بادهایی که از غرب میوزند با خود ابرهای باران زا را می آورند ابرهایی که هر تکه از وجودشان برای خود معنی و

مفهومی را به همراه دارند . بادی که در یک محلی شروع به وزیدن میکند نشان میدهد که در آن محل خوبی و بدی

هایی وجود دارد که برای پاک کردن بدی و پاداش دادن به خوبی ها می آید .بعضی وقتا ابری که می باره با خودش

نابودی میاره . تگرگ میباره ! آسمون فریاد میزنه .

گفتم بارون یه وقتایی بده یه وقتی خوب . بذا مال زمانی رو بگم که بده ! بارونی که میاد محصول یک سال زحمت تورو

خراب میکنه خیلی بده ! بارونی که سیل با خودش میاره ، رود رو خشن میکنه و بچه مادری رو با خودش می بره ! خیلی

بده نه ؟ !  قبل از این بارون آرامش داری . بعدش یه توفان میاد . بعد از اون هم اگه لایق خوبی باشی خدا برات باران

آرامش بخش رو میفرسته اما اگه نباشی باران عذاب از آسمون برات جاری میشه .

تو زندگی یه آرامشی هست که قبل از توفانه ! تا زمانی که خدا هنوز به تو توجهی نمیکنه تو آرامش هستی ولی توفان

که اومد بدون که خدا داره واست پیغام دعوت میفرسته ! توفان داره بهت نزدیک میشه اما تو خبر نداری . این توفان

همون امتحان الهیه . اگه آماده مقابله با توفان باشی و بادبان زندگیت رو بکشی در امانی اما اگه بخوای از توفان فرار

کنی توفان شدت پیدا میکنه ، میاد دنبالت تا جایی که تورو بگیره !

توفان که تموم بشه با خودش  خرابی به جا میگذاره ! حالا وقتشه بارون بباره اما چه بارونی ؟ نعمتی یا عذابی ؟ به نظر

من هردوی این بارونا رحمتی اند . بارون که بیاد خرابی رو میشوره و میبره ! تو این اتفاق تنها افرادی که آماده مقابله با

توفان بودند نجات پیدا کردند . اما اونایی که آماده نبودن دوتا چیز از دست دادند : یا عزیزانشون یا آبادانی هایی که

درست کرده بودند . منظورم از عزیزان یعنی جونشون  و منظور از آبادانی یعنی مالشون . اون کسایی که از توفان فرار

میکردند مردن اما کسایی که موندن اما راه مقابله با اون رو نمی دونستند حداقل تونستند خودشون رو به جایی

برسونن که نجات پیدا کنند . این افراد  در آخرین لحظه زندگی  به خدایی پناه بردن که یک عمر ازش کمک نخواسته بودن .

منظورم از مرگ ، مرگ جان نیست ! مرگ ایمان و وجدانه .

آماده توفان باشید . .. . .. .