نزدیک شدن سیارکی مرموز به مدار کره زمین و احتمال وقوع حوادثی غیرقابل پیش بینی سبب شده است تا کارشناسان تلسکوپی پیشرفته برای ردیابی به فضا بفرستند.

کارشناسان با توجه به وجود سیارک‌های فضایی در منظومه شمسی و احتمال برخورد آن‌ها با سیاره زمین و بروز فاجعه‌هایی غیرقابل جبران در نظر دارند تلسکوپی فضایی برای رصد سیارک‌ها بسازند.   پیش‌تر طرح تلسکوپ فضایی NEOCam از سوی دانشمندان برای شناسایی زودهنگام سیارک‌های بالقوه خطرناک در مدارکره زمین معرفی شده بود، این تلسکوپ فضایی از دسته تلسکوپ‌های مبتنی بر فناوری نورمادون قرمز است، اما ۱۰ سال پیش به دلیل هزینه‌های بالا و تخصیص نیافتن بودجه ساخت آن اجرایی نشد.  

کارشناسان اعلام کرده اند سیارک‌ها و اجرام فضایی با حداقل قطر ۱۴۰ متر برای کره زمین در صورت اصابت با زمین خطری جدی باشند؛ محققان علامت اختصاری NEOs را به کلیه عامل‌های خطرزا در نزدیک مدار کره زمین قرار داده اند که خطری برای انسان ها، طبیعت و تاسیسات کره‌ زمین خواهد بود.   تاکنون شناسایی سیارک‌ها به وسیله تلسکوپ‌های زمینی یا تلسکوپ هابل انجام شده، اما در برخی موارد شناسایی سیارک دربازه زمانی مناسب انجام نشده و در زمان نزدیکی یا برخورد با زمین سیارک شناسایی شده است.   کارشناسان در نظر دارند با ساخت تلسکوپ فضایی مخصوص شکار سیارک‌ها بتوانند تا ۹۰ درصد سیارک‌های اطراف مدار کره زمین را در سال‌های آینده شناسایی کنند.   افزون بر کشف سیارک‌های خطرناک برای کره زمین دانشمندان طرح‌هایی برای محافظت از کره زمین در برابر برخورد‌های سیارکی در دست اجرا دارند؛ از جمله این طرح‌ها می‌تواند پرتاب نوع خاصی از فضاپیما را نام برد که به سیارک برخورد می‌کند و با منفجر شدن به کاهش میزان خسارت و آسیب سیارک به زمین منجر می‌شود.  

کارشناسان در نظر دارند با ساخت تلسکوپ ویژه شکار سیارک از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲ حدود ۹۰ درصد از سیارک‌های خطرناک در مدار کره زمین را شناسایی و راهکار‌هایی برای نابودی یا منحرف کردن مسیر حرکتی آن‌ها بیابند.   یکی از سیارک‌های بسیار خطرناکی که به گفته کارشناسان در سال ۲۰۲۹ به مدار کره زمین بسیار نزدیک می‌شود و امکان دارد خطری جدی برای ساکنان زمین باشد، سیارکی به نام Apophis است؛ به گفته محققان یکی از دلایل سرعت در ساخت تلسکوپ پروژه NEOCam شناسایی زودهنگام حرکت سیارک و تصمیم گیری درباره نوع حرکت مداری آن در آینده است.     

به گفته محققان کارساخت تلسکوپ شکارچی سیارک از سال آینده میلادی شروع می‌شود و افزون بر شناسایی سیارک‌ها می‌توان برای دیگر بررسی‌های علمی و نجومی هم از آن استفاده کرد.

فضانوردان در سفر گرفتار برخی بیماری‌ها می‌شوند و به همین دلیل باید تجهیزات درمانی کامل همراه خود داشته باشند.

در کنار ساخت سفینه‌های فضایی پیشرفته برای سفر به سیاره سرخ، یکی از اصلی‌ترین موارد حفظ سلامت فضانوردان است؛ افزون بر محافظت از سلامت آنها در برابر اشعه‌های کیهانی، امکان بروز حادثه در حین این پرواز سه ساله، چون شکستگی اعضای بدن یا بروز سوختگی وجود دارد.   فضانوردان به طور کلی از افراد کاملاً سالم از نظر جسمی و روانی انتخاب می‌شوند اما تاکنون هیچ فردی به سفری چنین طولانی در فضای عمیق نرفته است و امکان بروز انواع حوادث وجود دارد.   کارشناسان آژانس فضایی اروپا، ESA به تازگی راهکار‌هایی برای کاهش خطر‌های تهدید کننده سلامت فضانوردان ابداع کرده‌اند که از آن جمله می‌توان درمان سوختگی با استفاده از چاپ سه بعدی سلول‌های پوستی و درمان شکستگی را نام برد.   نکته جالب استفاده از پلاسمای خونی خود فضانوردان برای تهیه ماده اولیه برای چاپگر سه بعدی است، زیرا امکان بازگشت به زمین و بهره‌مند شدن از خدمات درمانی وجود ندارد.   برای درمان شکستگی استخوان هم با استفاده از سلول‌های بنیادی به ترمیم استخوان آسیب دیده پرداخته می‌شود؛ سلول بنیادی در این روش با استفاده از نوعی ترکیب سیمانی تشکیل شده از فسفات کلسیم fi درمان و ترمیم استخوان شکسته کمک می‌کند.   به گفته محققان از جمله چالش‌های پیش روی دانشمندان برای حفظ سلامت فضانوردان در جریان سفر‌های فضایی و ارائه خدمات درمانی، وجود وضعیت میکروگرانشی است که بر کار تجهیزات علمی و درمانی اثر می‌گذارد.   کارشناسان برای بررسی نحوه عملکرد چاپگر‌های سه بعدی در فضای میکروگرانشی در نظر دارند و در جدیدترین پرتاب کپسول فضایی کارگو دراگون به ایستگاه فضایی، یک چاپگرسه بعدی به فضا ارسال کنند که در آینده و همزمان با توسعه تجهیزات روزی بتواند به چاپ سه بعدی اعضای بدن انسان بپردازد.   تیم محققان ESA در نظر دارند پس از موفقیت در تولید پوست مصنوعی و ترمیم استخوان که توسعه آن حداقل ۱۰ سال به طول می‌انجامد به تولید غضروف مصنوعی بپردازند.   اکنون برخی سازمان‌های علمی پژوهشی به تولید فناوری چاپگر‌های سه بعدی زیستی پرداخته اند و درنظر دارند آنها را درفضای میکرو گرانشی مورد آزمایش قرار دهند.  

فرمول‌های عجیب برای درمان بیماری‎‌های فضانوردان

یکی دیگر از مشکل‌های فضانوردان در سفر‌های طولانی مدت فضایی از دست رفتن بافت عضلانی و تحلیل رفتن آنهاست؛ برای جلوگیری از بروز این مشکل دانشمندان در نظر دارند با هورمون درمانی قدرت عضله‌های فضانوردان را افزایش دهند.   بنابر مطالعه‌های انجام شده، هورمون تستوسترون نقش بسیارمهمی در تنظیم بافت پروتئینی عضله‌ها دارد و استفاده از این هورمون می‌تواند سبب تقویت عضله‌های فضانوردان شود؛ در کنار هورمون درمانی تنظیم شیوه‌های جدید انجام تمرین‌های ورزشی هم می‌تواند بافت عضله‌های فضانوردان را حفظ کند.   زندگی در فضا بر اعضای بدن فضانوردان اثر می‌گذارد و حتی سبب بالا رفتن فشار درون چشم و حالت فیزیکی آنها می‌شود؛  برای بررسی اثر‌های زندگی در موقعیت میکرو گرانشی، دانشمندان روی ۲۴ داوطلب به مدت ۷۰ روز آزمایش انجام داده اند؛  این داوطلبان در طی این مدت به حالت خوابیده و افقی قرار گرفته اند و وضعیت سلامت آنها بررسی شده است.   نتیجه آزمایش نشان داد حجم توده عضلانی بدن بیشتر داوطلبان پس از طی این مدت کاهش یافته است؛ محققان اعتقاد دارند ترکیب  ورزش و استفاده از دارو‌های هورمونی زیر نظر پزشکان می‌تواند سبب استحکام بافت عضلانی بدن فضانوردان شود.   مطالعه روی اسکلت بدنی فضانورد ناسا که رکورددار اقامت در فضا به مدت ۵۲۰ روز بوده است، نشان داد زندگی در وضعیت میکروگرانش اثر‌های فراوان بر سلامت بدن انسان می‌گذارد و او در طول مدتاقامت در فضا دچار کاهش توده استخوانی ، ضعف عضلانی، گردش خون نامناسب و تپش قلب بسیار شدید شده بود .   طی حضور در فضا DNA فضانوردان آسیب می‌بیند و حتی ممکن است دچار جهش‌هایی ناخواسته شود؛ مچنین سیستم ایمنی بدن ضعیف و تحریک می‌شود و به این ترتیب فضانوردان درمعرض ابتلا به انواع بیماری‌ها قرار می‌گیرند.  

بیشتر فضانوردان در اولین روز‌های ورود به ایستگاه فضایی بین المللی و پیش از عادت کردن به زندگی در وضعیت میکروگرانشی دچار عوارضی چون سردرد، تهوع، سرگیجه، مشکل‌های گوارشی و مواردی از این دست می‌شوند.   در ایستگاه فضایی حسگر‌های فراوان وجود دارد که سبب ایجاد آلودگی صوتی می‌شود و عامل سردرد در بیش از ۸۰ درصد فضانوردان است.   فضانوردان به طور متوسط هرماه حدود ۲-۱ درصد از وزن توده استخوانی خود را از دست می‌دهند؛  مشکل‌های قلبی و عروقی هم به دلیل کم شدن جرم قلب روی می‌دهد و به دلیل وضعیت میکروگرانشی خون به طورمناسب دربدن گردش نمی‌کند بنابراین تجمع خون در مغز روی می‌دهد.   استرس و احساس افسردگی و دوری از اعضای خانواده و دوستان و احتمال بروز حادثه‌های پیش بینی نشده درحین ماموریت هم بر سلامت روان فضانوردان اثر می‌گذارد.

دفترچه دستنویس متعلق به «سیمون فورمن» و «ریچارد نپیر» از مشهورترین اطبای تجربی قرن 17 در انگلستان بود. آن ها به خاطر استفاده از علم نجوم و ستاره شناسی برای درمان انواع بیماری ها شهره شده بودند.

دفترچه دستنویس متعلق به «سیمون فورمن» و «ریچارد نپیر» از مشهورترین اطبای تجربی قرن 17 در انگلستان بود. آن ها به خاطر استفاده از علم نجوم و ستاره شناسی برای درمان انواع بیماری ها شهره شده بودند.

این نسخه قدیمی حاوی اطلاعات 80 هزار بیمار است و تا به حال از گزند زمان محفوظ نگاه داشته شده اما استفاده از سمبل های پیچیده و زبان خاص آن دوران، کار فهم این دستخط را برای عموم سخت و دشوار می کند.

به همین خاطر محققان دانشگاه کمبریج که روی رمزگشایی این دستنویس کار می کنند تصمیم گرفتند به پاس 10 ساله شدن این پروژه برخی از دستنوشته های ترجمه شده را در یک کتابخانه دیجیتال در اختیار عموم قرار دهند.

این مجموعه شامل پرونده های پزشکی متنوعی می شود. از بیماران مالیخولیایی و افسرده گرفته تا مبتلایان به اسهال خونی و بیماری های مقاربتی، در آن مورد مطالعه و درمان قرار گرفته اند.

پروژه مطالعه این دستنوشته تاریخی در واقع دریچه ای به دنیای مرموز و کثیف پزشکی قرن 17ام است. تمام پرونده ها حاوی نام، سن، شغل و علائم بیماران بوده و نشان دهنده رنج مردمی است که صدها سال پیش می زیسته و اثری به جز درد از آن ها باقی نمانده است.

با اینکه علایم بیماری به زبان همان روزها نوشته شده (مثلا یکی از آن ها احساس می کرد که چیزی در سرش شنا می کند)، اما در واقع همین بیماریهائیست که این روزها مردم را به مطب پزشک می کشاند. سرماخوردگی، تب، سردرد، سقط جنین، بیخوابی، شکست عاطفی و...

پرتره ای از چهره فورمن

ریچارد فورمن یکی از نویسندگان این دستنوشته تاریخی ، دانشجوی اخراجی آکسفورد بود که به لندن نقل مکان کرده و نتوانست در تجارت هم موفقیتی کسب کند. او بعد از اینکه به طاعون مبتلا شد و به گفته خودش توانست بیماری اش را درمان کند، به عنوان یک طبیب بدون مجوز شروع به کار کرد. با اینکه پزشکان عقیده داشتند او یک شیاد است اما فورمن طی دوره کاری اش طبابت پر رونقی داشت. نپیر هم که یک کشیش روستایی بود به عنوان شاگرد در کنار فورمن به درمان بیماران می پرداخت.

روش آنها به این صورت بود که در هنگام مراجعه بیمار، تاثیر وضعیت و حرکت ستارگان و سیارات را بر سلامت بیمار مورد مطالعه قرار می دادند. سپس با تهیه یک جدول ستاره شناسی، راه درمان را پیدا می کردند.

بسیاری از افراد تصور می کنند که کامپیوترها متعلق به زمان حال هستند و درواقع از ساخته های معاصر بشر محسوب می شوند. این در حالی است که یافته های باستان شناسی نشان می دهد یک قرن پیش از میلاد مسیح نیز کامپیوترها وجود داشته اند.

بسیاری از افراد تصور می کنند که کامپیوترها متعلق به زمان حال هستند و درواقع از ساخته های معاصر بشر محسوب می شوند. این در حالی است که یافته های باستان شناسی نشان می دهد یک قرن پیش از میلاد مسیح نیز کامپیوترها وجود داشته اند.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، "ماشین آنتیکیترا" را می توان نخستین کامپیوتر آنالوگ باستانی جهان دانست. دستگاهی خیره کننده که با توجه به امکانات محدود زمان خود کارکردی منحصر به فرد داشته است.

ماشین آنتیکیترا و تکنولوژی پشت این دستگاه تا زمانی که ساعتهای مبتنی بر ستاره شناسی و نجوم در قرن چهاردهم وارد اروپا نشد، شناخته نشدند، ماشین آنتیکتیترا در سال 1900 در یک کشتی باستان یونان کشف شد. کارکنان موزه این دستگاه را به مدت دو سال نادیده گرفته بودند چرا که در نگاه اول، به نظر می رسید که فقط یک توده از برنز و چوب زنگ زده و بی ارزش است.

اما بررسی های دقیق تر نشان داد ماجرا بسیار مهمتر است و این دستگاه می تواند موقعیت های نجومی را در یک تاریخ خاص پیشبینی کند. چرخش یک دست میل این دستگاه تاریخ را تغییر داده و باعث می شود که دستگاه به طور همزمان موقعیت ماه، خورشید، مدار ماه، گرفتگی ماه و چرخه های تقویم را محاسبه کند. همچنین ممکن است قادر به پیش بینی موقعیت سیارات است.

این دستگاه پیشرفته را می توان نخستین تلاش بشر برای ساخت یک کامپیوتر خانگی دانست.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، شرکت "Master Replicas Group" یکی از جذاب‌ترین تصاویری که از سفر به ماه به جای مانده است را در قالب یک یادگاری تولید کرده است.

این شرکت از ردپای پوتین "باز آلدرین" روی سطح ماه یک مدل ۳ بعدی ساخته است.

باز آلدرین دومین انسانی است که در مأموریت آپولو ۱۱ روی سطح ماه قدم نهاد که عکس ردپای وی به یکی از مشهورترین عکس‌های باقی مانده از آپولو ۱۱ تبدیل شد.

مدل رد پای مصنوعی که توسط شرکت "Master Replicas Group" ساخته شده است، هم اندازه ردپای واقعی است.

"استیو دیمسزو" مدیر شرکت " Master Replicas Group" اظهار کرد، این مدل قطعاً ردپای "باز آلدرین است. نه "نیل آرمسترانگ".

قطعاً ردپای این دو فضانورد اسبق ناسا از یکدیگر متفاوت است و علائم ویژه‌ای روی پوتین آن‌ها وجود دارد.

آلدرین و آرمسترانگ در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ میلادی طی مأموریت "آپولو ۱۱" به ماه سفر کردند و به اولین انسان‌هایی که روی ماه قدم گذاشته اند، تبدیل شدند.

این فضانوردان دو ساعت و نیم در خارج از فرودگر قمری خود روی ماه پیاده‌روی کردند.

تیم تحقیقاتی شرکت Master Replicas از تصاویر رد پای آن‌ها که با رزولوشن بالا بود استفاده کردند و از طریق فناوری "تصویرسنجی"(photogrammetry) یک مدل سه‌بعدی ساختند.

تصویرسنجی فرایند اندازه‌گیری مختصات هندسی اجسام از روی عکس‌های هوایی است.

در نهایت برای ساخت مدل از قالب رزین استفاده شد. این به این معناست که مدل مذکور سبک وزن و با دوام است.

آزمایشات مدل نشان می‌دهد که این رد پا شکسته نمی‌شود.

اندازه این مدل سه‌بعدی ۲۸ در ۴۰ سانتی‌متر است و به قیمت ۱۹۵ دلار به فروش خواهد رسید.

قیمت بالای این محصول به دلیل کیفیت بالا در ساخت آن است.

خرید این مدل سه بعدی از ردپای آلدرین برای علاقمندان آن از طریق سایت https://www.masterreplicasgroup.com/products/apollo-boot-print امکان پذیر است.

به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از یاهونیوز، تولد یک نوزاد دختر از خانواده نهنگ های قاتل یا ارکا که به شدت با خطر انقراض مواجه هستند، موجب خوشحالی جانورشناسان شده است. با تولد این نوزاد دختر جمعیت کلی این نهنگ ها در سواحل کانادا به 76 عدد افزایش یافته است.

نوزاد دختر نهنگ قاتلی که در سواحل جنوبی انگلیس زندگی می کند در ماه می متولد شده است، اما دانشمندان به تازگی موفق شدند از آن عکس هایی تهیه شده و از صحت و سلامت این نهنگ مطمئن شوند. جنسیت این آبزی نیز با بررسی عکس های یادشده تایید شده است. تاریخ دقیق تولید این نهنگ قاتل 24 ماه می اعلام شده است.

تصویر یادشده در نزدکی سواحل منطقه San Juan در ونکور کانادا تهیه شده است. در تصویر تهیه شده از این نهنگ کوچک مادر وی و یک نهنگ ماده دیگر نیز مشاهده می شوند. جانورشناسان مونث بودن نوزاد نهنگ متولد شده را بسیار مهم دانسته و امیدوارند که این امر به ازدیاد جمعیت آنها بینجامد.

نهنگ قاتل یا ارکا پستانداری دریایی است که به خانواده دلفین‌های اقیانوسی تعلق دارد و بزرگ‌ترین جاندار در میان دلفین‌سانان است. نهنگ‌های قاتل در اقیانوس‌های سراسر جهان، از دریاهای قطبی گرفته تا دریاهای گرمسیری، یافت می‌شوند.

آن‌ها طعمه‌های گوناگونی را به‌عنوان غذا اختیار می‌کنند، با این حال بعضی گروه‌ها تنها به دنبال یک طعمه می‌روند. بعضی تنها از ماهی‌ها تغذیه می‌کنند و برخی دیگر به گله‌های پستانداران دریایی، مانند فک، شیر دریایی، گراز دریا و حتی نهنگ‌ها نیز حمله می‌کنند. نهنگ‌های قاتل در بالای هرم غذایی هستند، دشمنان طبیعی ندارند و گاه کوسه‌های بزرگ را نیز طعمه خود می‌کنند.

شاید عبارت «همه شأن شبیه هم هستند» در اشاره به یک گروه نژادی خاص، بارها به گوشتان خورده باشد و حتی به نظرتان نژادپرستانه هم آمده باشد. این جمله این معنا را القا می‌کند که افراد متعلق به یک نژاد در درک ویژگی‌های چهره اعضای نژادهای دیگر با مشکل روبه‌رو هستند.

یک تیم تحقیقاتی متشکل از محققان دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه استنفورد در مطالعه جدیدی این فرضیه را بین گروه کوچکی از مردان سفیدپوست جوان، به آزمایش گذاشتند.

در آزمایش اول، داوطلبان به عکس‌هایی از افرادی که بعضاً سیاه پوست و بعضاً سفیدپوست بودند نگاه کردند و همزمان مغز آن‌ها مورد اسکن اف ام آر آی (تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی) قرار گرفت. پژوهشگران با بررسی نتایج به دست آمده دریافتند که آن بخش از مغز این داوطلبان که در شناسایی چهره نقش دارد در برخورد با چهره سفیدپوستان نسبت به سیاه پوستان فعال‌تر است.

در آزمایش دوم، عکس چهره‌هایی به داوطلبان نشان داده شد که بدون در نظر گرفتن رنگ پوست شبیه هم بودند. بنا بر گزارش محققان از نتایج این آزمایش، مغز داوطلبان فارغ از رنگ پوست، به هنگام تشخیص تفاوت در بین چهره‌ها، فعال می‌شد. فعالیتی که در برخورد با چهره یک سفیدپوست همچنان به طور قابل توجهی بیشتر بود.

در آزمایش سوم، از داوطلبان خواسته شد تا پس از مشاهده یک سری عکس میزان تفاوتی که میان آنها شناسایی می‌کنند را درجه بندی کنند. نتایج این آزمایش نشان داد که به دید این داوطلبان سفیدپوست، چهره سیاه پوستان بیشتر از سفیدپوستان به هم شباهت دارد و احتمال اینکه چهره یک فرد سفیدپوست برایشان آشنا به نظر برسد هم بیشتر است.

نتایج این پژوهش از ریشه عصبی ناتوانی افراد در تشخیص تفاوت‌ها میان چهره افرادی از نژادهای دیگر حکایت دارد.

البته به گفته دست اندرکاران این پژوهش، اینکه افراد دوست یا آشنایانی از نژادهای مختلف داشته باشند، در این فرآیند تعیین کننده است.

جزئیات این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، حفظ سلامت چشم به دلیل اهمیت بسیار زیاد این عضو امری ضروری و لازم است؛ مراقبت‌هایی که در مراحل اولیه با برخی راه‌کارهای درمانی به سادگی در خانه انجام پذیر خواهد بود.

در این خبر برخی موارد که می‌توانند در کوتاه‌ترین زمان ممکن سلامت چشم شما را تضمین کنند،‌ به شما معرفی می‌کنیم.

امتحان جامع سنجش چشم

بسیاری از پزشکان متخصص توصیه می‌کنند هر ۶ ماه یک‌بار سنجش چشم را انجام دهید تا از بیماری‌های چشمی که ممکن است گریبانگیرتان شود، مطلع شوید.

پزشکان متخصص تشخیص داده‌اند پس از میانسالی احتمال بروز انواع بیماری‌ها همچون آب مروارید، قوز قرنیه و فشار خون وجود دارد و به همین دلیل باید از طریق سنجش چشم سلامت بینایی خود را تضمین کرد.

رژیم غذایی مناسب

خوردن مواد غذایی سالم، ویتامین‌، مواد معدنی، پروتئین‌ و امگا ۳ برای حفظ سلامت چشم اهمیتی زیاد دارد به همین دلیل بیشتر پزشکان متخصص توصیه می‌کنند برای داشتن چشمانی سالم از ماهی، انواع سبزی ومیوه‌‌هایی مانند هویج کمک بگیرید.

آب فراوان بنوشید

آب آشامیدنی برای سلامت بدن مهم است و می‌تواند تمام اسید‌های مضر را از بدن خارج کند، به همین دلیل پزشکان متخصص توصیه می‌کنند برای داشتن چشمانی سالم آب فراوان بنوشید.

از عینک محافظ استفاده کنید

اگر ورزشکار هستید و با توپ سر و کار دارید یا جوشکار و تراشکار هستید باید از عینک محافظ استفاده کنید؛ این عینک از چشمان شما در برابر آلودگی محافظت خواهد کرد.

محققان دانشگاه «براون» در آمریکا با انجام این پژوهش نشان داده‌اند که دی. ان. ای تنها مولکولی نیست که می‌توانیم برای ذخیره‌سازی دیجیتالی از آن استفاده کنیم. این محققان نشان دادند که حلال‌های حاوی قندها، آمینواسیدها و سایر مولکول‌های کوچک را می‌توان جایگزین «هارد درایوها» (دیسک‌های سخت) کرد. این محققان موفق شدند که تصاویری از یک گربه مصری، یک لنگر و یک کوه را با استفاده از آرایه‌ای از این مولکول‌های کوچک ذخیره و بازیابی کنند. آنها می‌گویند که این رویکرد باعث ایجاد ذخیره‌سازی‌هایی می‌شود که آسیب‌پذیری کمتری نسبت به هک شدن دارند و در شرایط سخت زیست محیطی نیز می‌تواند کارایی داشته باشد.

محققان دانشگاه براون با الهام از تحقیقات اخیر که نشان دادند ذخیره‌سازی داده در دی. ان. ای امکان‌پذیر است در این پژوهش درصدد بررسی این موضوع برآمدند که آیا مولکول‌های کوچک‌تر و ساده‌تر نیز می‌توانند اطلاعات فشرده را کدگذاری کنند یا خیر.

قند دیجیتالی

محققان برای بررسی این موضوع مخلوط‌هایی از متابولیت‌های (اجزای شرکت‌کننده در سوخت‌وساز سلولی) متعارف ایجاد کردند. آنها حلال‌های حاوی قندها، آمینو اسیدها و سایر مولکول‌های کوچکی که انسان‌ها و سایر ارگانیسم‌های زنده برای هضم غذا و یا انجام سایر عملکردهای مهم شیمیایی از آنها استفاده می‌کنند، درست کردند. ایده محققان این بود که از حضور و یا عدم حضور متابولیت‌های خاص در این مخلوط‌ها به عنوان کدهای دو دویی برای رمزگذاری اطلاعات دیجیتالی استفاده شود.

برای مثال به منظور ایجاد تصور یک کوه، محققان از مخلوط‌هایی از شش متابولیت مختلف استفاده کردند که توسط ربات‌ها بر روی یک ظرف نقطه‌گذاری می‌شدند. آنها در مجموع هزار و ۲۴ نقطه ایجاد کردند که در هر نقطه این شش متابولیت یا حضور داشتند و یا نداشتند و به این ترتیب اطلاعات کافی باینری را برای کدگذاری تصویر ۶۱۴۲ پیکسلی فراهم کردند.

محققان در این پژوهش موفق شدند که این داده‌ها را با دقت حدود ۹۹ درصدی بازیابی کنند. آنها برای این کار با استفاده از یک طیف‌سنج جمعی مخلوط شیمیایی هر قطره را تجزیه و تحلیل کردند. آنها همچنین با استفاده از مخلوط‌هایی از ۱۲ متابولیت موفق شدند که تصویری با شفافیت بسیار بالاتری از یک گربه مصری را ذخیره کنند.

داده‌های فشرده

محققان برای کدگذاری این تصاویر که تقریباً به اندازه ناخن انگشت شصت هستند، از صفحات استانداردی به اندازه کف دست استفاده کردند. با این حال آنها متذکر شدند که با کوچک‌تر کردن اندازه فیزیکی ابزارهای ذخیره‌سازی متابلویک می‌توان سرعت این رویه را افزایش داد.

مولکول‌های متابولیت از دی. ان. ای و پروتئین‌ها بسیار کوچک‌تر هستند و انواع مختلفی از آنها وجود دارد. این به آن معنی است که آنها می‌توانند مقادیر کمی از داده را به صورت فشرده‌تری از دی. ان. ای ارائه دهند.

این مولکول‌ها برای بازیابی اطلاعات نیازی به صرف انرژی ندارند و بسته به مولکول‌ها و شرایط زیست‌محیطی، داده‌ها می‌توانند ماه‌ها یا سال‌ها باقی بمانند. در حقیقت حافظه مولکولی می‌تواند با توجه به ویژگی‌های مولکول‌ها در شرایطی مانند دمای شدید، فشار و نیروی مکانیکی از حافظه الکترونیکی پایدارتر باشد.

همچنین با استفاده از ذخیره‌سازی مولکولی می‌توان مقادیر زیادی از داده‌ها را به صورت آفلاین ذخیره و از هک شدن اطلاعات جلوگیری کرد.

ستاره‌شناسان در یک مطالعه جدید با استفاده از داده‌های رصدخانه چاندرا و روش هم‌گرایی گرانشی (استفاده از گرانش اجرام آسمانی برای بزرگنمایی اجرام بسیار دور) موفق شدند سرعت چرخش پنج ابر سیاه‌چاله را که در دور دست قرار دارند و به سرعت در حال رشد هستند، اندازه بگیرند. این مطالعه نشان داد که ماده اطراف یکی از این سیاه‌چاله‌ها با سرعتی بیش از حدود ۷۰ درصد سرعت نور در حال چرخش است.

در این مطالعه اخیر، ستاره‌شناسان از رصدخانه چاندرا و هم‌گرایی گرانشی برای مطالعه شش کوازار استفاده کردند که هر کدام حاوی یک ابر سیاه‌چاله هستند. سپس از یک کهکشان میانی برای بزرگنمایی تصاویر این کوازارها استفاده کردند؛ در این روش که به ریزهم‌گرایی (microlensing) معروف است، یک کهکشان نقش یک ذره‌بین کیهانی یا یک تلسکوپ طبیعی را ایفا می‌کند، به طوری که امکان رصد اجرام دور دستی را که با استفاده از تلسکوپ‌های فعلی برای مطالعه بسیار کم نور و ضعیف هستند، فراهم می‌کند.

این مطالعه مشخص کرد که یک سیاه‌چاله در کوازار (اختروش) «صلیب اینشتین» با سرعت ۷۰ درصد سرعت نور می‌چرخد؛ سرعتی که تنها از لحاظ تئوری میسر است و بقیه سیاه‌چاله‌های شناسایی شده در این مطالعه با نصف این سرعت در حال چرخش هستند.

در این مطالعه ریزهم‌گرایی گرانشی (که در این مورد بزرگنمایی با استفاده از ستاره‌های منفرد از کیهان) به شناسایی چرخش این ابر سیاه‌چاله‌ها کمک کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از انگجت، پشت سر گذاشتن برخی چالش های عادی برای انسان ها از جمله دشوارترین کارهایی است که معمولاً ربات ها از پس آنها بر نمی آیند. عبور از فضاهای باریک و فشرده از جمله این چالش هاست. اما ربات اطلس بر این مشکل هم غلبه کرده است.

نمونه اولیه این ربات که در سال ۲۰۱۳ تولید شد، حتی برای گام برداشتن هم نیازمند کنترل یک اپراتور بود. اما حالا حتی در صورت هل داده شدن نیز می تواند تعادل خود را حفظ کند و از سقوط خود جلوگیری کند.

نصب یک نرم افزار جدید بر روی این ربات به آن امکان می دهد با دریافت دستورات انسان ها از فضاهای باریک و تنگ هم عبور کند. ربات یادشده با کمک این نرم افزار و با استفاده از حسگرهای مختلف می تواند به طور دقیق ابعاد محیطی که در آن قرار دارد را بررسی و در نهایت یک مدل کامل از محیط اطراف را خلق کند.

سپس ربات با استفاده از همین مدل می تواند گام های خود را در محیط های باریک و بسته به درستی بردارد و از نقطه آغاز حرکت به سمت مقصد حرکت کند. ربات یادشده به خصوص برای کمک رسانی در مناطق سانحه دیده قابل استفاده خواهد بود. پیش از این ناسا ربات مشابهی به نام واکیری تولید کرده بود که توان حرکتی آن محدود بوده و تنها قادر به برداشتن چند قدم کوتاه بود.

به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، این تصویر در واقع یک دید ماهواره‌ای از ابرهایی است که در ارتفاعات بالا در اتمسفر زمین تشکیل می‌شوند که تمرکز تشکیل آن‌ها هم بالای قطب شمال است.

برای ساخت این تصویر فضاپیمای ناسا "سپیدایی" یا "آلبدو"(albedo) را اندازه‌گیری کرد. در این فرآیند درصد بازتاب نور از ابرهای مرتفع به فضا سنجیده شد.

دمای یک سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژی خورشیدی، موسوم به آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه‌ای است.

آلبدوی سیاره زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ انرژی خورشیدی را سریعاً منعکس می‌کند. بنابراین ۶۳٪ آن را جذب می‌نماید.

این نقشه یک دید مرکب است که حاصل عبور چندین ماهواره است و دیدهای مختلف ماهواره‌ای در کنار هم قرار گرفته‌اند و تصویر مزبور را تشکیل داده‌اند.

تصاویر حاصل شده از ماهواره "ایم" (AIM) و تحقیقات محققان دانشگاه "کلرادو بولدر" این تصویر را به وجود آورده است. ماهواره "ایم" با هدف مطالعه ۲۶ ماهه ابرهای شب‌تاب به فضا پرتاب شد. ولی مأموریت آن ادامه پیدا کرد و هنوز هم در حال اجرا است.