باز باران..
با ترانه
دارد از مادر نشانه..
بوی باران..
بوی اشک مادرانه
پر ز ناله
کودکی با مادری پهلو شکسته
سمت خانه..
کوچه ها و تازیانه
گریه های کودکانه
حمله ی نامردِ پَستی وحشیانه
تازیانه تازیانه..
پس چرا مادر، چرا گم کرده راه آشیانه..
باز باران..
دانه دانه ، حیـدرانه
بی صدا و مخفیانه
آه ، از غسل شبانه
زینبــانه
لرزه افتاده به شانه

پشت تابوتی روانه
بـــــاز بـــاران …

باز باران...

باز باران...

پ.ن: اینروزها عجیب زهرائیم عجیب بی تاب و دلتنگم مرهمی می خواهم از جنس بقیع شاید از جنس قبر مخفی مادر... شاید

عبرت نوشت: نمی دونم این چه سرّیه که امسال تحویل سال نیمه شبه و دفن مادر هم نیمه شب حواسمون باشه نکنه عید نوروز ،غم شهادت مادر رو از یادمون ببره حواسمون باشه حرمت اشک های فاتح خیبر رو داشته باشیم.

دعا نوشت: سالمون زهرایی،دلمون علوی، عفتمون زینبی،صبرمون حسنی،رزقمون کربلای حسینی ان شاءالله

راستی دعا یادتون نره

۵۹شمسی .

تاریخ شمسی هم که مثل قمری نیست که تغییر کند. موقعیت زمین نسبت به خورشید ثابت است و می‌شود با درآوردن اوقات شرعی شهرکربلا در این تاریخ، حرف‌های مقتل‌ نویسان را به ساعت و دقیقه برگرداند.

ساعت ۵:۴۷ اذان صبح

امام حسین (ع) بعد از نماز صبح برای اصحابش سخنرانی کرد. آنها را بهصبر و جهاد دعوت کرد و بعد دعا خواند: «اللهم انت ثِقَتی فی کل کَرب ...خدایا تو پشتیبان من هستی در هر پیشامد ناگواری»کوفیان هم آن طرف نماز را به امامت عمر سعد خواندند و بعد از نماز صبحبه آرایش سپاه و استقرار نیرو مشغول شدند.

حدود ساعت ۶ صبح

امام حسین(ع) دستور داد تا اطراف خیمه‌ها خندق بکنند و آن را بابوته‌های خار پر کنند تا بعد آن را آتش بزنند و مانع از حمله سپاه ازپشت سر بشوند.

ساعت ۷:۰۶ طلوع آفتاب

کمی بعد از طلوع آفتاب، امام سوار بر شتری شد تا بهتر دیده شود. آنگاه رو‌بروی سپاه کوفه رفت و با صدای بلند برای آنها خطبه‌ای خواند. صفات وفضایل خودش و پدر و برادرش را یادآوری کرد و اینکه کوفیان به امام‌(ع) نامه نوشته‌اند حتی چند نفر از سران سپاه کوفه را مخاطب قرار داد و از حجاربن ابجر و شبث ربعی پرسید که مگر آنها او را دعوت نکرده‌اند؟ آنها انکارکردند. امام نامه‌هایشان را به طرف آنها پرتاب و خدا را شکر کرد که حجترا بر آنها تمام کرده است. یکی از سران جبهه مقابل از امام‌(ع) پرسید چرا حکم ابن زیاد را نمی‌پذیرد و آنها را از ننگ مقابله با پسر پیامبر نمی‌رهاند؟اینجا امام آن جمله معروفشان را فرمودند: «فرد پستی که پسر فرد پست دیگری است، من را بین کشته شدن و قبول ذلت مجبور کرده ذلت از ما دور است.»سخنرانی اباعبدلله ‌(ع) حدودا نیم ساعت طول کشیده است.

حدود ساعت ۸ صبح

بعد از سخنرانی امام‌(ع)، چند نفر از اصحاب آن حضرت از جمله بریر که

«سیّد القرّآء»(آقای قرآن خوان‌)ها‌ی کوفه بود (الفتوح) و به روایتی زهیرخطاب به کوفیان سخنان مشابهی گفتند.بعد از سخنان زهیر و بریر، امام فریاد معروف «هل من ناصرٍ ینصرنی»را سر داد. چند نفری دچار تردید شدند؛ از جمله حر. فرد دیگری به نامابوالشعثا و دو برادر که در گذشته عضو خوارج بودند، به طرف سپاه امام آمدند. بعید نیست که کسان دیگری هم با دیدن شدت گرفتن احتمال جنگاز سپاه کوفه فرار کرده باشند.

امروز یکی از دوستان نقل میکرد که: منزل یک  بنده خدایی رفته بودم برای موضوعی...
  یکی از کانالهای تلویزیون یه برنامه مستند حیات وحش رو پخش میکرد!
نشون میداد یه گروه محقق یه سری لاشه مرغ رو داخل یه توری گذاشته بودن و چند گودال به فاصله های 10-20 متر از هم حفر کرده بودن!
بعد از مدتی یه روباه اومد و کمی بو کشید و یه مقدار این لاشه مرغا رو جابجا کرد و رفت؛ کارشناس تیم رو به دوربین کرد و گفت این الان میره و بقیه گله و دوستاش رو میاره؛ و با استفاده از یه ربات جرثقیل توری رو جابجا کردن و اوردن تو گودال دوم و استتارش کردن و با یه مایعی که اسپری کردن اثر بو رو از مسیر از بین بردن!
تقریبا نیم ساعت بعد روباه و 7-8 تا روباه دیگه اومدن سر گودال اول و هرچی گشتند مرغها رو پیدا نکردن هر چی زمین رو بو کردن فایده نداشت و اون 7-8 تا رفتن و این روباه اولی دوباره شروع به گشتن کرد! جالبیش اینجا بود که هی با سرعت میگشت و بعد سرشو بالا میاورد و به دوستاش که داشتن دور میشدن نگاه میکرد دوباره بو میکشید!
اینها با استفاده از سیم کمی روی گودال دوم رو باز کردن تا حدی که روباه دید مرغا رو!
این دفعه خیلی جالب بود! روباه یکی از مرغا رو با دندون گرفت و با خودش برد!
این تیم کارشناس اومدن و دوباره همون کار رو تکرار کردن و توری رو به گودال سوم بردند!
روباهها وقتی رسیدن هرچی گودالها رو گشتن و هر چی زمین رو بو کشیدن چیزی نبود و دوباره رفتن!
روباه اول رو نشون داد که این بار دیگه جست و جو نکرد و رفت داخل گودال دوم دراز کشید و به حالت خوابیده موند یه چند دقیقه صبر کردن و دیدن خبری نیست نزدیکش رفتند و چک کردنش دیدن کاملا مرده!!
جالب این بود که لاشه روباه رو به مرکز دامپزشکی بردن و کلی ازمایش کردن دیدن دقیقا عکسها و ازمایشات نشون میده این حیوون براثر یک شوک عصبی سکته کرده و مرده!! و....
****
پ. ن:با خودم داشتم فکر میکردم وقتی قرآن میگه: اولئک کلانعام بل هم اضل!
ماها خیلی خودمونو از این حد بالاتر میدونیم و اصلا تصور نمیکنیم این حرفا رو به ماها میگن همیشه فکر میکنیم روی سخن با بقیه س ماها خیلی شأنمون اجل از این حرفاست!
روباه که نماد مکر و حیله گری در حیوانات هست وقتی احساس میکنه صداقتش بین دوستاش از بین رفته سکته میزنه و میمیره!! ار خجالت میمیره!!!
ولی چقدر این بشر دوپا احمق هست که میاد روزی هزاران دروغ به زبون میاره پشت تریبون بالای منبر سر کلاس بین دوستاش ... بعد جالبیش اینه حتی وقتی دروغاش اشکار میشه راست راست میگرده و اصلا و ابدا هم خم به ابرو نمیاره و اسفناکتر اینکه باز هم تکرار تکرار تکرار!!!
چقدر زشته که انسان به جایی برسه که حیوانات ازش در کرامت اخلاقی پیشی بگیرن!!!

گوشه صحن دم عید دلم میلرزد
من ویک عالمه تردید، دلم میلرزد

بادی از سمت حرم قصدوزیدن دارد
بی سبب نیست که چون بید دلم میلرزد

لرزه افتاد به جان درودیوار ولی
زلزله نیست نترسی، دلم میلرزد

میروم سمت حرم دست به سینه اینبار
دوقدم مانده به خورشید دلم میلرزد

هرچه از زائر خود دل ببری میچسبد
چقدر در حرمت دربدری می چسبد

چقدر در حرمت مست زیاد است! ببین
چقدر دورو برت دست زیاد است! ببین

زائرانت به کرامات تو عادت دارند
همه یکجور به این خانه ارادت دارند

یک نفر پول، یکی اشک ، یکی انگشتر
" ازصدای سخن عشق ندیدم خوشتر "

روزهامان همگی با کَرَمت می چرخند
زائرانت چقدر با عظمت میچرخند

ابر و باد و مه و خورشید و فلک رقص کنان
چند قرن است که زیر عَلمت میچرخند

تاقدم رنجه کنی برسر ما یک عمراست
چشم هامان به هوای قدمت میچرخند

حاجیانی که به حج رفتنشان جور نشد
چه غریبانه به دور حرمت میچرخند

آب درکوزه و ما تشنه لبان میگشتیم
یاردر مشهد و ما گرد جهان میگشتیم

السلام علیک یا انیس النفوس ، یا امام الرئوف ، یا علی بن موسی الرضاعلیه السلام))

میلاد پربرکت امام شیعیان مبارک باد

" الهم عجّل لولیک الفرج "

آنشب زمین سامره حس غرور داشت
از بس فرشته آمد و آنجا حضور داشت

احساس مادرانه ی نرگس رسید و بعد
در او یگانه منجی عالم ظهور داشت

آمد حکیمه دید که طفلی نشسته است
مانند ماه چهره ای از جنس نور داشت

موسی کجاست تا که ببیند امام ما
در بین گاهواره ی خود کوه طور داشت

صحبت به گاهواره دراین قوم عادت است
از کودکی به عرش الهی عبور داشت

در لحظه ی نخست صدا زد: خدا،نبی
کامل نمود خطبه به یا مرتضی علی

می خواست تا خدا هنرش را نشان دهد
از نو به قلب خسته ی عالم توان دهد

وقتی هوای مردم دنیا گرفته است
باید خدا به اهل زمین آسمان دهد

تنها نه سامرا نه فقط کشور عراق
او آمده که کل جهان را تکان دهد

بیهوده غصه در طلب رزق می خوریم
از یمن او خدا به همه آب ونان دهد

با اینهمه اهانت در شام وسامرا
وقتش رسیده است که صاحب زمان دهد

حالا به شام تار زمین ماه می رسد
مهدی آل فاطمه از راه می رسد

مجنون صفت به عشق تو لیلا نشسته است
موسی نشسته است مسیحا نشسته است

در چشم خیس پر غم زهرایی شما
امواج بیکرانه ی دریا نشسته است

دنیا بدون خال لب تو نمک نداشت
رزق حلال ماست که آنجا نشسته است

رکن و مقام ، واله صمصام منتقم
دیده براه، زینب کبری نشسته است

آقا دلم گرفته بیا جان مادرت
حالا به انتظار تو دنیا نشسته است

ای بر تنت لباس پیمبر ظهور کن
از کعبه با شمایل حیدر ظهور کن

آمد که سفره های کرم را بیاورد
او می رسد که دخل ستم را بیاورد

حالا ز حد جسارت دشمن گذشته است
باید مدافعان حرم را بیاورد

طاقت نیاورد نظر چپ به عمه اش
باشد که ذالفقار دو دم را بیاورد

خونم حلال زینبتان گر چه اندک است
دشمن بگو بریده سرم را بیاورد

تا اینکه روز حشر شود مادرت شفیع
از علقمه دو دست قلم را بیاورد

فکری برای صحن و سرای حسین کن
ما را شهید کرببلای حسین کن