فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 505 - اف بر دوستى تو اى روزگار!

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

  اف بر دوستى تو اى روزگار!

امام حسین علیه السلام نشسته بود و مشغول اصلاح (و تعمیر) شمشیر خویش بود و در این ضمن ، اشعارى را (در زیر لب ) زمزمه مى كرد: اى روزگار! اف بر دوستى تو! چه بسا یاران و طالبانى را كه در بامداد و شامگاهت كشتى . آرى ! روزگار به جاى آنان دیگرى را نپذیرد. به راستى كه پایان كار در دست خداى باشكوه است و هر زنده اى باید این راه را طى كند. (580)

-------------------------------------------------------------------------------

 580- لهوف سید بن طاووس ، ص 115

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 29 تیر 1397

 

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 504 - خواهرم ! آرام باش

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

خواهرم ! آرام باش

هنگامى كه حضرت زینب علیهاالسلام این سخن را شنید، بر صورت خود سیلى زد و با صداى بلند شروع به گریستن نمود، امام حسین علیه السلام به خود او فرمود: خواهرم ! آرامش خود را حفظ كن و كارى مكن كه دشمن زبان به طعن و ملامت ما بگشاید. (579)

------------------------------------------------------------------------------

579- لهوف سید بن طاووس ، ص 127

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 29 تیر 1397

فصل بیستم : تاءثیر و نقش زنان در واقعه عاشورا

بخش اول : كربلا تجلیگاه شخصیت حضرت زینب

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 503 - رؤ یاى صادقه حسین (ع )

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

رؤ یاى صادقه حسین (ع )

امام حسین علیه السلام در شب تاسوعا بر زمین نشسته بود و در حال خواب اندكى حضرت را ربود، هنگامى كه از خواب برخاست ، فرمود: خواهر جان ! همینك جدم رسول خدا صلى الله علیه و آله پدرم على علیه السلام ، مادرم فاطمه زهرا علیها السلام و برادرم امام حسن علیه السلام را در خواب دیدم كه آنها همگى شان به من مى گفتند؛حسین جان ! به زودى - یا طبق روایتى دیگر - فردا نزد ما خواهى بود. (578)

-------------------------------------------------------------------------------

 578- لهوف سید بن طاووس ، ص 127

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 29 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 502- مرض خوره اندرونى در یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

مرض خوره اندرونى در یزید

آوردند به نقل صحیح كه یزید را در آخر عمر مرضى پیش آمد كه آن را خواره اندرونى گویند، كه روزى هزار بار آرزوى مرگ در دلش مى گذشت اما از كمان قهر قضا و قدر تیر مرگش میسر نمى گشت . به مرگ خویش راضى گشتم و آن هم نمى بینم مى گفت .

روزى یكى از حكما یزید را گفت كه هیچ مى دانى كه تو را مرض چیست و نیش و ریش درون را باعث كیست ؟

یزید گفت : از كثرت نیش و درد خبر دارم ، امام از حقیقت آن حال غافل و ناهوشیارم .

فى الحال حكیم مقدار نخودى موم انگبین را به رشته باریك بسته بدو داد، گفت : سر ریسمان را گرفته این موم را فرو بر تا بر تو راز درونت از بیرون آشكار گردد، و یزید به قول حكیم موم را فرو برد و سر رشته را به دست نگاه داشت ، بعد از زمانى سر رشته را كشیده موم را بیرون آوردند دو عقرب سیاه بر آن موم چسبیده بود از حلق او بیرون آمد. حكیم گفت : یا ابا الحكم دانستى كه ریش درونت به كدام نیش آراسته است و حجره تاریك ضمیرت به زخم كدام جانور پیراسته ؟

گفت : آرى والله كه بدین ریش و بدین نیش گرفتارم . مدت مدید فریادها مى كرد تا بمرد.

این است سزاى آن كه آنش عمل است ) و هرگاه خواهند عقرب را از سوارخش بیرون آرند به همین دستور عمل باید نمود كه در محبت موم آن شوم بى اختیار است ، و به دام چشم هایشان شهد مایل و گرفتار در صحراى دستپول و ششدر كودكان عرب جهت بازى طرب على الدوام با عقرب این عمل مى نمایند كه بسیار مشاهده رفته . (577)

-------------------------------------------------------------------------------

577-هزار و یك كلمه ، ج 2، ص 342 - 341.

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 29 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 501- شهید فراموشكارى مردم

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

 شهید فراموشكارى مردم

امام حسین شهید فراموشكارى مردم شد؛زیرا مردم اگر در تاریخ پنجاه ، شصت ساله خودشان فكر مى كردند و قوه تنبه و استنتاج و عبرت گیرى در آنها مى بود و به تعبیر سیدالشهداء كه فرمود: ارجعوا الى عقولكم اگر به عقل و تجربه پنجاه شصت ساله خود رجوع مى كردند و جنایت هاى ابوسفیان و معاویه و زیاد در كوفه و خاندان اموى را اصولا فراموش نمى كردند و گول ظاهر فعلى معاویه را كه دم زدن از دین به خاطر منافع شخصى است نمى خوردند. و عمیق فكر مى كردند و حساب مى كردند آیا حسین علیه السلام براى دین و دنیاى آنها بهتر بود یا یزید و معاویه و عبیدالله ، هرگز چنین جنایتى واقع نمى شد. پس در حقیقت علت عمده اینكه مردمى نسبتا معتقد به اسلام این طور با خاندان پیغمبر رفتار كردند، در صورتى كه همان ها حاضر بودند قربه الى الله در جنگ كفار شركت كنند، فقط و فقط فراموشكارى مردم و گول ظاهر خوردن آنها بود، یعنى نتوانستند پشت پرده نفاق را ببینند. ظواهر شعائر اسلامى را محفوظ مى دیدند و توجه به اصول و معانى از بین رفته نداشتند.

البته در این حادثه چنانكه قبلا گفتیم رعب و ترس و استسباع از یك طرف ، و فساد اخلاق رؤ سا و رشوه خوارى آنها و طمع آنها و اطاعت كوركورانه - به حسب خوى قبیله اى عربى - كوچك ترها از رؤ ساى قبائل از طرف دیگر نیز از عوامل مهم وقوع این حادثه بود.

این حادثه صد در صد یك حادثه اسلامى است . امام حسین به قول آن مرد معاند، به سیف جدش كشته شد، اما به علت جهالت و ظاهربینى و گول حفظ ظواهر و شعائر خوردن مردم . (576)

-------------------------------------------------------------------------------

576- حماسه حسینى ، ج 3، ص 48

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 29 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 500 - فاتحه اسلام را باید خواند!

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

 فاتحه اسلام را باید خواند!

مسعودى در مروج الذهب مى نویسد: (یزید) میمون را لباس هاى حریر و زیبا مى پوشانید و در پهلو دست خود بالاتر از رجال كشورى و لشكرى مى نشاند!

این است كه امام حسین فرمود: و على الاسلام السلام اذا قد بلیت الامه براع مثل یزید (575)میان او و دیگران تفاوت وجود داشت اصلا وجود این شخص تبلیغ علیه اسلام بود.

براى چنین شخصى از امام حسین علیه السلام بیعت مى خواهند! امام از بیعت امتناع مى كرد و مى فرماید: من به هیچ وجه بیعت نمى كنم . آنها هم به هیچ وجه از بیعت خواستن صرف نظر نمى كردند.

-------------------------------------------------------------------------------

575-مقتل مقرم ص 146

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 15 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 499 - نصایح معاویه به یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

 نصایح معاویه به یزید

معاویه هنگام مردن سخت نگران وضع پسرش یزید بود و نصایحى به او كرد. گفت : تو براى بیعت گرفتن ، با عبدالله بن زبیر این طور رفتار كن با عبدالله بن عمر آن طور رفتار كن ، با حسین بن على علیه السلام اینگونه رفتار كن .

مخصوصا دستور داد با امام حسین علیه السلام با رفق و نرمى زیادى رفتار كند. گفت : او فرزند پیغمبر است . مكانت عظیمى در میان مسلمین دارد، و بترس از اینكه با حسین بن على با خشونت رفتار كنى .

معاویه كاملا پیش بینى مى كرد كه اگر یزید با امام حسین با خشونت رفتار كند و دست خود را به خون او آلوده سازد، دیگر نخواهد توانست خلافت كند و خلافت از خاندان ابوسفیان بیرون خواهد رفت .

معاویه مرد بسیار زیركى بود، پیش بینى هاى او مانند پیش بینى هاى هر سیاستمدار دیگرى غالبا خوب از آب در مى آمد.

یعنى خوب مى فهمید و خوب مى توانست پیش بینى كند.

بر عكس ، یزید، اولا جوان بود، و ثانیا مردى بود كه از اول در زى بزرگزادگى و اشرافزادگى و شاهزادگى بزرگ شده بود، با لهو و لعب انس فراوانى داشت ، كارى كرد كه در درجه اول به زیان خاندان ابوسفیان تمام شد، و این خاندان بیش از همه در این قضیه باخت اینها كه هدف معنوى نداشتند و جز به حكومت و سلطنت به چیزى دیگرى فكر نیم كردند، آن را هم از دست دادند حسین بن على علیه السلام كشته شد، ولى به هدف هاى معنوى خودش رسید، در حالى كه خاندان ابوسفیان به هیچ شكل به هدف هاى خودشان نرسیدند.

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 15 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 498 - بیعت براى عنصرى پلید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

 بیعت براى عنصرى پلید

در دوران معاویه خلافت اسلامى رنگ سلطنت گرفت و دیگر خلیفه روى بوریاى مسجد نمى خوابید و سنگى زیر سر نمى گذاشت و دستور سوزاندن درگاه قصر باشكوه عامل خود را نمى داد. بلكه بعكس معاویه به عامل خود سفارش مى كرد در همان قصر شكوهمند منزل نماید و خود در جایگاهى رفیع بر مخده هاى زربفت تكیه زده بود و غلامان سیاه فرمانبرانه دست بر سینه و گوش به فرمان در برابرش ایستاده بودند.

حال دیگر خلیفه احساس كهولت مى كرد و در صدد بود تا با تدبیر - غافل از گردش روزگار - براى فرزندش یزید بیعت بگیرد. یزید كه زبان باز و شرابخوار بود و یزیدى كه غم انگیزترین نغمه هاى عاشقانه را مى سرود و در مجلس شراب از ساقى مى خواست برایش شعر بخواند و مى گفت : اگر مى گسارى به آیین محمدى حرام است ، تو اى ساقى ! شراب را به آیین مسیح به من بده . و یزیدى كه درباره معشوقه اش مى گفت : اگر دامن پیراهن معشوقه به زمین نمى سایید تیمم با خاك برایم جایز نمى شد. و یزیدى كه ... آرى ! معاویه اصرار داشت تا براى چنین عنصر پلیدى به نام خلافت ، بیعت بگیرد!

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 15 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 497 - جایز بودن لعنت بر یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

جایز بودن لعنت بر یزید

احمد بن حنبل كه یكى از ائمه اهل سنت است و تاءسیس مذهب حنبلى به او نسبت داده شده در پاسخ به فرزند خود با استناد صریح به قرآن لعن یزید را جایزى مى دانست و او را از شمار مسلمانان خارج مى شمرد

ابن جوزى مى نویسد: صالح فرزند احمد بن حنبل مى گوید: من به پدرم گفتم كه مردم ما را به دوستى یزید نسبت مى دهند.

پدرم گفت : فرزندم ! آیا ممكن است كسى داراى ایمان به خدا باشد و با این حال یزید را دوست بدارد؟

گفتم : پس چرا او را لعن نمى كنى ؟

پدرم گفت : فرزندم ! تو تاكنون ندیدى من چیزى را لعنت كنم . سپس اضافه كرد: این فرزند! چگونه ما لعن نكنیم كسى را كه خداوند در كتاب خود او را لعنت كرده !

گفت : آنجا كه مى فرماید: فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فى الارض و تقطعوا ارحامكم اولئك الذین لعنهم الله . (573)

یعنى : آیا آرزو دارید كه اگر به حكومت و ریاست در روى زمین فساد كنید و قطع رحم نمایید؟ چنین كسانى را خداوند لعن نموده .

سپس گفت : فرزندم ! كدام فساد بزرگتر از قتل نفس است ؟ (574)

احمد بن حنبل ، با آنكه مى گوید در همه عمرم چیزى را لعنت نكرده ام ، با این حال لعن یزید را به حكم نص قرآن جایز مى داند.

-------------------------------------------------------------------------------

573-محمد / 24

574-تذكره ابن جوزى ، ص 162

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 15 تیر 1397

 

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 496 - در مذمت یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

در مذمت یزید

هنگامى كه مردم مدینه در اثر فجایع و خونریزى بى حساب یزید شورش كردند، فرماندار شهر از رهبران شورش در خواست نمود تا به شام روند و اعتراضات خود را از نزدیك با یزید در میان بگذارند.

سران نهضت كه در راءس آنها عبدالله بن حنظله غسیل الملائكه بود این پیشنهاد را پذیرفتند و جمعى از آنها كه ابن حنظله و عبدالله بن عمر و منذر بن زبیر هم در میان آنان بودند به سوى شام رهسپار شدند.

ابن اثیر مى نویسد: وقتى كه كه كاروان مدینه وارد شام شد، یزید آنها را اكرام نمود و جایزه ها و هدایاى بزرگ به آنان داد. بطورى كه به عبدالله صد هزار درهم و به دیگران كمتر از ده هزار ندارد مع الوصف وقت كه وارد مدینه شدند در برابر صفوف مردم گفتند ما از نزد كسى مى آییم كه دین ندارد و شراب را حلال كرده ، با غنا و موسیقى خود گرفته و خواننده ها شب و روز براى او مى نوازند.

عبدالله گفت : من اگر یاورى پیدا نكنم مگر همین فرزندانم را، هر آینه با یزید جنگ خواهم كرد او به من احترام گذاشت و هدیه داد و من آن را نپذیرفتم مگر براى آنكه از نظر مالى نیرومند گردم و از آن نیرو علیه او استفاده كنم .

منذر بن ربیر كه از یزید صد هزار دهم گرفته بود، پس از چندى به مدینه برگشت و در برابر مردم ایستاد و گفت : یزید به من صد هزار درهم داد اما این جایزه مرا از گزارش وضع او به شما باز نمى دارد. مردم مدینه ! به خدا قسم یزید خمر مى نوشد و آن قدر مست مى افتد كه نماز خود را ترك (571) مى كند.

او بود كه دیگران را به گناه دعوت مى كرد و این مضمون اشعار اوست :

اى دوستان ! برخیزید و صداى موسیقى را بشنوید و پیاله ها را بنوشید و مسائل معنوى را فراموش كنید، نغمه هاى تار مرا از شنیدن اذان باز داشته و من حوران بهشتى را با یك شراب كهنه كه در ته ظرف مانده معاوضه (572) مى كنم !

-------------------------------------------------------------------------------

571-كامل ابن اثیر، ج 4، ص 41، تاریخ طبرى ، ج 4، ص 402 با تفاوت مختصر

572-تذكر ابن جوزى ، ص 164

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 15 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 495 - شواهدى بر كیفر یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

شواهدى بر كیفر یزید

ابن جوزى حنبلى مورخ مشهور اسلامى چنین گوید:

از شواهدى كه بر كفر و زندقه یزید گواهى مى دهد اشعارى است كه بخوبى از الحاد وى سخن مى گوید و مطلع آن این است :

اى علیه ! نزد من بیا و به من شراب بده و نغمه بخوان ؛زیرا من مناجات با خدا را دوست نمى دارم اى علیه ! داستان جدم ابوسفیان را كه بلند منزلت بود براى من بخوان آن هنگامى كه براى جنگ با مسلمین به احد رفته بود و آن چنان در برابر محمد مقاومت نمود و از مسلمین كشت تا آن گریه كنندگان و نوحه گرانى اقامه كرد كه بر كشتگان گریه كنند اى علیه ! نزد من بیا و به من خمره بنوشان ، خمرى كه تشنگان آن را اختیار كنند و خمرى كه از انگورهاى شام به دست آمده است .

اى علیه ! هنگامى كه ما به گذشتگان دوران جاهلیت نگاه مى كنیم ، مى بینیم نوشیدن شراب پى در پى حلال بوده .

اى ام حیم ! پس از مرگم شوهر اختیار كن و آرزوهاى ملاقات مرا در قیامت در دل مدار زیرا آنچه درباره قیامت گفته اند سخنان تاریك و باطلى است كه براى دل فراموشى مى آورد؛من باید به زیارت محمد بروم در حالى كه خمر نوشیده باشم !

در این گفتار پسر معاویه باطن خود را آشكار ساخته است ؛او مى را حلال مناجات با خدا را نامطلوب و از معشوقه خود مى خواهد تا داستان احد را براى وى ترنم كند! دامنه اشعار را به انكار روز رستاخیز و اهانت به مقام والاى پیغمبر مى كشاند.

بارى او آن چنان در طبقات اجتماع تاءثیر سوء به جا گذارد كه مردم در مقدس ترین مراكز و شهرهاى اسلامى به غنا و موسیقى و شرابخوارى تظاهر مى كردند.

اگر ز باغ رعیت ملك خورد سیبى

بر آورند غلامان او درخت از بیخ

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 8 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 494 - گواهان كفر و الحاد یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

گواهان كفر و الحاد یزید

از كسى مثل یزید این غریزه جوانى بعید نبود! جوانى كه مكه و مدینه را - كه مادر كشور بود - ویران مى كند و شهرى را كه مورد توجهات دستجات اسلامى و مركز تاءسیس قانون الهى و محیط وحى سبحانى بود مورد هتك حرمت قرار داد؛بطورى كه در سال شصت و سه هجرى مدینه حضرت رسول اكرم را به باد غارت داد تا سگان و گرگان به شهر و به مسجد در آمدند و بر منبر پیغمبر بول كردند و مكه معظمه را منجنیق بسته ویران كرد و محراب مصلى را آتش زد!

جوانى كه در قبال این فجایع همیشه به این دو شعر دلخوش بود و غالبا با آنها ترنم مى كرد.

شمسیه كرم برجها قعر دنها

و مشرقها الساقى و مغربها فمى

اذا نزلت من ذنها فى زجاجه

حكت نفرا بین الحطیم و زمزم .

در بیت اولى شراب را به خورشید تشبیه كرده و ته خمره شراب را برج آن قرار داده و مشرق آن را دست ساقى مى داند، زیرا به وسیله دست ساقى از خمره بروز ظهور مى كند و مغرب آن هم دهان خود مى خواند چون در آنجا غایب مى شود.

در بیت دوم حاجى ها را به حباب هاى شراب كه در وقت ریختن از ظرفى به ظرف دیگر پیدا مى شوند تشبیه مى كند. حاصل دو بیت را چنین مى توان خلاصه كرد كه خورشید شراب كه از مشرق دست ساقى طلوع مى كند و به مغرب دهان من غروب مى كند براى شرق و غرب كشور كافى است .

اگر در مكه چند نفر از هروله باز مانند اینجا هزاران حباب است كه در وقت غلل و ریختن شراب به پیاله پایین و بالا مى دوند و مى جهند. اینجا صد هزار حاجى هستند كه به هروله مى جهند. او با این هزل نه تنها دین و آیین را مسخره كرده . بلكه كشور و كشوردار را هم مسخره مى كرد. از چنین جوان سگ باز و میمون بازى ارتكاب هر عمل قبیح و رسوائى عجیب نیست . (570)

-------------------------------------------------------------------------------

570-شخصیت حسین قبل از عاشورا، ص 278

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 8 تیر 1397

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 493- یزید فرماندار نالایق

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

یزید فرماندار نالایق

سپاه اسلام از تب و تاب و ناتوانى مثل برگ خزان به زمین مى ریخت و بقیه در آستانه مرگ به انتظار سرنوشت رفتگان بودند و یزید سر فرمانده آنها در (دیر مران ) بود و هر چه از طرف سپاهیان و فرماندهان وضع نابسامان لشكر را به او گزارش دادند، مؤ ثر نگردید و بالاخره به وسیله پیك ، سریعا حادثه را به عرض معاویه رسانیدند.

معاویه پسر بى غیرت خود را از گرفتارى سپاه به قحط و غلا و كمبود خواربار مطلع ساخت و دستور حركت داد. یزید در جواب پدر این بیت ها را نوشت : و چیزى نگذشت كه این ابیات در میان سپاه منتشر گردید؛

مرا چه باك كه اردو در فرقدونه در خطر و دست و گریبان مرگ است . من كه در دیر مران بر متكاها تكیه داده ام و ام كلثوم در آغوش من است ! (569)

البته این گونه هوسبازى ها و خوشگذرانى ها آن هم در زمانى كه لشكر مثل برگ خزان پاییز است جز افسرده كردن روحیه افسران و در هم شكستن دل هاى با قدرت و ارداه هاى آهنین امیران و رنجانیدن قلب فرماندهان اثرى دیگر نداشت .

-------------------------------------------------------------------------------

569-كتاب على و زهرا، ص 49

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 8 تیر 1397

فصل نوزدهم : شخصیت پلید یزید قاتل امام حسین (ع )

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 492 - تربیت یزید

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

   تربیت یزید

مادر یزید دختر مجدل كلبیه است كه زندگى با معاویه و در شهر را كراهت داشت و اشعار معروفى دارد:

للبس عبائه و تقر عینى

احب الى من لبس اشفوف

و بیت تخفق الاریاح فیه

احب الى من قصر منیف

و خرق من بنى عمى فقیر

احب الى من علج عنیف

معاویه آن زن را با یزید پسرش به بادیه فرستاد و یزید در بادیه رشد یافت ، لهذا اخلاق بادیه نشینى و صحرانشینى داشت .

زبانش فصیح بود - یزید دیوانى دارد كه چاپ شده ابن خلكان را مى گویند از مریدهاى فصاحت یزید است - و به شكار علاقه فراوانى داشت صید لهو در اسلام و حكم صلاه مسافر در سفر لهو . سوم اینكه به اسب سوارى و مسابقه و تربیت حیوانات و مخصوصا سگ علاقه فراوانى داشت .

این صفات در یك مردى كه قوى و نیرومند و صاحب ملكات فاضله باشد كمال و موجب تكمیل قواى او مى شود، ولى در اهل تنعم و اعقاب سلالات و آقازاده ها و اشراف زاده ها و شاهزاده ها سبب بطالت و اغراق در ترف و تنعم مى شود.

یزید روى خصلت فصاحت بدوى به معاشرت با شعراء و منادمت اهل اباطیل علاقه فراوانى داشت ، آن هم از نوع اشعارى كه در اسلام لغو و لهو است لان یملا بطن الرجل قیحا خیر من ان یملا شعرا عرق شدن در شعر و خیال ضررهاى زیادى دارد.

شعر تا حدى از مظاهر جمال است آثار اجتماعى مفیدى ممكن است داشته باشد.

داستان ها در این زمینه هست و به همین دلیل كه خوبى دارد بدى هم دارد دربارهایى كه شعر و خلاعت و لغو بوده بسیار فاسد بوده .

خیلى ها بوده اند كه به واسطه یك شعر در دربار اموى ها صله هاى فراوانى برده اند.

داستان ولید اموى و ابن عایشه ص 75 مكتب تشیع .

به هر حال شعراء و بطال ها در دربار یزید مقامى داشتند و خودش هم در وصف خمر و سایر چیزها اشعارى دارد، از آن جمله :

شمسیه كرم برجهاد قعردنها

و مشرقها الساقى و مغربها فمى

فان حرمت یوما على دین احمد

فخذها على دین المسیح بن مریم ...

و از آن جمله :

دع المساجد للعباد تسكنها

و اجلس على دكه اخمار و استقینا

ان الذى شربا فى سكره طربا

و للمصلین لا دنیا و لا دینا

ما قال ربك ویل للذى شربا

لكنه قال ویل للمصلینا...

و از آن جمله :

لما بدت تلك الرووس و اشرقت

تلك الشموس على ربى جیرون

صاح الغراب فقلت صح اولا تصح

فلقد قضیت من النبى دیونى ... .

و از آن جمله است اشعار كه با اشعار ابن الزبعرى ملحق كرد كه مفصل است .

علاقه وافر یزید به شكار و تفریح مانع رسیدگى به كارهاى مملكتدارى و سیاست بود و ناچار كارها در دست دیگران بود.

و اما علاقه او و سرگرمى او به بازى با حیوانات ، كارهاى او را به صورت مسخره اى در آورده بود.

نه تنها به اسب سوارى و اسب دوانى علاقه و وافرى نشان مى دادى (این عمل در اسلام ممدوح است ) او یك عده بوزینه و یوز (فهادین ) تهیه كرده بود با آنها سرخوش بود.

یك بوزینه اى داشت كه او را تعلیم كرده بود.

بوزینه هم از هر حیوانى بهتر تعلیم قبول مى كند.

(قصه بوزینه و وزارت ) به او كنیه داده بود عرب به حیوانات لقب و كنیه مى دهد.

من ذاك ام عریط للعقرب

و هكذا ثعاله للثعلب

به جعل مى گوید: ابو جعرانه و احیانا به حیوان شخصى ممكن است علم شخصى بدهد یزید یك كنیه شخصى به این میمون داده به نام ابوقیس به این حیوان لباس ابریشم و حریر و دیبا و جامه ها زربفت مى پوشید و او را در مجلس شراب خویش حاضر مى كرد بنازم غیرت ندماى یزید را و حتما بسیارى از امرا و حكامم در آن مجلس حاضر مى شده اند! از طرف دیگر ماده الاغ چابكى داشت و گاهى اباقیس كه تعلیم داده شده بود سوار آن ماده الاغ مى شد و در مسابقه اسب ها شركت مى كرد. خودش خیلى علاقه داشت كه اباقیس برنده مسابقه بشود (و شاید هم احیانا سواركارها به خاطر یزید عمدا ماده الاغ را جلو مى انداختند)

این اشعار یزید در این زمینه است :

تمسك ابا قیس بفضل عنابها

فلیس علیها ان سقطت ضمان

الا من راى القرد الذى سبقت به

جیاد امیر المومنین اتان

این بود شمه اى از اخلاق یزید، و معاویه مى خواست او را برگردن مسلمین سوار كند.

وضع حكومت یزید صورتى داشت كه قابل صلح و معاهده و معاقده نبود. امام مجتبى با معاویه قرارداد صلح بست . معاویه عقل و خلقى داشت كه مى توانست تا حدودى حفظ ظاهر بكند و جز در مواردى كه براى ملك و سیاستش خطر بود رعایت ظواهرى را بنماید.

ولى وضع یزید تجاهر به رذالت و پستى و تجاهر به عیاشى بود اگر هم از ناحیه امام حسین و به نام اسلام و قرآن قیامى نمى شد و (طومار) حكومت یزید را در ظرف سه سال درهم نمى پیچید و چند سال طول مى كشید، ممكن بود قیام دیگرى علیه یزید شود كه عنصر اسلامى هم نداشته باشد و آن وقت خطر مواجه عالم اسلام مى شد.

به قولى مردن یزید در یك مسابقه اى واقع شد كه با میمونى - و شاید همان ابوقیس بوده - گذاشته بود. قیام اهل مدینه تنها سببش شهادت امام حسین نبود، سبب دیگرش وضع ناهموار یزید بود، عبدالله بن حنظله با عده اى به نمایندگى اهل مدینه آمد به شام ، اوضاع را طورى ناراحت كننده دید كه گفت : و الله ما خرجنا على یزید حتى خفنا ان نرمى بالحجاره من السماء ان رجلا ینكح الامهات و البنات و الاخوات ، و یشرب الخمر، و یدع الصلاه ، و الله لو لم یكن معى احد من الناس لابلیت الله فیه بلاء حسنا بعضى گفته اند به (ذات الجنب ) مرد در سن 37 سالگى .

احتمال داده مى شود كه افراط در شراب و لذات ، كبدش را از بین برده بوده .

یزید در كودكى در بادیه مرض آبله گرفت و آبله رو بود. عقاد مى گوید: و سیم و بلند قامت بود.

همچنین مى گوید: یزید به مسابقه و مطارده علاقمند بود، ولى بیشتر جنبه لهوى داشت نه جنبه جدى و شجاعانه یزید شخصا خصلت شجاعت و تهور عربى را كه بعضى از آباء مادریش مثل عتبه و ولید عمویش و شیبه داشتند نداشت و به تمام معنى مردى مهمل و عیاش و سبكسر بود و لهذا در یكى از جنگ هاى زمان معاویه كه معاویه سپاه سفیان بن عوف را براى جنگ قسطنطنیه فرستاد، یزید تمارض و تثاقل كرد تا سپاه حركت كرد و بعد هم شایع شد كه سپاه دچار مرض و قحطى شدند. خبر به یزید عیاش رسید. این شعرها را گفت :

ما ان ابالى بما لاقت جموعهم

بالفرقدونه من حمى و من موم

اذا اتكاب على الانماط مرتفقا

بدیر مران عندى ام كلثوم

معاویه وقتى شنید قسم خورد كه یزید را به سپاه ملحق مى كنم براى رفع عار شماتت . از اینجا دو نكته معلوم مى شود:

الف - روى كار آمدن یزید كه هیچ گونه لیاقتى نداشت : نه لیاقت خلافت و نه لیاقت ملكدارى و سیاست ، صرفا معلوم فساد تدریجى اخلاق مسلمین در آن عهد بود. معاویه اگر لیاقت خلافت نداشت ، ولى لیاقت سیاست و ملكدارى داشت .

ب - فرض ظاهرى دیده مى شود بین عمر و معاویه كه عمر حاضر نشد عبدالله پسرش را انتخاب كند و یا جزء شورا قرار دهد و گفت : عبدالله در تدبیر منزل خودش عاجز است ؛ ولى معاویه على رغم عقیده خودش به عدم لیاقت یزید، زمام كار را به دست او سپرد. (568)

-------------------------------------------------------------------------------

568- حماسه حسینى ، ج 3، ص 138

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 8 تیر 1397

 

فضائل و سیره امام حسین (ع) :

 491 - اهل بیت در همه عالم اسلام محترمند

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

  اهل بیت در همه عالم اسلام محترمند

در همه عالم اسلام ، اهل بیت را قبول داشتند، امروز هم قبول دارند و هیچ كس در آن تردید ندارد حب اهل بیت در همه عالم اسلام ، عمومى است ؛الان هم همین طور است .

الان هم هر جاى دنیاى اسلام بروید، اهل بیت را دوست مى دارند. آن مسجدى كه منتسب به امام حسین علیه السلام است و مسجد دیگرى كه در قاهره منتسب به حضرت زینب است ، ولوله زوار و جمعیت است .

مردم مى روند و قبر را زیارت مى كنند، مى بوسند و توسل مى جویند.

همین یكى ، دو سال قبل از این ، كتابى جدید، نه قدیمى ؛چون در كتاب هاى قدیم خیلى هست ، براى من آوردند، كه این كتاب درباره معناى اهل بیت نوشته شده است یكى از نویسندگان فعلى حجاز تحقیق كرده و در این كتاب اثبات مى كند كه اهل بیت ، یعنى على ، فاطمه ، حسن و حسین ، حالا ما شیعیان كه این حرف ها جزو جانمان هست ؛اما آن برادر مسلمان غیر شیعه این را نوشته و نشر كرده است این كتاب هم هست ، من هم آن را دارم ، و لابد هزاران نسخه از آن چاپ شده و پخش گردیده است .

بنابراین ، اهل بیت محترمند، آن روز هم در نهایت احترام بودند؛اما در عین حال وقتى جامعه تهى و پوك شد، این اتفاق مى افتد حالا عبرت كجاست ؟ عبرت این جاست كه چه كار كنیم جامعه آن گونه نشود. ما باید بفهمیم كه آن جا چه شد كه جامعه به این جا رسید.

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

جمعه 8 تیر 1397