مرتبط با : بدون شرح

برچسب ها : vpn-

مرتبط با : بدون شرح



سلام سلام سلام
خسته نباشم
ببخشید که چند وقتی نبودم
این روزا به دلیل مشغله کاری نمیتونم نت بیام
اومدم که خودمو بازنشسته کنم و بگم که دنبال یه مدیر میگردم که وب داستان و رمان رو بچرخونه.
هرکس تمایل به همکاری داره در این پست اعلام کنه تا یه یوزر و پسورد واسش درست کنم.گروهی هم میتونید مدیر بشید.
منتظرتون هستم .وب رو رها نکنید.

مرتبط با : رمان های نیلوفر.ن





داشتم از خانه بیرون می امدم كه ارسلان را دیدم!
بدون این كه نگاهش كنم به سمت پیاده رو رفتم . ارسلان پشت سرم به راه افتاد:واسه چی جوابمو نمیدی؟چرا پدت اینجوری باهام حرف میزنه!
من:همان طور كه با قدم های سریع جلو میرفتم گفتم:تا چند روزه دیگه خودت میفهمی!
ارسلان:فكرو میكردم چی كار كرده باشی ولی من طلاقت نمیدم!
من:به سمتش برگشتم و گفتم:ولی من طلاقمو میگیرم!
ارسلان دستم را گرفت و گفت:نمیتونی!
به چشم هایش خیره شدم شالم را كه روی دهانم بود عقب بردم و گفتم:دستمو ول كن! تو هیچ غلطی نمیتونی بكنی! با پوزخند ادامه دادم اون روزی كه منو زدی بایدفكر اینجاشو هم میكردی!
ارسلان پوزخندی زد و گفت:من فكر همه جاشو كردم! و درحالی كه دستم را میكشید گفت:واسه همینتو الان با شوهرت میای خونشون!
با تمام توانم دستم را از دستش بیرون كشیدم و گفتم:من باتو هیچ جا نمیام!
ارسلان:ببین صوفیا نذار به زور ببرمت!
من:تودیگه شوهر من نیستی میفهمی؟
ارسلان:تا وقتی اسمامون تو شناسنامه های همدیگس ما زن و شوهریم میفهمی؟
دوباره دستم را گرفت و گفت:حالا بیا بریم!
من:اگه دستمو ول نكنی جیغ میزنم!
ارسلان:اگه اینكارو بكنی پشیمون میشی!
همین كه دهانم را باز كردم.
ارسلان دستش را جلو اورد و روی صورتم گرفت خواستم دستش را كنار بزنم كه بوی ملایمی در بینی ام پیچید بعد از ان انگار تمام توان بدنم را از من گرفتند و چشمهایم ارام ارام بسته شد.

وقتی چشمهایم را باز كردم روی تخت به اطرافم نگاه كردم همه چیز برایم نااشنا بود. سرم به شدت درد میكرد.نمیدانستم كه كجا هستم! در اتاق باز شد. ارسلان را دیدم كه با یك سینی چای وارد اتاق شد با لبخند گفت:بیدار شدی؟
تازه به یاد اوردم كه چه اتفاقی افتاده. با عصبانیت گفتم:اینجا كجاست منو اوردی!
ارسلان سینی را روی میز گذاشت و گفت:اینجا خونمونه! قشنگه؟
از جایم بند شدم و گفتم:پالتو و شالمو بده میخوام برم!
ارسلان به میز تكیه داد و گفت:كجا؟
من:خونمون!
ارسلان پوزخندی زد و گفت:تو هیچ جا نمیری !
من:چی فكر كردی?كه میتونی منو زندانی كنی اینجا؟با شكایتی كه بابام ازت كرده با مامور میاد دنبالت!
ارسلان:فكر كردی من اینقدر احمقم كه ادرس این خونه رو به كسی بدم؟
من باعصبانیت به سمتش حمله ور شدم و گفتم:نمیتونی منو اینجا نگه داری!
دستهایم را محكم گرفت و گفت:بهتره اروم باشی و اگر نه خوب بلدم تورو پا بند این زندگی كنم
من:خیلی بدجنسی!
ارسلان:اره هستم!حالا برو بگیر بشین سر جات!
كمی فكر كردم و گفتم:باشه اصلا هر چی تو بگی بذار من برم دادخواست طلاقو پس میگیرم!
ارسلان :ببینم پشت گوشای من مخملیه؟
من:قول میدم!
ارسلان:چرت نگو!
عقب رفتم و گفتم:تا كی میخوای منو اینجا نگه داری؟!
ارسلان:تا وقتی بری اون شكایت مزخرفتو پس بگیری!
من:من نمیتونم دوست داشته باسم ارسلان چرا نمیفهمی؟با همه دروغات با كلكات باچیزایی كه ازت دیدم چطور میتونم باهات زندگی كنم؟!
ارسلان:دیگه تموم اون كارا تموم شد! البته اگه تو بذاری!
من:روی تخت نشستم و گفتم:هر كاری كنی بالاخره كه نمیتونی منو تا اخر عمرم اینجا زندانی كنی!بالاخره من میرم!
ارسلان:نذار با زورو تهدید كارمون جلو بره! خوب میدونی كه من اگه بخوام میتونمراحت دست روت بلند كنم یا مجبور به كاریت كنم!ولی نمیخوام اذیتت كنم!
من:تمام این مدت تو داشتی منو اذیت میكردی و هنوزم این كارو میكنی!
ارسلان:من فربد رو اونجوری دك نكردم كه حالا تورو طلاقت بدم!
من:واسه همینه كه ازت بدم میاد!
ارسلان با صدای بلندی گفت:خفه شو!میدونی اون بیرون چند نفرن كه دلشون میخواد من فقط یه هفته باهاشون باشم اونوقت تو اینقدر ناز میكنی كه چی؟
من:خب برو با همونا زندگی كن!
ارسلان:نمیخوام! میفهمی من فقط تورو میخوام.
صحبت كردن با او بی فایده بود . میترسیدم حرفی بزنم وبه ضررم تمام شود در ان موقعیت نمیدانستم باید چه كاری بكنم .
سعی كردم خونسردی ام را حفظ كنم نفس عمیقی كشیدم و گفتم:خب تا كی قراره اینجا باشم؟
ارسلان:جوابتو یه بار دادم!
من:حداقل بذار به بابام خبر بدم!
ارسلان با تردید نگاهی به من كرد حالت مظلومانه ای به خود گرفتم و به او خیره شدم. سش را تكان دادو گفت:فقط میخوام دست از پا خطا كنی اونوقت یه بلایی سرت میارم كه هیچوقت یادت نره!
دستش را جلو بردم و گفتم:باشه!
موبایلش را از جیبش بیرون اورد و شماره را گرفت و گوشی را به دست من داد بعد از چند بوق پدرم جواب داد:الو؟
من:الو سلام بابا !
با هیجان گفتكصوفی؟خودتی؟كجایی دختر دلمون هزار راه رفت چرا گوشیت خاموشه؟
به ارسلان نگاه كردم دست به سینه به من خیره شده بود گفتم:من با ارسلانم نگران نباشید!
_:چی؟تو با اون چی كار میكنی؟به زور بردت؟الان كجایی؟!
من:بابا لازم بود با هم حرف بزنیم امشب خونه نمیام نگران نشید!
_:صوفی لازم نیست از چیزی بترسی اگه مجبورت كرده باهاش بری فقط به من بگو میام خودم به خدمتش میرسم!
با تردید به ارسلان خیره شدم!با اشاره گفت كه گوشی را به او بدهم!یك قدم عقب رفتم و گفتم:نه بابا جون خودم رفتم!
_:اگه اینطوره باشه! الان كجایین؟
من:خونه ارسلان!
_:ولی زنگ زدم مادرش گفت اونجا نیستید!
من: خونه خودش نه مامانش!
_:كدوم خونه؟
من:وقتی اومدم همه چیزو واستون تعریف میكنم .فقط زنگ زدم كه بی خبر نباشید و نگران نشید.دیگه كاری ندارین؟باید قطع كنم؟
_:نه دخترم مراقب خودت باش!
من:خداحافظ!
_:خدانگهدارت!
گوشی را قطع كردم ارسلان ان را از دستم گرفت و گفت:خوبه!
من:موبایلمو بهم پس بده!
ارسلان:عمرا!میدونی از اون موقه كه سوارت كردم چند بار شوهر خواهر عزیزت زنگ زد بهت؟نكنه داشتی میرفتی اونو ببینی؟
من:به تو ربطی نداره1 به مست تخت رفتم و روی ان نشستم!
ارسلان:پس به كی ربط داره؟
من:چرا میخوای منو به زور همسر خودت حساب كنی؟
ارسلان:تو چرا نمیخوای قبول كنی كه زن منی؟
سرم را تكان دادم و گفتم:با این بحثا به جایی نمیرسیم!
ارسلان كنارم نشست و گفت:من اوردمت اینجا كه با هم به یه جایی برسیم!
رویم را از او برگرداندم و گفتم:مزخرفه!
ارسلان شانه هایم را گرفت و گفت:اینقدر اذیتم نكن! من هیچكی رو به اندازه تو دوست ندارم!
در حالی كه سعی میكردم او را از خودم دور كنم گفتم:لازم نكرده!
اخم هایش در هم رفت فشار دست هایش را بیشتر كرد و گفت:بس كن دیگه!
من:ولم كن!
ارسلان در حالی كه صورتش را به من نزدیك میكرد گفت:این دفعه دیگه كوتاه نمیام.
*********************
چشم هایم را باز كردم.ارسلان كنارم خوابیده بود. دوباره اتفاقات دیشب را به یاد اوردمن. با همه مقاومتی كه نشان داده بودم ولی نتوانستم او را از خودم دور كنم.احساس ضعف شدیدی در بدنم داشتم حتی نمیتوانستم جا به جا بشوم .تقصیر خودم بود باید وقتی با پدرم تماس گرفته بودم موضوع را میگفتم. بیشتر از همیشه از ارسلان متنفر بودم تحمل دیدنش را نداشتم .رویم را برگرداندم و نفس عمیقی كشیدم. دستش دور بازوهایم حلقه شد.گفت:بیداری؟
من:ولم من!
من را به سمت خودش كشید و گفت:هنوزم كه بد اخلاقی!
با حرص گفتم:ولم كن حوصله ندارم!
ارسلان:چرا خانومی؟
حالم از لحن حرف زدنش به هم میخورد. با این كه دستم هیچ قدرتی نداشت ولی همه توانم را به كار گرفتم كه دستش را كنار بزنم.
ارسلان:چیه؟
من:كار خودتو كه كردی میخوام برم دیگه!
ارسلان محكم تر من را در اغوش گرفت و گفت:كجا میخوای بری؟
من:خونمون!ولم كن!
ارسلان:هنوزم قانع نشدی؟
با بی حالی گفتم:با این كارت بیشتر قانع شدم كه باید طلاق بگیرم!
ارسلان دستش را روی شكمم گذاشت و گفت:بعد از به دنیا اومدن بچمون نظرت عوض میشه!
غلت خوردم و به طرف دیگر تخت رفتم و گفتم:ما هیچوقت بچه دارم نمیشیم!
ارسلان دستش را زیر سرش گذاشت و با سرخوشی گفت:مطمئنی!
زیر لب گفتم:عوضی! به سختی از جایم بلند شدم و لبه تخت نشستم . سرم گیج میرفت دستم را روی پیشانی ام گذاشتم . ارسلان:بگیر بخواب حالت خوب نیست!
من:خیلیم خوبم!
ارسلان؟:من میفهمم كه دارم میگم! بخواب برم یه چیزی واست بیارم بخوری!
من:نمیخوام!
از جایم بلند شدم . ارسلان هم بلند شد و گفت:لجبازی نكن واسه خودت میگم!
من:پالتو و شالمو بده میخوام برم!
ارسلان:كجا؟اینجوری میخوای بری؟خودم میبرمت!
من:لازم نكرده!
دستم را گرفت و گفت:بشین!
من:ولم كن!تو كه هر كاری خواستی كردی بذار برم دیگه!
ارسلان:گفتم بیا یه چیزی بخور خودم می برمت!
با صدای بلندی گفتم:نمیخوام!
ارسلان:باشه اماده شو میبرمت!به كمد اشاره كرد و گفت:لباسات و وسایلت اونجاس!
لباسهایم را عوض كردم . ارسلان عصبی بود. نمیدانم با كاری كه كرده بود چطور هنوز هم طلبكار بود.سوار ماشین شدیم. ارسلان:به بابات بگو قرار عروسی رو بذاره!
من:كی گفته ما قراره عروسی كنیم؟
ارسلان بدون این كه به من نگاه كند گفت:من!
ابرویم را بالا بردم و گفتم:باز شروع شد!
ارسلان:شم پدرانه اشتباه نمیكنه حالا اگه زمان میخوای تا مطمئن بشی مشكلی نیست!
نگران بودم اگر واقعا بچه دار میشدم نمیدانستم باید چه كاری بكنم. حتی فكر این كه ارسلان پدر بچه ام باشد دیوانه ام میكرد.
من:حرف زدن با تو فایده ای نداره.
ارسلان زیر چشمی به من نگاهی كرد و پوزخند زد.
ارسلان من را دم در پیاده كرد و رفت .پدرم با ارمغان خانه نبودند . به اتاقم رفتم . لباسهایم را عوض كردم. خیلی به خودم فشار اورده بودم كه جلوی ارسلان از خودم ضعف نشان ندهم. روی تخت نشستم بغضم تركید. این اتفاق نباید برای من می افتاد!
صدای زنگ موبایلم من را به خودم اورد سعی كردم به خودم مسلط باشم.صدایم را صاف كردم و بدون این كه به شماره نگاه كنم جواب دادم:بله؟
_:الو؟سلام!
با تعجب گفتم:فربد؟
_:اره خودمم!
حس بدی داشتم هم خوشحال بودم هم وقتی صدایش را میشنیدم احساس میكردم به سارا خیانت میكنم گفتم:بفرمایید!
_:باید باهات حرف بزنم صوفیا!رو در رو.
من:ما دیگه با هم حرفی نداریم!
_:ولی همدیگرو دوست داریم مگه نه؟
من:اون مال وقتی بود كه تو هنوز با سارا ازدواج نكرده بودی!
_:من تورو دوست دارم نه سارا رو!
حرف هایش ازارم میداد. با صدای بلندی گفتم:خفه شو!اگه دوستش نداشتی چرا باهاش ازدواج كردی چرا میخوای زندگی خواهرمو به خاطر من خراب كنی؟چطور به خودت چنین اجازه ایی میدی؟دیگه به من زنگ نزن میفهمی؟دیگه حتی به من فكرم نكن اینجوری هم منو ازار میدی هم خواهرمو!
بدون این كه منتظر جواب باشم گوشی را قطع كردم. دست هایم میلرزید. این همه فشار برایم غیر قابل تحمل بود.دستم را روی شكمم گذاشتم وجود یك بچه دنیایم را از اینی كه بود خراب تر میكرد فقط باید دعا میكردم كه حامله نشوم
با امدن احضاریه دادگاه خیالم راحت شد.پدرم منتظر من بود تا بعد از طلاق برای كارش به تركیه برود. یك ساعت بعد از رسیدن نامه دادگاه ارسلان با من تماس گرفت چون خیالم از همه چیز راحت شده بود جوابش را دادم:من الو؟
_:ارسلان! مگه قرار نبود شكایتتو پس بگیری؟
من:كی ما چنین قراری گذاشتیم؟
ارسلان:ازمایش دادی؟مطمئنی كه تو دادگاه همه چیز به نفعته؟
دلم خالی شد . دلم میخواست مطمئن شوم كه حامله نیستم ولی میترسیدم كه ازمایش بدهم.با این حال گفتم:اره مطمئنم!
ارسلان:به هم میرسیم!
گوشی را قطع كرد
با رضایت لبخند زدم ولی هنوز ته دلم شور میزد.
ان روز به جای این كه احساس ازادی كنم و خوشحال باشم نگران این بودم كه حرف ارسلان درست باشد. ارمغان با من و پدرم قهر بود تمام روز خودش را در اتاق حبس كرده بود ولی با این حال پدرم به من دلگرمی میداد.
داشتم توی حیاط باغچه را اب میدادم تا اعصابم ارام شود كه گوشی ام زنگ خورد فرب بود جواب دادم:الو؟
_:سلام!
من:باز چی شده؟مگه نگفتم به من زنگ نزن!
صدایش خفه بود گفت:شنیدم میخوای طلاق بگیری؟
من:این موضوع ارتباطی به تو نداره!
_:یعنی میخوای بگی به خاطر من نیست؟
من:تو با خودت چی فكر كردی؟
_:میخوام اشتباهاتمو جبران كنم !
من:دیگه خیلی دیر شده!
_:چند لحظه گوشی من از اتاق بیام بیرون سارا اینجا خوابیده!
اعصابم بیشتر خورد شد گفتم:داری دور از چشم سارا با من حرف میزنی؟
_:میخوای برم جلوی روش باهات حرف بزنم و بگم تورو میخوام؟
من:تو فقط باید زنتو دوست داشته باشی!فربد این بچه بازیا رو بذار كنار !
_:اگه میخوای دیگه بهت زنگ نزنم بگو كه دیگه دوستم نداری!
با عصبانیت گفتم:نه ندارم! دوستت دارم!
با حرف هایم چیزی درونم شكسته میشد اشك از چشمهایم سرازیر شد با صدای گرفته ای گفتم:بس كن دیگه!
_:اگه نداشتی گریه نمیكردی!
من:اون خواهرمه تو درباره من چی فكر كردی ؟
_:درباره تو هیچی ولی درباره خودمون به خیلی چیزا فكر كردم!
صدای جیغ سارا بود كه از پشت تلفن به گوشم رسید.
من:الو؟؟؟الوو؟
تماس قطع شد:ناباورانه به گوشی چشم دوخته بودم. یك لحظه به خودم امدم سراسیمه به اتاقم رفتم و اماده شدم. باید به خانه انا میرفتم و همه چیز را برای سارا توضیح میدادم نمیخواستم زندگی او هم از هم بپاشد.
داشتم از پله ها پایین میرفتم كه پدرم جلویم سبز شد و گفت:كجا میری؟از كنارش رد شدم و گفتم:میرم خونه سارا!
پدرم با نگرانی گفت چیزی شده؟
در را باز كردم و گفتم:اگه چیزی شده بود بهتون خبر میدم!
سوار ماشین شدم.با بیشترین سرعتی كه میتوانستم حركت كردم ولی یك خیابان اصلی بین خانه ما و انها فاصله بود و ترافیك هم شدید!حدود نیم ساعت بعد به خانه انها رسیدم!
هر چقدر زنگ زدم كسی جوابم را نداد. ناچار زنگ خانه طبقه بالای انها را زدم او هم در را برایم باز كرد ولی درب اصلی را هم كسی باز نكرد. همسایه بالایی از پله ها پایین امد زن تقریبا مسنی بود سرش را پایین گرفت تا من را ببیند وقتی چهره نگران من را دید گفت:چیزی شده خانم؟
من:ساكنای این خونه بیرون نرفتن؟
با تردید نگاهی به من كرد و گفت:ندیدم كه بیرون برن ولی چند دقیقه پیش صدای دادو فریاد و جیغ از خونه می اومد فكر كنم با هم دعواشون شده بود
من:درو باز نمیكنن میترسم اتفاقی واسشون افتاده باشه نمیشه رفت داخل؟
كمی فكر كر و گفت:اینجا همیشه یه كلید اضافه بیرو خونه نگه میدارن!
به نشستم و زیر پا دری را نگاه كردم ولی چیزی نبود گفتم:میشه بیاین با هم بگیردیم؟
زن از پله ها پایین امد و گفت:چیزی شده؟
من:اره خانوم خواهر من حالش بده پشت تلفن دعواشونو شندیم میترسم اتفاقی افتاده باشه!
او به سمت جا كفشی رفت و گفت:فكر نكنم! یه دعوای زنو شوهری بوده!
دوباره در زدم و با صدای بلندی گفتم:سارا؟
كسی جو.ابم را نمیداد!
زن بلند شد و گفت:اینجا چیزی نیست!
به سمت او رفتم و گفتم:شاید زیرش باشه! میگیرم بالا شما نگاه كنید!
جا كفشی را بلند كردم زن دستش را از زیر ان بیرون اورد و گفت:اینجاس!
در حالی كه از جایش بلند میشد كلید را جلوی من گرفت!
كلید را گرفتم و گفتم:ممنون!
در را باز گردم. رو به پیرزن كردم و گفتم:اگه میشه اینجا بمونین تا من برم داخل و برگردم اگه اتفاقی افتاده بود بیام به شما خبر بدم!
او روی پله ها نشست و گفت:باشه دخترم برو ایشالا كه چیزی نیست! شاید رفته باشن بیرون!
لبخندی زدم و وارد خانه شدم صدای تلوزیون را میشنیدم همان طور كه به سمت پذیرایی میرفتم گفتم:سارا؟؟
دایی نمی امد فكر كردم كه از خانه بیرون رفته باشند در پذیرای هم كسی نبود.
دوباره سارا را صدا كردم. به سمت راهرو كنار حال همین كه سرم را برگرداندم چشمهایم از وحشت گرد شد. سارا و فربد را دیدم كه هر دو روی زمین افتاده بودند روی فرش پر از خون شده بود. با وحشت جیغ بلندی كشیدم و به دیوار چسبیدم.
******************
نامه ایی كه الان دستته به دست مبینا نوشته شده! میخواستم بدونی كه من خواهرتو فربد رو كشتم.
از روزی كه فربد باهام صحبت كرد حس خوبی بهش نداشتم! من هیچوقت دلم نمیخواستم ازدواج كنم از همه مردا بدم می اومد ولی به خاطر خواهرت مجبور شدم كه با اون زندگی كنم! دست خودم نبود تمام مدتی كه با اون بودم زیر نظر داشتمش میدونستم یه كاسه ایی زیر نیم كاسس وقتی من بودم زیاد با من حرف نمیزد میگفت سارا رو ناراحت میكنه ! میدونستم این دلیلش نیست به هر حال جسم هر دو ما یكی بود.
اون روز وقتی از خواب بیدار شدم دیدم كه داره یواشكی از اتاق میره بیرون وقتی پشت در ایستادم و حرفاشو گوش دادم شكم به یقین تبدیل شد.
خودم هم نفهمیدم چطور گلدون به سرش كوبیدم كه با اولین ضربه روی زمین افتاد!واسه این كه مطمئن بشم هیچوقت بیدار نمیشه تا بازم به خیانت و دروغاش ادامه بده چند بار دیگه زدم توی سرش!وقتی مطمئن شدم دیگه نفس نمیكشه رهاش كردم.
اگه این كارو نمیكردم اون میرفت و پشت سرش به من میخندید به منو سارا ....
من از همه خیانت دیدم از پدرم از به اصطلاح شوهرم و از همه اونایی كه باهاشون بودم بالاخره باید حداقل یكی از اونا به سزای كاراش میرسید.شاید خواست خدا بود كه اون یه نفر فربد باشه اون مردی بود كه حتی یه ماه هم نتونست به پیوند زن و شوهریش پایبند باشه شاید بهترین گزینه اون بود.این كار فربد برام دردناك نبود چون اون یه مرده و این چیزا ازش بعید نیست.چیزی كه بیشتر از همه ازارم داد شماره تو بود كه روی گوشی فربد افتاده بود.هضم این موضوع برام غیر ممكن بود تو دوست من بودی! خواهر سارا بودی چطور تونستی؟از همه بدتر این كه تو ارسلانو داشتی یعنی اونو هم نادیده گرفتی تو به من ،سارا،ارسلان،خونوادت خیانت كردی!
با این حال نمیتونستم با تو هم همون كاری رو بكنم كه با فربد كردم. میخواستم زنده بمونی و از عذاب وجدان بمیری!ولی خودم دیگه تحمل این زندگی رو نداشتم میدونستم سارا هم نمیتونه با این موضوع كنار بیاد واسه همین تصمیم گرفتم خودم رو هم بكشم مجبور شدم از چاقو استفاده كنم كه مثله یه دعوا به نظر بیاد كه فردا كسی به خواهرت تهمت خودكشی نزنه كه خدا روح اونو رحمت كنه و هر عذابی هست برای من باشه!
ولی صوفیا كسی كه مسئول مرگ ما بود تو بودی....تو هم مثل پدرتی...
خداحافظ تا همیشه...

كاغذ در دستم خیس شده بود. انقدر گریه كرده بودم كه صدایم دیگر در نمی امد چشمهایم میسوخت... دلم میخواست بمیرم!مبینا درست گفته ود من مسئول مرگ انها بودم اگر هیچوقت فربد را دوست نداشتم اگر با ارسلان ازدواج میكردم و جواب فربد را نمیدادم خواهرم خوشبخت میشد. من به خاطر او همه كاری كردم و در اخر موجب مرگش شدم . من مسئول مرگ خواهرم و كسی بودم كه از صمیم قلب دوستش داشتم.
حالا احساس پدرم را درك میكردم وقتی كه خودش را مسئول مرگ مادرم میدانست وقتی كه خودش را در اتاق حبس كرده بود و میگفت سزاوار مرگ است. من هیچوقت او را درك نكردم گذشته از ان مشكوك بودم كه حرفهای سارا درست باشد ولی حالا میفهمیدم كه او چه عذابی كشیده!
صدای پدرم را از پش در شنیدم:صوفیا درو باز كن دخترم! دو روزه اون تویی اینجوری از دست میری عزیزم بیا و این درو باز كن!
با صدایی كه از ته حلقم می امد فریاد زدم:ولم كنین بذارین به درد خودم بمیرم!
پدرم:به نظرت سارا راضی بود تو اینقدر خودتو عذاب بدی؟
من:اره بود! اگه میدونست من باعث مرگش شدم راضی بود الانم راضیه!
پدرم:صوفیا بس كن تو باعث مرگ هیچكس نشدی!
من:شماها هیچی نمیدونین!
صدای هق هقم بلند شد.
پدرم:محكم به در كوبید بیا درو باز كن با خودت لج نكن دختر میدونی هیچكس الان روحیه خوبی نداره دیگه بدترش نكن!
من:دست از سرم بردارین
صدای ارسلان را شنیدم:اینطوری كه نمیشه باید درو بشكنیم چطور گذاشتین دو روز اونجا بمونه!
وقتی صدایش را میشنیدم سرم درد میگرفت دلم نمیخواست با او روبه رو شوم. دستهایم را در حالی كه میلرزید روی سرم گذاشتم و گفتم:از اینجا برین!
صدای بلندی شنیدم در باز شد. پدرم و ارسلان در چهارچوب در ظاهر شدند.
سرم را روی زانو هایم گذاشتم.ارسلان به طرفم امد دستهایم را گرفت و گفت:چرا خودتو اذیت میكنی؟!
من:به من دست نزن تو دیگه شوهر من نیستی! ولم كن عوضی.
ارسلان:الان وقت این حرفا نیست ! بلند شو ببرمت دكتر تو حالت خوب نیست!
دست هایم را از دستش بیرون كشیدم و گفتم:از این جا برو.
پدرم ایستاده بود و با نگرانی به من خیره شده بود.هیچوقت من را اینطوری ندیده بود ولی شای دركم میكرد.
ارسلان با زور من را بغل كرد و از زمین بلندم كرد . با جیغ دست و پا میزدم.ولی او محكم من را گرفته بود.به سمت در رفت و رو به پدرم گفت:می برمش بیمارستان خیلی ضعیف شده!
من:بذارم زمین عوضی! با مشت به سر وصورتش میكوبیدم. ولی او من را رها نمیكرد.
پدرم:مراقبش باش!
دست هایم زور نداشت ولی همچنان به تقلا ادامه میدادم ارسلان من را به داخل ماشین برد. و در را قفل كرد . هر كاری كردم در باز نمیشد.ارسلان ماشین را روشن كرد و گفت:اروم باش صوفیا داری خودتو از بین میبری!
اشكهایم را پاك كردم ولی باز هم بیشتر از قبل روی صورتم خیس شد.گفتم:دست از سرم بردار چی از جون من میخوای؟چرا تو این موقعیتم ولم نمیكنی؟اگه تو نبودی هیچكدوم از این اتفاقا نمی افتاد. تو یه اشغالی...
ارسلان سیلی محكمی به گوشم زد مثل برق گرفته ها یكدفعه ساكت شدم. ارسلان گفت:تو هیجی نمیفهمی! حالا كه چی؟با خودت این كارا رو میكنی كه چی بشه؟كه خوارت زنده بشه؟كه زمان برگرده به عقب؟اگه جواب اون فربد عوضی رو نمیدادی این اتفاقا نمی افتاد این تویی كه اگه نبودی هیچكدوم از این اتفاقا نمی افتاد.
ساكت شدم شاید دلم میخواست كسی از من باز خواست كند و همه چیز را گردن من بیندازد.اب دهانم را قورت دادم و در حالی كه اشك میریختم به رو به رو خیره شدم.
ارسلان گوشه ای نگه داشت و یه دفعه من را در اغوش گرفت.و گفت:ببخشید! نباید میزدمت.
كارش را خوب بلد بود در ان لحظه نیاز به یك نفر داشتم برایم مهم نبود ان یك نفر ارسلان باشد یا هر كس دیگری فقط میخواستم یك نفر را داشته باشم تا برایش گریه كنم.
ارسلان را محكم بغل كردم و دوباره گریه ام شروع شد.
ارسلان:هیچی تقصیر تو نبوده! گریه نكن!
سرم را به علامت منفی تكان دادم.و نفس عمیقی كشیدم.
ارسلان:من اون نامه رو خوندم. میدونم چی توش نوشته. خودتم میدونی اون دختر مشكل داشت.خودتم میدونی كه فكری كه دربارت كرده بود اشتباه بود.مگه نه؟
با صدای گرفته ایی گفتم:نباید جوابشو میدادم.
ارسلان :تو كه نمیدونستی كه قراره چنین اتفاقی بیفته!
من:همون موقه كه فهمیدم داره یواشكی حرف میزنه باید قطع میكردم. تقصیر من بود....
ارسلان: تقصیر فربد بود. اون نباید بهت زنگ میزد.
من:اگه از همون اول جوابشو نداده بودم.
ارسلان صورتم را میان دست هایش گرفت و در حالی كه با انگشتش اشكهایم را پاك میكرد گفت:همه اینا تقصیر منه!
نگاهش نمیكردم من را رها كرد و دست هایش را روی فرمان ماشین گذاشت و گفت:اگه خودخواهی من نبود تو و فربد الان داشتین با هم زندگی میكردین و هیچ كدوم از این اتفاقا نمی افتاد.
با تعجب نگاهش كردم انتظار نداشتم چنین حرفی بزند. برگشت و گفت:چیه؟میدونی كه راست میگم.من باعث مرگ دو نفر شدم باعث خورد شدن احساسات تو و عذا دار شدن دوتا خونواده. بدون این كه چیزی كه میخوام به دست بیارم .با همه تلاشایی كه كردم تو مال من نشدی از اون گذشته حالا یه عذاب وجدان وحشتناك افتاده به جونم كه داره دیوونم میكنه.
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:اگه حامله باشم مال تو میشم.خودت اینو گفتی!
ارسلان:برای اجبار كردن تو به ادامه زندگی این بهونه خوبیه ولی برای من نیست.نمیخوام یه عمر با تنفر باهام زندگی كنی.اشتباه من این بود كه فكر میكردم عشق رو هم میشه با روز ازت بگیرم.شاید دیر شده ولی خیلی پشیمونم.وقتی رفتیم بیمارستان میگم ازت ازمایش بگیرن اگه معلوم شد داری بچه دار میشی . نمیدونم هر طور كه تو بخوای بچمو با خودم میبرم یا خودم از زندگیت میرم
نفهمیدم چرا یك دفعه اینقدر منطقی شده بود شاید واقعا از كارش پشیمان بود.سرم را پایین انداختم ارسلان هم بدون هیچ حرفی ماشین را روشن كرد و به راه افتاد.
وقتی به بیمارستان رفتیم اول خونم را گرفتند و بعد هم سرم زدم. ارسلان كنار تختم نشسته بود از حالت نگاهش معلوم بود از حرفهایی كه زده پشیمان است.لبخند تصنعی زد و گفت:خوبی؟
سرم را به علامت مثبت تكان دادم . اولین باری بود كه هیچ حس بدی نسبت به او نداشتم
بعد از این كه سرم تمام شد از بیمارستان بیرون امدیم قرار شد فردا برویم و جواب ازمایش را بگیریم.
ارسلان تمام مدت ساكت بود این سكوت برایم از همه حرفایش ازار دهنده تر بود. با این كه حرفهایش واقعیت داشت ولی این فقط ارسلان نبود كه باید سرزنش میشد.
ارسلان با جدیت تمام به خیابان چشم دوخته بود. با تردید نگاهش كردم نمیدانستم باید حرفم را بزنم یا نه!نفس عمیقی كشیدم ارسلان نیم نگاهی به من كرد و گفت:چیزی شده؟
من:نه!
ارسلان سرش را تكان داد و گفت:میخوای بری خونه؟
من:میشه ببریم پیش سارا؟
ارسلان:چی؟
من:وقتی اونا رو بردن من نتونستم برم!
ارسلان:باشه!
وقتی رسیدیم ارسلان من را برد سر خاك سارا و فربد هر دو را در كنار هم دفن كرده بودند . هنوز سنگ قبری برایشان نگذاشته بودند. یك لحظه تمام خاطراتی كه با انها داشتم از جلوی چشمم گذشت.پاهایم سست شد. روی زمین نشستم و شروع به گریه كردم. انقدر گریه كردم كه ارسلان مجبور شد من را از زمین بلند كند.
دستم را گرفت و گفت:بیا بریم.
سرم را به علامت منفی تكان دادم.
كنارم نشست و بازوهایم را گرفت و گفت:دوباره حالت بد میشه!خواهش میكنم بیا!
بی رمق از جایم بلند شدم ارسلان زیر بغلم را گرفت و من را به سمت ماشین برد.
بعد از این كه سوار شدیم دیدم كه اشكی كه گوشه چشمش بود را پاك كرد و ماشین را روشن كرد.
دستم را روی دستش گذاشتم و گفتم:ما هممون مقصریم.
به چشمهایم خیره شد و لبخند زد. هیچوقت اورا با این حالت ندیده بودم شاید همیشه اینطور بود ولی من دقت نكرده بودم در چشمهایش چیزی بود كه تمام وجودم را میلرزاند.
چشمهایم را بستم وسرم را به سمت شیشه برگرداندم.
ارسلان اهی كشید و به راهش ادامه داد.
فردای ان روز بعد از مراسم ارسلان خودش من را به بیمارستان برد تا جواب ازمایش را بگیرم. هر دو نشسته بودیم پرستار از اتاق بیرون امد برگه ایی دستش بود ارسلان از جایش بلند شد پرستار با تاسف نگاهی به من كرد و گفت:شما حامله نیستین خانوم!
نا خود اگاه با خوشحالی از جایم بلند شدم و برگه را از دست او گرفتم و نگاهش كردم وقتی مطمئن شدم به ارسلان نگاه كردم او با نگرانی به من خیره شده بود طوری كه لبخند روی لبهایم ماسید.
سرم را پایین انداختم و گفتم:بریم!
ارسلان بدون هیچ حرفی به سمت در رفت. رو به پرستار كردم و گفتم:ممنون خانم!
پرستار كه كمی متعجب شده بود لبش را گاز گرفت و گفت:خواهش میكنم!
نمیدانم ان لحظه چه فكری با خودش كرده بود ولی برایم مهم نبود. ارسلان با سرعت داشت از راه رو بیرون میرفت .صدایش زدم اما جوابم را نداد. نمیتوانستم صدایم را بلند كنم به سمتش دویدم.
از بیمارستان بیرون رفتیم.
با صدای بلندی گفتم:صبر كن!
ارسلان ایستاد وقتی به او رسیدم گفتم:چته؟
با بی حوصلگی به سمتم برگشت و گفت:قرار دادگاه دیر شده؟
سرم را به علامت منفی تكان دادم. با جدیت گفت:باشه ! كی باید بریم دادگاه؟
من:پس فردا!
ارسلان:باشه!بریم برسونمت!
تمام راه هر دو ساكت بودیم. خوشحال بودم ولی دلهره شدیدی داشتم. وقتی به خانه رسیدیدم ارسلان من را پیاده كرد و بعد با سرعت از انجا دور شد.
نفس عمیقی كشیدم و در زدم.
مهناز خانم در را باز كرد وقتی وارد شدم هنوز چند تا از فامیل ها انجا بودند.
بغضم را فرو دادم و بدون این كه سلام كنم از پله ها بالا رفتم. وقتی داشتم از اتاق پدرم رد می شدم صدای گریه شنیدم .به سمت در رفتم اول مردد بودم ولی چند لحظه بعد در زدم. صدای گریه قطع شد. در را باز كردم . پدرم را دیدم كه پشتش را به من كرده و اشكهایش را پاك میكند. با صدای لرزانی گفتم:بابا؟
به سمت من برگشت در حالی كه سعی میكرد لبخند بزند گفت:سلام!
با دیدن چشمهای پف كرده اش اشك در چشمهایم جمع شد در حالی كه چانه ام میلرزید گفتم:گریه میكردی؟
پدرم نگاهی عمیق به چشمهایم كرد و گفت:اره بابا!
به سمت او رفتم پدرم دست هایش را باز كرد خودم را در اغوشش انداختم. سعی كردم جلوی اشكهایم را بگیرم.پدرم دستش را به سرم كشید و گفت:یاد مادرت افتادم.
بغض اجازه نمیداد كه حرفی بزنم. پدرم من را از خودش جدا كرد و به میز تكیه داد و گفت:فكر نمیكردم سارا منو مقصر مرگ مادرتون بدونه!
من:كی به شما چنین حرفی زده؟
پدرم سرش را با تاسف تكان داد و گفت:فربد همه چیزو بهم گفته بود. قرار بود خودم با سارا حرف بزنم و موضوعو براش بگم ولی ...
اهی كشید و گفت:اون فقط یه اتفاق بود. شاید مقصر بودم ولی از عمد نبود.من نمیدونستم اون لحظه حال مادرتون بد شده!
لبخند تلخی زدم و گفتم:میدونم!اون فكر اشتباه سارا بود.
پدرم:من در برابر شما مسئول بودم دربرابر تو و سارا و مادرت. ولی نتونستم ازتون خوب مراقبت كنم!مرگ مادرتون،بیماری سارا و ازدواج تو...من نه مرد خوبی بودم نه پدر خوبی.
من:نه بابا!این اواخر بهم ثابت شد تو یه پدر خوبی!
پدرم:چه فایده دیگه دیر شده...من اونا رو از دست دادم.
قطره اشكی كه از روی گونه ام سر خورد را پاك كردم و دوباره در اغوش پدرم رفتم .
محكم من را در اغوش گرفته بود اولین باری بود كه اینقدر عاشقانه بغلم كرده بود.ارام در گوشم گفت:تو دیگه تركم نكن.حالا فقط تویی كه یادگار مادرتی.
دیگر نمیتوانستم خودم را كنترل كنم. دوباره اشكهایم جاری شد.هر دو با هم گریه كردیم.
بعد از این كه هر دو ارام شدیم درباره ارسلان و دادگاه با او صحبت كردم با وجود شرایط بدی كه برای هر دوی ما به وجود امده بود ولی موافقت كرد كه با من به دادگاه بیاید.
دو روز بعد همراه با پدرم به دادگاه رفتیم و بدون هیچ كشمكشی با رضایت كامل ارسلان از یكدیگر جدا شدیم.
هر كسی به نحوی خودش را به خاطر مرگ خواهرم سرزنش میكرد ولی در اخر هیچكس نفمید دلیل اصلی این اتفاقات چه بود. شاید باید اسمش را تقدیر گذاشت تقدیری كه اشتباهاتمان را به ما یاد اوری كرد. ولی به قیمت مرگ كسانی كه دوستشان داشتیم.

بعد از طلاق منو ارسلان ارمغان و پدرم یك دعوای طولانی داشتند تا جایی كه یك هفته بعد از چهلم سارا ارمغان از پدرم طلاق گرفت.
بعد از ان پدرم بعد از این كه برای همسر مهناز خانم كاری پیدا كرد و برایشان خانه خرید . خانمان را فروخت و من هم همراه پدرم به تركیه رفتم.
در انجا با یكی از همكاران پدرم اشنا شدم و ازدواجی بدون عشق ولی موفق داشتم و هیچوقت هم از این كه چرا از قبل به همسرم علاقه ایی نداشتم ناراضی نبودم.زندگی گاهی وقتا نباید خیلی هم پیچیده باشد. حداقل برای من این ثابت شد كه به جای رویا پردازی باید واقعیت ها را ببینم.

پایان
*************************
لپ تاپم را میبندم چشمهایم درد گرفته . امیر دستش را از پشت دور گردنم حلقه میكند و میگوید:تموم شد؟
سرم را به علامت مثبت تكان میدهم و میگویم:اره فردا میتونی ببریش پیش یه ناشر.
امیر:به نظرت این خاطره ها اصلا ارزش چاپ شدن داره؟
ارام با مشت به سرش میزم و میگم:نه اون خاطرات گردشای تو با دوستات ارزش چاپ داره!
امیر میخندد و بوسه ایی به گونه ام میزند سرش را با دستم میگیرم و میگویم:سارا خوابید؟
امیر:اره براش قصه گفتم خوابش برد. نگاهی به صورتش میكنم و میگویم:دوستت دارم.
امیر:منم همین طور


من گریه نخواهم کرد
من اشک نخواهم ریخت
من خسته نخواهم شد،
افسرده نخواهم شد
فریادزنم، فریاد
من عشق نمی خواهم،
معشوق نمی خواهم
می خندم و می رقصم
فریاد زنم ، فریاد
اینگونه خزانم را
در عشق نهان کردم
من درد جدا بودن،
بر گور عیان کردم
افسوس نخواهم خورد ،
افسانه نمی بافم
بر شانه هر بادی ،
کاشانه نمی سازم
من زشت نمی گویم
بر چهره معشوقم
او خوب و وفادار است ،
من خسته و رنجورم
امروز چنان دیروز
افسوس نخواهم خورد
من یاد گرفتم عشق
بیگانه نمی داند
لیکن به دل شادم
سرمشق کنم امروز
دنیای خودم گرم است
من دوست نمی خواهم!

مرتبط با : رمان های نیلوفر.ن



وارد باغ شدم مهمان ها نشسته بودند. یكی یكی به انها خوش امد میگفتم و جلو میرفتم. گوشه ای ایستادم و دوربین عكاسی را دستم گرفتم چند لحظه بعد سارا و فربد وارد سالن شدند همه شروع به دست زدن كردند. سارا واقعا زیبا شده بود!سعی میكردم اصلا به فربد نگاه نكنم .
چند تا عكس از دور از انها گرفتم . بعد از این كه در جایگاه نشستند به سمت انها رفتم. سارا با دیدن من با خوشحالی لبخند زد. به سمتش رفتم و او را در اغوش گرفتم سارا هم محكم من را بغل كرده بود.نگاهی به فربد كردم همین كه دیدم به منت خیره شده چشمهایم را بستم و ارام در گوش سارا گفتم:خیلی خوشگل شدی عزیزم!
سارا:مرسی!
عقب رفتم و دستهایش را گرفتم و گفتم:ارزو میكنم خوشبخت بشین!
سرم را برای فربد تكان دادم و پایین رفتم و روی میز خالی نزدیك انها نشستم!
داشتم به سارا نگاه میكردم كه حضور یك نفر را كنارم احساس كردم . برگشتم دیدم كه ارسلان كنارم نشسته!
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:چرا من هر جا میرم باید تورو ببینم!
دستش را زیر چانه اش گذاشت و گفت خوشگل شدی!
دامنم كوتاه بود پاهایم را زیر میز پنهان كردم و گفتم:اگه دقت كنی دخترای خوشگل تر از من هم اینجا هست میتونی بری به اونا بگی خوشگل شدن!
ارسلان:نمیتونم!
چشمهایم را چراخاندم و گفتم:به درك!
و رویم را از او برگرداندم!
ارسلان:تقصیر من نیست بابات گفت برو بشین پیش نامزدت تنهاست!
من:میشه این قضیه نامزد بازی رو تمومش كنی؟
ارسلان نیشخندی زد و گفت:یعنی عقد كنیم!
سرم را جلو بردم و گفتم:نه خیر یعنی این نامزدی كه تو رویاهات ساختی رو بزنی به هم!
ارسلان:فعلا كه این تویی كه تو رویا سیر میكنی! تقریبا همه فامیلتون میدونن كه ما نامزدیم و خودت هنوز خوابی!
صدایم را پایین اوردم و گفتم:فامیلامون غلط كردن با تو!
ارسلان خندید و شانه هایش را بالا انداخت و گفت:جرات داری پاشو بلند اینو بگو!
من:پاشو برو! نكنه میخوای روز عروسی خواهرمم با وجودت خراب كنی؟
همین لحظه صدایی نا اشنا به گوشم خورد:ببینم پسرم كه اذیتت نمیكنه؟
به سمت صدا برگشتم مادر ارسلان را دیدم زن حدودا 50 ساله بود ولی چهره زیبا و مهربانی داشت!ترسیدم كه حرفهایمان را شنیده باشد دستپاچه از جایم بلند شدم و گفتم:سلام!
لبخندی زد و گفت:سلام عزیزم! بشین دخترم!
هر دو نشستیم!
رو به ارسلان كرد و گفت:پس صوفیا خانم اینه؟
ارسلان:بله خود خودشه !
خودش را لوس كرد و گفت:سلیقم خوبه؟
مادرش خندید!من هم لبخند زدم.
رو به من كرد و گفت:خیلی متاسفم كه نشد خودمون خدمت برسیم هر چند من به پدرتم گفتم وقتی خواهرم تایید كرده ما هم حرفی نداریم!
چشم غره ای به ارسلان رفتم و به مادرش گفتم:این چه حرفیه! من معذرت میخوام باید حتما یه روز خدمت میرسیدم واسه عرض ادب!
با دقت نگاهی به من كرد و گفت:از همون دور كه دیدمت فهمیدم دختر با كمالاتی هستی !واقعا فكر نمیكردم ارسلان بتونه دل چنین دختری رو ببره!
در دلم گفتم:پس مادرتم خوب میشناستت!
لبخندی زدمو گفتم:اختیار دارین!
مادرش دستم را گرفت و چشمكی زد و گفت:اگه اذیتت كرد بگو خودم حسابشو میرسم!
سرم را تكان دادم و با جدیت به ارسلان خیره شدم و گفتم:حتما!
ارسلان پوزخند زد!
مادرش گفت:با پدرت صحبت كردیم!قرار شده كه وقتی عاقد میاد خواهرتو عقد كنه یه صیغه ی محرمیت هم بین شماها بخونه كه راحت بتونین برین و بیاین.
دلم خالی شد.در مخمسه بزرگی گیر كرده بودم .با تعجب گفتم:چی؟چرا پس چیزی به من نگفتن؟
ارسلان به صندلی تكیه داد و گفت:من از پدرت خواستم اونم قول كرد!
نمیدانستم باید چه كاری بكنم سرم را پایین انداختم و گفتم:باید به منم خبر میدادن!
مادر ارسلان دستش را روی شانه ام گذاشت و گفت:منم تازه خبر دار شدم دخترم!
من:با اجازه من یه لحظه برم پیش پدرم باید باهاش صحبت كنم!
مادر ارسلان لبخندی زد و گفت:باشه عزیزم درك میكنم!
ارسلان:منم میام!
با حرص لبخندی زدم و گفتم:نه عزیزم میخوام با بابام تنها باشم!
با سرعت انها را ترك كردم پدرم داشت با پدر فربد صحبت میكرد با دیدن من لبخندی زد و گفت:اینم از دختر ناز خودم!
با لبخند رو به پدر فربد كردم و گفتم:سلام!
_:سلام دخترم!
رو به پدرم كردم و گفتم:میشه یه لحظه باهاتون صحبت كنم؟
پدرم:چیزی شده؟
دستش را كشیدم و گفتم:اره!
از پدر فربد عذر خواهی كرد و به همراه من كنار دیوار امد. گفتم:واسه چی میخواین بین منو ارسلان صیغه بخونین؟
پدرم:خب دیدم پیشنهاد خوبیه!
با حرص گفتم:اون حتی خواستگاری من هم نیومده كه بخوام قبولش كنم اونوقت چطور زنش بشم اونم صیغه ای!
پدرم لبخندی زد و گفت:بعد از ماجرای شمال خب معلومه كه شماها نامزدین مگه حتما باید مراسم خواستگاری باشه!
من:از كی تاحالا شما اینقدر روشن فكر شدین؟
پدرم لبخندی زد و گفت:از اون موقه كه شماها با هم رفتین شمال!
چه كار اشتباهی كرده بودم كه همراهش به مسافرت رفته بودم.گفتم:بابا نظر من عوض شده نمیخوام با ارسلان ازدواج كنم ما اصلا با هم تفاهم نداریم!
پدرم با تعجب گفت:تقریبا نصف سالن فهمیدن كه امروز قراره شما ها رو هم عقد كنیم نكنه میخوای به همش بزنم!
دست به سینه رو به روی پدرم ایستادم و گفتمكمن زن صیغه ای هیچكس نمیشم!
پدرم:باشه میگم یكی بره شناسنامتو بیاره به ارسلانم میگم بره شناسنامه بیاره تا عقد داعم واستون بخونن!
من:مگه الكیه بابا؟
پدرم دستی به سرم كشید و گفت:راست میگی باید به عاقدم بگم!نگران نباش دخترم همه چیزو اماده میكنم!
بعد به سمت پسر عمویم رفت و گفت:فرشاد بیا میخوام بری خونمون یه لحظه!
با ناامیدی به دیوار تكیه دادم نمیدانستم چطور باید از دست ارسلان خلاص بشوم
باید قبل از این كه بد بخت میشدم جلوی این عقد را میگرفتم .با این كه دلم میخواست لحظه عقد سارا كنارش باشم ولی نمیتوانستم به خاطر سارا همه زندگی ام را خراب كنم او حالا كسی را داشت كه مراقبش باشد.
به اتاق رفتم. مانتو و شالم را برداشتم و از گوشه دیوار نزدیك در رسیدم مانتو ام زیاد بلند نبود كه پاهایم را بپوشاند ولی انقدر ها هم اهمیت نداشت شالم را سرم كردم و از باغ بیرون امدم. خوشبختانه ماشین فاصله زیاد تا در داشت امكان این كه كسی من را ببیند خیلی كم بود.
طوری كه كسی من را نبیند خودم را به ماشین رساندم. همین كه خواستم سوار شوم گرمی دست یك نفر را روی شانه هایم احساس با ترس برگشتم. ارسلان پشت سرم ایستاده بود دستم را روی قلبم گذاشتم و گفتم:دیوونه!
ارسلان:كجا داری میری؟
درماشین را باز كردم و گفتم:به تو ربطی نداره!
ارسلان دستم را گرفت و گفت:من شوهر ایندتم خیلی هم به من ربط داره!
در حالی كه تقلا میكردم دستم را از دستش بیرون بكشم گفتم:محض اطلاع باید بگم واسه همین كارم میرم!
ارسلان:واسه چی؟
با حرص گفتم:دستمو ول كن!واسه این كه نمیخوام بدبخت بشم!
ارسلان:میخوای به خاطر خودت جشنو به هم بزنی؟
من:زندگیم مهمتره!حالا دستموول كن میخوام برم!
ارسلان:من راحت به اینجا نرسیدم كه حالا ولت كنم!
من:خودت میدونی بدون رضایت من عقد باطله پس دستمو ول كن!
ارسلان:بیا بریم بعد هر جور خواستی باطلش كن!
با صدای بلندی گفتم:نمیخوام!ولم كن!
میخواستم خودم را داخل ماشین بكشم ولی هر دو دستم را گرفتو گفت:نمیذاره جایی بری!
همین كه خواستم چیزی بگویم لبهایش را روی لبهایم احساس كردم!
محكم من را دراغوش گرفته بود و میبوسید!داشتم بالا می اوردم.هر كاری كردم من را ازخودش جدا نمیكرد. تا این كه نور فلش هر دومان را غافل گیر كرد.
پسر عمویم با خنده گفت:بابا بذارین شناسنامه هاتون بیاد!
با عصبانیت گفتم:اون عكسو پاك كن!
دوربین را پشتش گرفت و گفت:اینا خاطرس!
من:نمیخوام خاطره داشته باشم!
ارسلان با خنده گفت:خیلی هم خوبه! دستت درد نكنه!دستش را روی شانه ام گذاشت و گفت:خب بهتره بریم!
با حرص نگاهش كردم و فگتم:بالاخره كار خودتو كردی؟
ارسلان پیروزمندانه لبخند زد. همان طور كه دنبالش میرفتم گفتم:حتی اگه زنت بشم تو خواب باید ببینی كه دستت بهم رسیده اینو تو گوشت فرو كن!
ارسلان نگاهی به من كرد و خندید خنده هایش اعصابم را خورد میكرد. رو به پسر عمویم كرد و گفت:تو هم اونو به كسی نشون نمیدیا!
مثل شكست خورده ها به همراه ارسلان وارد باغ شدیم! فقط باید منتظر می ماندم! اگر جرات داشتم جلوی ان همه مهمان وقتی عاقد میخواست خطبه را بخواند نه میگفتم ولی فكر كردن به این موضوع برایم ازار دهنده بود خدا میدانست چه فكری درباره من میكنند.
**************
بالاخره كار خودش را كرد. كنار ارسلان نشسته بودم . دلم میخواست بلند میشدم و میرفتم ولی این امكان نداشت دیگر كار از كار گذشته بود فربد كنار سارا نشسته بود و با خشم به مننگاه میكرد! خوشحال بودم كه حداقل با این كار كفر او را در اوردم!
عاقد گفت:برای بار سوم میگم عروس خانم ایا وكیلم؟
مردد بودم ارسلان زیر چشمی من را زیر نظر داشت!
ارمغان دستش را روی شانه ام گذاشت به ناچار گفتم:با اجازه بزرگترا بله!
با این حرف صدای دسشت وسوت فضا را پر كرد ارسلان با خنده به شانه ام زد!
اخم كردم و گفتم:زیاد خوشحال نباش این اولشه!
ارسلان:چه عروس خانوم خشنی!
من:نه پس میخواستی خودم بندازم بغلت؟!
بعد از امضای مدارك عاقد رفت و دوباره اركستر شروع به نواختن كرد!
ارسلان دست من را گرفت تا با هم برقصیم!
از شانس بد من همان موقه اهنگ ارام شد!
ارسلان دستش را دور كمرم حلقه كرد . گفتم:من بلند نیستم اینجوری برقصم!
ارسلان:من بلند! تو فقط هر كاری من میكنم بكن!
من:خب بذار یه اهنگ دیگه!
محكم تر من را گرفت و گفت:همین خوبه!
من:اه!
با ارسلان همران شدم وقتی دید ناراحتم دستش را شل تر كرد وسرش را روی شانه ام گذاشت و گفت:تا كی میخوای به لجبازیات ادامه بدی؟
من:تا وقتی از شر تو خلاص شم!
ارسلان:این یه راهو بیخیال شو چون فعلا كه همه چیز به نفعه منه؟
من:نكنه مثه دخترای بدبخت باید تسلیمت بشم!
ارسلان:اگه چنین دختری بودی نمیخواستمت!
من:پس چی میخوای؟
ارسلان:میخوام دوستم داشته باشی!
من:واقعا؟دقیقا روز عقد باید یادت بیاد كه باید دوست داشته باشم؟فكر كردی منم به اندازه بقیه خرم؟
ارسلان:اگه میخواستم گولت بزنم باهات ازدواج نمیكردم!
من:خب حالا هر چی! من نمیتونم دوستت داشه باشم.
ارسلان دست هایش را رها كرد و گفت:بسه دیگه!
برایمان دست زدند. ارسلان من را رها كرد و رفت و روی صندلی نشست
خنده ام گرفته بود!
رو به رویش نشستم و به سارا و فربد كه میرقصیدند نگاه كردم!
وقتی دید بی محلی میكنم!
دستش را روی میز زد به سمتش برگشتم و گفت:اروم!
با اخم گفت:نمیخوام!
من:خیلی بچه ای!
ارسلان:تو نیستی؟
من:وای بس كن! تو كه كار خودتو كردی دیگه چته؟
ارسلان:نمیدونم واقعا خنگی یا خودتو زدی به نفهمی!
من:چطور؟
ارسلان:هیچی بابا هیچی!
من:ببینم من الان باید عصبی باشم نه تو! بهتره اینقد فیلم بازی نكنی!
ارسلان پوزخندی زد وگفت:مشكل تو اینجاست كه فكر میكنی دارم فیلم بازی میكنم!
من:پس حتما یه دل نه صد دل عاشقم شدی!
ارسلان:بالاخره میفهمی كه چه اشتباهی كردی!
من:من اشتباه نمیكنم!
بعد از این كه سارا و فربد رفتند وقتی داشتیم وسایل را جمع میكردیم ارمغان امد و به من گفت:تو و ارسلان برین خونه ما خودمون وسایلو میاریم!
من:كار زیاده میتونین؟
ارمغان لبخندی زد و گفت:اره!
لباسهایم را برداشتم و گفتم:باشه پس خونه می بینمتون!
خداحافظی كردم و به سمت ماشینم رفتم!
ارسلان پشت سرم می امد به سمتش برگشتم و گفتم:چیه؟نكنه میخوای سوار ماشین من شی؟
ارسلان:اره دیگه مگه نمیریم خونتون؟
من:مگه تو هم قراره بیای؟
ارسلان با خنده گفت:پس واسه چی خاله گفت شماها برین؟
من:بیخود!همینم مونده تورو با خودم ببرم خونمون!
ارسلان:پس میخوای شوهرتو چی كار كنی؟
دهانم را كج كردم و گفتم:میدونی میخوام به شوهر عزیزتر از جونم بگم برو خونتون حوصلتو اصلا ندارم!
و با تحكم ادامه دادم:میفهمی كه!
ارسلان:منم میخوام به همسر عزیزم بگم میخوام دنبالت بیام!
من:مگه ماشینت اینجا نیس؟سوار شو بیا ببینم كی میخواد تورو راه بده!
ارسلان:نه نیست زنگ زدم پسر داییم اومد مامانمو باهاش برد خونه!
در حالی كه سوار ماشین میشدم گفتم:مشكل خودته پس باید پیاده برگردی خونتون!
زودتر از من سوار ماشین شد و گفت:من با تو میام!
به صندلی تكیه دادم و گفتم:بفرما!
صدای پدرم را شنیدم به ماشین نزدیك شد و گفت:چی شده؟
با حرص به او نگاه كردم و گفتم:هیچی ما داریم میریم؟! خوبه؟خیالتون راحت شد؟
ماشین را روشن كردم و به راه افتادم!
پدم همان جا ایستاده بود و با تعجب به ماشین نگاه میكرد!
در اینه نگاهی به او كردم و گفتم:وقتی بابای ادم اینجوری باشه از بقیه چه انتظاری میره؟!
ارسلان:تا وقتی لجباز باشی هیچی!
به اون نگاه كردم و گفتم:زیاد خوشحال نباش!
وقتی به خانه رسیدیمارسلان روی مبل نشست به طبقه بالا رفتم و لباسهایم را عوض كردم!موهایم را بالا بستم و صورتم را پاك كردم!
خدا را شكر ارسلان به طبقه بالا نیامد!
از اتاق مهمان برایش تشك و پتو برداشتم وقتی داشتم انها را به اتاقم میبردم بالای پله ها ایستادم و گفتم:بیا بالا میخوای اونجا بخوابی؟
ارسلان خودنش را به پله ها رساند و گفت:واقعا بیام؟
من:اگه دوست داری اینا رو بیارم پایین منم راحت ترم!
با خوشحالی كتش را در اوردم و از پله ها بالا امد و گفت:مگه دیوونم!
پوزخندی زدم و به سمت اتاقم رفتم!
برایش روی زمین جا پهن كردم.
وقتی وارد اتاق شد لبخند روی لبهایش ماسید گفت:این چیه؟
درحالی كه لباسهایم را در كمد میگذاشتم گفتم:نمیتونم بذارم تو تختم بخوابی تازه رو تختیمو شستم بو میگیره!
ارسلان:یعنی من این پایین بخوابم و تو رو تخت؟
در كمد را بستم و گفتم:نه خیر من باید برم تو اتاق سارا واسش وسایلشو جمع كنم تو هم اینجا میخوابی من معلوم نیست تا كی كارم طول بكشه!
ارسلان كتش را روی مبل پرت كرد و گفت:بذار واسه یه موقه دیگه!
من:اون پس فردا برمیگردن منم فردا وقت ندارم!تو چی كار به من داری بگیر بخواب!
به سمت در رفتم ارسلان:من با این لباسا نمیتونم بخوابم میام كمكت!
من:واست لباس میارم!
ارسلان به سمت من امد و گفت:چرا اذیت میكنی؟كاریت ندارم فقط بیا بخواب پیشم!
در اتاق را باز كردم و بی تفاوت گفتم:چرا فكر میكنی اذیتت میكنم؟كار دارم خب!یه عمر وقت دارم بیام پیشت بخوابم!
ارسلان:فكر نكن من خرم!
از اتاق خارج شدم و گفتم:خب كه چی؟اره اصلا نمیخوام بیام پیشت حالم ازت به هم میخوره! خوبه راضی شدی؟حالا بفرما برو بخواب بیخودی هم به دلت صابون نزن نمیتونی مجبورم كنی!
ارسلان:مگه مجبورت نكردم با هم عقد كنیم! الانم میتونم مجبورت كنم ولی میدونی كه میخوام خودت بیای!
بدون توجه به حرفش به سمت اتاق سارا رفتم !
دستم را گرفت و من را به دیوار چسباند سعی كردم او را به عقب هول بدهم ولی او سمج تر از من بود! صورتش را به صورتم نزدیك كرد نفس هایش را احساس میكردم! با صدای بلند گفتم:تو یه دروغ گویی!دیدی داشتی خالی می بستی!
ارسلان سرش را عقب برد و درحالی كه من را محكم گرفته بود گفت:چته؟
پوزخندی زدم و گفتم:دیدی اشتباه نبود؟دیدی فقط دنبال هوسی؟
ارسلان با عصبانیت سرش را جلو اورد و گفت:اصلا اینطوری نیست! و لبهایش را محكم روی لبهایم گذاشت!هر چقدر دست و پا زدم فایده ای نداشت فشار را بیشتر میكرد.بالاخره خودش رهایم كرد. دستم را محكم گرفت و گفت:حالا مثه یه دختر خوب میای پیش شوهرت میخوابی!
من:اگه دوستم داشتی این رفتارو نمیكردی!
ارسلان ایستاد لحظه ای به چشمهایم خیره شد و دستم را ول كرد و گفت:به جهنم! اصلا نمیخوام بیای!
وارد اتاق من شد و در را محكم به هم كوبید.
سرم را با تاسف تكان دادم و در حالی كه به سمت اتاق سارا میرفتم گفتم:وحشی!
از اتاق پدرم بلوز و شلوار نویی برداشتم و پشت در اتاقم گذاشتم!در زدم و به اتاق سارا رفتم صدای باز و بسته شدن در را شنیدم! در اتاق سارا را بستم و با خیال راحت نفس عمیقی كشیدم!
لباس های سارا را از كمد بیرون اوردم چمدان توسی رنگ بزرگی كه روی تخت گذاشته بود را برداشتم و یكی یكی لباسها را در ان گذاشتم.....
صبح درحالی كه به چمدان تكیه داده بودم از خواب بیدار شدم!كمی طول كشید تا به یاد بیاوردم چرا انجا خوابم برده! دیشب بعد از جمع كردن وسایل سارا انقدر خسته بودم كه قبل از این كه از جایم بلند بشوم خوابم برده بود!
به ساعت دیواری نگاه كردم 9 بود!از اتاق سارا بیرون امدم و به سمت اتاقم رفتم در را كه باز كردم دیدم ارسلان روی تختم خوابیده!به سمتش رفتم و گفتم:مگه نگفتم اینجا نخواب؟جوابم را نداد. بالشتم را بغل كرده بود! از وضعیتش خنده ام گرفت!اما دلم برایش نمیسوخت حقش بود.با خنده گفتم:دیوونه پاشو میگفتی عروسك بدم دستت و پتو را از رویش كشیدم!
با صدای گرفته این گفت:صوفی....و بالشت را بیشتر در اغوشش فشرد
در حالی كه میخندیدم با دست حلش دادم و گفتم:زهر مار پسره لوس پاشو ببینم!
چشمهایش را به سختی باز كرد با دیدن من سرش را بالا اور و گفت:چرا هول میدی اه!
وقتی دید میخندم به خودش نگاهی كرد و گفت:چته؟جامو خیس كردم كه اینجوری میخندی ؟
با حالت جدی نگاهش كردم و گفتم:نه خیر اقا پاشو ببینم كی بهت اجازه داده رو تخت من بخوابی؟
ارسلان نشست بالشت هنوز در دست هایش بود نگاهی به ان كرد و گفت:به این میخندی؟
به سمت میز ارایش رفتم و برسم را برداشتم و گفتم:بهت میگم پاشو از رو تختم!
ارسلان:ببینم خودت كه نیومدی انتظار داشتی منم رو زمین بخوابم ؟
روی صندلی نشستم و گفتم:من بهت گفتم رو تختم حساسم!
ارسلان:باید عادت كنی!چند وقت دیگه رو یه تخت میخوابیم!یه خونه هم می گیرم گه فقط یه اتاق و یه اشپزخونه و حمام و دست شویی باشه ببینم چطوری میخوای قصر در بری!
من:مگه نمیخوای بری سركارت؟به جای خیال پردازی پاشو جمع كن زود برو!
ارسلان:خیلی همسر نمونه ای هستیا!واقعا بهت افتخار میكنم!من امروز سركار نمیرم!
زیر لب گفتم:كی میرفتی كه حالا نمیری!
موهایم جمع كردم و گیره زدم و از جایم بلند شدم و گفتم:خب پس منم میرم پایین! در اینه به خودم نگاه كردم لب پایینم باد كرده بود!كمی نگاهش كردم و زیر چشمی نگاهی به ارسلان كردم و از جایم بلند شدم!
ارسلان: صبر كن با هم بریم!
كنار در ایستادم جلوی من بلوزش را در اورد نگاهش نكردم! پیراهن دیشبش را پوشید . از اتاق بیرون رفتم و گفتم:همینجا منتظرم!
در حالی كه میخندید گفت:باشه!
سریع لباسش را عوض كردو از اتاق بیرون امد!
وقتی از پله ها پایین امدیم ارمغان و پدرم داشتند صبحانه میخوردند اصلا نفهمیدم شب قبل كی به خانه رسیدند!
پدرم با لبخند نگاهی به ما كرد و گفت:به به صبح به خیر!
ارسلان دستش را دور كمر من حلقه كرد و گفت:صبح شما هم به خیر! نگاهش كردم! لبخند زد. گفتم:صبح به خیر!
روی صندلی رو به روی ارمغان نشستم ارسلان هم كنارم نشست!نگاه ارمغان روی لبهایم ثابت ماند. لبخند شیطنت امیزی زد و گفت:خدیشب خوش گذشت؟
دستم را روی لبم گذاشتم.ارسلان :بیخیال خاله زندگی خصوصی مردمو چی كار داری!
پدرم با خنده گفت:خجالت نداره پسرم شماها جوونین! دیگه هم زن وشوهرین!
از پدرم برای اتفاقی كه نیفتاده بود خجالت میكشیدم سرم را پایین انداختم ارسلان دستش را روی شانه من گذاشت و گفت:بگذریم!
پدرم خندید و به خوردن صبحانه اش ادامه داد.
بعد از صبحانه ارسلان و پدرم رفتند تا با هم شطرنج بازی كنند . من هم به اتاقم رفتم تا رختخوابم را جمع كنم .تختم تنها چیزی بود كه رویش حساس بودم حتی سارا هم میدانست خوشم نمی اید كسی روی تختم بخوابد مخصوصا این كه اینبار ان فرد ارسلان بود. داشتم از اتاق بیرن می رفتم كه موبایلم به صدا در امد با كلافگی ملافه ها رو دم در گذاشتم و به سمت موبایلم رفتم شماره فربد افتاده بود اول تعجب كردم ولی بعد فكر كردم شاید سارا باشد.جواب دادم:الو؟
این صدای فربد بود كه در گوشم پیچید:الو؟
با تعجب گفتم:سلام!بفرمایید!
صدایش را پایین اورد و گفت:وقت داری؟باید باهات حرف بزنم!
من:بفرمایید؟!
_:ببین سارا خوابه من تو دستشوییم نمیتونم بلند صحبت كنم!
من:واسه سارا اتفاقی افتاده؟
_:نه! صوفیا من میخواستم ازت عذر خواهی كنم! من درموردت اشتباه قضاوت كردم. اونقدر نفهم بودمكه به خاطر حرفای ارسلان ایندمونو خراب كردم ولی حالا كه فهمیدم فقط میخواسته ما رو از هم دور كنه تا به تو برسه نمیتونم اروم بشینم ولی دستم بستس!
با تعجب گفتم:چی؟
_:ارسلان به من گفت تو تاحالا با مردای زیادی رابطه داشتی به من گفت حتی با خود اونم بودی!ازم خواست چیزی بهت نگم چون تو همشو انكار میكنی!بهم گفت بهترین راه برای این كه بتونم یه درس خوب بهت بدم اینه كه وانمود كنم فریبت دادم .
ضربان قلبم تند شده بود ارسلان چطور چنین كاری كرده بود؟!دلم میخواست با دستهای خودم بكشمش!البته مردن او دیگر دردی را دوا نمیكرد. خونسردی ام را حفظ كردم و گفتم:دیگه همه چیز تموم شده!
_:من دوست دارم صوفیا!
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:ببینم روز اول بعد از عروسی با خواهرم زنگ زدی به من میگی دوسم داری؟
_:ولی....
حرفش را قطع كردم و گفتم:الان زن زندگیت ساراست منو فراموش كن اگه ناراحتش كنی هیچوقت نمیبخشمت!
گوشی را قطع كردم. بغضم تركید. یك ادم چقدر میتوانست خودخواه باشد. ارسلان تمام زندگی من را خراب كرد ای كاش هیچوقت پایم به شركت عمویم باز نمیشد.
روی تخت دراز كشیده بودم و ارام ارام اشك میریختم. صدای ارسلان باعث شد سرم را بالا بگیرم
_:گریه میكنی؟
رویم را از او برگرداندم و گفتم:به تو ربطی نداره!
لبه تخت نشست و گفت:پاشو ببینمت!
دستش را پس زدم و گفتم:همین الان از اینجا برو نمیخوام ببینمت!
ارسلان:اینقدر از ازدواج با من ناراحتی!
نشستم به چشمانش خیره شدم و گفتم:ازت متنفرم!
ارسلان:چیز جدیدی نیست!باور كن من هر كاری میكنم تا خوشبختت كنم!
با صدای بلندی گفتم:خفه شو!خوشبختی رو وقتی ازم گرفتی كه اون اراجیفو تحویل فربد دادی!
ارسلان:اهان دوباره با شوهر خواهر عزیزت حرف زدی؟ببینم با این كه با خواهرت ازدواج كرده هنوزم با هم سر و سری دارین؟از یه دختر نجیب بعیده!
سیلی محكمی به گوشش زدم طوری كه دست خودم هم درد گرفت در حالی كه فریاد میزدم گفتم:برو بیرون! گمشو از اینجا بیرون!
ارسلان هم كم لطفی نكرد او هم سیلی به من زد و گفت:خفه شو! تو زن منی هرجا برم تورو هم میبرم!
به سمتش حمله ور شدم درحالی كه صورتم از اشك خیس شده بود گفتم:حق نداری تو خونه بابام تو اتاق خودم دست روی من بلند كنی!میفهمی؟
او را به سمت در هول دادم!
دستهایم را محكم گرفت و گفت:تو هم حق نداری با شوهرت اینجوری حرف بزنی!
صدایم از شدت عصبانیت میلرزید فریاد زدم:تو شوهرمن نیستی عوضی!
شروع به مشت زدن به سینه اش كردم. ارسلان من را به عقب هول داد صدای بلندی شنیدم و بعد هم و درد شدیدی تمام بدنم را فرا گرفت بعد از ان دیگر هیچ چیز نفهمیدم!
وقتی چشم هایم را باز كردم اولین چیزی كه دیدم نور مهتابی بود. كمی طول كشید تا چشم هایم به نور عادت كند.صدای پدرم را شنیدم:صوفی؟حالت خوبه؟
صدای ناله دختر جوانی را شنیدم به سمت صدا برگشتم دختری روی تخت كناری خوابیده بود زنی جلویش ایستاده بود نفهمیدم چرا ناله میكند. رو به پدرم كردم و گفتم:من كجام؟
پدرم:بیمارستانی دخترم!
حرفهای فرب و دعوایی كه با ارسلان كردم تازه یادم افتاد گفتم:چی شده؟چرا اوردینم اینجا؟
پدرم لبخندی زد و گفت:سرت خورد به میر خدا رو شكر اسیب ندیدی البته باید تا فردا اینجا بمونی كه مطمئن بشن ضربه مغزی نبوده!
صدای دختری كه كنارم بود بلند تر شد:ایییی خدااا!
فكر كردم حامله است ولی وقتی نگاهش كردم شكم نداشت. زنی كه انجا بود گفت:فدات بشم الهی الان میرم پرستارو صدا میكنم!
دختر:زودد مامان دادم میمیرم!
همین كه كنار رفت چهره دختر را دیدم حدودا 18 ساله میزد چهره نمكینی داشت. خیلی لاغر بود. زیر چشمش كبود شده بود انگار نمیتوانست روی تخت بخوابد.
پدرم گفت:اگه میخوای واست اتاق خصوصی بگیرم!
سرم را تكان دادم و گفتم:نه!
پدرم:باشه ولی اینجوری من باید تمام شبو بیرون بمونم!
من:لازم نیس بمونی برو خونه صبح هر موقه گفتن كه دیگه باید برم زنگ میزنم بهت!
پدرم:نه .مطمئنی؟
من:اره مریض بد حال نیستم كه نیاز به كسی داشته باشم!شما برین!راستی ارمغان كجاست؟
پدرم :یكی باید میموند جلوی اون پسره احمقو بگیره!
لبخند زدم اولین باری بود كه پدرم درباره ارسلان اینطور حرف میزد.دستم را گرفت و گفت:نامردم اگه بذارم یه بار دیگه حتی دست به دخترم بزنه!
احساس خوبی پیدا كرده بودم . انجنان با تحكم این حرف را زد كه برای اولین بار بعد از مرگ مادرم احساس كردم كه پدری دارم كه تكیه گاه محكمی برای من میشود.گفتم:ممنون!
پدرم:من اشتباه كردم!اگه بخوای طلاقتو ازش میگیرم دست بلند كردن رو زن كم چیزی نیست اونم روز اول بعد از عقدشون!
من:نذار دیگه نزدیكم بیاد!
پدرم بوسه ای بر پیشنانی ام زد و گفت:باشه دخترم!
من:خب دیگه اگه میخواین برین همین الان یه حال درست و حسابی ازش بگیرین!
پدرم:باشه! دیگه كاری نداری؟
من:نه!
دستم را بوسید و از اتاق خارج شد. احساس سبكی میكردم!
پرستار همراه ان زن وارد اتاق شد و گفت:الان بهتون ارام بخش میزنم!
بعد سرنگی اماده كرد و به دست دختر زد . برای ان سرنگ ساده هم ناله میكرد.
بعد رو به مادر دختر كرد و گفت:این ارومش میكنه!
زن چادرش را روی سرش درست كرد و گفت؟:حالش خوب میشه؟
پرستار:بله!فقط باید حواستون باشه كه چند وقتی از شوهرش دور نگهش دارین!
زن سرش را تكان داد و گفت:ممنون!
پرستار رو به من كرد و گفت:بیدار شدی؟
سرم را به علامت مثبت تكان دادم به سمتم امد و گفت:درد كه نداری؟
من:نه!
پرستار:خوبه! فقط برای محكم كاری امشبو اینجا مهمونی!
من:باشه! ممنون!
او سرش را تكان داد و از اتاق خارج شد.
دختر ارام شده بود. همه بدبختی زن ها به خاطر مردهاست این طور كه معلوم بود ان دختر هم از شوهرش كتك خورده بود نمیفهمیدم چرا انها به خودشان اجازه میدهد دست روی زنی بلند كنند. البته برای من بد نشده بود حالا بهانه ایی داشتم كه راحت از شر ارسلان خلاص شوم.
زن روی صندلی نشسته بود و به من نگاه میكرد لبخندی زدم و گفتم:دخترتونه؟
سرش را به علامت مثبت تكان داد و چادرش را كنار گذاشت!
گفتم:چرا به این حال و روز افتاده؟
زن اشكهایش را با گوشه روسری اش پاك كرد و گفت:شوهر از خدا بی خبرش اونقدر این دخترو زده كه وقتی رفتم خونشون دیدم بی جون افتاده وسط خونه!اول فكر كرده زبونم لال مرده.
من:میشه بپرسم چرا؟
انگار دلش خیلی پر بود صندلی را به سمت من چرخاند و گفت:به خاطر این كه دخترم یه بار ناهار درست نكرده اونم نه عمدا كار خیاطیش زیاد بوده!
من:دخترتون خیاطی میكنه؟
سرش را به علامت مثبت تكان داد و گفت:اره تو مدرسه خیاطی خونده! یه لباسایی میدوزه ادم حض میكنه! به مانتویش اشاره كرد و گفت:اینم دخترم برام دوخته!
یك لحظه دلم برای مادرم تنگ شد خیلی وقت بود كسی اینطور برایم ذوق نكرده بود!
لبخندی زدم و گفتم:خدا نگهش داره همین یه دختره؟
با نگرانی به او نگاهی كرد و گفت:همین یه بچس اونم بعد از هزار تا نذر و نیاز خدا بهمون داد.نتونستم به قولی كه به امام رضا دادم عمل كنم قول داده بودم نذارم سختی ببینه ولی حالا هر روز داره از شوهرش كتك میخوره.تقصیر باباش بود هر چی گفتم مرد زوده حالا دختر شوهر بدی تو این دوره زمونه كی دخترشو تو 18 سالگی شوهر میده تو گوشش نرفت گفت خواهرای من 15 سالشون بود بچه داشتن اخرم اولین خواستگاری كه اومد بدون تحقیق دخترمو داد بهش بعدا فهمیدیم همه چیزش خوبه ولی دست بزن داره به خدا شوهر ادم معتاد باشه و دست بزن نداشته باشه!
من:دخترتون الان چند سالشه؟
زن:19!
من:چرا طلاقشو نمیگیرین؟
زن:شوهرم نمیذاره میگه دختر شوهر ندادم كه سر یه سال برگرده خونه باباش و بعد رو دستم باد كنه! خدا رو شكر دخترم خودش كار میكنه دستش به دهنشم میرسه توخونه هم سربار نیست ولی باباش یه دندس!زورگار دخترمون سیاه شده با چشمش میبینه ولی قبول نمیكنه میترسم یه روزی سر عقل بیاد كه دی رشده باشه!!
من:اینم كه من اینجام دست گله شوهرمه! البته اگه بشه بهش گفت شوهر!
زن:امان از این مردا!
من:امروز روز اول بعد از عقدم بود! من نمیخواستمش ولی هیچكس اینو نمیدید!پدرم هم راضی بود انگار چشاشو بسته بودن! این پسر اصلا ادم درستی نبود از نظر مالی عالی بودا ولی از نظر روحی خیلی كثیفه!
خدا رو شكر این اتفاق افتاد كه پدرم بیدار شه از خواب! دختر شما هم بالاخره زندگیش سر و سامون میگیره نگران نباشید!
زن:مادرت چی؟با اون حرف نزدی!
من:مادرم خیلی وقته فوت شده!
زن با دلسوزی نگاهی به من كرد و گفت:خدا بیامرزتش!
من:ممنون!خدا رو شكر الاتن دیگه چشمای بابام باز شده! ایشالا كه وضعیت دختر شمام درست میشه.
زن:خدا از دهنت بشنوه!
بعد از این كه با ان زن صحبت هایم تمام شد.شام خوردم. خوابم نمیبرد! ان زن بیچاره تا صبح بالای سر دخترش بیدار ماند گاهی در خواب ناله میكرد.دلم برایش می سوخت!
صبح حوصله ام دیگر سر رفته بود! نشسته بودمو با صبحانه ام بازی میكردم . كه باز صدای اشنایی به گوشم خورد:همسر خوشگل من چطوره؟
به سمت صدا برگشتم ارسلان با یك دسته گل رز بزرگ وارد اتاق شده بود! زن با تعجب به او نگاه میكرد شاید حرفهایی كه زده بودم را نمیتوانست با چیزی كه میبیند تطبیق بدهد!
با عصبانیت گفتم:تو اینجا چی كار میكنی؟كی بهت اجازه داده بیای اینجا؟
ارسلان گلها را روی میز گذاشت و گفت:من اومدم ازت معذرت بخوام! اون موقه عصبانی بودم نفهمیدم چی كار میكنی!
صدایم را بلا بردم و گفتم:برو بیرون!نمیخوام ببینمت!
ارسلان:باید باهات حرف بزنم!
من:من با یه ادم حقه باز و دروغگو هیچ حرفی ندارم حرفاتو جمع كن واسه تو دادگاه.
پرستار وارد اتاق شد و گفت:چه خبره؟
من:این اقا رو ببرین بیرون!
ارسلان:صوفی چی میگی؟
با فریاد گفتم:گمشو بیرون! گلها را روی زمنی پرت كردم و گفتم:اینا رو هم ببر نیازی به گلایی كه تو میخری ندارم!
پرستار:اقا بفرمایید بیرون!اینجا بیمارستانه!
ارسلان:خانم من شوهرشم!
پرستار:باشه ولی شما باید برین بیرون!
بالاخره پرستار ارسلان را بیرون برد دختری كه انجا بود با تعجب داشت به من نگاه میكرد . زن سرش را پایین انداخته بود. از كارم خجالت كشیدم و گفتم:ببخشید!
دختر لبخندی زد و گفت:درك میكنم
پدرم ظهر به بیمارستان امد خوشبختانه ضربه سرم جدی نبود و مرخص شدم.
عصر فربد و سارا از مسافرت برگشتند.دم در ایستاده بودم سارا با دیدن من با عجله جلو امد و من را در اغوش گرفت و گفت:واااااااااااااییی دلم برات تنگ شده بود!
من:منم همین طور!خوش گذشت؟
سارا:اوهوم!به تو چی؟
من:ای!
نگاهی به او كردم و با خنده گفتم:چقد عوض شدی!
سارا:دیوونه!
من:بیا بریم تو!
دست سارا را گرفتم از پشت سر صدای فربد را شنیدم:سلام!
به سمتش برگشتم و بدون این كه نگاهش كنم گفتم:سلام !بفرمایید!
سارا دست فربد را گرفت و گفت:بیا بریم داخل!
پدرم وارد راهرو شد و گفت:چرا نمیاین داخل؟
سارا:سلام بابا!
پدرم:به به سلام عروس خانم!
سارا خندید!
فربد :سلام اقای خجسته!
پدرم:سلام پسرم!
فربد جلو رفت و با پدرم دست داد.
وارد خانه شدیم مهناز و ارمغان امدند و با سارا احوال پرسی كردند.بعد همگی به پذیرایی رفتیم و نشستیم!
ارمغان:خوش گذشت؟
سارا:اره فقط كم بود!
به فربد نگاه كرد. پدرم گفت:خب چرا بیشتر نموندین؟
سارا:فربد مریض داشت !بهم قول داده سر فرصت یه مسافرت درست و حسابی بریم!
به فربد نگاه كرد و گفت:مگه نه؟
فربد زیر چشمی نگاهی به من كرد و گفت:حتما!
لبخند زدم!
سارا گفت:راستی صوفی نمیدونی فربد میگه با مبینا حرف زده بهش گفته كه با من ازدواج كرده! كلا همه چیزو بهش گفته الان اونم میدونه من هستم!
من:واقعا؟
فربد سرش را تكان داد.
من:عكس العملش چی بود!
فربد:خب معلومه دیگه اولش پرخاش ولی بعد یه كم كه باهاش حرف زدم قانع شد!
سارا:عملا فربد الان دوتا زن داره!
پدرم خندید !
فربد:من فقط تورو دوست دارم!
سرم را با خنده تكان دادم
سارا:به اونم همینا رو میگی!
من به بازوی سارا زدم و گفتم:دیوونه!
سارا در حالی كه برای فربد خط و نشان میكشید با خنده گفت:خدا رو شكر كن وجود خارجی نداره و اگر نه میكشتمت!
فربد:خشن شدی!
همه خندیدیم! خوشحال بودم كه خواهرم اینقدر احساس خوشبختی میكرد انگار بار سنگینی را از روی دوشم برداشته بودند با این كه این خوشبختی به قیمت از دست دادن كسی بود كه دوستش داشتم ولی با این كه هنوز احساساتم نسبت به فربد قوی بود رو را مال خودم نمیدانستم باید این را به او هم میفهماندم!
تمام مدتی كه او در خانه ما بود سنگینی نگاهش را احساس میكردم. واین به من نسبت به سارا احساس گناه میداد.
بعد از این كه سارا و فربد رفتند ارسلان به خانه زنگ زد اول ارمغان گوشی را برداشت ولی پدرم گوشی را از او گرفت و گفت كه دیگر به خانه ما زنگ نزند.
فردای ان روز با پدرم رفتیم و از ارسلان شكایت كردیم گفتند كه حداكثر تا دو هفته دیگر برایش احظاریه دادگاه می فرستند.

ادمه دارد...

مرتبط با : رمان های نیلوفر.ن

با عرض پوزش خدمت خوانندگان رمان
قسمت جا افتاده از رمان به خاطر خواهرم در وب قرار داده شد.



همراه با سارا وارد اتاق فربد شدیم. فربد:بفرمایید!
روی صندلی نشستیم!
هنوز به سارا درباره ی فربد چیزی نگفته بودم .
ان روز قرار بود كه فربد سارا را هیپنوتیزم كند برای همین سارا خواسته بود تا همراهش بروم.
فربد سارا را بروی كاناپه ای كه طرف دیگر اتاق بود برد و شروع كرد به صحبت كردن با او بعد از پنج دقیقه از با اشاره دست از من خواست كه نزدیك بیایم سارا چشمهایش را بسته بود ، انگار به خواب رفته بود . فربد گفت:خب ازت میخوام خودتو معرفی كنی!
دستم را زیر چانه ام گذاشتم .سارا گفت:سارا خجسته!
فربد:چند سالته؟
سارا:21!
فربد:میتونی اسم پدر و مادرت رو بم بگی؟
سارا:بهروزو رویا!
فربد:میدونی الان كجان؟
سارا:پدرم رفته سفر ولی مادرم فوت شده!
فربد:چند وقته؟
سارا:10 ساله!
فربد:میدونی مادرت چرا مرد؟
سارا:اره!
فربد:میتونی به منم بگی؟
سارا:همه میگن به خاطر بیماریش بود ولی من میدونم بیماری مادرم تنها دلیلی نبود كه اونشب حالش بد شد.
با تعجب به فربد نگاه كردم
انگشتش را جلوی بینی اش گرفت و بعد گفت:پس چی؟
سارا اخمی كرد و گفت:اونشب بابا و مامانم با هم دعواشو شد!مثل همیشه مامانم داشت از پدرم واسه كارش گله میكرد!
فربد:یعنی فكر میكنی به خاطر اون دعوا مادرت مرد؟
سارا:به خاطر دعوا نه! به خاطر پدرم!
با تعجب به سارا خیره شده بودم!
ادامه داد:اگه اون روز با هم بحث نمیكردن اگه بابا خودشو زودتر به مادرم میرسوند دیگه اون نمیمرد! پدرم عمدا دیر رفت سراغش!اون میدونست وضعیت مادرم وخیمه!
صورتش از عرق خیس شده بود.
حرفهایش مثل پكت به سرم كوبیده میشد. این همه سال سارا با این تفكر بزرگ شده بود مطمئنا از پدرم متنفر بود. چقدر عذاب كشیده بود.شایدم هم راست میگفت! هیچوقت به این موضوع فكر نكرده بودم!دعوای انشب را به خوبی به خاطر می اوردم من بالای پله ها نشسته بودم و به انا گوش میدادم!خدا خدا میكردم كه زودتر این بحث را تمام كنند! بالاخره مادرم سراسیمه از پله ها بالا امد و به اتاقش رفت و در را قفل كرد. نیم ساعت بعد صدای داد و فریاد هایش پدرم را به بالای پله ها كشاند من گریه میكردم . و پدرم محكم به در میكوبیدو كم كم صدای مادرم قطع شد. پدرم با تمام توانش در را باز كرد ولی دیگر دیر شده بود. شب سختی بود نمیدانستم سارا هم انشب در اتاقش بیدار بوده.
فربد نگاهی به من كرد و گفت:واسه امروز كافیه! ازت میخوام تمام حرفایی رو كه زدیم فراموش كنی و با چند تا نفس عمیق بكشی بعد با صدای من چشماتو باز كنی!
بعد شروع به شمردن كرد و از سارا خواست تا چشم هایش را باز كند
وقتی سارا چشم هایش را باز كرد لبخند زد و از جایش بلند شد و با شوق به من گفت:خب؟چیا گفتم؟
همین كه خواستم چیزی بگویم فربد گفت:هیچی دفعه اول به خاط این كه فشاز زیاد نباشه سوالای خاصی نمیپرسن اسمتون مشخصاتت فقط!
سارا به سمت فربد برگشت و گفت:واقعا؟یعنی حرفم زدم؟
فربد لبخندی زد و گفت:اره!
سارا دستهایش را به هم زد و گفت:میشه دفعه بعدی فیلم بگیرم بعدش ببینم؟
فربد كمی فكر كرد و گفت:به شرطی كه تا اخر درمان فیلما پیش من بمونه و بعد همشو بهتون بدم!
سارا به من نگاه كرد حرفی برای گفتن نداشتم .لبخند زدم سارا گفت:باشه!
فربد از جایش بلند شد و گفت:بهتره برای این كه حالتون بهتر بشه یه مسافرت برین!
منو سارا هم از جایمان بلند شدیم!
سارا گفت:اخه دانشگاهو چی كار كنیم؟دو ماه دیگه امتحاناتم شروع میشه!
فربد:خب برای كم شدن استرس امتحانم شده یه مسافرت كوچیك حتی یه روزه بد نیستى!
سارا به من نگاه كرد و چشمك زد گفتم:باشه!
سارا با خوشحالی گفت:خیلی ممنون اقای دكتر!
فربد سرش را پایین انداخت و گفت:خواهش میكنم!واسه هفته دیگه واستون یه نوبت میذارم!
سارا:باشه!مرسی!
به سمت در رفتیم! سارا از اتاق خارج شد فربد گفت:خانم خجسته!
به اون نگاه كردم! سارا هم برگشت فربد رو به من گفت:میتونم چند دقیقه باهاتون صحبت كنم؟
به سارا نگاهی كردم و گفتم:بله!
فربد:اگه میشه یه لحظه بیاین داخل!
در را بستم و جلو رفتم فربد گفت:درباره چیزایی كه گفت باهاش حرفی نزن باشه!
سرم را تكان دادم و گفتم:باشه حواسم هست!
لبخندی زد و گفت:مراقب خودتم باش!
لبخند زدم و گفتم:باشه!
دستش را جلو اورد و گفت:خداحافظ!
دستش را گرفتم و گفتم:خدافظ!
از مطب بیرون امدیم سارا گفت:دكی چی كارت داشت؟
من:هیچی گفت كه حتما ببرمت یه جا اب و هوا عوض كنی!
سارا:خوب هوامو داره ها!
لبخند زدم. سوار ماشین شدیم سارا گفت:خب حالا چیا گفتم؟
من:چیز خاصی نپرسید ازت!
سارا كمی فكر كرد و گفت:كم كم داره از دكتر خوشم میاد!
با تعجب گفتم:خوشت میاد؟
سارا :اوهوم!به نظرت ما به هم میایم؟فكر میكنی اونم از من خوشش اومده؟
اب دهانم را قورت دادم و با نگرانی گفتم:نمیدونم!
سارا لبخند ملیحی زد و گفت:نمیدونم چرا ازش خوشم اومده!
حلاجی حرف هایی كه سارا زده بود برایم سخت بود.یعنی واقعا فربد را دوست داشت؟حرفهایش به نظرم جدی می امد!گفتم:سارا جدی دوسش داری؟
سارا شانه هایش را بالا انداخت و لبخندی زد وگفت:میدونی كه من به هیچ پسری هیچ حسی ندارم!
خیالم راحت شد لبخند زدم.
نفس عمیقی كشید و گفت:ولی به این دكتره یه حس خاصی دارم!
سارا:خوشگل نیس ولی جذابه!
راست میگفت فربد حالت مردانه زیبایی داشت.ولی حرفهای سارا برایم دلهره ایجاد میكرد نمیخواستم هیچكس بین منو فربد باشد حتی سارا.

**************
روی تختم دراز كشیده بودمو به حرفهای سارا فكرمی كردم كه موبایلم شروع به زنگ خوردن كرد. بدون نگاه كردن به شماره جواب دادم:الو؟
_:سلام به عشق خودم!
ارسلان بود! زبانم را با چندش بیرون اوردم و گفتم:علیك! امرتون؟!
_:خانومم چرا با من اینجوری حرف میزنی؟
با حرص گفتم:من خانوم شما نیستم!
_:خب یه كارایی كردی میدونم ولی من دست بردار نیستم!
من:میشه این مسخره بازیا رو یه بار واسه همیشه تموم كنی؟اخه تو چی میخوای از من؟
_:خودتو!
من:خفه شو! اینقدر به من زنگ نزن دست از سرم بردار! نمیخوام چیزی ازت بدونم میفهمی؟
_:اینقد دروغ نگو! خودم میدونم منودوست داری!
حتما از مبینا شنیده بود!
گفتم:نكنه باور كردی؟
_:چرا كه نه؟دلتم بخواد!
من:دلم نمیخواد! برو بچسب به یكی دیگه!
_:ارسلان با خنده گفت! از دست شما دخترا! هر دفعه یه چیزی میگین!
من:ببین اون موقه دروغ گفتم!دیگه دست از سرم بردار
گوشی را قطع كردم. نمیدانستم چرا خدا ارسلان را وارد زندگی من كرده واقعا از او متنفر بودم!
دوباره زنگ زد اینبار جوابش را ندادم. اس ام اس داد:اگه نمیخوای سارا ناراحت بشه جواب بده!
نقطه ضعفم را میدانست با چیزی كه از او دیده بودم ترسیدم كه جوابش را ندهم دوباره زنگ زد.
من:بله؟
_:خوبه یه چیزی هست كه مجبورت كنه جوابمو بدی!
من:خب؟چیه؟
_:با خنده گفت تو یه نفرو دوست داری مگه نه؟
من:ببینم به تو چه ربطی داره؟
بدون توجه به من گفت:احیانا اون دوستت دكتر سارا نیس؟
نمیدانستم او از كجا فهمیده كه من فربد را دوست دارمگفتم:میخواستی جوابتو بدم كه این مزخرفاتو تحویلم بدی؟
_:نه !میخواستم بگم سارا ناراحت میشه اگه بفهمه خواهرش با كسیه كه حس میكنه اولین و اخرین مردیه كه دوسش داره!
من:حتما جناب عالی میخوای خبر چینی كنی دیگه؟!
_:اگه بهم بازم جواب رد بدی اره!
من:ببین چرا نمیفهمی من از تو خوشم نمیاد ! این همه دختر دورو برت هست !
_:تو هم باید اینو بفهمی اگه مال من نشی نمیذارم به عشقت برسی!
من:تو هیچ غلطی نمیتونی بكنی!
_:حالا میبینی!
گوشی را قطع كرد .
نمی دانستم اینبار چه فكری در سرش دارد ولی نمیخواستم سارا بفهمد كه من و فربد با هم رابطه ای داریم!
تا شب با خودم كلنجار رفتم .نه میتوانستم به سارا چیزی بگویم نه از فربد دست بكشم!
سر میز شام به سارا گفتم:سارا ظهر چرا گفتی از دكتر خوشت میاد؟
سارا لقمه ای كه در دهانش بود قورت داد و گفت:چون ازش خوشم میاد دیگه!ولی خب میدونم كه هیچكس حاضر نیست با كسی مثل من ازدواج كنه حتی اون كه دكتره!
من:این چه حرفیه؟
سارا لبخند تلخی زد و گفت:خودت میدونی بیماری من چیز ساده ایی نیست كه كسی بتونه باهاش كنار بیاد.
سرم را پایین انداختم. راست میگفت. دلم برایش میسوخت .
گفتم:اگه كسی واقعا دوست داشته باشه....
سارا قاشقش را روی میز گذاشت و گفت:تا قبل از این موضوع همه دوستم داشتن الانم دارن چون خوشگلم ولی از این به بعد دیگه هیچكس حتی واسه خوشگلی هم منو نمیخواد. هفته پیش تو دانشگاه وقتی یكی از پسرا ازم خواست با بابا صحبت كنه حتی ترسیدم دیگه باهاش حرف بزنم....
نفس عمیقی كشیدم.بغض گلویم را گرفته بود.سارا گفت:بیخیال! حالا دوست داشته باشم یا نه اون واسه من نیست فقط دلم میخواد زودتر ازش دور بشم نمیخوام با دیدنش دوباره احساساتی بشم!
بعد ملتمسانه به من نگاهی كرد و گفت:میشه ازش بخوای دوره درمانمو كنسل كنه و بریم پیش یه دكتر دیگه؟
فقط نگاهش میكردم گفت:نه؟
سرم را تكان دادم و با ناراحتی گفتم:باشه!
فهمیدن این كه من و فربد یك دیگر را دوست داریم برای سارا شكست بدی بود میدانستم كه تا به حال از هیچ پسری خوشش نیامده بود.نمیدانستم باید چه كاری بكنم باید با فربد در این باره صحبت میكردم .
بعد از شام به فربد زنگ زدم و موضوع را گفتم .او فقط از من خواست تا چیزی درباره خودمان به سارا نگویم ولی دل من ارام نمیشد میترسیدم ارسلان حرفی بزند
باید هر طور شده او را متقاعد میكردم كه به سارا چیزی نگوید.تصمیم گرفتم صبح به شركت بروم و انجا با او صحبت كنم.
صبح بعد از این كه سارا را رساندم به شركت رفتم.وقتی وارد اتاق شدم به جای خانم مطیعی پسر جوانی را دیدم كه پشت میز نشسته بود . با دیدن من از جایش بلند شد خیلی لاغر و نحیف بود . عینك مستطیلی هم به چشم داشت.قدش از من هم كوتاه تر بود حدودا 20ساله میزد.نمیفهمیدم ارسلان چطور این پسر را به جای خانم مطیعی استخدام كرده.دستپاچه سرش را پایین انداخت و گفت:بفرمایید!
من:با اقاب كامران كار دارم!
زیر چشمی نگاهی به من كرد و گفت:شما؟
من:خجسته!
گوشی را برداشت و گفت:چند لحظه منتظر بمونید!
شماره ای را گرفت و چند ثانیه بعد گفت:خانوم خجسته اینجان!
......
همین الان!
گوشی را گذاشت و دستش را به سمت در اتاق ارسلان دراز كرد و گفت:بفرمایید!
یاد خانم مطیعی افتادم دیگر از ان نگاه ها و عشوه ها خبری نبود! لبخندی زدم و وارد اتاق ارسلان شدم!
ارسلان از جایش بلند شد و با لبخند همیشگی اش سر تا پای من را ور انداز كرد و گفت:به به سلام! صوفیا خانم!
بعد به صندلی اشاره كرد و نشست من هم نشستم .
گفت:اومدی دوباره سر كار؟
پوزخندی زدم و گفتم:یعنی به نظرت من دوباره برمیگردم اینجا؟
شانه هایش را بالا انداخت و گفت:پس دلت واسه من تنگ شده بود؟
سرم را تكان دادم و با انزجار گفتم:چی با خودت فكر كردی؟
ابروهایش را بالا بد و گفت:پس چی؟
نفس عمیقی كشیدم وگفتم:یه چیزی ازت میخوام!
نیشش باز شد گفت:چی؟
میدانستم به این راحتی قبول نمیكند ولی گفتم:میخوام درباره منو فربد چیزی به سارا نگی!اومدم ازت خواهش كنم!
دست هایش را روی میز غلاب كرد و زیر چانه اش گذاشت و موزیانه خندید!
با حرص به زمین خیره شدم. گفت:انتظار داری خشك و خالی قبول كنم؟
اب دهانم را قورت دادم مطمئن بودم چنین حرفی میزند با این كه عصبی شده بودم ولی سعی كردم كنترل خودم را حفظ كنم. گفتم:خب پس چی؟
كمی فكر كرد و گفت:جمعه با بچه های فامیل داریم میریم شمال!
با تعجب گفتم:انتظار كه نداری باهات بیام؟
به من خیره شد و گفت:چرا كه نه؟
از لحنش چندنشم میشد!سنگینی نگاهش برایم غیر قابل تحمل بود.گفتم:نمیتونم سارا رو تنها بذارم!
سرش را كج كرد و گفت:خب با هم بیاین! دخترای دیگه فامیلم هستن تنها كه نمیخوام ببرمتون!
به تندی نفسم را بیرون دادم .و گفتم:عمرا با تو بیام مسافرت!
میخواستم از اتاقش بیرون بروم ولی فكر سارا مانعم میشد.سرم را پایین گرفته بودم و حرفی نمیزدم. زیر چشمی نگاهی به من كرد و گفت:میتونستم بیشتر از اینا ازت بخوتم!
میدانستم بهانه ایی دستش داده ام تا مجبورم كند حرفهایش را قبول كنم ولی چاره دیگری نداشتم.
عاجزانه نگاهش كردم و گفتم:باشه!
پیروزمندانه گفت:خوبه!خودم به بابات خبر میدم و میام دنبالتون.
با عصبانیت دستم را روی پیشانی ام گذاشتم و از جایم بلند شدم و گفتم:قول دادی بهش نگی!
لبخندی زد و گفت:قول مردونه!
بدون این كه نگاهش كنم گفتم:من دیگه میرم!
وقتی داشتم از اتاق خارج میشدم گفت:خدافظ عزیزم میبینمت.
زیر لب گفتم:خفه شو!
و محكم در را به هم كوبیدم.
سوار ماشین شدم! از این كه پیشنهادش را قبول كردم پشیمان شده بودم. نمیخواستم كسی متوجه وضعیتی كه سارا دارد بشود اما اگر با ارسلان میرفتیم حتما كسانی كه می امدند متوجه میشدند از طرفی مطمئن بودم اگر به فربد بگویم حتما مخالفت میكند ولی از این كه سارا موضوع را بفهمد بیشتر میترسیدم!

ساعت 5 بود . داشتیم با سارا درباره یكی از دوستانش صحبت میكردیم هنوز درباره ارسلان چیزی به سارا نگفته بودم. صدای زنگ تلفن در اتاق نشیمن پیچید! مهناز خانم داشت از اشپزخانه بیرون می امد كه از جایم بلند شدم و گفتم جواب میدم!
به سمت تلفن رفتم و گوشی را برداشتم:الو؟
_:سلام صوفیا جان!
من:سلام ارمغان خانم خوبین؟
_:مرسی عزیزم تو چطوری؟
لحنش خیلی صمیمی بود . گفتم:كاری داشتین؟
_:اره عزیزم پدرت باهات كار داره ولی قبلش من میخواستم ازت تشكر كنم!
من:از چه بابت؟
_:ارسلان واقعا پسر خوبیه انتخابت تكه عزیزم!
با تعجب گفتم:چی؟
_:خجالت نكش ارسلان همه چیزو بهمون گفت!گوشی رو میدم به پدرت!
قبل از كه بتوانم حرفی بزنم صدای پدرم در گوشم پیچید:سلام!
من:سلام بابا! ارمغان چی میگه؟
_:ارسلان زنگ زد اینجا موضوعو به ما گفت!
با تعجب گفتم:چه موضوعی؟
_:مگه نمیخواین با هم برین شمال؟
من:واسه این موضوع اینقد ارمغان ذوق كرده؟من به خاطر سارا بود كه قبول كردم دكتر گفت اون به ارامش نیاز داره1
_:كار خوبی كردی دخترم با این تصمیم سارا هم خوشحال میشه!
من:میدونم! امیدوارم بتونه بهش كمك كنه!
_:خوشحالی و شادی معلومه كه رو روحیش اثر میذاره!خب بگم كه اجازه از من صادره به ارسلانم گفتم!
با ناراحتی گفتم:باشه!ممنون!
_:خواهش میكنم عزیزم! تا باشه از این مسائل! ارسلان گفت كه خواستی خودش بهم بگه البته اگرم خودت میگفتی من مخالفتی نمیكردم!
چقدر پر رو بود معلوم نبود چه اراجیفی تحویل پدرم داده وقتی خودم به رفتن به این مسافرت راغب نبودم چطور از ارسلان میخواستم كه به جای خودم از پدرم اجازه بگیرد!
با حرص گفتم:باشه ممنون!راستی به ارمغان بگو من كسی رو انتخاب نكردم!
پدرم با خنده گفت:باشه باشه میگم دیگه از این حرفا نزنه!خب دیگه كاری نداری؟
من:نه خدافظ!
_:خدا نگهدار دخترم!
گوشی را قطع كردم و نفس عمیقی كشیدم. سارا به سمتم برگشت و گفت:كی بود؟
من:بابا!ارسلان دعوتمون كرده چند روزی بریم شمال!
سارا دستهایش را به هم زد و گفت:چقد این پسر باحاله!
من:اره؟؟؟
سارا:نه! دكی رو بیشتر دوس دارم! این یكی مال توئه من حق ندارم بهش نزدیك شم!همو جور كه تو نباید به دكی نزدیك شی!
نگاهم را از او گرفتم.و گفتم:خب اینم از مسافرت!
سارا با ذوق گفت:اره! خیلی خوب شد...
********
زیپ چمدان را كشیدم و ان را برداشتم . كلاه و شالم را مرتب كردم و از اتاق بیرون امدم. ارسلان و سارا دم در ایستاده بودند .سارا داشت ریز ریز میخندید با دیدن من جلوی دهانش را گرفت.
ارسلان نگاهی به من كرد و گفت:خیلی طولش دادی ولی به خوشگل شدنت می ارزید!موهایم را بیشتر زیر كلاهم كشیدم و بدون این كه نگاهش كنم گفتم:خب بریم دیگه!
ارسلان چمدانم را از دستم گرفت مهناز خودش را به در رساند و گفت:دارین میرین؟
به سمتش برگشتم و گفتم:بله دیگه داریم میریم!
من من را در اغوش گرفت و گفت:مراقب خودت و خواهرت باش!
من:چشم شمام مراقب خودتون باشید!
گونه ام را بوسید و گفت:مواظب باش زیاد طرف اب نرو هوا سرده امكان داره اونجا بارون بیاد لباس گرم با خودت بردی؟
من:بردم!نگران نباشید!
من را رها كرد و گفت به سلامت بعد به سمت سارا رفت و او را هم بغل كرد سارا هم محكم او را در اغوش گرفت .مهناز او را بوسید و گفت:قربونت برم مراقب باش!
بعد رو به ارسلان كرد و گفت:دخترامو به تو سپردم اقا ارسلان!
پوزخند زدم. ارسلان به سمت مهناز برگشت و گفت:مثه دوتا چشمام مراقبشونم!بعد رو به ما كرد و گفت:بریم دیگه به بچه ها قول داده بودم تا قبل ناهار برسیم.
ارسلان داشت چمدان ها را در صندوق عقب میگذاشت خواستم صندلی عقب سوار شوم كه سارا مانعم شد و گفت:تو برو جلو!
با اخم گفتم:واسه چی؟خودت برو!
سارا صدایش را پایین اورد و گفت:اهه! برو میگم!
خودش در را برایم باز كرد و مجبورم كرد تا بشینم!
و خودم هم عقب نشست. این طور كه معلوم بود همه طرف ارسلان بودند حتی سارا .
ارسلان سوار شد به من نگاهی كرد و به سارا لبخند زد و ماشین را روشن كرد .صورتم را به شیشه تكیه دادم. ارسلان صدای اهنگ را زیاد كرد.

چقدر این لحظه هایی که حواست نیست نفس گیره
همینجور پیش بری یه روز همه چی مون به باد میره
حواست نیست به رویایی که از هم داره می پاشه
بذار این زندگی یه روز شبیه زندگی باشه
یکم جاتو عوض کن که شاید بهتر منو دیدی
خودتو جای من فرض کن شاید حالمو فهمیدی
بذار محدود بشم با تو به چیزایی که دوست دارم
من از هرچیزی غیر از تو به حد مرگ بیزارم
بذرا این زندگی با تو از این حال و هوا دور شه
دلم خوش باشه که زنده ام،دلم یه ذره مغرور شه
شبا از فرط تنهایی به دلتنگی گرفتارم
روزام غرق تشویشم،عجب روز وشبی دارم
یکم جاتو عوض کن که شاید بهتر منو دیدی
خودتو جای من فرض کن شاید حالمو فهمیدی
دارم از زندگی می گم، نه یه سال و نه یه هفته
می ترسم روزی برگردی که هستی مون به باد رفته


نفس عمیقی كشیدم و گفتم:میشه كمش كنی؟
ارسلان شانه هایش را بالا انداخت و صدای اهنگ را قطع كرد سارا به شانه ام كوبید و گفت:بی احساس داریم گوش میدیم خب!
به سمتش برگشتم و گفتم:سرم درد گرفت خب!
سارا زبانش را در اورد و گفت:از بس بس اعصابی!
ارسلان:تایید میكنم!
سارا چشمكی زد و گفت:ایول! چشم غره ای به ارسلان رفتم و گوشهایم را گرفتم و گفتم:حالا هر چی میخواین گوش كنین
سارا از پشت دستهایم را گرفت و از روی گوشم پایین اورد و گفت:باشه بابا اهنگ نمیذاریم!
سرم را به صندلی تكیه دادم!و گفتم:خیلیم ممنون!
ارسلان نیم نگاهی به من كرد و گفت:خب حالا اهنگ گوش ندیم چی كار كنیم؟
شانه هایم را بالا انداختم!
سارا سرش را از بین دوتا صندلی جلو اورد و گفت:یه چیزی بخر بخوریم!
ارسلان با خنده گفت:بذار از شهر بریم بیرون!
سارا اخمی كرد و گفت:گشمنه خب!
ارسلان به جلوی پای من اشاره كرد و گفت:فكر كنم اونجا یه چیزی باشه !
جلوی پایم را نگاه كردم سبدی كه انجا بود را برداشتم و روی پایم گذاشتم و درش را باز كردم. جالب بود فكر نمیكردم پسر ها هم با خودشان برای مسافرت میوه و خوراكی بردارند! داخل ان را نگاه كردم و گفتم:اینجا پرتقال هست!سیب هست! نون و پنیر هست!دیگهه......
ارسلان :پسته و گردو هم هست!
به او نگاه كردم و ابرویم را بالا برم و گفتم:خودت اینا رو گذاشتی یا مامانت!
لبخندی زد و گفت:مامانم كه بیچاره 24 ساعت دستش به بابام بنده!
من:تو چی؟
ارسلان:من چی؟
من:واسه بابات كاری كردی؟
انگار ا حرفم ناراحت شد . گفت:هر كاری تونستم كردم ول نمیتونم همش پیشش باشم!
سارا برای این كه جو را برگرداند گفت:من پسته میخورم!
پسته ها را بیرون اوردم و به دستش دادم.
ارسلان اهی كشید و بی صدا به رانندگی ادامه داد.

ساعت 2 بود كه رسیدیم! ارسلان رو به روی یك ویلا با در زرد رنگ نگه داشت چند با بوق زد بالاخره در باز شد. منظره ی دریا اولین چیزی بود كه به چشمم خورد.نگاهی به اطراف كردم . ارسلان وارد ویلا شد. چند دختر و پسر جوان از در ویلا بیرون امدند.
یكی از پسر ها جلو امد ارسلان پیدا شد و رو به ما گفت:بفرمایید! همران با سارا از ماشین پیاده شدیم ارسلان با ان پسر دست داد. او گفت:كلی منتظر بودیم ناهار یخ كرد به خدا!
هوا سرد بود دستهایم را توی جیبم فرو كردم و خودم را جمع كردم.
ارسلان نگاهی به ساعتش كرد و گفت:شرمنده!
بعد به منو سارا اشاره كرد و گفت:صوفیا و سارا!
دختر اقای خجسته شوهر خالم!
پسر به ما نگاه كردنگاهش روی سارا ثابت ماند و گفت:خوشبختم!
سارا لبخندی زد و گفت:منم همین طور!

دست هایش را جمع كردو گفت:بفرمایید داخل! هوا امروز خیلی سرد شده!
ارسلان:بریم من بعد چمدونا رو میارم!
سارا به دنبال ارسلان به راه افتاد من هم پشت سر او.دلهره عجیبی داشتم حس میكردم قرار است اتفاق بدی بیفتد!
همین كه وارد شدیم دختری با دوربین راهمان را سد كرد! از این كار متنفر بودم. اول از همه سمت پسری همراهمان بود رفت و گفت:علی رفت با مهمونا اومد!
پسر دستی برایش تكان داد و گفت:بله! ببین چه مهمونای گلی هم اوردم!
بعد دوربین را سمت ارسلان گرفت دستم را دور بازوی سارا حلقه كردم . دختر با ذوق گفت:اینم خوشتیپ فامیل! خوبی اقا ارسلان؟
ارسلان لبخندی زد و گفت:نكن دیوونه اینو ببر كنار!
دختر با سماجت دوربین را جلوی ارسلان نگه داشت و گفت:حالا خودتو نگیر دوربعد دوربین را به سمت منو سارا گرفت! اخم كردم گفت:این دوتا خانوم خوشگلم مهمونای ویژمونن!معرفی نمیكنین؟
سارا با خنده گفت:من سارام.
دخترش رو به من كرد و گفت:و شما؟
با بی حوصلگی گفتم؟:صوفیا!
دوربین را بست و دستش را به سمت من دراز كرد و گفت:من فربیام!
با او دست دادم و گفتم:خوشبختم!
سارا هم با او دست داد و گفت:خیلیل كارت قشنگه خوشم اومد!
به كاناپه روبه رویم نگاه كردم روی میز كباب و جوجه گذاشته بودند 3 تا دختر و3تا پسر دیگر هم انجا نشسته بودند و مارا نگاه میكردند. ارسلان جلو رفت و گفت:سلام!بچه ها معرفی میكنم به من اشاره كرد و گفت:صوفیا خانم!
و بعد دستش را به سمت سارا برد و گفت:ایشونم سارا خواهرشون!
فریبا دستش را روی شانه من گذاشت و گفت:صوفیا جون انگار خیلی غریبی میكنی! ما همه هم سنیم كم كم اشنا میشی!
راست میگفت همه برایم غریب بودند اصلا دوست نداشتم در چنین موقعیت های قرار بگیرم.
دستم را گرفت و گفت بیا بشین پیش خودم!
برای منو سارا جا باز كردند . هنوز با حالت گنگی به بقیه نگاه میكردم سارا خیلی زود با همه گرم گرفت.
فریبا لقمه ایی را جلویم گرفت وگفت:بفرماید!
لبخندی زدم و گفتم:ممنون!
علی نگاهی به من كرد و گفت:ارسلان؟
ارسلان به سمت او برگشت. علی به من اشاره كرد و گفت:صوفیا خانم مثه این كه حالش خوب نیس!
ارسلان به من نگاه كرد.سرم را به علامت منفی تكان دادم!
فریبا رو به علی كرد و با اخم گفت تو فكر زنت نیستی اونوقت میگی صوفیا حالش خوب نیس؟
علی سرش را خم كرد و گفت:شما سرور مایید!
سارا به ارنج به بازوی فریبا زد و گفت:شوهرته؟
فریبا :اره!بهش نمیاد!
سارا با ذوق گفت:به هیچكدومتون نمیاد!
فریبا:ببینم نكنه فكر كردی مسافرت مجردیه!
سارا ابرویش را بالا انداخت و گفت:نیست؟
ارسلان:سارااا اخه من شماها رو میارم همچین جایی؟
سارا شانه هایش را بالا انداخت!
فربیا به دختر بلوند و پسری كه كنارش نشسته بود اشاره كرد و گفت:اون سحره اونم امیر نامزدشه! یعنی دوران عقدشونه!دختر با خجالت زیر چشمی به نامزدش نگاه كرد.
بعد به دوتا پسری كه روی زمین نشسته بودند اشاره كرد و گفت:اون شاهینه اونم نازنین!و به دختر نسبتا درشتی كه كنار ارسلان نشسته بود اشاره كرد.
نازنین برایم دست تكان دادو گفت:همسر شاهین!
بعد به پسری كه كنارش نشسته بود اشاره كرد و گفت:اینم ایمان! اوشون هم كه نشسته كنارش طناز ایشالا قراره هفته دیگه عروسی و عقدشونو یه جا بگیرن!
سارا با ناراحتی گفت:اینجوری كه ما میشیم مجردای گروه!
شاهین رو به ارسلان كرد و گفت:والا ما مجردم زیاد داریم تو فامیل نمیخواستیم كسی رو بیاریم ولی ارسلان حسابش جداس!
ارسلان خندید و چشمكی زد كه از چشمم دور نماند حالا بیشتر از قبل احساس غریبی میكردم.سارا لیوان نوشابه را برداشت و گفت:البته از یه نظرم خوبه ها!دیگه كسی بهمون نظر نداره! بعد به من نگاه كرد و گفت:البته به من!
همه خندیدند .منظور سارا این بود كه منو ارسلان با همیم! اعصابم خورد شده بود. لبخندی زدم از جایم بلند شدم و گفتم:من دیگه نمیخورم ممنون!
همین طور كه به سمت در میرفتم صدایشان را شنیدم كه از رفتارم گله میكردند از ویلا بیرون امدم و روی صندلی نشستم!هوا سرد بود دستهایم را مشت كردم و ریز شالم بردم . كاش فربد اینجا بود. گوشی ام را از جیبم بیرون اوردم و برایش اس ام اس دادم ولی جوابم را نداد به احتمال زیاد مریض داشت!
چشمهایم را بستم صدای دریا هم اعصابم را به هم میریخت !
كم كم داشت خوابم میبرد كه صدای ظریف فریبا باعث شد چشمهایم را باز كنم از فاصله یك متری من ایستاده بود و داشت فیلم میگرفت! لبخندی زد و گفت:این صوفیا خانومه كه چشماشو باز كرد.
دستم را جلوی صورتم گرفتم و گفتم:من خستم میشه فیلم نگیری؟
فریبا دستم را گرفت و پایین اورد و گفت:اره جون خودت!خسته ایی یا ناراحت؟
من:خسته!
فریبا:بابا لوس نشو!میدونم غریبه ایی ولی خواهرتو نیگا كن!نكنه واسه این كه خوشگل فامیل ما نامزدته اینقد خودتو میگیری؟
با تعجب گفتم:چی؟
فریبا چشمكی زد و گفت:با این كه همه چی زود پیش رفته ولی ما خبر داریم تو و ارسلان نامزدید!
سرم را تكان دادم و گفتم:نه داری....
صدای ارسلان را از پشت سرم شنیدم:اذیتش نكن!
با عصبانیت به سمتش برگشتم فریبا دوربین را به سمت ارسلان گرفت و گفت:به به صاحبش اومد!
ارسلان دوربین را از دست او قاپید و خاموشش كرد.رویم را از انها برگرداندم و با عصبانیت نفسم را بیرون دادم. فریبا شاكی شد و گفت:چرا فیلمو خراب میكنی؟
ارسلان:یه دقیقه اینو بذار كنار چی میشه؟
فریبا:بدش من!
ارسلان:نوچ!
گفتم:وای!
فریبا:بده من اینو برو به خانومت برس معلوم نیس چی بهش گفتی اینقد عصبیه!
ارسلان :بگیر اینو برو تو كسی نیاد تا حال صوفی كه خوب شد با هم بیایم!
فریبا:چشم قربان!امری باشه؟!
ارسلان:برو!
دست به سینه نشسته بودم فریبا رفت. ارسلان سرش را جلو اورد و گفت:چته؟
اخم كردم جوابش را ندادم!
كنار صندلی ام دو زانو روی زمین نشست و گفت:اگه میخواستم اینجوری بیای مسافرت راهای دیگم بلد بودم!
با حرص گفتم:اگه میدونستم بدون اطلاع خودم نامزدت شدم عمرا می اومدم اینجا!
ارسلان:خوب بلدی قایمكی به عشق خواهرت اس بدی!بعد بلد نیستی یه ذره این قیافه درهمتو درست كنی؟
عشق خواهرت؟من و فربد همدیگر را دوست داشتیم چطور میتوانست چنین حرفی بزند؟!
با حرص به چشمانش خیره شدم و گفت:اون عشق منه !
ارسلان پوزخندی زد و گفت:گوشیتو بده به من؟!
دستم را روی جیبم گذاشتم و گفتم:كه چی بشه؟
ارسلان:اگه میخوای سارا بفهمه بذار پیش خودت بمونه و اگر نه تا وقتی اینجایی باید این گوشی دست من باشه!
من:داری از چیزی كه ازت خواستم سو استفاده میكنی؟!
ارسلان:حالا كه من رازتو میدونم و هر كاری هم بخوام میكنم! میدیش یا نه!
بغض گلویم را گرفته بود گفتم:نه!
ارسلان با اخم گفت:بعدا ازم گله نكنی!
اشك در چشمهایم جمع شده بود گوشی را در اوردم و جلویش گرفتم و گفتم:این اخریشه!
ارسلان گوشی را از من گرفت و در جیبش گذاشت و گفت:تا وقتی اینجایی نامزد منی! واسه من این اخریشه یادت باشه!
بغضم را فرو دادم و با چشمهای پر از اشكم به او خیره شدم و گفتم:ازت متنفرم!
پوزخندی زد و گفت:ولی فعلا كاری از دستت ساخته نیس! حداقل واسه یه هفته!
دستم را گرفت و گفت:خب عزیزم اشكاتو پاك كن تا بریم تو بقیه منتظرن!
دستم را از دستش بیرون كشیدم و دنبالش به راه افتادم
ارسلان با لبخند وارد شد و گفت:اینم صوفیا خانم! دیگه كسی گله نكنه ها!
همه برایم دست زدند! لبخند تصنعی زدم و گفتم:ببخشید اگه ناراحتتون كردم! سرم درد میگرد!
نازنین چشمكی زد و گفت:اشكالی نداره عزیزم پیش میاد دیگه!
سارا نشسته بود و با طناز حرف میزد گفت:این خواهر من یه كم اعصابش خورده ولی خیلی ماهه!
ارسلان دستش را روی شانه ام گذاشت و گفت:راست میگه!
به بهانه نامزدی حالا هر كاری دلش میخواست میكرد من هم جلوی بقیه نمیتوانستم كاری كنم.
لبخندی به من زد و گفت:با سارا و یكی از بچه ها برین بالا اتاقتونو انتخاب كنین تا من وسایلتونو بیارم!
فریبا جلو امد و گفت:من نشونتون میدم!
سارا از جایش بلند شد. همراه با فریبا به طبقه ی دوم رفتیم!
حدود 8 تا اتاق طبقه ی بالا بود كه چهارتا را بقیه گرفته بودند . فریبا اتاقهای خالی را نشانمان داد دوتا با تخت دونفره و دو تا هم یك نفره!
بعد از اخرین اتاق سارا گفت:میشه من اتاق تكی داشته باشم؟
من با تردید گفتم:مطمئنی؟
سارا سرش را به علامت مثبت تكان داد و گفت:اینجوری راحت ترم!اگه حالم بد شد كه مشخصه!
بعد رو به فریبا كرد و گفت:یادت نره اگه چیز مشكوكی دیدی فیلم بگیریا!
فریبا سرش را تكان داد و گفت:باشه!
گفتم:بهشون گفتی؟
سارا شانه هایش را بالا انداخت و گفت:یه هفته كم نیست نمیگفتم بالاخره خودشون كه میدیدن!
من:اوهوم!
به فریبا نگاه كردم لبخندی زد و گفت:خب تو چی؟با ارسلان تو یه اتاق؟
من:نه نه!اتاق جدا!
فریبا لبخندی زد و گفت:از ارسلان بعیده دیگه نامزدش بره تو یه اتاق جدا!
با تعجب گفتم:چطور؟
فریبا كمی فكر كرد و گفت:هیچی همین جوری! مطمئن بودم حتما چیزی از ارسلان دیده بود كه این حرف را میزد!
برای این كه موضوعذ را كش ندهم به سارا گفت:كدوم اتاقو میخوای؟
سارا:همون دو نفره رو به دریاهه!
فریبا:باشه!
گفتم:منم همین اتاق واسم خوبه!
فریبا:خوبه!
سارا از اتاق بیرون امد و گفت:ماشالا به این زور!
سرم را از اتاق بیرون اوردم ارسلان ساك سارا را بغل گرفته بود و چمدان من را با دست گرفته بود و كوله پشتی هم روی دوشش بود به سمت ما امد و انها را زمین گذاشت و گفت:انتخاب كردین؟
سارا ساكش را به دست گرفت و گفت:اتاق من اون طرف راهروئه!
ارسلان رو به فریبا كرد و گفت:اتاق ما كجاس؟
فریبا به من اشاره كرد و گفت:صوفی گفت اتاق جدا میخواین!
ارسلان نگاهی به من كرد و با شیطنت گفت:نه!!نیس اولین باره كه با هم مسافرت میایم صوفی اخلاق منو نمیدونه!
فریبا با خنده گفت:گفتم از تو بعیده!
ارسلان:دیگه این چیزا خصوصیه بدو برو پیش شوهرت دختر بد!
فریبا اخمی كرد و گفت:اتاق رو به رویی دو نفرس!
بعد از به سمت راه رو رفت! سارا به من چشمكی زد و ساكش را برداشتو رفت!
احساس تنهایی شدیدی میكردم. نمیتوانستم با ارسلان در یك اتاق بمانم حتی یك درصد هم به او اعتماد نداشتم!
سرم را پایین انداختم و گفتم:چمدونمو بده برم تو اتاقم!
ارسلان در اتاق رو به رویی را باز كرد و چمدانم را به داخل اتاق هول داد و گفت:اگه میخوای بیا از این اتاق ببرش!
با حرص نگاهش كردم و گفتم:اصلا نمیخوامش!
به داخل اتاق رفتم و در را بستم نمیدانستم باید چه كاری انجام بدهم هیچكس من را درك نمیكرد خودم هم نمیتوانتستم حرفی بزنم!
به سمت تخت رفتم ارسلان در اتاق را باز كرد و گفت:این اتاقو بیشتر دوست داری!
نگاهش كردم!
لبخندی زد و گفت:اگه اینجا راحت تری بگو من مشكلی ندارم!
با تردید سرم را به علامت مثبت تكان دادم!
وارد اتاق شد و گفت:باشه ولی یه ذره مشكله چون ما دو نفریم و این اتاق تختش یه نفرس!
من:نكنه فكر كردی من با تو تو یه اتاق میمونم؟
ارسلان چشمكی زد و گفت:نكنه فكر كردی من نامزدمو تنها میذارم!
پوزخندی زدم و گفتم:مثه این كه باورت شده راستی راستی نامزدتم؟
ارسلان :خیلی وقته هستی!
با حرص گفتم:خفه شو!
ارسلان دوباره لبخند كجی تحویلم داد دیگر فهمیدم بودم وقتی اینطور میخندد فكر خوبی در سرش نیست!گفت:من میرم تو اون اتاق ولی من شبا راه میرم ممكنه تو خواب برم و همه چیزو واسه سارا تعریف كنم!
من:ببینم میخوای منو شكنجه بدی؟
ارسلان:نه فقط میخوام یه سفر خوب داشته باشم!
از اتاق بیرون رفت و گفت:بیا تو اتاق چمدونتو جا گیر كن تا من میام وسایلمو مرتب كنم!
حرصم میگرفت از این كه هر چیزی میگفت باید اطاعت میكردم.از جایم بلند شدم و دستم را مشت كردم و به سمت اتاق رفتم
چمدانم را گوشه ی اتاق گذاشتم و ان را باز كردم. یك تونیك بنفش و شال یاسی رنگی را از ان بیرون اوردم و از جایم بلند شدم. نگاهی به اطراف اتاق كردم خوشبختانه بزرگ بود ولی با این حال هم اتاق شدن با یك پسر ان هم ارسلان برایم قابل هضم نبود باید حتما برای خواب فكری میكردم!
به سمت در رفتم ارسلان كه داشت وسایلش را بیرون میریخت رو به من كرد و گفت:كجا میری؟
لباسهایم را بلا گرفتم و گفتم:میرم اینا رو بپوشم از اون گذشته انتظار نداری كه تمام روزو اینجا بمونم؟!
ارسلان:باشه برو !پایین میبینمت!




بقیه در ادامه مطلب

مرتبط با : داستان



داشت خودش را برای اجرای آخرین سکانس آماده می کرد. لباسهایش را پوشیده بود و گریمش کامل بود. یک لحظه جلوی آینه ایستاد و به تصویر خودش نگاه کرد. در کنار زیبایی خیره کننده ی چهره اش، چروک هایی نشسته بود که حتی با گریم هم از بین نمی رفت. نفس عمیقی کشید. آخرین سکانس بود... صحنه ای که باید با هنرپیشه مقابلش دست در دست هم در جاده ای قدم برمیداشتند. سریال با پایان خوش تمام میشد اما هیچکس از غمی که بر دلش سنگینی می کرد خبر نداشت. 3 ماه تمام در کنار هم برای فیلمبرداری سریال زحمت کشیده بودند و در این مدت حس می کرد حس خاصی نسبت به او پیدا کرده است. البته بار اولش نبود... یادش می اومد بار اولی که عاشق هنرپیشه نقش  مقابلش شده بود بعد از اتمام فیلمبرداری تا 2 ماه از خونه بیرون نرفته بود. اما کم کم به تلخی این واقعیت پی برده بود که او فقط یک هنرپیشه است. برای کسی مثل او که هنرپیشگی حرفه اش حساب میشد درست نبود که اجازه بدهد این حس در درونش رشد پیدا کند.نفس عمیقی کشید و سعی کرد به خودش آرامش بدهد. نباید به پایان فکر می کرد.. نباید گریمش را با اشکهایش خراب می کرد...با این که می دانست حق ندارد عاشق بشود اما این بار این حس خیلی قوی تر از قبل به سراغش آمده بود و داشت حسابی دیوانه اش می کرد. می دانست اگر از حس واقعیش حرف بزند رابطه ی دوستانه شان را خراب می کند. به همین خاطر تمام احساسش را فروخورده بود.
یک بار دیگر در تصویرش خیره شد؛
_ این بار هم همه چی تموم میشه...همه چی فراموش میشه... مثل دفعات قبل.
وقتی تصور کرد که تا مدتها دیگر نمی تواند ببیندش ، نمی تواند صدایش را بشنود و تنها باید دورادور از اخبارش آگاه شود، گویی خاری در قلبش فرو کرده باشند آه عمیقی کشید و روی صندلی افتاد. با سر انگشتانش محکم دسته ی صندلی را فشار داد. سعی کرد چند نفس عمیق بکشد. صدای دستیار کارگردان را شنید که از بقیه هنرمندان سراغ او را می گرفت. در میان هیاهوی صداهای زنانه و مردانه ای که از صحنه به گوش می رسید صدای گرم وآشنایش را شناخت که می گفت: فکر می کنم حالش زیاد خوب نیست، میرم ازش خبر بگیرم.
لحظه ای بعد در پشت صحنه ، مقابلش ایستاده بود. خودش را در مقابل او که با دستهایش دو سوی شانه اش را گرفته بود کوچک و ضعیف می دید. نگاهش با نگاه نگران او تلاقی کرد . نمی دانست در مقابل سوال "حالت چطوره" چه جوابی بدهد. حس می کرد چاره ای جز سکوت ندارد. نگاهش را به زیر افکند.
_ می خوای برسونمت خونه؟... از کارگردان خواهش می کنیم فیلمبرداری را عقب بندازه.
شانه هایش را از دستان او رها کرد و با لحنی که سعی می کرد بی خیال باشد گفت: نه ، لازم نیست!
در این وقت بار دیگر نگاهش به آینه افتاد و او را دید که از پشت سرش به او خیره شده است. بعد تصویر خودش را دید که دارد اشکهایش را پاک می کند. این بار زن داخل آینه چهره ی زن ضعیف و ترسویی را نمایش نمی داد. نگاه هایشان در آینه با هم برخورد کرد...صدای قلبش را می شنید که دیوانه وار به سینه اش می کوبید.
 ناگهان زن داخل آینه را دید که او را مخاطب قرار داده است. چهره اش مثل کسی بود که قصد داشت کار مهمی انجام بدهد. نگاهش برایش تازگی داشت. صدای زن درون آینه در گوشش پیچید که می گفت: دیگه لازم نیست قوی باشی! لازم نیست تحمل کنی! اهمیتی نداره که اون میخواد چه جوابی بده...تو باید از احساست حرف بزنی.. نباید برای آخرین بار هم که شده شانست رو از دست بدی... حتی اگه شده به خاطرش از حرفه ات دست بکشی.

سرش را که برگرداند او را دید که آرام و باوقار پشت سرش ایستاده است. لحظاتی بعد متوجه  دستش در دستان گرم او قرار گرفته است و در آینه تصویر دو نفر را دید که  اتاق را برای اجرای آخرین سکانس ترک می کردند.

مرتبط با : رمان های نیلوفر.ن






عصر با صدایی در راه پله از خواب بیدار شدم. به ساعت نگاه كردم 5 و نیم بود خودم هم نمیدانستم چقدر خوابیده ام.
از اتاقم بیرون امدم سارا را دیدم كه داشت از پله ها بالا می امد . متوجه من نشد .به عقب برگشت و گفت:مال صوفیا رو بذار همین جا!
دیدم كه ارسلان هم وارد راهرو شد! پشت در اتاقم مخفی شدم نمیتوانستم با سارا رو به رو بشوم.
صدای ارسلان را شنیدم:مهناز خانم گفت صوفی اومده؟
سارابا صدای بی روحی جواب داد :اره گفت از ظهر تو اتاقشه !
به ارامی در اتاقم را بستم .
ارسلان:باشه من دیگه میرم باید برم باهاش حرف بزنم!
سارا:باشه به سلامت!
كنار تخت نشستم و نفس عمیقی كشیدم!

*********
_:نمیتونم چنین چیزی رو تحمل كنم حتی اگه خیلی دوست داشته باشم!
من:چی داری میگی فربد؟
_:عشق واسه زندگی كافی نیست!
من:یعنی چی؟
_:یعنی این كه بهتره همدیگه رو فراموش كنیم!خداحافظ
حتی اجازه حرف زدن را هم به من نداد انگار شك شدیدی به من وارد كرده بودند اگر واقعا دوستم داشت چطور میتوانست به این سرعت كنار بكشد؟!
در اتاق باز شد و سارا وارد اتاق شد! سرم را بالا گرفتم.قیافه سارا هم متعجب بود گفت:میدونی دكتر چی كار كرده؟
من:كی؟
سارا:دكتر دیگه علیزاده!
با تعجب گفتم:نه!
سارا:بابا زنگ زد گفت میخواد بیاد خواستگاری!
از جایم بلند شدم و با لبخند گفتم:چی؟
سارا سرش را پایین انداخت و گفت:واسه من!
دهانم باز مانده بود. باوركردنی نبود مسخره بود كه به خاطر فقط چند تا عكس چنین عكس العملی از فربد ببینم.یك لحظه احساس كردم همه این احساسات دروغ بوده.....
سارا :صوفیا؟
روی مبل نشستم نفس عمیقی كشیدم و گفتم:مباركه!
سارا:صوفیا من قبول نمیكنم!
من:چرا قبول نكنی مگه دوسش نداری؟
سارا:تو و اون بیشتر به هم میاین!
سرم را به علامت منفی تكان دادمو گفتم:اون تورو دوست داره!
پوزخندی زد و گفت:هر دومون میدونیم اینجوری نیست!
لبخند كم رنگی زدم و گفتم:قبول كن!
سارا:نه! نمیدونم ارسلان چی بهش گفته كه چنین تصمیمی گرفته!
با تعجب گفتم:چی؟
سارا:ارسلان با فربد حرف زده بعد از این كه از اینجا رفت ،رفت سر قراری كه با فربد گذاشته بود!
من:میدونستم زیر سر اونه!
سارا نفس عمیقی كشید و گفت:داره واسه به دست اوردنت همه كاری میكنه!
به چشم هایش نگاه كردم!تا به حال او را اینقد ناراحت ندیده بودم .لحظه ای با خودم فكر كردم گذشت از فربد برایم اسان تر است یا سارا؟!
دستی به سر سارا كشیدم و گفتم:فربد تورو خوشبخت میكنه منم همینو میخوام!
سارا نگاه نگرانش را به من دوخت و گفت:اخه...
انگشتم را روی لبش گذاشتم و گفتم:اخه نداره!سارا تو واسم از هر چیزی تو این دنیا مهمتری!
بعد او را در اغوش گرفتم سارا سرش را روی شانه ام گذاشت و گفت:خیلی دوست دارم!
سرش را بوسیدم و گفتم:منم همین طور!
بعد از این كه سارا رفت. شماره فربد را گرفتم جوابم را نمیداد برای همین اس ام اس دادم:نمیدونستم یه روانپزشك اینقدر بی منطق میشه!امیدوار بودم حرفم برایش محرك خوبی باشد!
چند دقیقه بعد خودش تماس گرفت!
من:الو؟
_:من بی منطق نیستم!
من:چرا هستی وقتی اجازه حرف زدن به من نمیدی و یه طرفه قضاوت میكنه نشونه بی منطقیته!
_:ببین صوفیا مشكل من تو و ارسلان نیستین! مشكلم اینه كه اونقدر بهم اعتماد نداشتی كه مشكلی كه با ارسلان برات پیش اومده بود رو بهم بگی! اون اونقدر مرد بود كه بیاد و اعتراف كنه كه تقصیر خودش بوده و فقط به خاطر تو این كارا رو كرده ولی تو چی؟اونقدر چیزایی كه بین ما بود برات پیش پا افتاده بود كه فكر میكردی اگه چیزی به من بگی در برابرت جبهه میگیرم!
درست میگفت من از همین میترسیدم ولی درباره پیش پا افتاده بودن احساساتم اشتباه میكرد گفتم:من نگران بودم!
فربد:نگران چی؟كه به خاط ارسلان ازت جدا شم؟
من:كه سارا صدمه ای نبینه!
فربد:ولی اشتباه كردی!
من:میدونم!
فربد:دیر فهمیدی!
من:چرا اون پیشنهاد روبه سارا دادی؟
فربد:این تصمیمیه كه از اول گرفته بودم!
با تعجب گفتم:چی؟
فربد:متاسفم!صوفی اینا همش یه بازی بود و این بهترین فرصت واسه تموم كردنش بود.
هنوز متوجه منظورش نشده بودم گفتم:یعنی چی؟
فربد:واضح گفتم! من تورو میخواستم واسه شناختن خواهرت!البته انگار نمیكنم اولین باری كه دیدمت واسم محسور كننده بودی!بهتره این بحثو ادامه ندیم انتخاب من ساراست بهتره باهاش كنار بیای صوفیا!امیدوارم منو ببخشی!
گوشی را قطع كرد ولی انقدر غافگیر شده بودم كه بدون این كه متوجه بشوم كسی پشت خط نیست گوشی را دستم گرفته بودم
صبح ساعت 7 بیدار شدم شب قبل تا دیر وقت بیدار بودم. پذیرفتن حرفهای فربد برایم سخت بود نمیتوانستم باور كنم كه راست گفته.باید كاری میكردم نمیتوانستم بشینم و ببینم كه فربد اینطور من را به بازیگرفته! باید وانمود میكردم كه اصلا این موضوع برایم مهم نیست كه او این كار را كرده.
از پله ها پایین رفتم سارا هنوز خواب بود مهناز با دیدن من لبخندی زد و گفت:به به سلام صوفیا خانم!
لبخندی زدم و گفتم:صبح به خیر!
مهناز خانم:صبح تو هم به خیر! بیا برات صبحونه اماده كنم این چند وقته درست و حسابی غذا نخوردی!
من :باشه شما برین منیه زنگ بزنم به یه نفرو بیام!
گوشی را برداشتم هنوز مردد بودم ولی این تنها كاری بود كه میتوانستم انجام بدهم!شماره را گرفتم بعد از چند بوق ارسلان جواب داد:بله؟
من:الو؟سلام!
ارسلان:به سلام صوفیا خانم!چه عجب یاد ما كردی یه بار اونم بدون خشونت!
از همین اول كار حرصم را در اورد لحنش پر از كنایه بود با این حال سعی كردم با ملایمت با او صحبت كنم.گفتم:زنگ زدم به خاطر اتفاقی كه شمال افتاد عذر خواهی كنم حالا كه بهش فكر میكنم كار احمقانه ای بود از اون گذشته جلوی فامیلات خیلی زشت بود!
ارسلان با صدای بلندی گفت:چی؟
من:معذرت خواهی!
درحالی كه میخندید جواب داد:ببینم تو خود صوفیایی؟مطمئنی؟
دیگر نتوانستم تحمل كنم با حرص گفتم:نه صوفیا نیستم خانم مطیعیم زنگ زدم دلم برات تنگ شده بود حال و احوالی بپرسم ببینم نمیخوای باز همدیگه روببینیم و با هم باشیم یا نه!
ارسلان:اخیییششش فكر كردم یكی دیگه پشت خطه! بعدم ماجرای خانم مطیعی تموم شد خودت دیدی كه اخراجش كردم!
من:اهان یعنی تقصیر اون بوده دیگه!
ارسلان:خب معلومه من یه مردم اون باید جلو خودشو میگرفت!
من:بیچاره اون!خب اصلا به من ربطی نداره!همین دیگه كاری باهات نداشتم!
ارسلان:حالا چی شده یاد عذرخواهی از من افتادی؟دست رد به سینت زد اومدی دنبال من؟
من:خیلی ادم مزخرفی هستی جنبه ی یه عذر خواهی ساده رو هم نداری!اصلا غلط كردم خداحافظ!
گوشی را محكم سر جایش كوبیدم! عصبی بودم ولی میدانستم كه ارسلان حق داشت چنین حرفی بزند.به سر میز رفتم كمی صبحانه خوردم تا مهناز خانم ناراحت نشود و اگرنه اصلا اشتها نداشتم. نمیدانستم باید چه كاری انجام بدهم تا ارام شوم!
به اتاقم رفتم میخواستم كمی بیرون قدم بزنم تا ارامتر بشوم بلكه بتوانم تصمیم درستی بگیرم. لباسم را پوشیدم و كیفم را برداشتم همینكه گوشی را برداشتم دیدم شروع به زنگ خوردن كرد ارسلان بود جواب دادم:بله؟
ارسلان:چرا اینقدر زود قطع میكنی؟
من:چون بهم توهین كردی!
ارسلان:باشه ببخشید!بایدببینمت!
من:چرا؟
ارسلان:باید باهات حرف بزنم
من:میشنوم!
ارسلان:رو در رو!
من:وااااییی!خب باشه!كی؟
ارسلان:الان میتونی؟
من:مگه تو سر كار نمیری؟
ارسلان:نه من واسه یه هفته مرخصی دارم!اماده شو میام دنبالت!
من:دارم میرم بیرون!
ارسلان:خب باشه بیا تو پارك سر كوچكتون! همون جا كه دعوامون شد.
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:باشه!
با این كه ارسلان برایم غیر قابل تحمل بود ولی این را فهمیده بودم كه فربد صد برابر از او بدتر است. برای همین باید از او به طور مفصل عذر خواهی میكردم!
*******************
روی نیمكت نشسته بود و منتظر بودم بالاخره ارسلان امد.نزدیك ماشین رفتم و سلام كردم!در جلو را برایم باز كرد و گفت:بفرمایید!
سوار شدم او هم سوار شد و گفت:كجا بریم؟
من:نمیدونم!تو میخوای صحبت كنی هر جا كه راحتی!
ارسلان:من مینجا راحتم!
من:خب بگو میشنوم!
ارسلان به من خیره شد و گفت:با فربد چی كار كردی؟
سرم را پایین انداختم و گفتم:هیچی سارا قسمت اونه!
ارسلان نیشخندی زد و گفت:یعنی تو هم قسمت منی؟
با خنده گفتم:كی چنین حرفی بهت زده؟
ارسلان:وقتی با اون نباشی پس منم رقیبی ندارم!
من:نكنه فكر كردی من تو رو قبول میكنم!
ارسلان ابرویش را بالا برد و گفتكچرا كه نه؟من قیافم خوبه تیپم خوبه تحصیلات دارم! كار دارم یه خونواده ثروتمند دارم تك فرزندم و مامانم هم عاشقمه یه دختر چی دیگه میخواد؟
پوزخندی زدم و گفتم:شرم و حیا چی داری؟چشم پاك داری؟تا حالا با چند تا دختر بودی؟چند تا رو فریب دادی؟
ارسلان:90 درصد مردا همین طورین این تو ذاتشونه!این كه نشد معیار!
من:میدونی من دنبال یه نفر از اون ده درصد از نثل مرداییم كه واقعا میشه اسمشونو مرد گذاشت! نه این كه فقط اسم مرد بودنو با خودشون یدك بكشن و به واسطه اون هر غلطی میخوان بكنن!من كسی رو نمیخوام كه دخترای بیچاره رو با وعده الكی گول بزنه و ازشون سو استفاده كنه نمیخوام با مردی راه برم كه همه زیر لب بگن حیف این دختر!
ارسلان به صندلی اش تكیه داد و گفت:ولی من به خاطر تو همه چیزو كنار گذاشتم!
من:حتما میخوای به خاطرش سرم منت بذاری!
ارسلان:خیلی از خود گذشتگیه!
در ماشین را باز كردم و در حالی كه پیاده میشدم گفتم:دست برداشتن كثافت كاریایی كه میكنی از خود گذشتگیه؟
كنار در ایستادم و گفتم:میخواستم به خاطر كارام ازت معذرت بخوام ولی منصرف شدم! دیگه به من فكر نكن چون میخوام ازدواج كنم!یه كم به خودت بیا اول ذاتتو درست كن چون تو لیاقت دوست داشتن هیچ دختری رو نداری!
در را محكم بستم و از ماشین دور شدم.حالم از همه مرد ها به هم میخورد.


ادامه دارد...

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های نرگس.ش داستان
یه داستان کوتاه از نویسنده جوونمون خانوم نرگس شفیعیان

نظراتتونو درباره این داستان بگید.


خانم بی بی

از همون بچگیاش هیچوقت جرات نکرده بود پاشو توی اون زیرزمین کذایی بذاره... زیرزمین خونه ی قدیمی پدربزرگش که ورودیش رو با یک تخته پوشونده بودن و اون حتی جرات نمی کرد با سر پنجه پا روی تخته های چوبیش بایستد. زیرزمین تاریک و مخوفی که گاه میشد از لای شکاف تخته ها چشمهای براق "خانم بی بی" رو دید ، که به انتظار بچه های فضولی مثل اون نشسته بود .
به تصورش  ، " خانم بی بی" یک جادوگر چروکیده بود با کلاه و شنل سیاهی بر سر و عصایی که از اون به عنوان سلاحش استفاده می کرد. دستهای استخونی و پر چروکش با ناخنهایی تیز و کشیده آماده ی حمله به بچه های شیطونی بود که پا رو از حد فراتر میذاشتن و وارد زیرزمین می شدن... از نظر اون ، تنها برق چشماش که انگار از اونا جرقه ای کشنده ساطع می شد کافی بود تا بچه ای مثل او رو از هستی ساقط کنه!
اما حالا که بزرگ شده بود تصمیم داشت با عبور از مرز تخته های چوبی ، کابوس بچگیاشو از بین ببره. چرا که با وجودی که 30 سال از عمرش می گذشت هنوز با تصور خانم بی بی جرات نمی کرد حتی نزدیک ورودی زیرزمین بشه.
اما بالاخره روزی که حس کرد وقتشه طلسم خانم بی بی شکسته بشه تصمیمش رو عملی کرد و با شجاعت وارد زیرزمین شد. زیرزمین اونقدر ها هم که فکر می کرد تاریک نبود. پرتوهای نوری که از بالا به داخل زیرزمین تابیده بود به قدری بود که بتونه جلوی پاشو تشخیص بده. زیرزمین متروکه  ، گوشه گوشه اش پوشیده از تار عنکبوت بود و بوی رطوبت از دیوارهای کهنه و کاه گلی اش به مشام می رسید.
اونجا اونقدر ها هم  ترسناک نبود. با وجود لاشه های سوسکها و موشها که کف اتاق به چشم می خوردند چیز بیشتری واسه ترسیدن وجود نداشت. اتاق پر بود از صندوق و کارتن. و البته خوب که دقت می کردی می تونستی یک تختخواب قدیمی رو هم یه گوشه ی اتاق تشخیص بدی. همینطور آینه ی تمام قد بزرگی که انگار در طی سالیان دراز دیگه خاصیت آینه بودنش رو از دست داده بود.
حس کنجکاوی او رو به سمت صندوق بزرگی که کشاند که از قضا درش هم قفل نبود. منتظر نشد و  بی درنگ در صندوق رو با صدای جیر جیر ترسناکی باز کرد. اولش چشماش درست ندید اما چند لحظه ای که گذشت تونست قاب عکس بزرگی رو تشخیص بده که تنها محتوای صندوق به حساب می اومد. خوب که نگاه کرد با تصویر زیبا و خیره کننده ی زنی  در داخل چارچوب قاب مواجه شد . زنی که چارقدی تیره بر سر داشت و نگاه گیراش حتی از پشت قاب عکس، نفس بیننده رو تو سینه اش حبس می کرد.  با دستای لرزان گرد و خاک روی عکس رو  کنار زد و با دقت به تصویر خیره شد.
هرچه بیشتر نگاه می کرد تپش قلبش تندتر میشد... رشته ای نامرئی که نمی دونست از کجا نشات گرفته اونو به این زن عجیب پیوند می داد.
 زنی که به نظر می رسید تموم وسایل زیرزمین متعلق به او بوده ؛
  کسی که همیشه توی کابوسهای بچگیش ظاهر میشد ؛
زنی که شباهتی عجیب و باورنکردنی به خودش داشت ؛  خود  خانم بی بی  بود....

مرتبط با : رمان های نیلوفر.ن



صبح اماده شدم و دنبال سارا رفتم. تا نزدیك دانشگاه رفت ولی بعد كنار در ماشینش را نگه داشت و سرش را روی فرمان گذاشت .دورا دور داشتم نگاهش میكردم ،بعد از چند دقیقه سرش را بالا اورد و خودش را در اینه نگاه كرد، گوشی اش را بیرون اورد و به كسی زنگ زد بعد از این كه گوشی را قطع كرد. دور زد و از دانشگاه دور شد . من هم به دنبالش راه افتادم.
از خیابان اصلی بیرون رفت، بعد از چند كوچه پس كوچه جلوی یك مجتمع مسكونی نگه داشت و دوباره تلفنش را برداشت و كمی حرف زد. بعد از چند دقیقه مردی حدودا 35 ساله از ساختمان بیرون امد. سارا پیاده شد و به سمت او رفت با یكدیگر دست دادند یكدفعه دیدم كه یكدیگر را در اغوش گرفتند.حیرت زده از ماشین پیاده شدم و با صدای بلندی گفتم:مبینا؟!
هر دو به سمت من برگشتند مرد تعجب كرده بود و ساراهم انگار عصبی شده بود به سمتش رفتم و گقتم:داری چی كار میكنی؟
مرد رو به سارا كرد و گفت:این دیگه كیه؟
با حرص نگاهی به من كرد و گفت:یكی از دوستامه!
بعد دست او را گرفت و رو به من كرد و گفت:الانم میخواد بره!
دست سارا را گرفتم و گفتم:نه ما با هم میریم!
دستش را سریع از دستم بیرون كشید و گفت:صوفیا دخالت نكن لطفا برو تا اون روی من بالا نیومده!
من:تو دیوونه شدی؟اصلا این مردو میشناسی؟نگاهی به ان مرد كردم و گفتم:شرط میبنم زن و بچه داره!
سارا نگاهی به او كرد و گفت:اره داره یه پسر 4 ساله كه خیلیم نازه الانم بالا منتظره خالشه!
با تعجب گفتم:چی؟
سارا:به تو ربطی نداره برو!
اینبار دستش را محكم تر گرفتم ان مرد جلو امد و گفت:مگه نمیشنوی چی میگه؟
من:شما دخالت نكن! بهتره بری خجالت بكشی با یه بچه!
عصبی شد و گفت:به كسی مربوطه؟
سارا:دستمو ول كن!
میخواستم جلوی سارا را بگیرم تا با ان مرد به خانه شان نرود ولی انها دو نفر بودند. همان لحظه تاكسی جلوی در خانه ایستادو زن جوانی از ان پیاده شد.با دیدن ما لبخند روی لبهایش خشك شد و حیرت زده داشت به ان مرد و منو سارا نگاه میكرد. نا خود اگاه دست سارا را ول كردم. زن جوان با صدای گرفته ای گفت:علی!
بعد از حال رفت و روی زمین افتاد...
با این اتفاق مرد دست سارا را ول كرد و به سمت او رفت .در حالی كه او را بغل كرده بود پشت سر هم میگفت:مینا .. مینا چشماتو باز كن...
اما جوابی نمیشنید به سارا نگاه كرد از شدت خشم چشمهایش قرمز شده بود با فلریاد گفت:برو گمشو عوضی.... ببین با زنم چی كار كردی!
فریادش انقدر وحشتناك بود كه چند قدم عقب رفتم. مرد او را بغل كرد و به سمت پرایدی كه كمی انطرف تر بود رفت و در حالی كه سعی میكرد در ماشین را باز كند به ساراگفت:دیگه نمیخوام ببینمت فهمیدی؟
بعد سوار ماشین شد و رفت!
سارا:عوضی!نمیدونم این دیگه از كجا پیداش شد!
به سمت سارا رفتمو سیلی محكمی به صورتش زدم و گفتم:نمیذارم خواهرم به خاطر تو خراب شه!
چند لحظه سكوت كرد بعد حالت صورتش تغییر كرد و گفت:صوفیا؟
دستش را روی صورتش گذاشت و گفت:تو اینجا چی كار میكنی؟نگاهی به اطرافش كرد و گفت:اینجا كجاس؟
سارا دوباره برگشته بود او را در اغوش گرفتم و گفتم:چیزی نیس!مبینا تو رو اورده اینجا!

بعد از این كه سارا حالش بهتر شد از من خواست كه تنها باشد .سوار ماشینش شد و رفت. میدانستم قبول این اتفاقات برایش سخت است. نه او و نه من نمیدانستیم باید چه كاری بكنیم!؟
سوار ماشین شدم دیدم كه فربد برایم اس ام اس داده و ساعت و محل جایی كه قرار بود برویم را تعیین كرده.
حوصله نداشتم. ناراحت بودم گوشی را روی صندلی كناری گذاشتم و به راه افتادم.
به خانه كه رسیدم مهناز دم در امد و به من گفت:اقا ارسلان اینجان!
همیشه در بدترین موقعیت ها پیدایش میشد. نفس عمیقی كشیدم و گفتم:باشه ممنون!
وارد سالن شدم ارسلان روی صندلی لم داده بود و داشت میوه میخورد گفتم:سلام!
سرش را بالات اورد و گفت:سلام!فكر كردم خدایی نكرده مریضی!
من:میبینی كه حالم خوبه خوبه!
ارسلان:خدا رو شكر!
من:خب بفرمایید؟كاری داشتی؟میدونی كه خاله جونتون نیستن !
ارسلان:اومدم تورو ببینم!
من:خب؟
ارسلان:میخوام یه چیزی رو بهت بگم!
دست به سینه ایستادم و گفتم:میشنوم!
ارسلان لبخند كجی زد و گفت:بیا بشین!
من:راحتم!
ارسلان:باید بشینی!
با حرص روی اولین صندلی كه كنارم بود نشستم و گفتم:خب؟
ارسلان:چرا نیو مدی سر كار؟
من:عموم اطلاع نداد كه دیگه نمیام؟
ارسلان :چرا ولی میخوام دلیلشو بدونم!
من:واقعا؟
ارسلان سرش را به علامت مثبت تكان داد گفتم:واسه این كه دیگه تحمل تورو ندارم!
پوزخندی زد و گفت:یعنی فكر میكنی به همین راحتی میذارم از دستم فرار كنی؟
من:ببینم مثلا میخوای چی كار كنی؟
ارسلان با اعتماد به نفس كامل گفت:من تورو میخوام!
با تحكم گفتم:عمرا!
ارسلان:ببینم وقتی قضیه رو شد بازم میگی عمرا!
بعد از جایش بلند شد و گفت:خوشحال شدم عزیزم!
با تعجب گفتم:كدوم قضیه!
خندید وگفت:ترسیدی؟
از لحن حرف زدنش خوشم نمی امد گفتم:نه!
ارسلان ابرویش را بالا برد و گفت:معلومه!حالا خود دانی میتونی زود تر از این كه لازم باشه چیزی ناراحتت كنه بهم جواب بله بدی...
بعد به سمت در خروجی رفت. از حرفهایش سر در نمی اوردم ! شاید فقط میخواست من را بترساند ولی من انقدر ساده نبودم كه گول حرفهایش را بخورم.
همان طور كه از در خارج میشد گفت:واست گل اوردم دادم مهناز خانم!
دم در ایستادم و گفتم:به سلامت!
به سمتم برگشت و با خنده گفت:خداحافظ عزیزم!رنگت پریده مراقب خودت باش!
در را محكم بستم!چرا اینقدر سربه سرم میگذاشت نمیدانم چه چیزی نصیبش میشد مطمئن بودم قضیه ی خواستگاری هم فقط برای اذیت كردن من بود.
عصر به كافی شاپی كه فربد دعوتم كرده بود رفتم. پشت میز دونفره ای نشسته بود. جلو رفتم وسلام كردم . حواسش نبود یك دفعه به خودش امد و سرش را بالا گرفت. بعد لبخندی زد و گفت:سلام!
نیم خیز شد و گفت:بشین!
رو به رویش نشستم ! گل رزی كه كنار دستش بود جلویم گذاشت و گفت:ناقابله!
ان را برداشتم و بو كردم یك گل رز صورتی كه تازه باز شده بود. از همه ی دسته گل هایی كه ارسلان برایم میخرید زیبا تر بود.اصلا نمی فهمیدم چرا اینقدر فربد را با ارسلان مقایسه میكنم!لبخندی زدم و گفتم:ممنون!
دستش را روی میز گذاشت و به من نگاه كرد . كمی با تردید نگاهش كردم و دستم را در دستش گذاشتم!
تمام بدنم گر گرفته بود سرم را پایین انداختم دستم را محكم گرفت و گفت:از این كه قبول كردی ممنونم
4 ساعت تمام با هم حرف زدیم ولی خیلی برایم زود گذشت. فربد خواست كه وقتی پدرم برگشت با او درباره فربد صحبت كنم،من هم قبول كردم.

*********************
یك هفته گذشته بود. فربد خیلی كمك كرد تا بتوانم اوضاع روحیم را كنترل كنم هر چند درباره ارسلان زیاد با او صحبت نمیكردم چون میترسیدم عكس العمل نشان دهد. سارا هم وضعیت خوبی نداشت حمله هایش بیشتر شده بود . برای همین بیششتر برای معاینه میرفت فربد میگفت كه روند كار برای سارا خیلی مشكل است چون همیشه چیزی را مخفی میكند. برای همین اجازه نمیدهد كه از طریق هیپنوتیزم با مبینا ارتباط داشته باشد.
بعضی روزها صبح دنبال سارا میرفتم تا مطمئن شوم كه در دانشگاه میماند ولی انجا هم وضعش خوب نبود.

ان روز باز هم حال سارا بد شده بود.روی مبل نشسته بودم و با او صحبت میكردم تا متقاعدش كنم كه دست از این كارهایش بردارد ولی او نمیخواست به حرفم گوش كند. من:مبینا دیدی كه اون زن چه حالی شد وقتی ما رو اونجا دید!
سارا پوزخندی زد و گفت:همینو میخواستم! حالا زنش ولش میكنه!
من:میدونی چه ضربه ای به اون بیچاره زدی؟
سارا:واای بیچیال من شو میشه؟
من:نه نمیشه!
سارا:اووفف! گیر میدیا! تازه الان یكی رو پیدا كردم خوشگل و خوش تیپو پولدار!
با ناراحتی گفتم:وای نه!
سارا:گوشی اش را بیرون اورد و گفت:میخوای ببینیش؟
با تعجب گفتم:عكس داری ازش؟
چشمكی زد و گفت:اره! این یكی خیلی خوب باهام راه اومده كلی مدرك دارم واسه نشون دادن به زنش!موبایلش را جلوی من گرفت و گفت نگاش كن!
داشتم فكر میكردم كه چرا همه مرد ها اینقدر زود از خود بی خود میشوند كه یك دفعه با دیدن عكسی كه سارا نشانم داد جا خوردم!
زبانم بند امده بود. در حالی كه حیرت زده به صفحه ی موبایل سارا نگاه میكردم گفتم:ارسلان؟!
با تعجب نگاهی به من كرد و گفت:میشناسیش؟
گوشی را به او دادم و گفتم:من باید برم بیرون!
از جایش بلند شد و گفت:چی شد؟
من:هیچی!در حالی كه از پله ها بالا میرفتم گفتم:فقط دیگه اون پسره رو نبین خطرناكه!
وارد اتاقم شم با عجله لباس پوشیدم در اینه به خودم نگاه كردم.روی صندلی نشستم و گوشی ام را برداشتم همان طور كه موهایم را شانه میزدم به ارسلان زنگ زدم!
بعد از چجند بوق جواب داد.:جونم؟
با عصبانیت گفتم:باید ببینمت!
_:چی؟
كوهایم را با كش بستمو گفتم:نشنیدی؟میگم باید ببینمت؟!همان الان !كجا؟
_:چی شده میخوای منو ببینی؟
من:وقتی دیدمت میفهمی؟
_:از كارات پشیمون شدی؟
من:عمرا!حالا میگی كجا یا نه؟
_:باشه بابا چته؟بیام خونتون؟
من:نه بیرون از خونه!
_:خب بیا خونه ی ما!
من:عمرا!
_:خب پس چی؟تو كه همه رو یه چیزی میگی!
من:بیرون پاركی! جایی!
_:میخوای بگیرنمون؟
من:ببین من باید باهات حرف بزنم همین الان !
_:باشه میام دنبالت!
من:خداحافظ!
با حرص گوشی را خاموش كردم.كمی كرم زدمو شالم را سرم كردم.
وقتی از پله ها پایین امدم سارا نبود . به مهناز خانم گفتم مراقبش باشد تا من برگردم .
دم در 5 دقیقه ای منتظر بودم تا بالاخره ارسلان امد.
در جلو را باز كردم و نشستم ارسلان با تعجب نگاهی به من كرد و لبخند زد و گفت:اوه اوه!سلام!
با حرص نگاهش كردم و گفتم:علیك!
راه افتاد.گفت:چی شده؟چته؟
با حرص نگاهش كردم و گفتم:نمیدونی؟
شانه هایش را بالا انداخت و گفت:باید بدونم؟
من:عكس تو تو گوشی ساراچیكار میكرد؟
فكر كردم عكس العمل نشان میدهد ولی با بی خیالی گفت:از خودش بپرس!
من:از مبینا یا سارا؟
ارسلان پوزخندی زد و گفت:از هر دو شون!
محكم روی داشبرد كوبیدم و گفتم:عوضی!
ترمز كرد . اگر خودم را محكم نگه نداشته بودم با سر به شیشه میخوردم! گفت:بهت گفته بودم كاری میكنم كه انتظارشو نداشته باشی!
خونسردی اش ازارم میداد گفتم:بهتره این بازی رو تموم كنی!
پوزخندی زد و فگت:بازی وقتی تموم میشه كه یكیمون ببره!
با حرص به چشمهایش خیره شدم و گفتم:دست از سرخواهرم بردار!
ارسلان:مبینا بهم گفته تو دوستشی نه خواهرش!
من:خفه شو!
ارسلان خندید و گفت:عصبی میشی جذاب تری!
دیگر نمیتوانستم خودم را كنترل كنم به سمتش حمله ور شدم ولی دستهایم را گرفت زورش از من بیشتر بود در ماشینش را قفل كرد و من را روی صندلی حول داد و گفت:میخوای منو بزنی؟
نگاهش نكردم!
ارسلان:ببین اگه میخوای كاری به كار خواهرت نداشته باشم باید زنم بشی فهمیدی؟
خواستم در را باز كنم اما نشد!
من:درو چرا قفل كردی؟
ارسلان:جوابمو ندادی؟
من:درو باز كن!
نمیدانستم باید چه جوابی به او بدهم!
حرفی نمیزد محكم به در كوبیدم و گفتم بازش كن!
خندید و در را باز كرد و گفت:یادت باشه چی گفتم! منتظر جوابتم!
از ماشین پیاده شدم و در را محكم بستم ارسلان به سرعت از انجا دور شد انگار برای همه چیز برنامه ریزی كرده بود زیاد با خانه فاصله ای نداشتم .به سمت خانه به راه افتادم! نباید تسلیم میشدم باید بیشتر مراقب سارا می بودم
به خانه كه رسیدم یكراست به اتاق سارا رفتم! حالش خوب شده بود و فرصت خوبی بود كه درباره ی مبینا با او صحبت كنم . سارا روی زمین نشسته بود و جزوه هایش را دورش ریخته بود.روی تختش نشستم و گفتم:سارا؟
سرش را تكان دادو گفت:هوم؟
من:دكتر درباره مبینا چیزی بهت گفته؟یا خودت چیزی فهمیدی؟
ساراسرش را بلند كرد و لبخدی زد و گفت:اره!
دستم را زیر چانه ام گذاشتم و گفتم:خب؟چی میدونی؟
سارا:یه دختریه كه مثله من مادر نداره پدرش مثه این كه زن داره و این كه یه ذره مخش اسیب دیده و این كه خیلیل از وسایل من به خصوص گوشیم استفاده میكنه و خیلیم شیطونه!تازه زیادی مشكوكه!
من:میدونی چه كارایی میكنه؟
سارا:تقریبا!
من:میدونی با ارسلان دوسته؟
با تعجب گفت:ارسلان؟بعد خنده ای كرد و گفت:شوخی میكنی؟
من:نه! یه عكسم ازش تو گوشیت داره!
سارا:واقعا؟
بعد گوشی اش را كه كنار دستش بود برداشت و گفت:بذا ببینم!
من:باشه!
سارا:ایناها!با خنده گفت:عجب ادمیه !
من:سارا بهتره گوشیتو دیگه دنبال خودت نبری بهتره بدیش به من میترسم مبینا كار دستت بده!
چشمكی زد وگفت:چیه میترسی ارسلانو از راه به در كنه؟
من:میترسم؟
سارا:اره دیگه.... میترسی ازت بدزدتش؟
من:هووف!نه خیر!همون بهتر یكی بیاد برداره ببرتش از دستش راحت شم!
سارا یشخندی زد و گفت:بله!
بالشتش را به سمتش پرتاب كردم و گفتم:مرض! من حالم از این پسره به هم میخوره!
جا خالی داد و با خنده گفت:باشه بابا!
من:خب گوشیتو بده ب من!
سارا سرش را تكان داد و گفت:اگه این خیالتو راحت میكنه بیا!وموبایلش را به سمت من گرفت.
نیم خیز شدم و گوشی را از دستش گرفتم و گفتم:مرسی!
سارا لبخندی زد و گفت:خواهش میكنم!
گوشی اش را خاموش كردم و در جیبم گذاشتم.حالا باید برای مبینا فكری میكردم تا از ارسلان دور شود.
سارا:خب دیگه كار خودتو كردی ابچی جونم پاشو برو بذار من به درسام برسم!
از روی تخت بلند شدم و گفتم:باشه!بازم ممنون!
سارا بوسه ای برایم فرستاد و گفت:میدونم واسه خودمه!
لبخندی زدم و از اتاقش خارج شدم.
روی مبل نشسته بودمو به این فكر میكردم كه چطور باید مبینا را متقاعد كنم كه موبایلم در دستم شروع به لرزیدن كرد. به شماره نگاه كردم فربد بودجواب دادم:الو؟
_:سلام!
من:سلام!
_:خوبی؟
من:ممنون خوبم!تو چطوری؟
_:مرسی! صدات یه جوری شده اتفاقی افتاده؟
نمیخواستم درباره اتفاقی كه افتاده بود با فربد صحبت كنم نمیدانستم چرا هر بار چیزی مانعم میشد .گفتم:نه چیزی نیست یه كم خستم!
_:صوفیا میخواستم بپرسم پدرت كی بر میگرده؟
من:حدودا سه چهار ماه دیگه!چطور؟
_:خیلی زیاده! میخوام زودتر موضوعو بهشون بگیم!
با خنده گفتم:چرا اینقدر عجله داری؟
_:نمیدونم!دل شوره دارم! حس میكنم اگه دیر بشه اتفاق بدی می افته!
حرفش نگرانم كرد.گفتم:چرا چنین فكری میكنی؟
_:نمیدونم!
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:بهش فكر نكن!
_:سعی میكنم!
من:مطمئن باش چیزی نمیشه!امكانش هست بابام زودتر بیاد!
_:خدا كنه!
من:بسه دیگه داری منم نگران میكنی!
_:چشم دیگه نمیگم!
لبخندی زدم و گفتم:افرین!
_:خب دیگه چه خبر!
من:خبری نیست سلامتی تو چه خبر؟
_:سلامتی شما!خواستم زنگ بزنم حالتو بپرسم!حال خودم كه خیلی خبو شد!
من:خدا رو شكر!
_:خواهرم داره صدام میكنه اگه شد بعدا دوباره تماس میگیرم كاری نداری؟
من:نه !
_:میبوسمت خداحافظ!
من:خداحافظ!
قطع كرد. نفس عمیقی كشیدم و به موبایلم نگاه كردم درست . وقتی دبیرستان بودم همیشه بچه های كلاسمان را كه با شوق و ذوق از كسی كه دوست دارند صحبت میكردند مسخره میكردم ولی حالا خودم در سن 23 سالگی به راحتی میتوانستم ان شوق را احساسا كنم. نمیدانم چرا فربد ارامش خاصی را درونم به وجود می اورد. عشق انقدر ها هم كه همه میگفتند پیچیده نبود.با وجود فربد بیشتر مصمم میشدم تا ارسلان را از خودم دور كنم!
ان روز صبح باران می امد .سارا هم كلاس نداشت. حوصله ام سر رفته بود عادت نداشتم بیكار بمانم دلم میخواست به شركت بروم ولی اصلا تحمل ارسلان را نداشتم.به مهناز خانم سپرده بودم جوابش را ندهد خودم هم گوشی ام را جواب نمیدادم.
ساعت ده و نیم بود رفتم تا سارا را بیدار كنم!در زدم ولی جواب نشنیدم وارد اتاق شدم دیدم سارا لباس پوشیده وجلوی اینه در حال ارایش كردن است گفتم:كجا؟
در اینه نگاهی به من كرد وگفت:سلام!میرم ارسلانو ببینم!
فهمیدم كه مبیناست گفتم:وقت داری باهات حرف بزنم؟
سرش را به علامت مثبت تكان داد و گفت:اگه نصیحت نیس میشنوم!
روی صندلی نشستم و گفتم:میتونم یه چیزی ازت بخوام؟
به سمت من برگشت و گفت:از من؟
من:اره!
ابرویش را بالا برد وگفت:چی؟
من:میشه ارسلانو بیخیال شی؟
سارا:واسه چی؟
من:خب اون كه زن نداره!
با تعجب گفت:ولی خودش گفت...
وسط حرفش پریدم و گفتم:دروغ گفته!
كمی فكر كرد و گفت:خب اینجوری كه بهتره چرا میگی ولش كنم؟
گفتم:یعنی میخوای باهاش بمونی؟
سارا:خب پسر خوبیه!اینجوری خیال تو هم راحته دیگه!
من:خواهش میكنم ازت اونوولش كن!
موهایش را كنار زد و گفت:میشه بدونم چرا اینقدر اصرار میكنی؟
دیگر نمیدانستم چه چیزی باید بگویم یك دفعه از دهانم پرید كه:اخه من ارسلانو دوست دارم!
چشمهایش گرد شد با خنده گفت:چی؟
سرم را پایین انداختم حرفی كه زده بودم حماقت محض بود حتما به گوش ارسلان میرسید ولی چاره دیگری نداشتم گفتم:خب حالا میشه...؟
پوزخندی زد و گفت:پس بگو چرا اون روز مثه برق گرفته ها از جات پریدی بالا!
با حالت مظلومانه این به او خیره شدم و گفتم:خواهش میكنم!
سرش را تكان داد و گفت:اخه من تازه داره ازش خوشم میاد!
متقاعد كردنش كار ساده ای نبود با نا امیدی از جایم بلند شدم و گفتم:امیدوارم خوش باشید!
خواستم از اتاق بیرون بروم كه گفت:باشه!
به سمتش برگشتم . گفت:من اونقدر كه تو دوسش داری دوسش ندارم این نشد یكی دیگه!
باید برایش فیلم بازی میكردم تا مبادا نظرش عوض شود به سمتش رفتم ومحكم او را در اغوش گرفتم و گفتم:واقعا ممنون!
خواستمگونه اش را ببوسم كه من را كنار زد و گفت:بسه... ببین مثه بچه ها افتاده به جون من!
من:نمیدونی چقدر ازت ممنونم مبینا! تو خیلی خوبی؟
دستش را جلوی من گرفت و گفت:باشه باشه دیگه حمله نكن!
لبخند زدم در دلم گفتم:حالا ببینم میخوای چی كار كنی ارسلان خان!
سارا:راستی گوشی منو ندیدی؟
من:نه! گمش كردی؟
سرش را به علامت مثبت تكان داد و گفت:پیداش میكنم!خب دیگه من برم یه ذره قدم بزنم!
من:باشه!
وقتی داشت از اتاق خارج میشد گفتم:مبینا چیزی به ارسلان نگیا! اون نمیدونه كه من...
سارا:باشه باهش متوجهم خیالت راحت!
نفس عمیقی كشیدم و گفتم:مراقب خودت باش!
سارا:باشه!خدافظ!
لبخند زدم و از اتاق سارا خارج شدم حالا هم جلوی ارسلان را گرفته بودم هم میتوانستم بهتر با مبینا ارتباط برقرار كنم.

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان های الهام.الف

مرتبط با : رمان
نام کتاب : بار دیگر با او

 نویسنده : فریبا قاسمی

 حجم کتاب : ۴۱۹  کیلوبایت (پرنیان)-۸۹۰  کیلو بایت (کتابچه)

ساخته شده با نرم افزار : پرنیان و کتابچهخلاصه داستان :

در مورد پسری به نام آریاست که به تازگی یک شکست عشقی را تجربه کرده و به دنبال گرفتن انتقام از دخترانی است که در اطراف او هستند، برادر آریا، آراد، با پرستو یکی از هنرجویان خود ازدواج می کند این وصلت موجب آشنایی آریا با لیلی، دختر خاله پرستو، می شود…

دانلود کتاب برای موبایل (نسخه پرنیان)