«دُوِر هَمـــــــــــــــــــــی»

به خاطر روی زیبای تو بود
که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند
به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود
که دست هیچ کس را در هم نفشردم
به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود
که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم
به خاطر دل پاک تو بود
که پاکی باران را درک نکردم
به خاطر عشق بی ریای تو بود
که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم
به خاطر صدای دلنشین تو بود
که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
فقط به خاطر تو

ارسال به

نظرات()

شب های بی پایان

سه شنبه 16 خرداد 1391 06:51 ب.ظ نویسنده: SAEED SEVEN
طبقه بندی:بی بهونه ها،

ز این شب های بی پایان،
چه می خواهم به جز باران
که جای پای حسرت را بشوید از سر راهم
نگاه پنجره رو به کویر آرزوهایم
و تنها غنچه ای در قلب سنگ این کویر انگار روییده...
به رنگ آتشی سوزان تر از هرم نفسهایت،
دریغ از لکه ای ابری که باران را
به رسم عاشقی بر دامن این خاک بنشاند
نه همدردی،
نه دلسوزی،
نه حتی یاد دیروزی...
هوا تلخ و هوس شیرین
به یاد آنهمه شبگردی دیرین،
میان کوچه های سرد پاییزی
تو آیا آسمان امشب برایم اشک می ریزی؟

ببارو جان درون شاهرگ های کویر آرزوهایم تو جاری کن
که من دیگر برای زندگی از اشک خالی و پر از دردم
ببار امشب!
من از آسایش این سرنوشت بی تفاوت سخت دلسردم.
ببار امشب
که تنها آرزوی پاک این دفتر
گل سرخی شود روزی!
ودیگر من نمی خواهم از این دنیا
نه همدردی،
نه دلسوزی،
فقط یک چیز می خواهم!
و آن شعری
به یاد آرزوهای لطیف و پاک دیروزی...

ارسال به

نظرات()

کودکی ها

پنجشنبه 4 خرداد 1391 05:45 ب.ظ نویسنده: SAEED SEVEN
طبقه بندی:بی بهونه ها،

کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای ، دور ِ اجاقی ساده بود
شب که می شد نقشها جان می گرفت
روی سقف ما که طاقی ساده بود
می شدم پروانه ، خوابم می پرید
خوابهایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوچی نبود
بازی ما جفت و طاقی ساده بود
قهر می کردم به شوق آشتی
عشق هایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود
قیصر

در شب آرزوها دوباره آرزوی کودکی هامونو تکرار کنیم شاید به ما هم توجهی شود

ارسال به

نظرات()

آدم نشوی

شنبه 30 اردیبهشت 1391 04:01 ب.ظ نویسنده: SAEED SEVEN
طبقه بندی:بی بهونه ها،

پدری با پسری گفت به قهر- که تو آدم نشوی جان پدر

حیف از آن عمر که ای بی سروپا - در پی تربیتت کردم سر

دل فرزند از این حرف شکست - بی خبر از پدرش کرد سفر

رنج بسیار کشید و پس از آن - زندگی گشت به کامش چو شکر

عاقبت شوکت والایی یافت - حاکم شهر شد و صاحب زر

چند روزی بگذشت و پس از آن - امر فرمود به احضار پدر

پدرش آمد از راه دراز - نزد حاکم شد و بشناخت پسر

پسر از غایت خودخواهی و کبر- نظر افگند به سراپای پدر

گفت گفتی که تو آدم نشوی - تو کنون حشمت و جاهم بنگر

پیر خندید و سرش داد تکان - گفت این نکته برون شد از در

من نگفتم که تو حاکم نشوی ، گفتم آدم نشوی جان پدر

ارسال به

نظرات()

«دُوِر هَمـــــــــــــــــــــی»

دورهمــــــــی

END

END

فقط به خاطر تو

شب های بی پایان

کودکی ها

آدم نشوی

اَبر برچسبها

آمار وبلاگ

طبقه بندی

آرشیو

پیوندهای روزانه

پیوندها

نویسندگان

صفحات جانبی