همه ما به دلیل اجتماعی بودن و نیازهایی که داریم همواره در تلاش هستیم با دیگران در تعامل باشیم. دوست داریم دیگران ما را درک کنند، نیازهایمان را بشناسند و به ارزش گذاری هایمان احترام بگذارند اما یک مانع بزرگ مانع دستیابی ما به این هدف ارزشمند و حیاتی است : فیلترهای ذهنی.
به اداه مطلب مراجعه کنید.
همه ما دوست داریم تا از طرف اطرافیان مورد تایید و تحسین قرار گیریم، اگر چنین نشود نیز برخی ها خیلی دلخور می شوند. موضوع امروز ما تاثیر تایید طلبی در موفقیت افراد در مسیر زندگی شان است. این موقعیت را در ذهن تصور کنید: وارد کلاس یوگا می شوید. از اضافه وزن خود بسیار ناراحت هستید و چسبیدن لباس به تنتان و نمایان شدن ایرادات اندامتان نیز مزید بر علت شده و باعث می شود تا عصبی شده و از خودتان بیزار شوید!
به ادامه مطلب مراجعه کنید.
از گوته آلمانی نقل قولی شده است که «رفتار آیینه ای است که هر فرد خود را در آن می نمایاند» من البته دوست دارم حسب معمول تجربه خود از ارتباط با انسان ها، بندی به این بیفزایم و شاید این بند نقیضه عبارت گوته باشد: «رفتار آیینه ای است که ما خودمان را در دیگران ببینیم».
هر زمانی که ما با شخصی رفتار خاصی می کنیم، بازخورد آن فرد میتواند به خود ما در شناخت بیشتر خودمان کمک کند. به هر صورت درون ذهن من، رفتارهای من همواره ایده آل و پسندیده اند و تا زمانی که واکنشی خارج از تصور خودم را نبینم، نمی توانم آن رفتار را در ابعاد واقعی اش بفهمم. گرچه معتقدم دیدگاه های دیگران درصد اهمیت کمتری برای خودشناسی من دارند، اما این دیدگاهشان نیست که به آن توجه می کنم، واکنشی است که به رفتار من داشته اند.
تجربه شخصی: چند سال قبل می پنداشتم «بلندپروازی» و «اهداف بزرگ داشتن» یکی از شاخصه های بزرگ بودن روح است و انسان هایی که «روح» بزرگی دارند همواره مورد ستایش دیگران هستند. یک سال پیش چنین دیدگاهی باعث شد دو نفر از اشخاصی که به نوعی در جایگاه بالاتری از من (شغلی) قرار داشتند، عقیده و شخصیت مرا برای پیشرفت خودشان خطرناک تلقی کنند؛ گویی قرار بود این بلندپروازی من آن ها را به زیر بکشد. در ارزیابی سالانه بندی به این مضمون اضافه کرده بودند: «شخص مورد نظر به این جایگاه شغلی بی علاقگی نشان داده و اهمیت و ارزش آن را درک نکرده است. روحیه این شخص برای احراز و تثبیت در این شغل مغایر با ارزش ها و استانداردهای ماست.»
اکنون آن رفتار به این شکل اصلاح شده است: «اهداف بزرگ تر باید باعث شوند "دهان" کوچک تری داشته باشیم و "دست های" بزرگتری. این اهداف بزرگ ممکن است برای دیگرانی که به صورت کامل شما را نشناخته اند، تهدیدی محسوب شود. چرا که ممکن است فکر کنند این بزرگ بودن باعث کوچک تر شدن فضای آن ها می شود. چرا اصلا باید بگذاریم دیگران اهداف بزرگ ما را بفهمند و مانع تراشی کنند؟ بهتر نیست در خلوت خودمان بماند و با تلاش دست هایمان و مغزهایمان به آن ها که رسیدیم، همه آن مانع تراشان پیشین خود به خود طرفدار و پرستنده ما می شوند و اهداف بزرگمان را ستایش می کنند که اگر همراه و همسطح یا پایین تر از آن ها بودیم، همان ها را با تمام وجود نابود می کردند.»
طی نتایج حاصل از مطالعه ی اخیر در آلمان مشخص شد، درک افراد از خود و آشنایی با ویژگی های فردی سبب درک بیشتر افراد ازعواطف، احساسات و افکار دیگران خواهد شد.
با توجه به یافته های این بررسی که در تاریخ 16 می سال 2017 در مجله Cognitive Enhancement منتشر شد،
شرکت کنندگان بزرگسالی که در یک تمرین روانشناسی به دنیای درونی خود پرداخته بودند و ازعواطف، افکار و احساسات خود آگاهی یافته بودند علاوه بر دستیابی به درک بهتری از وجود خود، از وجود اطرافیان خود نیز آگاهی یافتند.
به ادامه مطلب مراجعه فرمایید.
احترام گذاشتن به دیگران نشانه عظمت وبزرگی:
هر انسانی برای خود احترامی قائل است . زمانی كه به عقاید ،كارها وسلیقه های افراد در حد ومحدوده خودشان احترام بگذاریم وسعی نكنیم همیشه در پی رد كردن آنها برآییم دیگران ما را به رسمیت می شناسند چرا كه مردم عادتا با كسی كه به آنان احترام بگذارندونسبت به ایشان ابرازتوجه وقدردانی كنندانس والفت می گیرندپس برای جلب مردم آنچه می خواهند باید به آنان بخشید . بدیهی است كه مردم برای دوستی ورزیدن با افراد مال و منزل نمی خواهند بلكه صرفاً خواهان احترام و بزرگداشت خود از سوی آنان می باشند . چرا كه مردم خود را دوست دارند و هر كس برای خودش جهانی دارد مملو از آراء وعقاید و نظرات متعددی كه همین عقاید انسانها رااز هم جدا می كند و دنیای هر فردی برای خودش محترم است پس كسی كه به آنان احترم بگذارد و به عقاید آنان توجه نماید . دوست می دارند وكسانی را كه عقاید آنان را نادیده گرفته و به شخصیت آنان احترام نمی گذارند نزد آنان هیچ محبوبیتی ندارد .
ممكن است بپرسید چگونه به مردم احترام بگذاریم ؟ چگونه نشان دهیم كه به آنان توجه داریم ؟
جواب اینكه همان طور كه بیان شد هر انسانی دارای خصلت یا رفتار و با عقیده و بعدی است كه شایسته ستایش و تمجید است وظیفه ماست كه این جنبه های خوب را بیابیم و او را به سبب داشتن آنها تمجید نماییم . و اگر هم قصد داریم به رد و اصلاح رفتار و افكار كسی بپردازیم باید از راه مناسبی استفاده كنیم . درابتدا باید به جنبه های شخصیتی طرف مقابل تا حدودی آگاه شویم ظرفیت او را بسنجیم و آرام آرام او را به اشتباهی آگاه سازیم و در صورت نیاز راه مناسب را به او پیشنهاد كنیم . در اینجاست كه او را از قصد و نیت نوعدوستی خود آگاه كرده و خود را برای محبوبیت آماده می كنیم .
اگر فردی بخواهد که نزد دیگران قابل احترام باشد، لزوما نیاز به ثروت، مقام
و وضعیت ظاهری فریبنده ندارد. میزان تحصیلات، دوستان و آشنایان مرتبط نیز
لزوما برای ما احترام به همراه نمی آورد. اینجا بحث از احترام است نه
چاپلوسی. شاید یکی از دلایلی که شما را وادار به خواندن این مطلب کرده است
همین باشد. شاید ثروت، مقام و ظاهر مناسبی داشته باشید اما هنوز احساس می
کنید که محترم شمرده نمی شوید. کجای کار شما اشتباه است؟ در واقع احترام
نصیب افرادی میشود که با رفتار خود احترام دیگران را بر می انگیزند. اما
چگونه رفتاری؟به ادامه مطلب مراجعه کنید.
برای اینکه بدانیم چگونه محبوب باشیم، ابتدا باید بفهمیم آدمهای محبوب چه ویژگی یا ویژگی‌های مشترکی دارند. آیا لباس‌های شبیه به هم می‌پوشند؟ مدل موهایشان شبیه یکدیگر است؟ آیا همگی خوش‌قیافه هستند؟ البته که نه! آنها مهره‌ی مار هم ندارند و از هیچ جادویی برای محبوبیت استفاده نکرده‌اند. آدمهای محبوب در هر گوشه‌ای از جهان وجود دارند و از موقعیت اجتماعی‌شان در مدرسه، دانشگاه، محل کار و هر جای دیگری لذت می‌برند. شما هم اگر می‌خواهید به جمع آدمهای محبوب ملحق شوید، باید روی سه چیز کار کنید؛ دیده شدن، معاشرتی بودن و مشارکت کردن. آن وقت هر جا که بروید، محبوب قلب‌ها می‌شوید و خواهید دید که همه به شما لبخند می‌زنند.
برای خواندن ادامه مطلب به ادامه مراجعه کنید:
یکی از عوامل مهم آداب معاشرت، سلام کردن و شیوه دست دادن می باشد. سلام کردن و دست دادن در آموزه های دینی و در تمام جوامع به نشانه دوستی و صمیمیت است.آداب سلام دادن
از کشوری به کشور دیگر متفاوت است که به نوعی نشان دهنده احترام به دیگران
است.
برای خواندن این مطلب به ادامه مراجعه کنید.
برخی از نکات اخلاقی که باید در مدرسه رعایت کرد:
1- رعایت نظم و انضباط
2-همکاری با اولیاء مدرسه
3-رعایت نظافت و بهداشت
4-برخورد مناسب به هم مدرسه ای ها
5-پرهیز از غیبت، تهمت و ...
6-اظهار محبت به دوستان
7-عرض سلام و احوالپرسی با دوستان
8-بلند نکردن صدا در برابر اساتید و دوستان
9-مسخره نکردن دیگران
10- تعارف کردن خوراکی ها
11- فاش نکردن همه اسرار زندگی
12- صمیمی بودن با دوستان
13- کمک دوستان در هنگام گرفتاری
14- کمک درسی به دوستانی که ضعیف ترند
15- نپوشیدن کفش و لباس هایی که بوی عرق می دهد
16- دادن جزوه، یادداشت و یا لوازم التحریر به دوستی که نیاز دارد
17- رعایت ادب هنگام ورود و خروج از مدرسه
18- رعایت نوبت در همه چیز.
آنتونی رابینز یک حرف بسیار خوب در این باره زده که جالبه بدونید: اندیشه های خود را شکل ببخشید در غیر اینصورت دیگران اندیشه های شما را شکل می دهند. خواسته های خود را عملی سازید وگرنه دیگران برای شما برنامه ریزی می کنند.
ولی من اینبار منظورم از دوستی، کسی ست که به عبارتی همراه و شریک محسوب می شه کسی که بیشترین انرژی رو براش می ذارید، انتخاب شریک می تونه به کلی زندگی آدم رو تحت تاثیر قرار بده، هرچقدر هم آدم مستقل و محکمی نسبت به اعتقادات و باورهای شخصیتون باشید بازم این تحت تاثیر قرار گرفتن اجتناب ناپذیره، به همین دلیله که تو انتخابش آدم باید دقت کنه.
