار شیعه شده است شیعه باید
بتواند جواب بدهد وقتى در مقابل یك سنى ، و بالاتر، در مقابل یك مسیحى یا
یك یهودى را یا یك لا مذهب قرار گرفت و او گفت : شما در این روز عاشورا و
تاسوعا كه تمام كارهایتان مى زنید، زنجیر مى زنید، داد مى كشید، فریاد مى
كشید، چه مى خواهید بگویید؟ حرفتان چیست ؟ باید بتوانید بگویید ما حرفمان
چیست . نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فصل بیست و دوم : فلسفه احیاى فرهنگ عاشورا و اقامه سنت عزادارى
فضائل و سیره امام حسین (ع) : 603 - گریه بر امام حسین (ع ) عبادت است بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم گریه بر امام حسین (ع ) عبادت است به شكر الهى آنچه كه امروز در كشورهاى اسلامى رایج است از برپایى مراسم عزادارى و سوگوارى براى حضرت سیدالشهداء علیه السلام و جمع شدن در این مجالس و زدن پرچم سیاه و علم هاى سیاه و تعطیل شدن چ و راه افتادن دسته ها و نوحه خوانى ها و مرثیه سرایى ها و گریستن ها و غیر از این ها كه از نظر شرع مظهر از آن ها نهى نشده و محذور هم ندارد، جزو عبادات مشروع و برتر است كه براى آن ثواب هاى بسیار و پاداش هاى عظیم نهفته شده است . این مطلب تا حدى واضح است كه احتیاج به هیچ گونه دلیل ندارد و هر انسان آگاه و خردمند از روایاتى كه درباره مستحب بودن گریه بر امام حسین علیه السلام و به یاد آوردن مصایب آن حضرت و ابكاء یعنى گریه كردن و تباكى ، یعنى خود را به گریه زدن (یعنى اینكه خو درا شبیه گریه كنان در آوردن ، نه اینكه در گریه بر امام حسین علیه السلام عبادت ، اما ریا در عبادت مثل قیاس در استدلال و یا ربا در معامله جایز نیست ) آگاه است .
ذكر مستحبات در مجلس امام حسین (ع ) شیعیان و همه ذاكرین اهل بیت باید مواظب بوده و متوجه این مطلب باشند كه در سوگوارى و عزادارى طورى رفتار كنند كه زبان ناصبیان دراز نشود و تنها واجبات و مستحبات را ذكر نموده و از به كار گیرى محرمات همانند غناء كه غالبا نوحه ها آمیخته به آن شده و از دروغ هاى ساختگى و حكایات ضعیف كه احتمال كذب و دروغ در آن مى رود كه از كتاب هاى غیر معتبر یا كتاب هایى كه مؤ لفین آن ها جزو متدینین اهل علم و حدیث نیستند، اجتناب كننده . و شیطان را در این عبادت بزرگ كه جزو بزرگ ترین شعائر الهى است ، راه ندهند و از انجام گناهان زیاد كه روح عبادت را از بین مى برد، پرهیز كنند، مخصوصا ریا، دروغ و غناء كه در این عمل جارى بوده و كمتر شخصى از آن مصون مانده است .
لزوم گریه بر امام حسین (ع ) ابن اثیر و بسیارى از دانشمندان عامه و اهل سیر نقل كرده اند كه : هنگامى كه رسول خدا صلى الله علیه و آله از جنگ احد به مدینه بازگشت ، دید كه صداى نوحه زنان انصار كه بر شهیدانشان گریه مى كردند، برپاست ، حضرت صلى الله علیه و آله فرمود، لكن حمزه لا بواكى له ؛یعنى كشتگان انصار، گریه كننده دارند، امام حمزه گریه كننده اى ندارد. مردان انصار با شنیدن این كلام پیامبر و اینكه فهمیدند آن حضرت دوست دارد كه بر عمویش حمزه گریه كنند، به زنان خود دستور دادند كه او بر حمزه سیدالشهداء گریه كنند، بعد بر شهیدان خود. واقدى گفته است كه : این عادت در اهل مدینه باقى ماند، به گونه اى كه در هر مصیبت ابتدا بر حضرت حمزه سیدالشهداء گریه مى كردند و معلوم است كه پیامبر امام حسین علیه السلام را بیشتر از حمزه دوست داشت ، و اگر مى كردند و معلوم است كه پیامبر امام حسین علیه السلام را بیشتر از حمزه دوست داشت ، و اگر به مردم دستور داد كه بر حمزه گریه كنند، پس حتما به گریه بر امام حسین علیه السلام نیز امر كرده اند. اهل مدینه در هر مصیبت ابتدا در مصیبت حمزه گریه مى كنند، به خاطر همراهى با رسول خدا صلى الله علیه و آله و نگهداشتن حرمت این سخن پیامبر كه فرمود: حمزه گریه كردن ندارد با وجود اینكه سالیان دراز از شهادت حمزه گذشته و هیچ كسى هم اهل مدینه را از این كار نهى نكرده ، پس مخالفین هم حق ندارند كه شیعیان را در عزادارى و سوگوارى بر حضرت سیدالشهداء ملامت كنند، چرا كه آنها براى مواسات و شركت در حزن و اندوه اهل بیت این مجالس عزا را برپا كنند.
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فضائل و سیره امام حسین (ع) : 597 - سخنرانى حضرت سجاد در خارج مدینه بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم سخنرانى حضرت سجاد در خارج مدینه پس از آزادى اسرار و بازگشت به مدینه ، امام سجاد قبل از ورود به مدینه در خارج شهر سخنرانى افشاگرانه به این صورت نمود كه ، حضرت با دست مبارك اشاره به سوى مردم نمودند كه سكوت نمایید، سكوت بر همه جا حاكم شد، در این حال شروع به ایراد سخنرانى نمودند: حمد و سپاس مخصوص خدایى است كه پروردگار جهانیان است ، فرمانرواى روز قیامت و آفرینده تمامى آفریدگان است . همان خدایى كه از ادراك عقل هاى بندگان به حدى دور است كه مقام والایش در برگیرنده آسمان هاى بلند است و به اندازه اى به بندگانش نزدیك است كه كوچك ترین اصوات را مى شنود. خداوند را در سختى و داغ هاى بزرگ و دردهایى مصیبت بار و زخم زبان ها و مصایب بزرگ و جگر سوز و بلاهاى بزرگ و غمبار شاكرم ! (658)
اى مردم ! ابا عبدالله را كشتند! اى مردم ! همانا خداوند كه هر حمد و شكرى سزاوار اوست ، ما را به مصایبى دردناك و شكست بزرگى در اسلام مبتلا كرد. ابا عبدالله الحسین علیه السلام را به همراه خاندانش به شهادت رسانیدند و زنان و كودكانش را اسیر كردند، سر بریده حضرت را بالاى نیزه بردند و در شهرها گردانیدند و این مصیبتى است كه هیچ همانند و همتایى ندارد. (659)
گریستن اركان آفرینش ای مردم ! كدام یك از مردان شما پس
از این مصیبت مى تواند شاد و خرم باشد! كدام قلبى است كه مملو از غم آن
حضرت نباشد؟ و كدام دیده است كه بتواند جلوى ریزش اشك هایش را بگیرد؟ در
حالى كه آسمان هاى هفتگانه در مصیبت او گریستند و دریا با همه امواجش و
آسمان با تمامى اركانش و زمین تا عمق آن و درختان با همه شاخه هایش و
ماهیان و امواج دریاها و ملائك مقرب الهى و آسمانیان ، همه و همه در این
مصیبت گریستند. (660)
كدام دل خونین نشد؟! ای مردم ؟ كدامین دل است كه در مصیبت آن حضرت علیه السلام خونین نگشت ؟ و كدامین قلب است كه مملو از اندوه نگشته و كدامین گوش با شنیدن این مصیبت بزرگ كر نشده است ؟ (661)
این امر جدیدى بود كه دیدیم ! اى مردم ! ما صبح كردیم در حالى كه از وطن خود رانده و طرد شده بودیم و در بیابان ها سرگردان بودیم ، گویى كه ما اهل تركستان و كابل بودیم ، بدون اینكه گناهى مرتكب شده باشیم و كار زشتى انجام داده باشیم و تحریفى در دین اسلام داده باشیم . ما در گذشتگان خود چنین چیزى ندیده بودیم و این امر جدیدى بود كه دیدیم (662)
وه كه این مصیبت چه جانسوز است !! به خدا سوگند، اگر پیامبر صلى الله علیه و آله در عوض سفارش هایى كه در حق ما نمودند، دستور جنگ با ما را صادر مى نمود، این قوم بیشتر از این جنایت نمى توانست مرتكب شود. انا لله و انا الیه راجعون ، وه كه این مصیبت تا چه اندازه بزرگ و سوزاننده و دردناك و فجیع و تلخ و جانسوز بود! ما تمامى این مصایب كه به ما رسیده را به حساب خدا مى گذاریم ؛زیرا او صاحب عزت و انتقام گیرنده است . (663) ----------------------------------------------------------------------------------- 658-لهوف سید بن طاووس ، ص 217 659-لهوف سید بن طاووس ، ص 271 660 - لهوف سید بن طاووس ، ص 271 661- لهوف سید بن طاووس ، ص 271 662- لهوف سید بن طاووس ، ص 273 663- لهوف سید بن طاووس ، ص 273
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : گریه احیا گر امام سجاد (ع ) براى على بن الحسین فرصتى نظیر فرصت امام ابا عبدالله ، پدر بزرگوارش پیدا نشد، هم چنان كه فرصتى نظیر كه براى امام صادق پدید آمد پیدا نشد، اما براى كسى كه مى خواهد خدمتگذار اسلام باشد، همه مواقع فرصت است ، ولى شكل فرصت ها فرق مى كند. ببینید امام زین العابدین ، به صورت دعا چه افتخارى براى دنیا شیعه درست كرده ؟! و در عین حال در همان لباس دعا امام كار خودش را مى كرد. بعضى خیال كرده اند امام زین العابدین ، چون در مدتى كه حضرت بعد از پدر بزرگوارشان ، حیات داشتند قیام به سیف نكردند، پس گذاشتند قضا یا فراموش شود ابدا (چنین نیست )، از هر بهانه اى استفاده مى كرد كه اثر قیام پدر بزرگوارش را زنده نگه دارد. آن گریه ها، كه گریه مى كرد و یادآورى مى نمود براى چه بود؟ آیا تنها یك حالتى بود مثل حالت آدمى كه فقط دلش مى سوزد و بى هدف گریه مى كند؟! آیا مى خواست این حادثه را زنده نگه دارد و مردم یادشان نرود كه چرا امام حسین قیام كرد و چه كسانى او زا كشتند؟ این بود كه گاهى امام گریه مى كرد، گریه هاى زیادى . روزى یكى از خدمتكزارنش عرض كرد: آقا! آیا وقت آن نرسیده است كه شما از گریه باز ایستد؟ (فهمید كه امام براى عزیزانش مى گرید) فرمود: چه مى گویى ؟! یعقوب یك یوسف بیشتر نداشت ، قرآن عواطف او را این طور تشریح مى كند؛وابیضت عیناه من الحزن من در جلوى چشم خودم هجده یوسف را دیدم ، كه یكى پس از دیگرى بر زمین افتادند.(657) ---------------------------------------------------------------------------------- 657-بحارالانوار، ج 45، ص 149
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فضائل و سیره امام حسین (ع) : 595 - سوگ چهل ساله بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم سوگ چهل ساله سوگ زین العابدین علیه السلام براى پدر، چهل سال برپا بود و او در همه این مدت ، در شهادت پدر و یارانش مى گریست و سیلاب اشك امانش نمى داد، هرگاه غذا مى خورد از محاصره شدن پسر پیامبر و بستن آب و غذا بر روى او و تشنگى و گرسنگى او به هنگامه شهادت سخن مى گفت و هرگاه آب مى نوشید، مى فرمود: مردم ! پسر پیامبر را با لب تشنه كشتند (655)(656) ----------------------------------------------------------------------------------- 655-بحارالانوار، ج 46، ص 108، 656-ویژگیهاى امام حسین علیه السلام ، ص 389
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : حال امام زین العابدین در شام در ایام كه اهل بیت علیه السلام در شام به سر مى بردند، آن طور كه تواریخ نوشته اند، اوایل خیلى بر آنها سخت مى گرفتند در خرابه اى زندگى مى كردند كه نه مانع گرما بود و نه مانع سرما، یعنى خرابه اى بى سقف ، و از هر جهت فوق العاده بر آنها سخت بود ولى طولى نكشید كه خود یزید به اشتباهش از نظر سیاسى پى برد، نه اینكه بگویم توبه كرد، به اشتباهش از نظر سیاسى پى برد كه این كار به ضرر ملكدارى او شد. از آن به بعد دائما به عبیدالله بن زیاد فحش مى داد كه خدا لعنت كند پسر زیاد را، من نگفته بودم چنین كن ، من به او گفتم برو كلاه بیاور او سر آورد! من دستور قتل حسین بن على را نداده بودم ، او از پیش خود چنین كارى را كرد. این حرف را مكرر مى گفت : در صورتى كه دروغ مى گفت - براى اینكه خودش را تبرئه كند و این (حادثه ) را به گردن ابن زیاد بیندازد و خودش را از آثار شومى كه در ملكدارى اش پیش بینى مى كرد مصون بدارد؛و از جمله كارهایى كه كرد این بود كه وضع اسرا را تغییر داد چون اگر در همان وضع باقى مى ماندند مى گفتند بسیار خوب ، اینجا كه دیگر ابن زیاد نیست ، حالا چرا این چنین مى كنى ! دستور داد كه آنها را در خانه اى نزدیك خانه خودش سكنى بدهند، و امام زین العابدین علیه السلام آزادى داشتند و در كوچه ها و خیابان ها رفت و آمد مى كردند و بسیارى از روزها حضرت را دعوت مى كردند كه با خودش شام یا ناهار بخورند.
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : فضائل و سیره امام حسین (ع) : 593 - شام ، سرزمین درد اهل بیت بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم شام ، سرزمین درد اهل بیت مدت توقف اهل بیت در شام بسیار بر آنها سخت گذشته است و این روایتى است از حضرت سجاد كه از ایشان سؤ ال كردند كه : آقا! در میان مواقفى كه بر شما گذشت ، از كربلا، از كوفه ، از بین راه ، از كوفه تا شام ، از شام تا مدینه ، كجا از همه جا بیشتر بر شما سخت گذشت ؟ ایشان فرمودند: الشام ، الشام ، الشام ، شام از همه جا بر ما سخت تر گذشت و علت آن ظاهرا بیشتر آن وضع خاصى بود كه در مجلس یزید براى آنها پیش آمد. در مجلس یزید حداكثر اهانت به آنها شد. (654) ----------------------------------------------------------------------------------- 654-آشنایى با قرآن ، ج 5، ص 58
نوع مطلب : برچسب ها : لینک های مرتبط : آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
|
